“ครู” ถือเป็นอาชีพที่มีความสำคัญต่อ

“ครู” ถือเป็นอาชีพที่มีความสำคัญต่อคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์ ระบบการศึกษา ตลอดจนการพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าต่อไปในอนาคต หากประเทศใดที่มี “ครู” ที่มีคุณภาพ ย่อมเป็นเครื่องการันตีได้ถึงแนวโน้มในการมีทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณภาพ…

ประเทศ ไทยเป็นหนึ่งในหลายประเทศที่ให้ความสำคัญในการพัฒนาศักยภาพของครูให้มี สมรรถนะและมีความสามารถที่เพียงพอต่อการเป็นหนึ่งใน “เสาหลัก” แห่งการพัฒนาประเทศ ดังจะเห็นได้จากตั้งแต่ในปี 2542 ที่ผ่านมา ได้มีการปฏิรูประบบการศึกษาไทย ไม่ว่าจะครู คณาจารย์ และบุคลากรการศึกษา รวมอยู่ด้วย โดยเป็นการปฏิรูปครูทั้งระบบ ตั้งแต่ระบบการผลิตครู การพัฒนาครู การควบครูวิชาชีพ และการบริหารงานบุคคล

ส่วนของระบบการ ผลิตครูนั้น ได้มีการปรับหลักสูตรที่ใช้ในการผลิตครูที่เป็นผู้สอนในระดับการศึกษาขั้น พื้นฐาน ตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยเริ่มใช้หลักสูตร 5 ปี ครั้งแรก ตั้งแต่ปีการศึกษา 2547

และ ณ วันนี้ จากการสิ้นสุดการอบรมด้วยหลักสูตรดังกล่าวนอกจากจะทำให้ได้ “ครูรุ่นใหม่” จำนวนถึง 2,041 คนแล้ว การอบรมที่เข้มงวดตลอดระยะเวลา 5 ปี ยังทำให้ระบบการศึกษาไทยได้บุคคลที่ประกอบ “อาชีพครู” ที่เป็น “ครูอาชีพ” อีกด้วย

ความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่าง “อาชีพครู” กับ “ครูอาชีพ” คงหนีไม่พ้น “ครูอาชีพ” คือ ครูที่มีความรู้ ความสามารถ ความเมตตากรุณา จิตวิญญาณของความเป็นครูในการอบรมสั่งสอนนักเรียนอย่างสุดความสามารถ โดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย แม้ว่าปัจจุบันจะมีบุคคลที่ได้ชื่อเป็นเพียงผู้ประกอบ “อาชีพครู” แอบแฝงในแวดวงครูอยู่บ้าง แต่ก็เชื่อว่าครูรุ่นเก่า

หรือแม้แต่ครูรุ่นใหม่ที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาจากหลักสูตร 5 ปีนั้น ส่วนใหญ่ต่างมีความเป็น “ครูอาชีพ” อย่างเต็มเปี่ยมแน่นอน…

อย่าง ไรก็ตาม ความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยในยุคที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายนั้น ย่อมส่งผลให้ “ครู” ถูกคาดหวังจากสังคมในการทำหน้าที่เป็น “เบ้าหลอม” แห่งการผลิตทรัพยากรมนุษย์ที่เป็นทั้งคนดี คนเก่ง และใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขในสังคม

จากความคาดหวังที่สังคมมีต่อ “ครู” ในขณะนี้ ส่งผลให้ “ครูมืออาชีพ” จำเป็นต้องมีการจัดการเรียนการสอน และพัฒนาตัวเองในด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น การพัฒนาความสามารถด้านการสอน โดยการจัดการองค์ความรู้ที่จะสอนอย่างมีคุณภาพ ทั้งในแง่การพัฒนาความรอบรู้ ในเนื้อหาสาระของวิชาที่จะสอนอย่างลึกซึ้ง การจัดการเรียนการสอนที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญ โดยเน้นการอบรมสั่งสอนที่พัฒนาทักษะชีวิต สุขภาพกาย สุขภาพจิต เพื่อให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุข การจัดทำแผนการจัดการเรียนรู้อย่างมีระบบ การจัดกิจกรรมเพื่อให้ผูเรียนคิดเป็น ทำเป็น และแก้ปัญหาได้ มีการใช้นวัตกรรม เทคโนโลยี สารสนเทศ เพื่อการจัดการความรู้ และมีการวัดและประเมินคุณภาพผู้เรียนจากผลการเรียนรู้ตามสภาพจริง

การ ดำรงชีวิตอย่างมีวินัย มีคุณธรรม จริยธรรม และจรรยาบรรณวิชาชีพ โดยการเป็นผู้ที่มีวินัย ตรงต่อเวลา ปฏิบัติตามกฎระเบียบ ข้อบังคับ กติกาของสังคม มีความประพฤติที่เป็นแบบอย่างที่ดีทั้งทางกาย แต่งกายเหมาะสมกับกาลเทศะ มีมารยาท และเป็นมิตรกับลูกศิษย์ ตามบทบาทและสถานการณ์ ทางวาจา สุภาพ จริงใจและสร้างสรรค์ ที่ก่อให้เกิดกำลังใจ และเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น และทางใจ มีความเมตตา กรุณา กตัญญูกตเวที ซื่อสัตย์สุจริต มีความเป็นกัลยาณมิตร อดทน มีอุดมการณ์เพื่อส่วนรวม ตลอดจนดำรงชีวิตอย่างเหมาะสมกับฐานะ และมีความรักศรัทธา และยึดมั่นในอุดมการณ์แห่งวิชาชีพ

หรือแม้แต่การ ยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น เพื่อการพัฒนาตนเอง โดยบทบาทหน้าที่ที่ได้รับจากสังคมนั้น นอกจากจะทำให้ “ครู” จำเป็นต้องรู้จักเปิดใจ เปิดสมอง ในการยอมรับความคิดเห็น หรือความรู้ใหม่แล้ว การรู้จักพัฒนาตนเอง ใฝ่รู้ ศึกษาหาความรู้ใหม่ตลอดเวลา นำความรู้ นวัตกรรม และเทคโนโลยีใหม่ๆ มาพัฒนาการเรียนการสอนให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้นอีกด้วย

หากพิจารณาจาก แนวทางในการปฏิบัติตน ทำให้พบว่า “ครูมืออาชีพ” ต้องเป็นครูที่มีความรอบรู้วิชาการที่ตนเองได้ศึกษามา และต้องสามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตนเองมีความรอบรู้ให้กับนักเรียนด้วยวิธีการที่ หลากหลาย และสามารถทำให้นักเรียนมีการเรียนรู้ได้อย่างเต็มศักยภาพ สามารถทำงานร่วมกับครู ชุมชนและสังคมได้เป้นอย่างดี

ซึ่งหาก “ครูมืออาชีพรุ่นเก่าลายคราม…เก่า หรือใหม่แกะกล่อง” สามารถปฏิบัติตนได้อย่างที่กล่าวในข้างต้น เชื่อว่าระบบการศึกษาของประเทศไทยจะมีคุณภาพมากกว่าที่ปรากฏเฉกเช่นในขณะนี้ อย่างแน่นอน…

เมื่อ “ครู” มีความเป็น “มืออาชีพ” อย่างเต็มเปี่ยม สังคมก็คงจะสัมผัสได้ว่า เหตุใด “ครูอาชีพ” กับ “อาชีพครู” ถึงเป็นคนละเรื่องเดียวกัน…

คงไม่ต้องอธิบายให้ยืดยาว แค่พิจารณาการทำงานก็น่าจะเห็นชัดเจน…!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ครู" ถือเป็นอาชีพที่มีความสำคัญต่อคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์ระบบการศึกษาตลอดจนการพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าต่อไปในอนาคตหากประเทศใดที่มี "ครู" ที่มีคุณภาพย่อมเป็นเครื่องการันตีได้ถึงแนวโน้มในการมีทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณภาพ...ประเทศไทยเป็นหนึ่งในหลายประเทศที่ให้ความสำคัญในการพัฒนาศักยภาพของครูให้มีสมรรถนะและมีความสามารถที่เพียงพอต่อการเป็นหนึ่งใน "เสาหลัก" แห่งการพัฒนาประเทศดังจะเห็นได้จากตั้งแต่ในปี 2542 ที่ผ่านมาได้มีการปฏิรูประบบการศึกษาไทยไม่ว่าจะครูคณาจารย์และบุคลากรการศึกษารวมอยู่ด้วยโดยเป็นการปฏิรูปครูทั้งระบบตั้งแต่ระบบการผลิตครูการพัฒนาครูการควบครูวิชาชีพและการบริหารงานบุคคลส่วนของระบบการผลิตครูนั้นได้มีการปรับหลักสูตรที่ใช้ในการผลิตครูที่เป็นผู้สอนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยเริ่มใช้หลักสูตร 5 ปีครั้งแรกตั้งแต่ปีการศึกษา 2547และณวันนี้จากการสิ้นสุดการอบรมด้วยหลักสูตรดังกล่าวนอกจากจะทำให้ได้ "ครูรุ่นใหม่" จำนวนถึง 2,041 คนแล้วการอบรมที่เข้มงวดตลอดระยะเวลา 5 ปียังทำให้ระบบการศึกษาไทยได้บุคคลที่ประกอบที่เป็น "อาชีพครู" "ครูอาชีพ" อีกด้วยความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่าง "อาชีพครู" ดื่มด่ำ "ครูอาชีพ" คงหนีไม่พ้น "ครูอาชีพ" คือครูที่มีความรู้ความสามารถความเมตตากรุณาจิตวิญญาณของความเป็นครูในการอบรมสั่งสอนนักเรียนอย่างสุดความสามารถโดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยแม้ว่าปัจจุบันจะมีบุคคลที่ได้ชื่อเป็นเพียงผู้ประกอบ "อาชีพครู" แอบแฝงในแวดวงครูอยู่บ้างแต่ก็เชื่อว่าครูรุ่นเก่าหรือแม้แต่ครูรุ่นใหม่ที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาจากหลักสูตร 5 ปีนั้นส่วนใหญ่ต่างมีความเป็น "ครูอาชีพ" อย่างเต็มเปี่ยมแน่นอน...เชิงแบบอย่างไรก็ตามความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยในยุคที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายนั้นย่อมส่งผลให้ "ครู" ถูกคาดหวังจากสังคมในการทำหน้าที่เป็น "เบ้าหลอม" แห่งการผลิตทรัพยากรมนุษย์ที่เป็นทั้งคนดีคนเก่งและใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขในสังคมจากความคาดหวังที่สังคมมีต่อ "ครู" ในขณะนี้ส่งผลให้ "ครูมืออาชีพ" จำเป็นต้องมีการจัดการเรียนการสอนและพัฒนาตัวเองในด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการพัฒนาความสามารถด้านการสอนโดยการจัดการองค์ความรู้ที่จะสอนอย่างมีคุณภาพทั้งในแง่การพัฒนาความรอบรู้ในเนื้อหาสาระของวิชาที่จะสอนอย่างลึกซึ้งการจัดการเรียนการสอนที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญโดยเน้นการอบรมสั่งสอนที่พัฒนาทักษะชีวิตสุขภาพกายสุขภาพจิตเพื่อให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุขการจัดทำแผนการจัดการเรียนรู้อย่างมีระบบการจัดกิจกรรมเพื่อให้ผูเรียนคิดเป็นทำเป็นและแก้ปัญหาได้มีการใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการจัดการความรู้และมีการวัดและประเมินคุณภาพผู้เรียนจากผลการเรียนรู้ตามสภาพจริงตามหลักดำรงชีวิตอย่างมีวินัยมีคุณธรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณวิชาชีพโดยการเป็นผู้ที่มีวินัยตรงต่อเวลาปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อบังคับกติกาของสังคมมีความประพฤติที่เป็นแบบอย่างที่ดีทั้งทางกายแต่งกายเหมาะสมกับกาลเทศะมีมารยาทและเป็นมิตรกับลูกศิษย์ตามบทบาทและสถานการณ์ทางวาจาสุภาพจริงใจและสร้างสรรค์ที่ก่อให้เกิดกำลังใจและเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นและทางใจมีความเมตตากรุณากตัญญูกตเวทีซื่อสัตย์สุจริตมีความเป็นกัลยาณมิตรอดทนมีอุดมการณ์เพื่อส่วนรวมตลอดจนดำรงชีวิตอย่างเหมาะสมกับฐานะและมีความรักศรัทธาและยึดมั่นในอุดมการณ์แห่งวิชาชีพหรือแม้แต่การยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่นเพื่อการพัฒนาตนเองโดยบทบาทหน้าที่ที่ได้รับจากสังคมนั้นนอกจากจะทำให้ "ครู" จำเป็นต้องรู้จักเปิดใจเปิดสมองในการยอมรับความคิดเห็นหรือความรู้ใหม่แล้วการรู้จักพัฒนาตนเองใฝ่รู้ศึกษาหาความรู้ใหม่ตลอดเวลานำความรู้นวัตกรรมและเทคโนโลยีใหม่ ๆ มาพัฒนาการเรียนการสอนให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้นอีกด้วยหากพิจารณาจากแนวทางในการปฏิบัติตนทำให้พบว่า "ครูมืออาชีพ" ต้องเป็นครูที่มีความรอบรู้วิชาการที่ตนเองได้ศึกษามาและต้องสามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตนเองมีความรอบรู้ให้กับนักเรียนด้วยวิธีการที่หลากหลายและสามารถทำให้นักเรียนมีการเรียนรู้ได้อย่างเต็มศักยภาพสามารถทำงานร่วมกับครูชุมชนและสังคมได้เป้นอย่างดีซึ่งหาก "ครูมืออาชีพรุ่นเก่าลายคราม... อย่างแน่นอนเชื่อว่าระบบการศึกษาของประเทศไทยจะมีคุณภาพมากกว่าที่ปรากฏเฉกเช่นในขณะนี้สามารถปฏิบัติตนได้อย่างที่กล่าวในข้างต้นเก่าหรือใหม่แกะกล่อง"...เมื่อ "ครู" มีความเป็น "มืออาชีพ" อย่างเต็มเปี่ยมสังคมก็คงจะสัมผัสได้ว่าเหตุใด "ครูอาชีพ" ดื่มด่ำ "อาชีพครู" ถึงเป็นคนละเรื่องเดียวกัน...คงไม่ต้องอธิบายให้ยืดยาวแค่พิจารณาการทำงานก็น่าจะเห็นชัดเจน...!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ครู" ถือเป็นอาชีพที่มีความสำคัญต่อ คุณภาพของทรัพยากรมนุษย์ระบบการศึกษาตลอดจนการพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าต่อไปในอนาคตหากประเทศใดที่มี "ครู" ที่มีคุณภาพย่อมเป็นเครื่องการัน ตีได้ถึงแนวโน้ม ในการมีทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณภาพ ...

ประเทศไทยเป็นหนึ่งในหลายประเทศที่ ให้ความสำคัญในการพัฒนาศักยภาพของครูให้มีสมรรถนะและมีความสามารถที่เพียงพอต่อการเป็นหนึ่งใน "เสาหลัก" แห่งการพัฒนาประเทศดังจะ เห็นได้จากตั้งแต่ในปี 2542 ที่ผ่านมาได้มีการปฏิรูประบบ การศึกษาไทยไม่ว่าจะครูคณาจารย์และบุคลากรการศึกษารวมอยู่ด้วยโดยเป็นการปฏิรูปครูทั้งระบบตั้งแต่ระบบการผลิตครูการพัฒนาครูการควบครูวิชาชีพและการ บริหารงานเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคล

ส่วนของระบบผู้ซื้อสินค้าหัวเรื่อง: การผลิตครูเป็นนั้นได้มีหัวเรื่อง: การปรับหลักสูตรที่ใช้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดหัวเรื่อง: การผลิตครูเป็นที่เป็นคุณผู้สอนในห้างหุ้นส่วนจำกัดระดับหัวเรื่อง: การศึกษาเป็นขั้นพื้นฐานตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยเริ่มใช้หลักสูตร 5 ปีครั้งแรกตั้งแต่ปีการศึกษา 2547

และ ณ วันนี้จากการสิ้นสุดการ อบรมด้วยหลักสูตรดังกล่าวนอกจากจะทำให้ได้ "ครูรุ่นใหม่" จำนวนถึง 2,041 คนแล้วการอบรมที่เข้มงวดตลอดระยะ เวลา 5 ปียังทำให้ระบบการศึกษาไทยได้ บุคคลที่ประกอบ "อาชีพครู" ที่เป็น "ครูอาชีพ" อีกด้วย

ความสามารถแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่าง "อาชีพครู" กับ "ครูอาชีพ" คงหนีไม่พ้น "ครูอาชีพ" คือครูที่มีความรู้ความสามารถ ความเมตตากรุณาจิตวิญญาณของความเป็นครูใน การอบรมสั่งสอนนักเรียนอย่างสุดความสามารถ โดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยแม้ว่าปัจจุบันจะมีบุคคลที่ได้ชื่อเป็นเพียงผู้ประกอบ "อาชีพครู" แอบแฝงในห้างหุ้นส่วนจำกัดแวดวงครูเป็นขณะนี้บ้าง แต่ก็เชื่อว่าได้ครูเป็นรุ่นเก่า

หรือแม้แต่ครูเป็นรุ่นใหม่ที่กำลัง จะสำเร็จการศึกษาจากหลักสูตร 5 ปีนั้นส่วนใหญ่ต่างมีความเป็น "ครูอาชีพ" อย่างเต็มเปี่ยมแน่นอน ...

อย่างไรก็ตามความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทย ในยุคที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายนั้นย่อมส่งผลให้ "ครู" ถูกคาด หวังจากสังคมในการทำหน้าที่เป็น "เบ้าหลอม" แห่งหัวเรื่อง: การผลิตทรัพยากรมนุษย์ที่เป็นทั้งของคุณคนดีของคุณคนเก่งและใช้ชีวิตได้อย่างมีความสามารถคุณสุขในห้างหุ้นส่วนจำกัดสังคม

จากเนชั่ความสามารถคาดหวังที่สังคมมีต่อ "ครู" ในขณะนี้ส่งผล ให้ "ครูมืออาชีพ" จำเป็นต้องมีการจัดการเรียนการสอน และพัฒนาตัวเองในด้านต่างๆไม่ว่าจะเป็นการพัฒนาความสามารถด้านการสอนโดยการจัดการองค์ความรู้ที่จะสอนอย่างมีคุณภาพทั้งในแง่การพัฒนาความ รอบรู้ในเนื้อหาสาระของวิชาที่จะ สอนอย่างลึกซึ้งการจัดการเรียนการสอนที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญโดยเน้นการอบรมสั่งสอนที่พัฒนาทักษะชีวิตสุขภาพกายสุขภาพจิตเพื่อให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุขการจัด ทำแผนการจัดการเรียนรู้อย่างมีระบบ การจัดกิจกรรมเพื่อให้ผูเรียนคิดเป็นทำเป็นและแก้ปัญหาได้มีการใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการจัดการความรู้และมีการวัดและประเมินคุณภาพผู้เรียนจากผลการเรียนรู้ตามสภาพจริง

การดำรงชีวิตอย่างมีวินัยมีคุณธรรม จริยธรรมและจรรยาบรรณวิชาชีพโดยการเป็นผู้ที่มีวินัยตรงต่อเวลาปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อบังคับกติกาของสังคมมีความประพฤติที่เป็นแบบอย่างที่ดีทั้งทางกายแต่งกายเหมาะสมกับกาลเทศะมีมารยาทและเป็น มิตรกับลูกศิษย์ตามบทบาทและสถานการณ์ทาง วาจาสุภาพจริงใจและสร้างสรรค์ที่ก่อให้เกิดกำลังใจและเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นและทางใจมีความเมตตากรุณากตัญญูกตเวทีซื่อสัตย์สุจริตมีความเป็นกัลยาณมิตรอดทนมีอุดมการณ์เพื่อส่วนรวมตลอดจนดำรงชีวิตอย่างเหมาะสม กับฐานะและมีความสามารถรักศรัทธาและยึดมั่นในห้างหุ้นส่วนจำกัดอุดมการณ์แห่งวิชาชีพ

หรือแม้แต่หัวเรื่อง: การยอมรับความสามารถคิดเห็นของคุณผู้อื่นเพื่อหัวเรื่อง: การพัฒนาตนเองโดยบทบาทหน้าที่ที่ได้รับจากเนชั่สังคมนั้นนอกจากจะทำให้ "ครู" จำเป็นต้องรู้จักเปิดใจเปิดสมองใน หัวเรื่อง: การยอมรับความสามารถคิดเห็นหรือความสามารถรู้ใหม่แล้วหัวเรื่อง: การรู้จักพัฒนาตนเองใฝ่รู้ศึกษาเป็นหาความรู้ใหม่ตลอดเวลานำความสามารถรู้นวัตกรรมและเทคโนโลยีใหม่ ๆ มาพัฒนาการเรียนหัวเรื่อง: การสอนให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้นอีกด้วย

หากพิจารณาจากเนชั่แนวทางในห้างหุ้นส่วนจำกัดหัวเรื่อง: การปฏิบัติตน ทำให้พบว่า "ครูมืออาชีพ" ต้องเป็นครูที่มีความรอบรู้วิชาการ ที่ตนเองได้ศึกษามาและต้องสามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตนเองมีความรอบรู้ให้กับนักเรียนด้วยวิธีการที่หลากหลายและสามารถทำให้นักเรียนมีการเรียนรู้ได้อย่างเต็ม ศักยภาพด้านทำงานร่วมกับครูเป็นชุมชนและสังคมได้เป้หนังสือนอย่างดี

ซึ่งหาก "ครูมืออาชีพรุ่นเก่าลายคราม ... เก่าหรือใหม่แกะกล่อง" สามารถปฏิบัติตนได้อย่างที่กล่าวใน ข้างต้นเชื่อว่าระบบการศึกษาของประเทศไทยจะมีคุณภาพ มากกว่าที่ปรากฏเฉกเช่นในขณะนี้ อย่างแน่นอน ...

เมื่อ "ครู" มีความเป็น "มืออาชีพ" อย่างเต็มเปี่ยมสังคมก็คงจะสัมผัสได้ ว่าเหตุใด "ครูอาชีพ" กับ "อาชีพครู" ถึงเป็นคนละเรื่องเดียวกัน ...

คงไม่ ต้องอธิบายให้ยืดยาวแค่พิจารณาการ ทำงานก็น่าจะเห็นชัดเจน ... !!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ครู " ถือเป็นอาชีพที่มีความสำคัญต่อคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์ระบบการศึกษาตลอดจนการพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าต่อไปในอนาคตหากประเทศใดที่มี " ครู " ที่มีคุณภาพย่อมเป็นเครื่องการันตีได้ถึงแนวโน้มในการมีทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณภาพ . . . . . . .ประเทศไทยเป็นหนึ่งในหลายประเทศที่ให้ความสำคัญในการพัฒนาศักยภาพของครูให้มีสมรรถนะและมีความสามารถที่เพียงพอต่อการเป็นหนึ่งใน " เสาหลัก " แห่งการพัฒนาประเทศดังจะเห็นได้จากตั้งแต่ในปี 2542 ที่ผ่านมาได้มีการปฏิรูประบบการศึกษาไทยไม่ว่าจะครูคณาจารย์และบุคลากรกา รศึกษารวมอยู่ด้วยโดยเป็นการปฏิรูปครูทั้งระบบตั้งแต่ระบบการผลิตครูการพัฒนาครูการควบครูวิชาชีพและการบริหารงานบุคคลส่วนของระบบการผลิตครูนั้นได้มีการปรับหลักสูตรที่ใช้ในการผลิตครูที่เป็นผู้สอนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยเริ่มใช้หลักสูตรครั้งแรกตั้งแต่ปีการศึกษา 2547 5 .และณวันนี้จากการสิ้นสุดการอบรมด้วยหลักสูตรดังกล่าวนอกจากจะทำให้ได้ " ครูรุ่นใหม่ " จำนวนถึง 2041 คนแล้วการอบรมที่เข้มงวดตลอดระยะเวลา 5 . ยังทำให้ระบบการศึกษาไทยได้บุคคลที่ประกอบ " อาชีพครู " ที่เป็น " ครูอาชีพ " อีกด้วยความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่าง " อาชีพครู " กับ " ครูอาชีพ " คงหนีไม่พ้น " ครูอาชีพ " ความครูที่มีความรู้ความสามารถความเมตตากรุณาจิตวิญญาณของความเป็นครูในการอบรมสั่งสอนนักเรียนอย่างสุดความสามารถโดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยแม้ว่าปัจจุบันจะมีบุคคลที่ได้ชื่อเ ป็นเพียงผู้ประกอบ " อาชีพครู " แอบแฝงในแวดวงครูอยู่บ้างแต่ก็เชื่อว่าครูรุ่นเก่าหรือแม้แต่ครูรุ่นใหม่ที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาจากหลักสูตร 5 ปีนั้นส่วนใหญ่ต่างมีความเป็น " ครูอาชีพ " อย่างเต็มเปี่ยมแน่นอน . . . . . . .อย่างไรก็ตามความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยในยุคที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายนั้นย่อมส่งผลให้ " ครู " ถูกคาดหวังจากสังคมในการทำหน้าที่เป็น " เบ้าหลอม " แห่งการผลิตทรัพยากรมนุษย์ที่เป็นทั้งคนดีคนเก่งและใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขในสังคมจากความคาดหวังที่สังคม