When it comes to schools, there is

When it comes to schools, there is
ample evidence that “smaller is
better”. But smallness is not a virtue
unto itself. It is a means to an end,
and the end is to have each student
feel that he or she is part of an
intimate community where (to
borrow a line from the popular TV
show “Cheers”,) “everybody knows
your name”. That means it is not
enough to simply break up a large
school into “houses” or “pods” for
the purpose of creating smallness.
Students need to identify clearly with
their smaller community and feel a
sense of belonging, common purpose
and loyalty to the smaller unit.

As to how big this unit should be,
there are various theories. Some
insist that the small learning
community should be no larger than
100 students, yet others say that it
can work well up to 150 students.
However, there is general agreement
that the smaller this unit, the more
likely it is to provide the sense of
security and belonging that students

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมาถึงโรงเรียน มี
เพียงพอหลักฐานที่ "มีขนาดเล็ก
ดี" แต่ smallness ไม่มีคุณธรรม
แก่ตัวเอง จึงหมายถึงการสิ้นสุด,
และท้ายจะมีนักเรียน
รู้สึกว่า เขาหรือเธอเป็นส่วนหนึ่งของการ
ส่วนตัวชุมชนที่ (การ
ยืมรายการจากทีวียอดนิยม
แสดง "ไชโย",) "ทุกคนรู้
ชื่อ" หมายความ ว่า มันไม่ใช่
พอเพียงหยุดการขนาดใหญ่
โรงเรียนเป็น "บ้าน" หรือ "พ็อดส์" สำหรับ
วัตถุประสงค์ของการสร้าง smallness
นักเรียนต้องระบุอย่างชัดเจนด้วย
ชุมชนขนาดเล็กของพวกเขาและรู้สึกเป็น
น่าอยู่ วัตถุประสงค์ทั่วไป
และสมาชิกหน่วยที่เล็กลง

เป็นขนาดหน่วยนี้ควร,
มีทฤษฎีต่าง ๆ บาง
ยืนยันที่เรียนเล็ก
ชุมชนควรจะไม่มากกว่า
นักเรียน 100 แต่คนอื่นบอก
ได้เรียนดีถึง 150
อย่างไรก็ตาม มีข้อตกลงทั่วไป
ที่ต่ำหน่วยนี้ เพิ่มเติม
น่าจะให้ความรู้สึกของ
ความปลอดภัยและเป็นของที่นักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมาถึงโรงเรียนมี
หลักฐานเพียงพอว่า "ขนาดเล็กเป็น
ดีกว่า " แต่สัมปชัญญะไม่ได้เป็นเหตุ
แก่ตัวเอง มันเป็นหมายถึงการสิ้นสุด,
และจุดสิ้นสุดคือการมีนักเรียนแต่ละคน
รู้สึกว่าเขาหรือเธอเป็นส่วนหนึ่งของ
ชุมชนที่ใกล้ชิด (เพื่อ
ขอยืมสายจากโทรทัศน์ยอดนิยม
แสดง "ไชโย",) "ทุกคนรู้
ชื่อของคุณ " นั่นหมายความว่ามันไม่ได้เป็น
เพียงแค่พอที่จะเลิกใหญ่
โรงเรียนเป็น "บ้าน" หรือ "ฝัก" เพื่อ
จุดประสงค์ของการสร้างสัมปชัญญะ
นักศึกษาจะต้องระบุอย่างชัดเจนกับ
ชุมชนขนาดเล็กของพวกเขาและความรู้สึก
ความรู้สึกของการเป็นวัตถุประสงค์ร่วมกัน
และความจงรักภักดีที่จะ หน่วยขนาดเล็กเป็นวิธีใหญ่หน่วยนี้ควรจะมีทฤษฎีต่างๆ บางคนยืนยันว่าการเรียนรู้ที่มีขนาดเล็กในชุมชนควรจะมีขนาดไม่เกิน100 คน แต่คนอื่นบอกว่ามันสามารถทำงานได้ดีขึ้นถึง 150 คนแต่มีข้อตกลงทั่วไปว่าหน่วยที่เล็กกว่านี้มากขึ้นมีแนวโน้มที่จะให้ความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยและเป็นที่นักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมาถึงโรงเรียน มีหลักฐานเพียงพอที่ " เล็กลง

ดีกว่า " แต่ความเล็กไม่ใช่คุณธรรม
" นั่นเอง มันเป็นวิธีการที่สิ้นสุด ,
และสิ้นสุดจะมีนักศึกษา
รู้สึกว่า เขาหรือเธอ เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่ใกล้ชิด (


ยืมประโยคจากโทรทัศน์ยอดนิยม
แสดง " ไชโย " ) " ทุกคนรู้
ชื่อของคุณ " นั่นหมายความว่า มันไม่เพียงพอที่จะเพียงแค่เลิก

ขนาดใหญ่โรงเรียนเป็น " บ้าน " หรือ " ฝัก "
วัตถุประสงค์ของการสร้างความเล็ก .
นักเรียนต้องระบุให้ชัดเจน

ชุมชนขนาดเล็กและรู้สึกความรู้สึกของการเป็นสมาชิก และวัตถุประสงค์ร่วมกัน
ต่อขนาดเล็กหน่วย

เป็นวิธีการที่จะใหญ่หน่วยนี้ควรจะเป็น
มีทฤษฎีต่าง ๆ บาง
ยืนยันว่าชุมชนเล็ก ๆไม่ควรมีขนาดใหญ่กว่าการเรียนรู้

100 นักเรียนแต่คนอื่น ๆบอกว่ามัน
สามารถทํางานได้ดีขึ้นถึง 150 คน

อย่างไรก็ตามมีข้อตกลงทั่วไปที่เล็กกว่านี้หน่วย มากกว่า
มีแนวโน้มที่จะให้ความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยของนักเรียนและ