OBJECTIVES: We sought to determine

OBJECTIVES: We sought to determine the impact of psychiatric comorbidity on symptom density and resource utilization in chronic rhinosinusitis (CRS). METHODS: A prospective cohort of patients who sought evaluation of CRS was studied with the Rhinosinusitis Symptom Inventory and the Hospital Anxiety and Depression Scale. Data concerning symptom scores, symptom domains, and psychiatric comorbidity were analyzed to determine the interactions among psychiatric comorbidity, symptom reporting, and resource utilization in CRS. RESULTS: We studied 143 patients (mean age, 43.4 years). Low, moderate, and high levels of anxiety were reported by 48.3%, 25.9%, and 25.9% of patients, respectively. Low, moderate, and high levels of depression were reported by 76.2%, 9.1%, and 14.7%. For the combined psychopathology group, 43.3%, 25.9%, and 30% had low, moderate, and high levels. Patients with high anxiety levels reported significant elevations of oropharyngeal symptoms (p = .013) and total symptoms (p = .030) in comparison with the low group. Patients with high depression levels reported higher oropharyngeal (p = .003), systemic (p = .001), and total symptom (p = .003) scores than did the low group. High combined psychopathology scores were associated with elevated facial, oropharyngeal, and systemic scores (p < .05). Regarding medical utilization, high anxiety levels or high combined psychopathology scores were associated with more frequent physician visits (p < .05). A high level of depression was associated with increased antibiotic use, missed workdays, and physician visits (p < .05). CONCLUSIONS: High levels of anxiety and depression are common in patients who undergo evaluation for CRS. Psychiatric comorbidity is associated with increased symptoms in CRS and increased health-care utilization. Anxiety and depression should be identified in these patients to structure appropriate treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ที่เราพยายามที่จะตรวจสอบผลกระทบของ comorbidity จิตเวชกับความหนาแน่นอาการและการใช้ประโยชน์ทรัพยากรใน rhinosinusitis เรื้อรัง (CRS) วิธีการ: การศึกษาที่คาดหวังของผู้ป่วยที่ขอประเมินจำได้ศึกษากับสินค้าคงคลังอาการ rhinosinusitis และความวิตกกังวลที่โรงพยาบาลและระดับภาวะซึมเศร้า ข้อมูลเกี่ยวกับคะแนนอาการโดเมนอาการและ comorbidity จิตเวชได้รับการวิเคราะห์เพื่อกำหนดความสัมพันธ์ในหมู่ comorbidity จิตเวชรายงานอาการและการใช้ทรัพยากรในการจำ ผล: เราศึกษา 143 ราย (หมายถึงอายุ 43.4 ปี) ระดับต่ำปานกลางและสูงของความวิตกกังวลได้รับรายงานจาก 48.3%, 25.9% และ 25.9% ของผู้ป่วยตามลำดับ ระดับต่ำปานกลางและสูงของภาวะซึมเศร้าได้รับรายงานจาก 76.2%, 9.1%และ 14.7% สำหรับกลุ่มรวมพยาธิวิทยา, 43.3%, 25.9%, และ 30% มีระดับต่ำปานกลางและสูง ผู้ป่วยที่มีระดับความวิตกกังวลสูงรายงานเอนไซม์ที่สำคัญของอาการ oropharyngeal (p = 0.013) และอาการโดยรวม (p = 0.030) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มต่ำ ผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าระดับสูงรายงาน oropharyngeal สูงขึ้น (p = 0.003), ระบบ (p = .001)และอาการโดยรวม (p = 0.003) คะแนนไม่น้อยกว่ากลุ่มต่ำ สูงรวมคะแนนพยาธิวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการยกระดับใบหน้า oropharyngeal และระบบคะแนน (p <0.05) เกี่ยวกับการใช้ประโยชน์ทางการแพทย์ระดับความวิตกกังวลสูงหรือสูงรวมคะแนนพยาธิวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการเข้าชมแพทย์บ่อยมากขึ้น (p <0.05)ระดับสูงของภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มการใช้ยาปฏิชีวนะที่ไม่ได้รับวันทำงานและการเข้าชมแพทย์ (p <0.05) ข้อสรุป: ระดับสูงของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่ได้รับการประเมินในการจำ comorbidity จิตเวชมีความเกี่ยวข้องกับอาการที่เพิ่มขึ้นใน CRS และเพิ่มการใช้ประโยชน์ด้านการดูแลสุขภาพความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าควรจะระบุในผู้ป่วยเหล่านี้โครงสร้างการรักษาที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เราพยายามที่จะกำหนดผลกระทบของ comorbidity จิตแพทย์อาการความหนาแน่นและการใช้ประโยชน์ทรัพยากรใน rhinosinusitis เรื้อรัง (CRS) วิธีการ: cohort ที่คาดหวังของผู้ป่วยที่ขอประเมินของ CRS ได้ศึกษา คงอาการ Rhinosinusitis โรงพยาบาลความวิตกกังวล และภาวะซึมเศร้าระดับ ข้อมูลเกี่ยวกับคะแนนอาการ อาการโดเมน และ comorbidity จิตเวชถูกวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบการโต้ตอบระหว่าง comorbidity จิตเวช รายงานอาการ และใช้ประโยชน์ทรัพยากรใน CRS ผลลัพธ์: เราศึกษาผู้ป่วย 143 (หมายถึงอายุ ปี 43.4) ต่ำ ปานกลาง สูง และระดับของความวิตกกังวลได้รายงาน โดย 48.3%, 25.9% และ 25.9% ของผู้ป่วย ตามลำดับ มีรายงานระดับต่ำ ปานกลาง สูง และโรคซึมเศร้าโดย 76.2%, 9.1% และ 14.7% สำหรับกลุ่มรวม psychopathology, 43.3%, 25.9% และ 30% ได้ระดับต่ำ ปานกลาง และสูง ผู้ป่วยมีระดับความวิตกกังวลสูงรายงานสำคัญ elevations oropharyngeal อาการ (p =.013) และอาการทั้งหมด (p =.030) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มต่ำ รายงานผู้ป่วยที่ มีภาวะซึมเศร้าสูงระดับสูง oropharyngeal (p =.003), ระบบ (p =.001), และอาการรวม (p =.003) คะแนนมากกว่ากลุ่มต่ำไม่ คะแนนรวม psychopathology สูงที่สัมพันธ์กับใบหน้า oropharyngeal และระบบคะแนนสูง (p < .05). เกี่ยวกับการใช้ประโยชน์ทางการแพทย์ ระดับความวิตกกังวลสูง หรือ psychopathology สูงรวม คะแนนเกี่ยวข้องกับชมแพทย์บ่อยกว่า (p < .05). ภาวะซึมเศร้าในระดับสูงเกี่ยวข้องกับการใช้ยาปฏิชีวนะเพิ่มขึ้น ไม่มีวันทำงาน และการเข้าชมแพทย์ (p < .05). บทสรุป: ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับสูงอยู่ทั่วไปในผู้ป่วยที่รับการประเมิน CRS จิตแพทย์ comorbidity ที่สัมพันธ์กับอาการเพิ่มขึ้นใน CRS และการใช้ประโยชน์การดูแลสุขภาพเพิ่มขึ้น ควรระบุความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยเหล่านี้การรักษาที่เหมาะสมของโครงสร้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของเราแสวงหาเพื่อระบุถึงผลกระทบของ comorbidity ทางจิตเวชในการใช้ทรัพยากรและความหนาแน่นใน rhinosinusitis อาการเรื้อรัง( CRS ) วิธีใดวิธีหนึ่งกลุ่มคนสูงอายุในอนาคตซึ่งผู้ป่วยที่แสวงหาการประเมินผลของระบบสำรองก็เรียนกับ rhinosinusitis อาการซึมเศร้าและสินค้าคงคลังที่ขนาดและความวิตกกังวลที่โรงพยาบาล ข้อมูลเกี่ยวกับคะแนนอาการอาการโดเมนและ comorbidity ทางจิตเวชได้วิเคราะห์เพื่อกำหนดการติดต่อสื่อสารที่อยู่ท่ามกลางการรายงานอาการ comorbidity ทางจิตเวชและการใช้งานทรัพยากรในระบบสำรอง ผลการศึกษาเราผู้ป่วย 143 (อายุเฉลี่ย 43.4 ปี) ระดับต่ำปานกลางและระดับสูงของความกังวลได้รับรายงานจาก 48.3% 25.9% และ 25.9% ตามลำดับของผู้ป่วย ต่ำปานกลางและระดับสูงของพายุดีเปรสชันได้รายงานโดย 76.2% 9.1%และ 14.7% . สำหรับกลุ่มวิชาว่า สุขภาพจิต เกี่ยวกับรวม 43.3% 25.9% และ 30% มีระดับต่ำปานกลางและระดับสูง. ผู้ป่วยที่มีระดับความกังวลใจสูงรายงานว่าเขาชะเมาอย่างมีนัยสำคัญของอาการมารดาซึ่งมี ภาวะ ( P =. 013 )และอาการทั้งหมด( P =. 030 )ในการเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ต่ำ ผู้ป่วยที่มีระดับสูงรายงานว่ามารดาซึ่งมี ภาวะ ซึมเศร้าสูงกว่า( P =)คือ TAOR 003 B )ระบบ( P =. 001 )และอาการทั้งหมด( P =)คือ TAOR 003 B )คะแนนมากกว่ากลุ่มที่ต่ำ สูงรวมคะแนนวิชาว่า สุขภาพจิต เกี่ยวกับคนที่เกี่ยวข้องกับคะแนนอย่างเป็นระบบและมารดาซึ่งมี ภาวะ ใบหน้ายกระดับ( P <. 05 ) เกี่ยวกับการใช้กำลังการผลิตแพทย์ระดับสูงระดับความกังวลใจหรือคะแนนวิชาว่า สุขภาพจิต เกี่ยวกับรวมกันสูงมีความสัมพันธ์กับการเที่ยวชมแพทย์บ่อยมากขึ้น( P <. 05 )อยู่ในระดับสูงความตกต่ำเป็นที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานปฏิชีวนะเพิ่มขึ้นไม่ได้รับการเที่ยวชมแพทย์และแบงก์( P <. 05 ) บทสรุประดับสูงของพายุดีเปรสชันและความวิตกกังวลได้ทั่วไปในผู้ป่วยที่ต้องผ่านการประเมินผลสำหรับระบบสำรอง comorbidity ทางจิตเวชมีการเชื่อมโยงกับอาการเพิ่มขึ้นในระบบสำรองและการใช้กำลังการผลิตเพิ่มขึ้นการดูแล สุขภาพพายุดีเปรสชันและความวิตกกังวลควรระบุไว้ในผู้ป่วยเหล่านี้ในการปรับโครงสร้างการบำบัดที่เหมาะสม