He took a breath, and asked Beowulf.
「What about the private armies and the Zem mercenaries?」(Georg)
「Yes. They should have been restrained by our troops by now.」(Beowulf)
Hearing Beowulf’s reply, Georg nodded in satisfaction. Then he casted off the grim expression he had until now and made a gentle smile.
「I have succeeded. With this, I will regret nothing.」(Georg)
「………」(Beowulf)
In contrast with Georg who was cheerful, Beowulf had an anguished expression. He might been depressed by what he had to do after this. Georg also seemed to understand how Beowulf felt, so he gave his order as gently as possible.
「Then, Beowulf. I entrust my part to you.」(Georg)
「……Yes!」(Beowulf)
He showed a bit of hesitation, but Beowulf placed the 『Slave Collar』 on Georg. Despite wearing the collar that forced absolute obedience to the master under the threat of death, Georg had such a peaceful expression, that it was as if he was wearing a luxurious bowtie fixed on by his wife to go to a wedding reception. After the 『Slave Collar』 was finished being placed on his neck, Georg gave his last order as the Army’s Supreme Commander.
「Send a messenger to capitulate to the Royal Army and put yourself under His Majesty’s command. Excluding the private army of the dishonest nobles, the men only abide to my command. I will bear all their punishment. Afterwards…… I entrust the rest to Glaive. Execute it!」(Georg)
「……Yes! At once.」(Beowulf)
After saluting, Beowulf exited from the room. Georg saw him off, and then took out something from the bottom drawer of his desk. Inside was a wine that was bottled in the same year that Liecia was born. It was something given by Albert, when Liecia was born, to Georg with a wish, 『Please protect my daughter always』. After Princess Liecia graduated from the Military Academy and was placed at a position close to him, several times he mentioned that 『I intend to drink myself to death with this wine on the Princess’ wedding day』.
(Wedding…… Huh? I only regret that I can’t see the princess becoming a bride, but when I think that I can send a wedding congratulatory gift greater than anyone else, it doesn’t feel that bad. This wine…… I will ask someone to send it to the Young King. The former enemy that has snatched away the princess, maybe I detest him just a little bit.)
While having a self-deriding laugh, he imagined himself standing in line at the wedding day between Souma and Liecia.
(Will that King enter this castle? …… I want to meet him personally and talk with him for once.)
Georg might have wished this, but then someone delivered a message that, 「The King won’t enter Randell, he already led the Royal Army towards the ‘west’」. Furthermore there was an additional order, 「As soon as the Army is finished being reorganized under Glaive and Beowulf, immediately follow the Royal Army」. Hearing this report, in Georg’s mind a speech appeared:
『Then I will step over that old tree.』
He remembered Souma’s face when he said this during that time.
「Gahaha! I see, I see, so that’s how it is! So the King is aiming at the king of large fish!」(Georg)
At the moment when Georg comprehended everything, he laughed in a loud voice.
「That’s right! I am only a stepping stone! Splendid, Young King! It’s the new generation’s turn! My time is already over! Now, King, Princess! Step over this old tree and go forward hand in hand! Let the youths open their buds and bring glory to Elfrieden!」
He had reached the end of his time, but Georg felt truly blessed from the bottom of his heart.
เขาเอาลมหายใจ และถามวูล์ฟ「What เกี่ยวกับกองทัพส่วนตัวและ Zem mercenaries?」(Georg)「Yes พวกเขาควรถูกยับยั้ง โดยทหารของเราโดย now.」(Beowulf)ได้ยินตอบของวูล์ฟ จอร์จเลยต้องพึงพอใจ แล้วเขาหล่อปิดนิพจน์น่ากลัวเขาจนถึงขณะนี้ และทำรอยยิ้มอ่อนโยน「I ประสบความสำเร็จ ด้วยวิธีนี้ ฉันจะเสียใจ nothing.」(Georg)「...」(Beowulf)สีจอร์จผู้ร่าเริง วูล์ฟมีนิพจน์ที่กดขี่ เขาอาจถูกหดหู่ โดยสิ่งที่เขาต้องทำหลังจากนี้ จอร์จยังดูเหมือนจะ เข้าใจวิธีวูล์ฟรู้สึก ดังนั้นเขาให้สั่งของเขาอย่างอ่อนโยนที่สุด「Then วูล์ฟ ผมมอบหมายให้เป็นส่วนหนึ่งของฉันไป you.」(Georg)「…… Yes!」(Beowulf)เขาพบความลังเล แต่ Beowulf วาง 『Slave Collar』 จอร์จ แม้จะสวมปลอกคอที่บังคับแน่นอนเชื่อฟังหลักการคุกคามความตาย จอร์จได้เช่นการแสดงออกที่เงียบสงบ มันก็ว่า เขาสวม bowtie หรูหราคงบนภรรยาเพื่อไปแต่ง หลังจากที่ 『Slave Collar』 แล้วเสร็จที่อยู่บนคอของเขา จอร์จให้สั่งสุดท้ายของเขาเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพ「Send messenger capitulate การบก และใส่ตัวเองภายใต้คำสั่งของสมเด็จ รวมกองทัพส่วนตัวของขุนนางทุจริต ผู้ชายเท่านั้นปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน ผมจะแบกทั้งหมดของพวกเขาการลงโทษ หลังจากนั้น... ผมมอบหมายให้ส่วนเหลือไปแกลฟ ดำเนินการ it!」(Georg)「…… ใช่ ที่ once.」(Beowulf)หลังจาก saluting วูล์ฟออกจากห้อง จอร์จเห็นเขาปิด และจากนั้น เอาออกจากลิ้นชักล่างของโต๊ะของเขา ภายในมีไวน์ที่ถูกบรรจุขวดในปีเดียวกันที่เกิด Liecia มันเป็นสิ่งที่กำหนด โดยอัลเบิร์ต เมื่อ Liecia เกิด ความหวัง จอร์จ 『Please ปก always』 ลูกสาวของฉัน หลังจากที่เจ้าหญิง Liecia จบศึกษาจากโรงเรียนทหาร และวางที่ตำแหน่งใกล้เขา หลายครั้งเขากล่าวถึง 『I ที่ตั้งใจจะดื่มเองตายนี้ไวน์ day』 แต่งงานเจ้าหญิง(งานแต่งงาน... อะไรนะ ฉันเสียใจเท่าไม่เห็นเจ้าหญิงกลายเป็น เจ้าสาว แต่เมื่อฉันคิดว่า ฉันสามารถส่งของขวัญแสดงความยินดีงานแต่งงานมากกว่าคนอื่น มันไม่ได้รู้สึกว่าไม่ดี ช้อปปิ้ง... ฉันจะขอให้บุคคลอื่นส่งการกษัตริย์หนุ่ม ศัตรูเก่าที่ได้กระชากห่างเจ้าหญิง บางทีฉันเกลียดชังเขาเพียงเล็กน้อย)ในขณะที่มีเสียงหัวเราะตัวเอง deriding เขาจินตนาการตัวเองยืนอยู่ในบรรทัดที่วันแต่งงานระหว่าง Souma และ Liecia(จะว่า คิงป้อนปราสาทนี้?... ฉันต้องการพบเขาเป็นการส่วนตัว และพูดคุยกับเขาสักครั้ง)จอร์จอาจได้อยากนี้ แต่แล้ว มีคนส่งข้อความ 「The ที่ คิงจะไม่ป้อน Randell เขาได้นำกองทัพหลวงไปทางถูก 'ตะวันตก' นอกจากนี้ยังมีคำสั่งเพิ่มเติม 「As เร็ว ๆ นี้เป็นเสร็จสิ้นการจัดระเบียบใหม่ภายใต้แกลฟและวูล์ฟ กองทัพทันทีตาม Army」 รอยัล ได้ยินรายงานนี้ ในจิตใจของจอร์จปรากฏคำพูด:『Then I will step over that old tree.』He remembered Souma’s face when he said this during that time.「Gahaha! I see, I see, so that’s how it is! So the King is aiming at the king of large fish!」(Georg)At the moment when Georg comprehended everything, he laughed in a loud voice.「That’s right! I am only a stepping stone! Splendid, Young King! It’s the new generation’s turn! My time is already over! Now, King, Princess! Step over this old tree and go forward hand in hand! Let the youths open their buds and bring glory to Elfrieden!」He had reached the end of his time, but Georg felt truly blessed from the bottom of his heart.
การแปล กรุณารอสักครู่..