The "problem of the poor" was alway

The "problem of the poor" was always one of a threat to social order and thus always had a political dimension. For example, in Aristotle's classification of constitutions in The Politics, democracy was identified as a perverse form, since it was rule by the "many" for the good of the many (not "all"). The many are immediately said to be the poor. This association between the poor and inferior political order endured. The "mob" was perceived as an ever present threat and European history has been marked by the recurrent eruptions of urban riots and peasant uprisings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ปัญหาของคนจน" คิดจะเป็นภัยคุกคามต่อสังคมสั่งอย่างใดอย่างหนึ่ง และมีมิติทางการเมืองเสมอ ตัวอย่าง ในการจัดประเภทของอาริสโตเติล พ.ศ.2540 ทางการเมือง ประชาธิปไตยระบุเป็นแบบ perverse ตั้งแต่กฎ โดย "หลาย" ดีจำนวนมาก ("ทั้งหมด") ในทันทีจะว่า จะยากจน การเชื่อมโยงระหว่างใบสั่งทางการเมืองน้อย และยากจนทน "ม็อบ" ถือว่าเป็นการคุกคามอยู่ตลอดเวลา และประวัติศาสตร์ยุโรปมีการทำเครื่องหมาย โดยการปะทุเกิดซ้ำเมืองจลาจลและการลุกฮือของชาวนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ปัญหาของคนยากจน" เป็นเสมอหนึ่งในภัยคุกคามต่อการจัดระเบียบสังคมและดังนั้นจึงมักจะมีมิติทางการเมือง ยกตัวอย่างเช่นในการจัดหมวดหมู่ของอริสโตเติลของรัฐธรรมนูญการเมืองประชาธิปไตยถูกระบุว่าเป็นรูปแบบที่ผิดปกติเพราะมันเป็นกฎโดย "หลายคน" สำหรับการที่ดีในหลาย ๆ (ไม่ได้ "ทุกคน") หลายคนบอกว่าทันทีที่จะเป็นคนยากจน สมาคมนี้ระหว่างคนจนและสั่งซื้อทางการเมืองด้อยกว่าทน "ม็อบ" ถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามที่เคยนำเสนอและประวัติศาสตร์ยุโรปได้รับการทำเครื่องหมายโดยการระเบิดเกิดขึ้นอีกของการจลาจลในเมืองและการลุกฮือของชาวนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ปัญหาของคนจน " ได้เสมอหนึ่งของการคุกคามสังคมจึงมักจะมีมิติทางการเมือง ตัวอย่างเช่นในอริสโตเติลเป็นประเภทของรัฐธรรมนูญ การเมือง ประชาธิปไตย ที่ถูกระบุว่าเป็นรูปแบบหนึ่ง เนื่องจากมันถูกปกครองโดย " หลาย " เพื่อที่ดีของหลาย ๆ ( ไม่ใช่ " ทั้งหมด " ) หลายทันทีว่าเป็นคนจนนี้สมาคมระหว่างคนจนและต่ำต้อยเพื่อการเมือง ทนได้ " ม็อบ " ถูกมองว่าภัยคุกคามเคยปัจจุบันและประวัติศาสตร์ยุโรปได้รับการทำเครื่องหมายโดยเฉียบพลันกำเริบจลาจลเมืองและการจลาจลของชาวนา