This dissertation aims to examine t

This dissertation aims to examine the possibility of enforcing the Anti-Money Laundering Law against forest trespassing offenses. The existing laws used for enforcement against an offense relating to forest trespassing, such as the Forestry Act B.E. 2484 (1941), the National Park Act B.E. 2504 (1961), the National Reserved Forest Act B.E. 2507 (1964), the Wildlife Preservation and Protection Act B.E. 2535 (1992), the Enhancement and Conservation of the National Environmental Quality Act B.E. 2535 (1992), are not sufficient to solve the problem of forest trespassing and encroachment. As indicated in the information and statistics reported by the Department of National Parks, Wild Animal, and Plant Conservation, the problem of forest invasions is still continuously occurring.

The Anti-Money Laundering Act B.E. 2542 (1999) Section 3 (15), stipulated that “Offense relating to the unlawful use, holding, or possessing of natural resources or a process for illegal exploitation of natural resources with a nature of business conduct”, does not clearly define what constitutes the crimes against natural resources and environment which are considered to be a “predicate offense” under the Anti-Money Laundering Act.

Furthermore, this dissertation examined the laws of the United States of America, Lao People's Democratic Republic, and Republic of Albania. It also compared these laws with Thai laws in order to determine the best practices in defining an offense relating to forest trespassing and encroachment which is criminalized as a predicate offense under the Anti-Money Laundering Law of these countries. These best practices can be used as guidelines in revising the Anti-Money Laundering Act of Thailand.

The dissertation study found that there are disadvantages in implementing the Anti-Money Laundering law alone to fight trespassing offenses. First, only an illegal exploitation of natural resources and environment done with a “nature of business conduct” can be penalized under this law. Since the law does not define what consider as “a nature of business conduct”, it causes a loophole in enforcing the law as it depends on the interpretation of the law enforcement. Secondly, the definition of “asset connected with the commission of an offense” under this law does not include any assets earned indirectly from a violation. Third, purely enforcing the Anti-Money Laundering law against forest trespassing offenses might impact the community rights protected under the Thai Constitution article …… Therefore the relevant law enforcement agencies must cautiously exercise their power in enforcing the law. Fourth, unlike the particular law on forestry, the Anti-Money Laundering Act does not have a provision which allows an individual and/or community to voice their opinions on the ruling of the rules/regulations under the Anti-Money Laundering Act that might be applied to their situation. Strictly enforcing the law against those whose community rights are protected under the Constitution might violate their rights, and cause a conflict between the government and the public. This could also create an opportunity for politicians or interested groups to exploit the impacted community by using the conflict to serve their personal interests.

The above-mentioned issues are the key obstacles in effectively and efficiently enforcing the Anti-Money Laundering Law against the forest trespassing offenses, as well as using it in preventing and fighting the crimes on forest trespassing and encroachment.

In order to effectively implement the measures on forest trespassing offenses under the Anti-Money Laundering Law, a revision of the law is needed to clearly define any current ambiguous provisions. It also needs to extend the scope of the “assets connected with the commission of an offence” to include any assets earned either directly or indirectly from committing a crime on forest trespassing. In additional to that, the guidelines on enforcing the law must be established to ensure that the enforcement is fair and standardized. Furthermore, the collaboration and cooperation among the relevant law enforcement agencies in enforcing the Anti-Money Laundering Law must be streamlined to ensure its efficiency and effectiveness. The protected community rights under the Constitution must also take into account when enforcing the law. As a result, the forest trespassing and encroachment issues can be handled in a more effective and efficient way.

The finding from examining the relevant laws and interviewing the experienced officials in the field suggested that a singular enforcement of a particular law cannot be done to achieve the goals in preventing and suppressing the forest trespassing offenses due to the multi-dimensional nature of the forest trespassing and encroachment problems. By integrating the Anti-Money Laundering Law in conjunction with the particular laws on forestry and other specialized laws, such as the Taxation Law, the Anti-Corruption Law, the Local Administration Law and the Provincial Administration Law, the different aspects and legal loopholes of forest trespassing offenses in different laws will be addressed. Also the efficiency and effectiveness of enforcement can be increased by enforcing the different punitive measures provided in different laws to fight the deforestation issues caused by the illegal forest trespassing and encroachment.


Keywords: Forest trespassing, deforestation, prevention and suppression, money laundering

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความเป็นไปได้ของการบังคับใช้กฎหมายการฟอกเงินต่อต้านกับความผิดด้านเข้าป่า กฎหมายที่มีอยู่ที่ใช้บังคับกับการกระทำความผิดเกี่ยวกับการบุกรุก เช่นป่าไม้ตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2484 (1941), อุทยานแห่งชาติตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2504 (1961), การชาติสงวนป่าตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964), การ อนุรักษ์สัตว์ป่า และคุ้มครองตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2535 (1992), เพิ่มประสิทธิภาพ และอนุรักษ์ชาติสิ่งแวดล้อมคุณภาพตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2535 (1992), ป่าไม่เพียงพอต่อการแก้ปัญหาบุกรุกป่าและ encroachment ตามที่ระบุในข้อมูลและสถิติที่รายงาน โดยกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า การ อนุรักษ์พืช ปัญหารุกรานป่ายังคงต่อเนื่องเกิดขึ้น ส่วนป้องกันและฟอกเงินตามพระราชบัญญัติพ.ศ. 2542 (1999) 3 (15), กำหนดว่า "กระทำความผิดเกี่ยวข้องกับการใช้งานผิดกฎหมาย โฮลดิ้ง หรือมีทรัพยากรธรรมชาติหรือขั้นตอนของการถูกแสวงหาประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติกับธรรมชาติของธุรกิจ" ไม่กำหนดไว้อย่างชัดเจนถึงองค์ประกอบของอาชญากรรมต่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมซึ่งถือว่าจะ เป็น "เพรดิเคตกระทำผิด" ตามพระราชบัญญัติป้องกันและฟอกเงิน นอกจากนี้ วิทยานิพนธ์นี้ตรวจสอบกฎหมายของสหรัฐอเมริกา ประชาชนลาว สาธารณรัฐประชาธิปไตย และสาธารณรัฐแอลเบเนีย มันยังเทียบกับกฎหมายไทยกฎหมายเหล่านี้เพื่อกำหนดแนวทางปฏิบัติในการกำหนดการกระทำความผิดเกี่ยวกับการบุกรุกป่าและ encroachment ซึ่ง criminalized เป็นกระทำผิดบทกฎหมายป้องกันและฟอกเงินของประเทศเหล่านี้ แนวทางปฏิบัติเหล่านี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการแก้ไขการป้องกันและฟอกเงินตามพระราชบัญญัติไทย การศึกษาวิทยานิพนธ์พบว่า มีข้อเสียในการปฏิบัติตามกฎหมายฟอกเงินป้องกันเพียงอย่างเดียวในการต่อสู้ความผิดด้านเข้า ครั้งแรก สามารถสำเร็จเฉพาะการถูกแสวงหาประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในการทำ ด้วยการ"จรรยาบรรณธุรกิจ" ภายใต้กฎหมายนี้ เนื่องจากกฎหมายไม่กำหนดอะไรพิจารณาเป็น "เป็นธรรมชาติของธุรกิจ" จะทำให้ประตูเลี่ยงในการบังคับใช้กฎหมายขึ้นอยู่กับการตีความบังคับใช้กฎหมาย ประการที่สอง คำจำกัดความของ "สินทรัพย์ที่เชื่อมโยงกับคณะต้องหา" ภายใต้กฎหมายนี้ไม่มีสินทรัพย์ใด ๆ ที่ได้รับทางอ้อมจากการละเมิด ที่สาม การบังคับใช้กฎหมายฟอกเงินต่อต้านกับความผิดด้านเข้าป่าเพียงอย่างเดียวอาจส่งผลกระทบต่อสิทธิชุมชนป้องกันภายใต้รัฐธรรมนูญไทยบทความ... ดังนั้น หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายที่เกี่ยวข้องต้องเดินออกกำลังอำนาจในการบังคับใช้กฎหมาย สี่ ซึ่งแตกต่างจากกฎหมายว่าด้วยป่าไม้เฉพาะ พ.ร.บ.ฟอกเงินต่อต้านไม่ได้จัดให้บุคคลหรือชุมชนเป็นเสียงความคิดเห็นเกี่ยวกับหุก่มกฎ/ข้อบังคับภายใต้พ.ร.บ.การฟอกเงินต่อต้านที่อาจนำไปใช้กับสถานการณ์ของพวกเขา การบังคับใช้กฎหมายกับผู้ที่มีป้องกันซึ่งสิทธิชุมชนภายใต้รัฐธรรมนูญอย่างเคร่งครัดอาจละเมิดสิทธิ และทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลและประชาชน นี้ยังสามารถสร้างโอกาสสำหรับนักการเมืองหรือกลุ่มสนใจใช้ชุมชนคุดโดยความขัดแย้งเพื่อผลประโยชน์ส่วนบุคคลของพวกเขา The above-mentioned issues are the key obstacles in effectively and efficiently enforcing the Anti-Money Laundering Law against the forest trespassing offenses, as well as using it in preventing and fighting the crimes on forest trespassing and encroachment.In order to effectively implement the measures on forest trespassing offenses under the Anti-Money Laundering Law, a revision of the law is needed to clearly define any current ambiguous provisions. It also needs to extend the scope of the “assets connected with the commission of an offence” to include any assets earned either directly or indirectly from committing a crime on forest trespassing. In additional to that, the guidelines on enforcing the law must be established to ensure that the enforcement is fair and standardized. Furthermore, the collaboration and cooperation among the relevant law enforcement agencies in enforcing the Anti-Money Laundering Law must be streamlined to ensure its efficiency and effectiveness. The protected community rights under the Constitution must also take into account when enforcing the law. As a result, the forest trespassing and encroachment issues can be handled in a more effective and efficient way. The finding from examining the relevant laws and interviewing the experienced officials in the field suggested that a singular enforcement of a particular law cannot be done to achieve the goals in preventing and suppressing the forest trespassing offenses due to the multi-dimensional nature of the forest trespassing and encroachment problems. By integrating the Anti-Money Laundering Law in conjunction with the particular laws on forestry and other specialized laws, such as the Taxation Law, the Anti-Corruption Law, the Local Administration Law and the Provincial Administration Law, the different aspects and legal loopholes of forest trespassing offenses in different laws will be addressed. Also the efficiency and effectiveness of enforcement can be increased by enforcing the different punitive measures provided in different laws to fight the deforestation issues caused by the illegal forest trespassing and encroachment. Keywords: Forest trespassing, deforestation, prevention and suppression, money laundering

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาความเป็นไปได้ในการบังคับใช้กฎหมายป้องกันการฟอกเงินป้องกันการบุกรุกป่า ความผิด กฎหมายที่ใช้บังคับกับความผิดที่เกี่ยวข้องกับการบุกรุกป่า เช่น พระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 ( 1941 ) , พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504 ( 1961 ) , พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 ( 1964 )พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ( 1992 ) , การเพิ่มประสิทธิภาพ และการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ( 1992 ) , จะไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหาการบุกรุกป่า และการบุกรุก ตามที่ระบุในข้อมูลและสถิติรายงานโดย กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช , ,ปัญหาของการรุกรานป่า ยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
พระราชบัญญัติต่อต้านการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 มาตรา 3 ( 15 ) กำหนดว่า " ความผิดเกี่ยวกับการใช้กฎหมายถือหรือครอบครองทรัพยากรธรรมชาติ หรือกระบวนการการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติ ด้วยธรรมชาติของพฤติกรรม " ธุรกิจผิดกฎหมายไม่ได้อย่างชัดเจนสิ่งที่ถือเป็นอาชญากรรมต่อทรัพยากรธรรมชาติ และ สิ่งแวดล้อม ซึ่งจะถือเป็น " ความผิดมูลฐานการฟอกเงินป้องกัน " ภายใต้กฎหมาย

นอกจากนี้ วิทยานิพนธ์นี้ได้ศึกษากฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และสาธารณรัฐแอลเบเนียนอกจากนี้ยังเปรียบเทียบกฎหมายไทยกับกฎหมายเหล่านี้เพื่อหาวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดในการกำหนดความผิดเกี่ยวกับการบุกรุกป่า และบุกรุกซึ่งถูกตั้งข้อกล่าวหาว่าเป็นอาชญากร เป็นมูลฐานความผิดตามกฎหมายป้องกันการฟอกเงินของประเทศเหล่านี้ ปฏิบัติที่ดีที่สุดเหล่านี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการแก้ไข ป้องกัน และปราบปรามการฟอกเงินของประเทศไทย .

วิทยานิพนธ์การศึกษาพบว่ามีข้อเสียในการต่อต้านการฟอกเงินกฎหมายคนเดียวที่จะต่อสู้กับการบุกรุกความผิด ก่อน ผิดกฎหมายการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมได้ด้วย " ธรรมชาติของธุรกิจพฤติกรรม " สามารถถูกลงโทษภายใต้กฎหมายนี้ เพราะกฎหมายไม่ได้กำหนดสิ่งที่ถือว่าเป็น " ธรรมชาติของพฤติกรรม " ธุรกิจทำให้เกิดช่องว่างในการบังคับใช้กฎหมาย มันขึ้นอยู่กับการตีความของกฎหมาย ประการที่สอง การกำหนดนิยามของสินทรัพย์ที่เกี่ยวข้องกับคณะกรรมการของความผิด " ภายใต้กฎหมายนี้ไม่รวมทรัพย์สินที่ได้รับทางอ้อมจากการละเมิด ประการที่สาม