However, Shariff et al. (2001) foun

However, Shariff et al. (2001) found that treatment of P. monodon with a commercial Bacillus probiotic did not significantly increase survival. It was difficult to directly assess different studies using probiotics, because the efficacy of a probiotic application depended on many factors ( Gomez-Gil et al., 2000) such as species composition, application level, frequency of application and environmental conditions. Moreover, there was no significant difference between T-2 and T-3. This indicates that the quantity of probiotics was only one of the factors promoting the survival rate of shrimp larvae.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม Shariff et al. (2001) พบว่า รักษาของ P. monodon ด้วยโปรไบโอติกส์การคัดค้าได้ไม่เพิ่มความอยู่รอด มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินการใช้ probiotics เนื่องจากประสิทธิภาพของการใช้โปรไบโอติกส์ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย (Gil เมซและ al., 2000) องค์ประกอบชนิด ระดับแอพลิเคชัน ความถี่ของโปรแกรมประยุกต์และสภาพแวดล้อมการศึกษาต่าง ๆ โดยตรง นอกจากนี้ มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง T 2 และ T 3 บ่งชี้ว่า ปริมาณของ probiotics เป็นเท่าหนึ่งของการส่งเสริมอัตราการอยู่รอดของตัวอ่อนของกุ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตาม Shariff et al, (2001) พบว่าการรักษากุลาดำพีที่มีโปรไบโอติกแบคทีเรีย Bacillus เชิงพาณิชย์ไม่ได้มีนัยสำคัญเพิ่มความอยู่รอด มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินได้โดยตรงการศึกษาที่แตกต่างกันโดยใช้โปรไบโอติกเพราะประสิทธิภาพของการประยุกต์ใช้โปรไบโอติกขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง (โกเมซกิล-et al., 2000) เช่นองค์ประกอบชนิดระดับการประยุกต์ใช้ความถี่ในการใช้และสภาพแวดล้อม นอกจากนี้ยังมีไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง T-2 และ T-3 นี้บ่งชี้ว่าปริมาณของโปรไบโอติกเป็นเพียงหนึ่งในปัจจัยที่ส่งเสริมอัตราการรอดตายของตัวอ่อนกุ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ชารีฟ et al . ( 2001 ) พบว่า การรักษาของกุ้งกุลาดำด้วยโปรไบโอติก Bacillus พาณิชย์ไม่เพิ่มขึ้นการอยู่รอด มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินการศึกษาที่แตกต่างกันโดยใช้โปรไบโอติก เพราะประสิทธิภาพของการประยุกต์ใช้โปรไบโอติกขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง ( Gomez Gil et al . , 2000 ) เช่น องค์ประกอบชนิด โปรแกรมระดับความถี่ของการใช้และสภาพแวดล้อม นอกจากนี้ มีความแตกต่างระหว่างและ T-2 t-3 . นี้บ่งชี้ว่าปริมาณของโปรไบโอติก เป็นเพียงหนึ่งในปัจจัยที่ส่งเสริมอัตราการรอดของลูกกุ้งวัยอ่อน .