Sonnet 17 Who will believe my verse

Sonnet 17 Who will believe my verse in time to come

Who will believe my verse in time to come,
If it were fill'd with your most high deserts?
Though yet, heaven knows, it is but as a tomb
Which hides your life and shows not half your parts.
If I could write the beauty of your eyes
And in fresh numbers number all your graces,
The age to come would say 'This poet lies:
Such heavenly touches ne'er touch'd earthly faces.'
So should my papers yellow'd with their age
Be scorn'd like old men of less truth than tongue,
And your true rights be term'd a poet's rage
And stretched metre of an antique song:
But were some child of yours alive that time,
You should live twice; in it and in my rhyme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ณ 17 คนที่จะเชื่อข้อของฉันในเวลามาใครจะเชื่อข้อฉันเวลามา,ถ้ามันเติม จะ มีหวานสูงสุดของคุณว่า แต่ สวรรค์รู้ มันเป็น แต่เป็นสุสานซึ่งซ่อนชีวิตของคุณ และแสดงไม่ครึ่งของชิ้นส่วนถ้าสามารถเขียนความงามของดวงตาของคุณและในหมายเลขสดเลข graces ของคุณทั้งหมดอายุมาพูด ' กวีนี้อยู่:Ne'er สัมผัสสัมผัสสวรรค์ดังกล่าวมีหน้าเอิร์ทลี่ 'ดังนั้น ควรทำเอกสารสีเหลืองกับอายุของพวกเขาจะชนจะชอบผู้ชายที่อายุจริงน้อยกว่าลิ้นและสิทธิ์ของคุณเป็นจริงเป็นคำที่มีความโกรธของกวีและเมตรยืดเป็นซ่งโบราณ:แต่ลูกบางคนมีชีวิตอยู่ นั้นคุณควรอยู่สอง ใน และโคลงของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โคลง 17 ใครจะเชื่อว่าบทกวีของฉันในเวลาที่จะมาใครจะเชื่อว่าบทกวีของฉันในเวลาที่จะมาถ้ามันถูกfill'd กับทะเลทรายสูงที่สุดของคุณ? แม้ว่ายังสวรรค์รู้ว่ามันเป็น แต่เป็นหลุมฝังศพซึ่งซ่อนชีวิตของคุณและ. แสดงให้เห็นว่าไม่ได้ครึ่งหนึ่งของชิ้นส่วนของคุณถ้าฉันจะเขียนความงามของดวงตาของคุณและในจำนวนตัวเลขสดพระหรรษทานของคุณทั้งหมดและอายุที่จะมาจะบอกว่า'กวีนี้อยู่: สัมผัสสวรรค์ดังกล่าวไม่เคย touch'd ใบหน้าของโลก. ดังนั้นควร เอกสารของฉัน yellow'd กับอายุของพวกเขาได้รับการ scorn'd เหมือนคนเก่าของความเป็นจริงน้อยกว่าลิ้นและสิทธิที่แท้จริงของคุณจะterm'd โกรธของกวีและยืดเมตรของเพลงโบราณ: แต่เป็นเด็กของเธอยังมีชีวิตอยู่บางช่วงเวลานั้นคุณควรจะมีชีวิตอยู่สอง; ในนั้นและในสัมผัสของฉัน