In patients with right hemiplegia (

In patients with right hemiplegia (C in Table 2), paretic
side sitting pressure increased after training intervention
(47±6% vs. 54±2%, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกขวา (C ในตารางที่ 2), pareticดันนั่งข้างเพิ่มขึ้นหลังจากการแทรกแซงการฝึกอบรม(47±6% 54±2%, p เจอ < 0.001) กลุ่มปลอดการแทรกแซงยัง แสดงให้เห็นการลดลงทางด้าน paretic จาก 48±2%43±4%, p < 0.001), และการโต้ตอบระหว่างการแทรกแซงและกลุ่มสำคัญ (F (198,1) = 114.2, p < 0.001) เหล่านี้ผลระบุว่า การแทรกแซงของการฝึกอบรมมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงสมมาตรของนั่งดันที่เหลือ ในผู้ป่วยที่ มีอัมพาตครึ่งซีกซ้าย นั่งดันของที่ได้รับผลกระทบด้านข้างที่เพิ่มขึ้นจาก 41±7% 48±10% หลังจากแทรกแซงการฝึกอบรมในขณะที่ในผู้ป่วยไม่ใช่แทรกแซง เพิ่มขึ้นจาก 42±10% % 46±3 ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นสำคัญผลกระทบหลักของกลุ่ม (F (198,1) = 84.34, p < 0.001), แต่การผลกระทบหลัก ระหว่างก่อน และ หลังการแทรกแซง (F(198,1) = 0.05, p = 0.82), และการโต้ตอบถูกไม่สำคัญ(F (421,1) = 3.2, p = 0.08)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกขวา (C ในตารางที่ 2) เป็นอัมพาต
ความดันนั่งอยู่ด้านข้างเพิ่มขึ้นหลังจากการแทรกแซงการฝึกอบรม
(47 ± 6% เทียบกับ 54 ± 2%, p <0.001) กลุ่มที่ไม่ใช่การแทรกแซง
นอกจากนี้ยังพบว่าลดลงในด้านอัมพาตจาก 48 ± 2% เป็น
43 ± 4%, p <0.001) และการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างการแทรกแซง
และกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญ (F (198,1) = 114.2, p < 0.001) เหล่านี้
ผลการวิจัยพบว่าการแทรกแซงการฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพเป็น
ที่การปรับปรุงความสมมาตรของความดันนั่งอยู่ที่ส่วนที่เหลือ ใน
ผู้ป่วยที่มีอัมพาตครึ่งซีกซ้ายดันนั่งได้รับผลกระทบ
ด้านเพิ่มขึ้นจาก 41 ± 7% เป็น 48 ± 10% หลังการฝึกอบรม
ในขณะที่ผู้ป่วยที่ไม่ใช่การแทรกแซงจะเพิ่มขึ้น
จาก 42 ± 10% ถึง 46 ± 3% ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญ
ผลกระทบหลักของกลุ่ม (F (198,1) = 84.34, p <0.001) แต่
ผลกระทบที่สำคัญระหว่างก่อนและหลังการแทรกแซง (F
(198,1) = 0.05, p = 0.82) และการมีปฏิสัมพันธ์ อย่างไม่มีนัยสำคัญ
(F (421,1) = 3.2, p = 0.08)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกขวา ( C ตาราง 2 ) ผู้เป็นเหน็บชาด้านความดันเพิ่มขึ้นหลังการทดลองฝึกนั่ง( 47 ±ร้อยละ 6 และ 54 ± 2 % , P < 0.001 ) ไม่ใช่กลุ่มนอกจากนี้ยังพบว่าลดลงในด้านผู้เป็นเหน็บชาจาก 48 ± 2%43 ± 4 % , P < 0.001 ) และปฏิสัมพันธ์ระหว่างการแทรกแซงและกลุ่มมีนัยสำคัญทางสถิติ ( F ( 198,1 ) = 114.2 , p < 0.001 ) เหล่านี้ผลการวิจัย พบว่า การฝึกกิจกรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงสมดุลของความดัน นั่งพัก ในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกซ้าย นั่ง ความดันของผลกระทบด้านเพิ่มขึ้นจาก 41 ± 7% ถึง 48 ± 10% หลังจากที่การแทรกแซงของการฝึกอบรมในขณะที่ไม่แทรกแซงผู้ป่วยก็เพิ่มขึ้นจาก 42 ± 10% ถึง 46 ± 3% ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญผลกระทบหลักของกลุ่ม ( F ( 198,1 ) = 84.34 , p < 0.001 ) แต่หลักผลระหว่างก่อนและหลังการทดลอง ( เอฟ( 198,1 ) = 0.05 , p = 0.82 ) และไม่พบปฏิสัมพันธ์( F ( 421,1 ) = 3 , p = 0.08 )