If horror movies were somehow const

If horror movies were somehow constructed via a sports-style draft, imagine what visual and storytelling elements would be top picks. Flickering lightbulbs? Sure thing. Mysterious basement? You bet. Shrieking children? Most definitely. So it’s a testament to Australian director Jennifer Kent’s feature debut "The Babadook" that it manages to incorporate so many of these ingredients from lesser films to create something that's compelling even when it's not disturbing on a primordial level.

Amelia (Essie Davis) is a nursing home worker and single mom raising Sam (Noah Wiseman), her monsters-obsessed son. In the opening scenes, Amelia is an attentive mother, patiently guiding Sam through his fears and helping him quell his urges to make weapons to vanquish unseen baddies. As she reads him bedtime stories and lets him take up the opposite side of the bed, there’s still an uneasy sense of physical space. The unseen barrier between them is the memory of Oskar, Amelia’s husband who was killed in a car accident en route to the hospital right before Sam’s birth.

This simmering familial tension bubbles to the surface with the sudden appearance of an innocent-looking children’s book titled “Mister Babadook.” As Amelia flips through the pages and reads them aloud, the deceptively simple rhyme turns sinister and the titular spooky black specter in the book's pop-up illustrations (expertly rendered by designer Alex Juhasz) sends Sam into a crying fit. Comforting her frightened child, we see the first subtle indications that the story may have affected her, too.

The ill-advised late-night story session is the first example of Kent's repeated choice to give us the cause and aftermath of key expository moments while editing out the central action. The last pages of the Babadook story cuts to Sam’s fear weeping, with no sense of how long Amelia has attempted to undo the damage. The beginnings of a playground misadventure reach their most dangerous point, but we're left to fill in exactly how that too ends in tears. It’s a small but supremely effective storytelling device that helps stack up the tension.

As Sam’s makeshift weapons jeopardize his school work and his repetition of the dangers of the Babadook endanger Amelia's various friendships, the two retreat to their home, both ravaged by the psychological threat of the storybook monster. It's there that Amelia’s dreams start blending with her shifting sense of reality, mirrored nicely by Kent's introduction of some familiar, but no less upsetting, sequences of supernatural horror.

The specificity of the Sam-Amelia relationship also keeps the film from stagnating once their house becomes a physical embodiment of Amelia's mental prison. Every outside character interaction and development within the confines of the house is in service of deepening our understanding of the complicated history between mother and son. Sam's obsession with keeping the idea of the Babadook alive is as strong as Amelia's insistence on banishing all memory of her late husband to the room below the house.

The film takes great care to sharpen the details in Amelia’s life so that when trouble comes along, it magnifies her anxiety. The family house is a visual counterpart to Amelia’s mood, a palette of dark blues that lets Davis' blonde hair and plain clothing pop out even in its dimly-lit corners. As Amelia descends into lengthy periods of mental unrest, that head of hair progresses from neatly kempt to a disheveled mess. The occasional distorted-focus POV shot also gives us a firsthand indication that this ordeal is affecting her more than she’s letting on.

The family roles are established so strongly in the film’s opening scenes that it's made all the more unsettling to see the two gradually begin to swap the roles of protector and antagonist. Davis’ slow transformation in demeanor and appearance leaves room for Kent’s script to find new ways of highlighting Sam’s childlike love and devotion alongside Amelia’s uneasiness to relinquish the past. Some of Sam's early disturbed-child shriek sessions and the late-film exponential ramp-up of one character's psychotic tendencies may be slightly overemphasized, but all of it is rooted in the careful groundwork laid early on.

"The Babadook” isn't a transcendent horror film. But its ability to handle and manipulate the conventional tropes apparent in so many of its peers makes it a satisfying ride.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าภาพยนตร์สยองขวัญอย่างใดถูกสร้างผ่านร่างสไตล์สปอร์ต คิดว่าองค์ประกอบภาพและ storytelling จะรับสูงสุด Lightbulbs กะพริบหรือไม่ ตาย ชั้นใต้ดินลึกลับ คุณเดิมพัน เด็ก shrieking มากที่สุดแน่นอน ดังนั้นจึงพิสูจน์คุณลักษณะออสเตรเลียของผู้กำกับ Kent เจนนิเฟอร์ เปิดตัว "เดอะ Babadook" ที่มันสามารถรวมของส่วนผสมเหล่านี้จากภาพยนตร์น้อยกว่าการสร้างบางสิ่งบางอย่าง ที่จับใจแม้เมื่อไม่รบกวนระดับ primordialอาเมเลียเบ (Essie Davis) เป็นพยาบาลผู้ปฏิบัติงานและแม่เดี่ยวที่เลี้ยงสาม (โนอาห์ไวส์), ลูกชายเสือหิวมอนสเตอร์ ในฉากเปิด อาเมเลียเบเป็นแม่มา ทนแนะนำสามผ่านความกลัวของเขา และช่วยเขา quell เขาขอก่อนส่งกลับให้อาวุธกำราบ unseen baddies เธออ่านเรื่องนอนเขา และให้เขาใช้ด้านตรงข้ามเตียง ยังมีความรู้สึกไม่สบายใจของพื้นที่ทางกายภาพ Unseen อุปสรรคระหว่างหน่วยความจำของ Oskar สามีของอาเมเลียเบที่ตายในอุบัติเหตุรถยนต์นอนโรงพยาบาลหน้าของสามเกิด ได้ ความตึงเครียดภาวะนี้ simmering ฟองพื้นผิวมีลักษณะฉับพลันของสมุดบริสุทธิ์มองเด็กที่ชื่อ "มิสเตอร์ Babadook" อาเมเลียเบอ่านพลิกหน้า และอ่านออกเสียง สัมผัสง่ายคนจะอนาจาร และ specter เหมือนผีดำ titular ใน (อย่างกลมกลืนแสดง โดย Alex Juhasz นักออกแบบ) ภาพประกอบแบบผุดขึ้นของหนังสือส่งสามเข้าพอดี crying เราเห็นอย่างนั้นรายละเอียดแรกที่เรื่องราวอาจมีผลกระทบ เธอเกินไปเก่าลูกกลัว รอบดึกเรื่อง ill-advised เป็นตัวอย่างแรกของเคนท์เลือกซ้ำให้เราสาเหตุและผลพวงของช่วงเวลา expository คีย์ขณะแก้ไขแอคชันกลาง หน้าสุดท้ายของเรื่อง Babadook ตัดกับความกลัวของสามร้องไห้ มีความรู้สึกไม่นานอาเมเลียเบได้พยายามเลิกทำความเสียหาย ชิ้น misadventure สนามเด็กเล่นถึงจุดอันตรายที่สุดของพวกเขา แต่เรากำลังปล่อยให้ตรงวิธีที่มากเกินไปสิ้นสุดในน้ำตา เล็ก ๆ แต่อุปกรณ์ storytelling มีประสิทธิภาพสูงที่ช่วยกองค่าความตึงเครียดได้เป็นของสามติดอาวุธ jeopardize งานโรงเรียนของเขา และเขาทำซ้ำอันตรายของ Babadook คุกองค์ต่าง ๆ ของอาเมเลียเบ สองถอยกลับไปบ้านของพวกเขา ทั้ง ravaged ตามคุกคามจิตใจของสัตว์ประหลาดสินค้ายอดนิยม มีอยู่ว่า ความฝันของอาเมเลียเบเริ่มผสมกับความจริง สะท้อนอย่างดี โดยการแนะนำของเคนท์คุ้นเคยบางอย่าง แต่ไม่น้อย กว่า upsetting ลำดับของสยองขวัญเหนือธรรมชาติของเธอเลื่อนลอย Specificity ความสัมพันธ์สามอาเมเลียเบยังช่วยให้ฟิล์มจากวิชาเมื่อบ้านของพวกเขากลายเป็น ศูนย์รวมแห่งของอาเมเลียเบจิตคุกจริง ทุกอักขระโต้ตอบและพัฒนาภายในขอบเขตของบ้านภายนอกเป็นบริการลึกเราเข้าใจประวัติศาสตร์ที่ซับซ้อนระหว่างมารดาและบุตร แข็งแกร่งของอาเมเลียเบ insistence บน banishing หน่วยความจำทั้งหมดของสามีมาสายไปที่ห้องด้านล่างบ้านแซมส์ครอบงำ ด้วยรักษาความคิดของ Babadook มีชีวิตอยู่ได้ ฟิล์มใช้เวลาดูแลมากลับรายละเอียดในชีวิตของอาเมเลียเบว่าเมื่อปัญหามาตาม ขยายความวิตกกังวลของเธอ บ้านแฟมิลี่เป็นสำเนาภาพให้อารมณ์ของอาเมเลียเบ จานบลูส์สีดำที่ช่วยให้เส้นผมสีบลอนด์ของ Davis และเสื้อผ้าธรรมดาที่ปรากฏออกมาในมุมของแสงมี เป็นอาเมเลียเบทอดเป็นรอบระยะเวลาที่ยาวนานของความไม่สงบจิตใจ ที่ผมดำเนินไปจากอย่างแห่งการระเบียบ disheveled POV โฟกัสผิดเพี้ยนเป็นครั้งคราวที่ยิงยังทำให้เราที่ระบุโดยตรงว่า การทรมานนี้มีผลต่อเธอมากกว่าที่เธอมีให้กับ บทบาทครอบครัวจะสร้างอย่างยิ่งดังนั้นในฉากเปิดของภาพยนตร์เรื่องนี้ที่ได้ทำการก่อกวนทั้งหมดเมื่อต้องการดูทั้งสองเริ่มค่อย ๆ เปลี่ยนบทบาทของการเป็นศัตรูและการป้องกัน แปลงช้า 'Davis ในกิริยาท่าทางและลักษณะที่ปรากฏออกจากห้องของเคนท์สคริปต์จะค้นหาวิธีใหม่ในการเน้นของ Sam childlike ความรักและความจงรักภักดีกับ uneasiness ของอาเมเลียเบสละอดีต บางส่วนของสามต้นรบกวน-เด็ก shriek เซสชัน และปลายฟิล์มเอ็กซ์โพเนนเชียทางลาดขึ้นของแนวโน้ม psychotic หนึ่งอักขระอาจ overemphasized เล็กน้อย แต่จะมีรากในส่วนระวังวางตั้งแต่ใน "Babadook" ไม่ใช่ภาพยนตร์สยองขวัญดาร แต่ความสามารถในการจัดการ และควบคุม tropes ทั่วไปปรากฏในของเพื่อนของมันช่วยให้ขี่ความพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าหนังถูกอย่างใดสร้างผ่านสไตล์กีฬาร่างจินตนาการภาพอะไร และเล่าเรื่องได้สุดยอด . ไฟหลอดไฟ ? แน่นอน ใต้ดินลึกลับ ? คุณเดิมพัน เสียงกรีดร้องของเด็ก ? แน่นอนที่สุดดังนั้นจึงเป็นข้อพิสูจน์ของผู้กำกับชาวออสเตรเลีย เจนนิเฟอร์ เคนท์คุณลักษณะเปิดตัว " babadook " มันจัดการรวมมากของส่วนผสมเหล่านี้น้อยกว่าภาพยนตร์ เพื่อสร้างสิ่งที่น่าสนใจแม้เมื่อมันไม่ได้รบกวนในระดับประถม

อมีเลีย ( ซี่ เดวิส ) เป็นพยาบาล คนงาน และบ้านแม่คนเดียวเลี้ยงแซม ( โนอาห์ ไวซ์แมน ) , นางปีศาจครอบงำลูก ในฉากเปิดเอมิเลีย เป็นแม่ที่เอาใจใส่อย่างอดทนชี้นำแซมผ่านความกลัวของเขาและช่วยเขาระงับความต้องการของเขาที่จะทำให้อาวุธปราบที่มองไม่เห็น baddies ขณะที่เธออ่านนิทานก่อนนอนให้เขาและเขาใช้เวลาถึงฝั่งตรงข้ามของเตียงนอน ยังมีความรู้สึกอึดอัดของพื้นที่ทางกายภาพ อุปสรรคที่มองไม่เห็นระหว่างพวกเขาเป็นหน่วยความจำของ Oskar ,เอมิเลีย ของสามีที่ตายในอุบัติเหตุทางรถ ระหว่างทางไปโรงพยาบาล ก่อนที่แซมเกิด

นี่ simmering ความตึงเครียดทางฟองกับพื้นผิวที่มีลักษณะอย่างไร้เดียงสามองหนังสือเด็กที่ชื่อ " คุณ babadook . " เอมิเลียพลิกผ่านหน้าและอ่านมันออกมาดัง ๆสัมผัสง่าย deceptively กลายเป็นน่ากลัวเหมือนผีและวิญญาณในยศสีดำภาพประกอบหนังสือป๊อป - อัพ ( Expertly ออกแบบให้อเล็กซ์ juhasz ) ส่งแซมเป็นร้องไห้พอดี ปลอบโยนเธอกลัวลูกเราดูครั้งแรกบอบบางนั้นเรื่องที่อาจมีผลกระทบต่อเธอด้วย

ผู้ป่วยควรดึกราวเซสชันตัวอย่างแรกของเคนท์ซ้ำทางเลือกที่จะให้เราสาเหตุและผลที่ตามมาของช่วงเวลาแบบคีย์ในขณะที่การแก้ไขออกปฏิบัติการกลาง หน้าสุดท้ายของเรื่อง babadook ตัดกับแซมกลัวร้องไห้ กับไม่มีความรู้สึกแค่ไหน เอมิเลีย ได้พยายามที่จะแก้ไขความเสียหาย จุดเริ่มต้นของสนามเด็กเล่นโชคร้ายถึงจุดที่อันตรายที่สุดของพวกเขาแต่เราต้องไปกรอกตรงวิธีที่มากเกินไปสิ้นสุดในน้ำตา มันมีขนาดเล็ก แต่มีประสิทธิภาพยิ่งนัก storytelling อุปกรณ์ที่ช่วยหนุนแรง

เป็นแซมชั่วคราวอาวุธเป็นอันตรายต่อเขาเรียนๆของเขาจากอันตรายของ babadook ทำให้เอมิเลียต่าง ๆตึง ทั้งสองล่าถอยไปที่บ้านของตน ทั้งการทำลายโดยการคุกคามทางจิตของนิทานประหลาดมันมีความฝันที่เอมิเลียเริ่มผสมกับเธอเปลี่ยนความรู้สึกของความเป็นจริงสะท้อนอย่างดีโดย Kent ก็แนะนำบางอย่างที่คุ้นเคย แต่ไม่ล้ม ลำดับของสยองขวัญเหนือธรรมชาติ .

เฉพาะความสัมพันธ์ของแซมอมีเลียยังช่วยให้ภาพยนตร์ซบเซาเมื่อบ้านกลายเป็นทางกายของอมีเลียจิตคุกทุกตัวละครนอกปฏิสัมพันธ์ และการพัฒนาภายในขอบเขตของบ้านที่อยู่ในบริการของลึกความเข้าใจในประวัติศาสตร์ซับซ้อนระหว่างแม่และลูก แซมถูกครอบงำด้วยการรักษาความคิดของ babadook มีชีวิตอยู่เข้มแข็งเหมือนเอมิเลียยืนยันเนรเทศ ความทรงจำทั้งหมดของสามีของเธอไปห้องข้างล่างบ้าน