วัตถุประสงค์การวิจัยเรื่องนี้ คือ 1

วัตถุประสงค์การวิจัยเรื่องนี้ คือ 1) เพื่อศึกษาระดับการสื่อสารภายในมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 2) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 3) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบข้อมูลพื้นฐานส่วนบุคคลกับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 4) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการสื่อสารและการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยมหิดล ทั้งสายวิชาการและสายสนับสนุน ที่รับผิดชอบ/ปฏิบัติงานเกี่ยวกับระบบประกันคุณภาพตามเกณฑ์ EdPEx ของมหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน 270 คน ผลการวิจัยพบว่า บุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีระดับการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx ในภาพรวมอยู่ในระดับสูง จำแนกตามองค์ประกอบการสื่อสาร พบว่า กลุ่มผู้บริหาร หัวหน้าส่วนงาน ผู้รับผิดชอบ/ผู้ปฏิบัติงานมีทักษะการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx สูงที่สุด รองลงมาเป็นข้อมูลข่าวสาร และผู้ปฏิบัติงาน/ผู้ที่เกี่ยวข้องในการดำเนินงานมีทักษะการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx ยกเว้น ช่องทางในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับปานกลาง ช่องทางที่ใช้ในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx มากที่สุด คือ การใช้คอมพิวเตอร์ (Intranet/Internet/E-mail) บุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีระดับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ในภาพรวมอยู่ในระดับสูง จำแนกตามองค์ประกอบการรับรู้ พบว่า บุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีการเปิดรับเกณฑ์ EdPEx และการเลือกรับเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับสูง ส่วนการทำความเข้าใจเกณฑ์ EdPEx และการบันทึกและจดจำเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับปานกลาง ปัจจัยพื้นฐานส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์การปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยมหิดล ที่แตกต่างกันมีผลต่อการรับรู้เกณฑ์ EdPEx แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 ปัจจัยด้านการสื่อสารกับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล มีความสัมพันธ์กันเชิงบวกในระดับปานกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์การวิจัยเรื่องนี้คือ 1) เพื่อศึกษาระดับการสื่อสารภายในมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 2 เพื่อศึกษาระดับการรับรู้เกณฑ์ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 3) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบข้อมูลพื้นฐานส่วนบุคคลกับการรับรู้เกณฑEdPEx โทรศัพท์ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 4) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการสื่อสารและการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัยกลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยมหิดลทั้งสายวิชาการและสายสนับสนุนที่รับผิดชอบ/ปฏิบัติงานเกี่ยวกับระบบประกันคุณภาพตามเกณฑ์ EdPEx ของมหาวิทยาลัยมหิดลจำนวน 270 คนผลการวิจัยพบว่าบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีระดับการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx ในภาพรวมอยู่ในระดับสูงจำแนกตามองค์ประกอบการสื่อสารพบว่ากลุ่มผู้บริหารหัวหน้าส่วนงานผู้รับผิดชอบ/ผู้ปฏิบัติงานมีทักษะการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx สูงที่สุดรองลงมาเป็นข้อมูลข่าวสารและผู้ปฏิบัติงาน/ผู้ที่เกี่ยวข้องในการดำเนินงานมีทักษะการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx ยกเว้นช่องทางในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx กรรมการู่ในระดับปานกลางช่องทางที่ใช้ในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx มากที่สุดคือการใช้คอมพิวเตอร์ (อินทราเน็ต/อินเทอร์เน็ต/อีเมล) บุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีระดับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ในภาพรวมอยู่ในระดับสูงจำแนกตามองค์ประกอบการรับรู้พบว่าบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีการเปิดรับเกณฑ์ EdPEx และการเลือกรับเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับสูงส่วนการทำความเข้าใจเกณฑ์ EdPEx และการบันทึกและจดจำเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับปานกลางปัจจัยพื้นฐานส่วนบุคคลได้แก่เพศอายุระดับการศึกษาและประสบการณ์การปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยมหิดลที่แตกต่างกันมีผลต่อการรับรู้เกณฑ์ EdPEx แตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 ปัจจัยด้านการสื่อสารกับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีความสัมพันธ์กันเชิงบวกในระดับปานกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์การวิจัยเรื่องนี้คือ 1) EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 2) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้เกณฑ์ EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 3) EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 4) EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล ทั้งสายวิชาการและสายสนับสนุน EdPEx ของมหาวิทยาลัยมหิดลจำนวน 270 คนผลการวิจัยพบว่า EdPEx ในภาพรวมอยู่ในระดับสูงจำแนกตามองค์ประกอบการสื่อสารพบว่ากลุ่มผู้บริหารหัวหน้าส่วนงาน EdPEx สูงที่สุดรองลงมาเป็นข้อมูลข่าวสาร EdPEx ยกเว้นช่องทางในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับปานกลาง EdPEx มากที่สุดคือการใช้คอมพิวเตอร์ (Intranet / Internet / E-mail) EdPEx ในภาพรวมอยู่ในระดับสูงจำแนกตามองค์ประกอบการรับรู้พบว่า EdPEx และการเลือกรับเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับสูงส่วนการทำความเข้าใจเกณฑ์ EdPEx และการบันทึกและจดจำเกณฑ์ EdPEx อยู่ในระดับปานกลางปัจจัยพื้นฐานส่วนบุคคล ได้แก่ เพศอายุระดับการศึกษา EdPEx แตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 EdPEx ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์การวิจัยเรื่องนี้ความเพื่อศึกษาระดับการสื่อสารภายในมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับเกณฑ์เป็นของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 1 ) 2 ) 3 ) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้เกณฑ์เป็นของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลเป็นของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดล 4 ) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการสื่อสารและการรับรู้เกณฑ์เป็นของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัยทั้งสายวิชาการและสายสนับสนุนที่รับผิดชอบ / ปฏิบัติงานเกี่ยวกับระบบประกันคุณภาพตามเกณฑ์เป็นของมหาวิทยาลัยมหิดลจำนวน 270 คนผลการวิจัยพบว่าบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีระดับการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์เป็นจำแนกตามองค์ประกอบการสื่อสารพบว่ากลุ่มผู้บริหารหัวหน้าส่วนงานผู้รับผิดชอบ / ผู้ปฏิบัติงานมีทักษะการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์เป็นสูงที่สุดรองลงมาเป็นข้อมูลข่าวสารเป็นยกเว้นช่องทางในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์เป็นอยู่ในระดับปานกลางช่องทางที่ใช้ในการสื่อสารเกี่ยวกับเกณฑ์เป็นมากที่สุดความการใช้คอมพิวเตอร์ ( Intranet / Internet / E-mail ) บุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีระดับการรับรู้เกณฑ์เป็นจำแนกตามองค์ประกอบการรับรู้พบว่าบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีการเปิดรับเกณฑ์เป็นและการเลือกรับเกณฑ์เป็นอยู่ในระดับสูงส่วนการทำความเข้าใจเกณฑ์เป็นและการบันทึกและจดจำเกณฑ์เป็นอยู่ในระดับปานกลางได้แก่เพศ Place of Birth ระดับการศึกษาและประสบการณ์การปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยมหิดลที่แตกต่างกันมีผลต่อการรับรู้เกณฑ์เป็นแตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญ 005 ปัจจัยด้านการสื่อสารกับการรับรู้เกณฑ์เป็นของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหิดลมีความสัมพันธ์กันเชิงบวกในระดับปานกลาง