Underfeeding and overfeeding during

Underfeeding and overfeeding during critical illness Overfeeding has important adverse effects during critical illness
(Chwals 1994; Zaloga 1994). Excess carbohydrate intake can increase carbon dioxide production and impede ventilator weaning (Chwals 1994). Excess protein does not prevent catabolism and can even increase catabolism of body protein (Chwals 1994; Shew 1999; Stroud 2007). High calorific intake can increase fat deposition, including in the liver (Chwals 1994; Hart 2002; Zaloga 1994). In animalmodels, lower calorific goals were associated with weight loss and improved survival from critical illness (Alexander 1989; Yamazaki 1986). Some adult human studies suggest that underfeeding during critical illness is associated with improved survival and reduced length of stay in hospital (Ash 2005; Boitano
2006; Dickerson 2002; Jeejeebhoy 2004; Krishnan 2003). This is
compatible with the finding in many types of animals that a 30%
to 50%restriction of calories increases their lifespan and resistance
to diseases of aging and oxidative damage (with similar pathophysiology
to critical illness inflammatory cascades) (Bordone 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Underfeeding และ overfeeding ในระหว่างป่วย Overfeeding มีผลกระทบสำคัญในระหว่างการเจ็บป่วยที่สำคัญ(Chwals 1994 ทาง Zaloga ที่ 1994) คาร์โบไฮเดรตส่วนเกินสามารถเพิ่มการผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ และเป็นอุปสรรคต่อการระบายอากาศที่หย่านม (Chwals 1994) โปรตีนส่วนเกินไม่ป้องกันแคแทบอลิซึม และสามารถยังเพิ่มแคแทบอลิซึมของร่างกายโปรตีน (Chwals 1994 Shew 1999 ทาง stroud ที่ 2007) ควันความร้อนทานสามารถเพิ่มการสะสมไขมัน รวมทั้งในตับ (Chwals 1994 ฮาร์ต 2002 ทาง Zaloga ที่ 1994) ใน animalmodels เป้าหมายควันความร้อนที่ต่ำเกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนักและอยู่รอดดีขึ้นจากโรคร้ายแรง (อเล็กซานเดอร์ 1989 ยามาซากิ 1986) บางการศึกษามนุษย์ผู้ใหญ่แนะนำ underfeeding ในระหว่างการเจ็บป่วยที่สำคัญเกี่ยวข้องกับความอยู่รอดที่ดีขึ้นและลดระยะเวลาพักในโรงพยาบาล (เถ้า 2005 Boitano2006 Dickerson 2002 Jeejeebhoy 2004 ศรายุ 2003) นี้เป็นเข้ากันได้กับการค้นพบในสัตว์หลายชนิดที่ 30%50% ข้อจำกัดของแคลอรี่เพิ่มอายุการใช้งานและความต้านทานกับโรคของความเสียหาย (คล้ายพยาธิสรีรวิทยาที่มีริ้วรอย และออกซิเดชันการเจ็บป่วยที่สำคัญอักเสบเรียงซ้อน) (Bordone 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Underfeeding และการ้ให้อาหารมากไปในระหว่างการฟีดมากเกินการเจ็บป่วยที่สำคัญมีผลกระทบที่สำคัญในระหว่างการเจ็บป่วยที่สำคัญ
(Chwals ปี 1994 Zaloga 1994) ปริมาณคาร์โบไฮเดรตส่วนเกินที่สามารถเพิ่มการผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และเป็นอุปสรรคต่อการหย่าเครื่องช่วยหายใจ (Chwals 1994) โปรตีนส่วนเกินไม่ได้ป้องกันการ catabolism และยังสามารถเพิ่ม catabolism ของโปรตีนในร่างกาย (Chwals ปี 1994 ได้เห็นปี 1999 สเตราท์ 2007) ปริมาณความร้อนสูงสามารถเพิ่มการสะสมไขมันรวมทั้งในตับ (Chwals ปี 1994 ฮาร์ทปี 2002 Zaloga 1994) ใน animalmodels เป้าหมายความร้อนที่ต่ำกว่าที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนักและความอยู่รอดที่ดีขึ้นจากการเจ็บป่วยที่สำคัญ (อเล็กซานเดปี 1989 ยามาซากิ 1986) บางการศึกษาของมนุษย์ผู้ใหญ่แนะนำว่า underfeeding ในระหว่างการเจ็บป่วยที่สำคัญมีความเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดที่ดีขึ้นและลดระยะเวลาในการเข้าพักในโรงพยาบาล (Ash 2005 Boitano
2006 นายอำเภอปี 2002 Jeejeebhoy ปี 2004 กฤษณะ 2003) นี่คือ
เข้ากันได้กับการค้นพบในหลายประเภทของสัตว์ที่เพิ่มขึ้น 30%
ข้อ จำกัด ถึง 50% ของแคลอรี่เพิ่มอายุการใช้งานและความต้านทาน
โรคของริ้วรอยและความเสียหายออกซิเดชัน (กับพยาธิสรีรวิทยาที่คล้ายกัน
ในการเจ็บป่วยที่สำคัญลดหลั่นอักเสบ) (Bordone 2005)