Yeobo, wake up." Jungah said, shaki

Yeobo, wake up." Jungah said, shaking slightly Kahi, who was fast asleep with her face buried in the pillow. The shirt of her pajamas were slightly raised, leaving Kahi's back on Jungah's view. Jungah swallowed hard looking at Kahi's back and shake Kahi again, this time hardder. "Yeobo!"

With a grunt, Kahi turned away from the pillow, but instead she buried her face in Jungah's thighs. Jungah, feeling the Kahi's breath in her skin, blushed. Biting her lip, Jungah shook Kahi again.

"Yeobo, wake up." Jungah said. Kahi buried her face further in Jungah's legs. Jungah sighed.

"You smell so good." Kahi said, inhaling strongly Jungah's scent from her knee to her inner thigh. The temperature rose in Jungah's face uncontrollably. "I could spend all day by smelling and eating you Jungah. You are quite tasty." Kahi, said looking up at Jungah, grinning to see her face. "Are you blushing?" Kahi teased.

"No." Jungah said, looking away from Kahi.

"Yes, you are." Kahi said, sitting on the bed.

"No, just that it's hot." Jungah said, leaving the bed. "And you, you should watch the clock." Jungah said, smiling.

"Eh, why?" Kahi asked. Jungah pointed to the clock moving her eyebrows, pulling out clothes from the closet. Kahi looked at it and her eyes widened.

"YAAAAAAAAAAAH!" Shouted Kahi, quickly taking off her pajamas and getting into the bathroom. When Jungah heard the shower, laughed.

"I told her to wake up." Jungah said, smiling, while preparing her clothes and those of Kahi. Meanwhile...

"I'LL BE LATEEEE!!" Kahi shouted from the bathroom.

After half an hour and a quick breakfast, Kahi took Jungah to Pledis High School. Today they returned to their previous routine as it wasn't necessary to continue taking classes together at Kahi's school dance. Jungah got off from the bike and took off her helmet. Smiling, Jungah approached Kahi and looked into her eyes.

Kahi smiled and bowed slightly to Jungah, catching her lips between hers and chewing them hungry. Jungah arms curled around Kahi's neck, drawing her to herself, while Kahi's hands were placed firmly in Jungah's , lifting her slightly.

Jungah smile on Kahi's lips and with a last kiss, she pulled away from her. Kahi ran her hand across her lips and smiled.

"Take the helmet ith you, then I'll come looking for you to lunch." Kahi.said and Jungah nodded and turned to approach Kahi, kissing her lips again.

"Sorry Yeobo, I have never enough of your lips." Jungah said against Kahi's lips. Kahi smiled.

"Me neither." Kahi said, introducing her tongue inside Jungah's mouth. Jungah moaned at Kahi's tongue against hers and buried her hands in Kahi's hair, while Kahi pressed Jungah's body against hers. At that time...

"YAAAH!" Kahi separated from Jungah and frightened, staring with open eyes who had shouted. "Too bad is this. Kissing like that in front of the school. "Raina said, shaking her head.

"Yah, Raina, why you interrupted them? I was very entertaining." Lizzy said, her lips. Raina looked at her and hit her head. "Which is that?"

"To say that only stupid things." Raina said, rolling her eyes. "I don't know how Nana stands you."

"Because Nana loves me." Lizzy stuck her tongue out to Raina. At that time, both girls noticed the looks of the two older women. "What?"

"Nothing, nothing." Kahi said, giving Jungah a last kiss and putting on the helmet. "I'll come to pick you up then, okay?"
Jungah nodded and smiled. Kahi waved at Jungah, Lizzy and Raina and accelerated the bike, getting lost in traffic. Jungah sighed, looking at Lizzy and Raina.

"What?" Jungah asked to see Lizzy and Raina looked at her without blinking.

"You are a bad example, Omma." Lizzy said. Raina nodded.

"Now I understand why Lizzy is so ed." Raina said. Jungah cheeks turned red.

"Sorry... I can't help it." Jungah said, walking into the building with her head down.

"Don't worry Omma, I understand you." Lizzy said, laying her hand on Jungah's shoulder and looking at her with a straight face. Jungah smiled and Raina rolled her eyes again.

"You should be ed Without Borders." Raina said. Jungah and Lizzy looked at each other and smiled widely.

"Let's go, the class starts in 10 minutes." Jungah said, dragging the two girls inside the building.

But nobody knew that since Jungah and Kahi arrived at the building, someone was watching everything from afar, with a wicked grin on her face and a lonely tear falling down her cheek.

"The time has come." Dambi said. "Now is the time to meet you." Dambi reached into her bag, feeling the cold of the gun. Another smile spread across her face. "And kill you." Dambi turned and walked away from the school.

After several hours, before it was noon, and with it the lunch hour, Dambi returned to Pledis High School. Quickly Dambi entered the building and went to the bathroom. When she entered the bathroom, she saw a student walking out of it. A student who was strangely familiar.

"Dambi-unnie?" Said the student. Dambi's eyes widened as she recognized student.

"Oh, hello Lizzy." Dambi said, forcing a smile.

"What are you doing here?" Lizzy asked, curiously.

"Oh... well... I was walking and suddenly I felt like go to the bathroom." Dambi said. Lizzy made an O with her mouth and nodded.

"I understand." Lizzy said. "Well unnie, I go now. I don't want piss Omma off because I'm late returning to class." Lizzy said happily, walking out the door.

When Lizzy left the room, Dambi sighed with relief and entered one of the cubicles. Once there, Dambi drew her small gun from her purse. She took a small box with 6 bullets and loaded the gun. When Dambi finalized preparing her gun, she smiled wickedly.

You're not to keep Kahi-unnie, . Although your name is Jungah, she only belongs to Lee Jungah or me." You can say that Dambi had become ing crazy by the pain of losing Kahi.

Dambi returned to kept the gun in her purse and approached the counter where the secretary of the building was. With a charming smile, Dambi looked at the secretary, who smiled back.

"What can I do for you, miss?" Said the secretary.

"I would like to speak with Professor Kim Jungah." Dambi said. The secretary nodded.

"Right now I'm going to find her."

"Tell her to meet me on the roof, I need to talk to her privately."

"On behalf of whom?"

"A friend of Kahi-unnie." Dambi smiled and went to the roof of the building.

Meanwhile, Jungah still giving the class. Her students listened attentively while they took notes of what she said. Lizzy kept thinking about how long and slender were Dambi's legs when Raina hit her head.

"Lizzy what are you thinking?"

"In long and slender legs." Lizzy said. Raina rolled her eyes.

"Why I asked..."

"By the way, speaking of legs, before I met a friend of Appa in the bathroom."

"A friend of Appa?" Lizzy nodded. "Who?"

"Dambi-unnie." Lizzy smiled and Raina opened her eyes wide.

"Son Dambi?" Lizzy nodded again. "What are this woman doing here?" Raina asked. Lizzy shrugged.

"I guess that she had to pee." Raina stroked her chin thoughtfully.


At that time, the secretary opened the classroom door, smiling as a way of apology for the interruption.

"Jungah-ssi, you have a visitor." Said the secretary. Jungah looked at her curiously.

"Who?" Jungah said, turning to the door.

"A friend of Kahi-unnie, she told me." Jungah smiled from ear to ear. Raina's eyes widened. "She's waiting for you on the roof." Jungah nodded and left the classroom, going to the roof, after telling their students that they have to wait quietly for her.

Meanwhile, Kahi wanted to see Jungah do badly that she ended the class earlier than normal. Her students left the class and she, after a shower, walked quickly to her bike. After a stop at a florwer shop, Kahi went with a large bouquet of red roses Pledis High School, to surprise Jungah.

Smiling, Kahi got off the bike and rushed to the front desk. The secretary looked at her with a smile.

"Hi, I wonder what is Kim Jungah's classroom." Kahi said.

"The 210, bu-"

"Thanks!" Kahi exclaimed, running to Jungah's classroom. The secretary looked at her from afar.

"Jungah-ssi is getting lots of visitors today."

Kahi reached the classroom door and, after catching air tight, opened the door fastly.

"Jungah!" Kahi said, blushing at the sight of a classroom full of students staring at her. Her eyebrows furrowed when she saw that Jungah wasn't in the class.

"Appa!" Exclaimed Lizzy.

"Hey!" Kahi said. "Where is Omma?"

"She's talking with a friend of yours Appa." Lizzy said. Kahi looked confused.

"Appa, I'm not sure, but I think that Omma is talking to SON DAMBI on the roof." Raina said, emphasizing the name Dambi. Kahi's eyes widened and ran to the roof.

Meanwhile, Jungah had reached the roof. Ahead of her was a tall woman with long brown hair, giving her back.

"Excuse me?" Jungah said. "I'm Kim Jungah. Are you who wanted to talk to me?" Jungah gave an eye-smile. Dambi turned around and looked at her from head to toe.

"So this are you." Dambi, walking around Jungah. Jungah stopped smiling and looked at her.

"Who are you?"

"You don't know who I am?" Jungah shook her head. Dambi smiled.

"I am Son Dambi." Jungah's eyes widened.

"You..."

"Yes, me." Dambi said. "You tore Kahi-unnie away from me." Dambi said, coming dangerously close to Jungah.

"I...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yeobo ปลุก" Jungah กล่าวว่า สั่นเล็กน้อย Kahi เจ้ารวดเร็วหลับกับใบหน้าของเธอฝังอยู่ในหมอน เสื้อของชุดนอนของเธอเล็กน้อยขึ้น ปล่อยของ Kahi กลับในมุมมองของ Jungah Jungah กลืนกินหนักมองของ Kahi สำรอง และเขย่า Kahi อีก hardder เวลานี้ "Yeobo"ด้วย grunt, Kahi เปิดจากหมอน แต่แทน ที่เธอฝังใบหน้าของเธอใน Jungah ของต้นขา Jungah รู้สึกลมหายใจของ Kahi ในผิว ขวยเขิน เสียดสี lip ของเธอ Jungah จับ Kahi อีก"Yeobo ปลุก" Jungah กล่าวว่า Kahi ฝังใบหน้าเพิ่มเติมในขาของ Jungah Jungah ถอนหายใจ"คุณกลิ่นดี" Kahi กล่าว ขอดมกลิ่นของ Jungah จากเธอเข่าต้นขาด้านในของเธอ อุณหภูมิโรงแรมโรสในหน้า Jungah ของเขา "ฉันอาจอยากใช้ทุกวันหอม และกินคุณ Jungah คุณจะอร่อยมาก" Kahi กล่าวหาที่ Jungah, grinning เพื่อดูใบหน้าของเธอ "มีคุณ blushing" Kahi teased"หมายเลข" Jungah กล่าวว่า มองจาก Kahi"ใช่ คุณจะ" Kahi กล่าว นั่งอยู่บนเตียง"ไม่ เพียงแค่ว่า มันจะร้อน" Jungah กล่าวว่า ออกจากนอน " คุณ คุณควรดูนาฬิกา" Jungah กล่าวว่า ยิ้ม"เอ๊ะ ทำไม? " Kahi ถาม Jungah ชี้นาฬิกาย้ายเธอคิ้ว ดึงออกเสื้อผ้าจากตู้เสื้อผ้า Kahi มองตาเธอและ widened"YAAAAAAAAAAAH" ตะโกน Kahi ถอดชุดนอนของเธออย่างรวดเร็ว และเข้าห้องน้ำ เมื่อ Jungah ได้ยินห้อง หัวเราะ"ฉันบอกเธอจะตื่นขึ้นมา" Jungah กล่าวว่า ยิ้ม ขณะกำลังเตรียมเสื้อผ้าของเธอและของ Kahi ในขณะเดียวกัน..."ฉันจะ LATEEEE !!" Kahi ตะโกนจากห้องน้ำหลังจากครึ่งชั่วโมงและอาหารด่วน Kahi เอา Jungah กับ Pledis มัธยม วันนี้พวกเขากลับไปขั้นตอนก่อนหน้านี้ของพวกเขาเป็นมันไม่ได้จำเป็นที่ต้องการเรียนกันที่ของ Kahi โรงเรียนเต้น Jungah ได้ออกจากจักรยาน และหมวกของเธอออก ยิ้ม Jungah ประดับ Kahi และมองเข้าไปในตาของเธอKahi ยิ้ม และลงเล็กน้อยเพื่อ Jungah จับริมฝีปากของเธอระหว่างเธอ และเคี้ยวพวกเขาหิว Jungah แขนโค้งรอบคอของ Kahi วาดเธอให้ตัวเอง ในขณะที่มือของ Kahi ไว้อย่างแน่นหนาใน Jungah ของ ยกของเธอเล็กน้อยJungah รอยยิ้ม บนริมฝีปากของ Kahi และจูบสุดท้าย เธอดึงออกเธอ Kahi วิ่งมือเธอข้ามริมฝีปากของเธอ และยิ้ม"ใช้ระยะหมวกคุณ แล้วฉันจะมาหาคุณไปกินข้าวกัน" Kahi.said Jungah พยักหน้า และหันไปวิธี Kahi จูบริมฝีปากของเธออีกด้วย"ขออภัย Yeobo ฉันมีไม่พอริมฝีปากของคุณ" Jungah กับริมฝีปากของ Kahi กล่าว Kahi ยิ้ม"ฉันไม่" Kahi กล่าว การแนะนำของเธอลิ้นภายในปากของ Jungah Jungah moaned ที่ลิ้นของ Kahi กับเธอ และฝังมือเธอในผมของ Kahi ขณะ Kahi กดร่างกายของ Jungah กับเธอ ในที่ที่เวลา..."YAAAH" Kahi แยกจาก Jungah และ กลัว จ้องมอง ด้วยตาที่เปิดคนได้ตะโกน "เลวร้ายเกินไปนี่ จูบเช่นเดียวกับที่หน้าโรงเรียน "Raina กล่าว สั่นศีรษะของเธอ"Yah, Raina ทำไมคุณขัดจังหวะพวกเขา ผมสนุกสนานมาก" Lizzy กล่าว ริมฝีปากของเธอ Raina มองเธอ และกดศีรษะของเธอ "ที่ว่า""จะพูดว่า โง่เพียงสิ่งนั้น" Raina กล่าว กลิ้งตาของเธอ "ฉันไม่ทราบวิธีนานาหมายถึงคุณ""เนื่องจากนานารักเรา" Lizzy ติดอยู่ลิ้นของเธอออกที่ Raina ในขณะนั้น ทั้งสองสาวสังเกตเห็นลักษณะของหญิงสูงอายุสอง "อะไร""ไม่มีอะไร ไม่" Kahi กล่าว ให้ Jungah จูบล่าสุด และวางบนหมวกกันน็อก "ฉันจะมารับค่า แล้ว เอาล่ะ"Jungah พยักหน้า และยิ้ม Kahi waved Jungah, Lizzy และ Raina และเร่งจักรยาน สูญหายในการจราจร Jungah ถอนหายใจ Raina และ Lizzy"อะไร" Jungah ต้องดู Lizzy Raina มองเธอโดยไม่กะพริบ"คุณเป็นอย่างดี Omma" Lizzy กล่าว Raina พยักหน้า"ตอนนี้ฉันเข้าใจทำไม Lizzy ed เพื่อให้" Raina กล่าว Jungah แก้มเปิดสีแดง"ขอ... ฉันไม่สามารถช่วยมัน" Jungah กล่าวว่า เดินเข้ามาในอาคารด้วยศีรษะของเธอลง"ไม่ต้องกังวล Omma ฉันเข้าใจคุณ" Lizzy กล่าว วางมือของเธอ Jungah ของไหล่และมองเธอ ด้วยใบหน้าตรง Jungah ยิ้ม และ Raina สะสมตาเธออีกครั้ง"คุณควรจะเอ็ดไม่ขอบ" Raina กล่าว Jungah และ Lizzy มองกัน และยิ้มกันอย่างแพร่หลาย "ไปกันเหอะ ชั้นเริ่มใน 10 นาทีคุณ" Jungah กล่าวว่า ลากสองสาวภายในอาคารแต่ไม่มีใครรู้ว่า ตั้งแต่ Jungah และ Kahi มาถึงอาคาร ผู้มองดูทุกอย่างจากระยะไกล กับรอบ ๆ ไร้คนชั่วบนใบหน้าของเธอและล้มลงแก้มน้ำตาเหงา"เวลามา" Dambi กล่าว "ขณะนี้เป็นเวลาที่จะตอบสนองคุณ" Dambi แล้วเข้ากระเป๋าของเธอ ความรู้สึกเย็นของปืน ยิ้มอีกกระจายทั่วทั้งใบหน้าของเธอ "และฆ่าคุณ" Dambi เปิด และเดินจากโรงเรียนหลังจากหลายชั่วโมง ก่อนก็เที่ยง และมีชั่วโมงกลางวัน Dambi กลับไปโรงเรียนมัธยม Pledis อย่างรวดเร็ว Dambi ป้อนอาคาร และไปห้องน้ำ เมื่อเธอใส่น้ำ เธอเห็นนักเรียนเดินออกมาจากมัน นักเรียนที่ไม่คุ้นเคยแพงกว่า "Dambi-unnie" นักเรียนกล่าว ตาของ Dambi widened เป็นที่เธอยอมรับนักเรียน "โอ้ สวัสดี Lizzy" Dambi กล่าว บังคับให้ยิ้ม"จะทำอะไรที่นี่" Lizzy ถาม curiously"โอ้...ดี... ฉันเดิน และทันใดนั้นผมรู้สึกเหมือนว่าไปห้องน้ำ" Dambi กล่าว Lizzy กลายเป็น O กับปากของเธอ แล้วพยักหน้า"ผมเข้าใจ" Lizzy กล่าว "Unnie ดี ฉันไปตอนนี้ ไม่ต้องพ้น Omma เนื่องจากดึกเดินไปเรียน" Lizzy กล่าวอย่างมีความสุข เดินออกประตูเมื่อห้อง Lizzy, Dambi ถอนหายใจอย่างโล่งอก และป้อนหนึ่งของ cubicles หมาย เมื่อมี Dambi วาดปืนเล็กจากกระเป๋าเงินของเธอ เธอเอากล่องเล็ก มี 6 สัญลักษณ์ และโหลดปืน เมื่อ Dambi ขั้นสุดท้ายเตรียมปืนของเธอ เธอยิ้มร้ายกาจ คุณไม่ให้ Kahi-unnie แม้ว่าชื่อของคุณเป็น Jungah เธอเท่านั้นเป็นของลี Jungah หรือฉัน" คุณสามารถพูดว่า Dambi ได้กลายเป็น กำลังบ้า ด้วยความเจ็บปวดของการสูญเสีย KahiDambi กลับไปเก็บไว้ปืนในกระเป๋าเงินของเธอ และเวลาตัวนับซึ่งเป็นเลขานุการของอาคาร ด้วยรอยยิ้มแห่ง Dambi มองที่เลขานุการ ผู้ยิ้มกลับ"ฉันสามารถทำอะไรให้คุณ นางสาว" เลขานุการกล่าว"อยากจะพูดคุยกับศาสตราจารย์คิม Jungah" Dambi กล่าว เลขานุการพยักหน้า "เดี๋ยวฉันจะพบเธอ""บอกเธอกับฉันบนดาดฟ้า ฉันต้องการพูดคุยกับเธอสองต่อสอง" "ในนามของใคร" "เพื่อนของ Kahi unnie" Dambi ยิ้ม และไปที่ดาดฟ้าของอาคารในขณะเดียวกัน Jungah ยัง ให้เรียน นักเรียนของเธอสดับตรับฟังในขณะที่พวกเขาเอาบันทึกของเธอพูด Lizzy เก็บคิดนาน และสเลนเดอร์ถูกขาของ Dambi เมื่อ Raina กดศีรษะของเธอ" Lizzy คิดอะไรอยู่? ""ในยาว และสเลนเดอร์ขาขึ้น" Lizzy กล่าว Raina สะสมตาของเธอ"ทำไมถาม...""โดยวิธีการ การพูดของขา ก่อนผมเจอเพื่อนของ Appa ในห้องน้ำ""เพื่อนของ Appa" Lizzy พยักหน้า "ใคร" "Dambi-unnie" Lizzy ยิ้ม และ Raina เปิดตาของเธอกว้าง"Son Dambi" Lizzy พยักหน้าอีก "เป็นผู้หญิงคนนี้ทำอะไรที่นี่" ถาม Raina Lizzy ยักไหล่ "ฉันเดาว่า เธอมีเบา" Raina แบบขีดลงคางของเธอดี ในขณะนั้น เลขานุการเปิดประตูห้องเรียน ยิ้มการขออภัยที่ขัดจังหวะ"Jungah-ssi คุณมีผู้เข้าชม" เลขานุการกล่าว Jungah มองดูที่เธอ curiously"ใคร" Jungah กล่าวว่า การเปิดประตู"เพื่อนของ Kahi unnie เธอบอกฉัน" Jungah ยิ้มจากหูถึงหู ตาของ Raina widened "เธอกำลังรอคุณบนดาดฟ้า" Jungah พยักหน้า แล้วเหลือห้องเรียน ไปหลังคา หลังบอกนักศึกษาที่จะต้องรออย่างเงียบ ๆ สำหรับเธอMeanwhile, Kahi wanted to see Jungah do badly that she ended the class earlier than normal. Her students left the class and she, after a shower, walked quickly to her bike. After a stop at a florwer shop, Kahi went with a large bouquet of red roses Pledis High School, to surprise Jungah.Smiling, Kahi got off the bike and rushed to the front desk. The secretary looked at her with a smile. "Hi, I wonder what is Kim Jungah's classroom." Kahi said."The 210, bu-""Thanks!" Kahi exclaimed, running to Jungah's classroom. The secretary looked at her from afar. "Jungah-ssi is getting lots of visitors today."Kahi reached the classroom door and, after catching air tight, opened the door fastly."Jungah!" Kahi said, blushing at the sight of a classroom full of students staring at her. Her eyebrows furrowed when she saw that Jungah wasn't in the class. "Appa!" Exclaimed Lizzy."Hey!" Kahi said. "Where is Omma?" "She's talking with a friend of yours Appa." Lizzy said. Kahi looked confused."Appa, I'm not sure, but I think that Omma is talking to SON DAMBI on the roof." Raina said, emphasizing the name Dambi. Kahi's eyes widened and ran to the roof.Meanwhile, Jungah had reached the roof. Ahead of her was a tall woman with long brown hair, giving her back."Excuse me?" Jungah said. "I'm Kim Jungah. Are you who wanted to talk to me?" Jungah gave an eye-smile. Dambi turned around and looked at her from head to toe."So this are you." Dambi, walking around Jungah. Jungah stopped smiling and looked at her."Who are you?" "You don't know who I am?" Jungah shook her head. Dambi smiled."I am Son Dambi." Jungah's eyes widened. "You..." "Yes, me." Dambi said. "You tore Kahi-unnie away from me." Dambi said, coming dangerously close to Jungah. "I...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yeobo ตื่นขึ้นมา. "Jungah กล่าวว่าสั่นเล็กน้อย Kahi ที่หลับสนิทกับใบหน้าของเธอถูกฝังอยู่ในหมอน. เสื้อชุดนอนของเธอถูกยกสูงขึ้นเล็กน้อยออกจากหลังของกาฮีในมุมมอง Jungah ของ. Jungah กลืนกินยากมองที่ด้านหลังกาฮีและสั่น กาฮีอีกครั้ง hardder เวลานี้ ". Yeobo!" ด้วยการทำเสียงฮึดฮัดที่กาฮีหันไปจากหมอน แต่เธอฝังใบหน้าของเธอในต้นขา Jungah ของ. Jungah รู้สึกลมหายใจ Kahi ในผิวของเธอเขิน. กัดริมฝีปากของเธอ Jungah ส่าย กาฮีอีกครั้ง. "Yeobo ตื่นขึ้นมา." Jungah กล่าว. Kahi ฝังใบหน้าของเธอต่อไปในขา Jungah ของ. Jungah ถอนหายใจ. "คุณกลิ่นที่ดีดังนั้น." กาฮีกล่าวว่าการสูดดมอย่างยิ่งกลิ่น Jungah จากเข่าของเธอให้กับต้นขาด้านในของเธอ. อุณหภูมิเพิ่มขึ้น ในหน้าของ Jungah ดะ. "ฉันจะใช้ทุกวันโดยการดมกลิ่นและการรับประทานอาหารที่คุณ Jungah คุณอยู่ที่อร่อยมาก. "กาฮีกล่าวว่ามองขึ้นไปที่ Jungah ยิ้มจะเห็นใบหน้าของเธอ." คุณแดง? "กาฮีแกล้ง." ไม่ใช่ "Jungah กล่าวว่ามองออกไปจากกาฮี." ใช่คุณเป็น. "กาฮีกล่าวว่า นั่งอยู่บนเตียง. "ไม่เพียงแค่ว่ามันร้อน." Jungah กล่าวออกจากเตียง. "และคุณคุณควรจะดูนาฬิกา." Jungah กล่าวยิ้ม. "เอ๊ะทำไม?" กาฮีถาม. Jungah ชี้ไปที่ นาฬิกาย้ายคิ้วของเธอดึงออกเสื้อผ้าจากตู้เสื้อผ้า. กาฮีมองมันและดวงตาของเธอกว้างขึ้น. "YAAAAAAAAAAAH!" ตะโกน Kahi อย่างรวดเร็วถอดชุดนอนของเธอและได้รับเข้าไปในห้องน้ำ. เมื่อ Jungah ได้ยินอาบน้ำหัวเราะ. "ฉัน บอกให้เธอตื่นขึ้นมา. "Jungah กล่าวว่ายิ้มขณะที่การเตรียมเสื้อผ้าของเธอและของกาฮี. ในขณะเดียวกัน ... " ฉันจะ LATEEEE !! "กาฮีตะโกนจากห้องน้ำ. หลังจากครึ่งชั่วโมงและอาหารเช้าอย่างรวดเร็วกาฮี เอา Jungah เพื่อ Pledis โรงเรียนมัธยม. วันนี้พวกเขากลับไปก่อนหน้ากิจวัตรประจำวันของพวกเขาเป็นมันก็ไม่จำเป็นที่จะดำเนินการร่วมกันในชั้นเรียนเต้นรำของโรงเรียนของกาฮี. Jungah ได้ออกจากจักรยานและถอดหมวกกันน็อกของเธอ ยิ้มเข้าหา Jungah กาฮีและมองเข้าไปในดวงตาของเธอ. กาฮียิ้มและโค้งคำนับเล็กน้อย Jungah จับริมฝีปากของเธอระหว่างเธอและเคี้ยวพวกเขาหิว แขน Jungah ขดรอบคอของกาฮี, การวาดภาพของเธอกับตัวเองในขณะที่มือของกาฮีถูกวางไว้อย่างมั่นคงใน Jungah ของยกของเธอเล็กน้อย. Jungah ยิ้มบนริมฝีปากของกาฮีและด้วยจูบสุดท้ายเธอดึงออกไปจากเธอ กาฮีวิ่งมือของเธอทั่วริมฝีปากของเธอและยิ้ม. "เอาหมวกกันน็อค ith คุณแล้วฉันจะมาหาคุณไปรับประทานอาหารกลางวัน." Kahi.said และ Jungah พยักหน้าและหันเข้ามาใกล้กาฮีจูบริมฝีปากของเธออีกครั้ง. "ขอโทษ Yeobo ฉันมีไม่เพียงพอที่ริมฝีปากของคุณ." Jungah กล่าวกับริมฝีปากของกาฮี กาฮียิ้ม. "ฉันไม่." กาฮีกล่าวว่าการแนะนำลิ้นของเธอภายในปากของ Jungah Jungah ครางที่ลิ้น Kahi กับเธอและฝังมือของเธอในผมของกาฮีในขณะที่กาฮีกดร่างกาย Jungah กับเธอ ในเวลานั้น ... "YAAAH!" กาฮีแยกออกจาก Jungah และกลัวจ้องมองด้วยดวงตาที่เปิดที่ได้ตะโกน "เลวร้ายเกินไปนี้. จูบต้องการที่อยู่ในหน้าโรงเรียน." Raina กล่าวว่าสั่นหัวของเธอ. "ย่ะ Raina เหตุผลที่คุณขัดจังหวะพวกเขา? ผมก็สนุกสนานมาก." ลิซซี่กล่าวว่าริมฝีปากของเธอ Raina มองที่เธอและตีหัวของเธอ "ซึ่งเป็นที่?" "จะบอกว่ามีเพียงสิ่งที่โง่." Raina กล่าวว่ากลิ้งดวงตาของเธอ "ผมไม่ทราบว่าคุณนานายืน." "เพราะนานารักฉัน." ลิซซี่ติดลิ้นของเธอออกไป Raina ในขณะที่เด็กหญิงทั้งสองสังเกตเห็นลักษณะของผู้หญิงสองคนที่มีอายุมากกว่า "คืออะไร" "ไม่มีอะไรไม่มีอะไร." กาฮีกล่าวว่าให้ Jungah จูบที่ผ่านมาและวางบนหมวกกันน็อก "ฉันจะมารับคุณแล้วโอเค?" Jungah พยักหน้าและยิ้ม กาฮีโบกมือ Jungah, ลิซซี่และ Raina และเร่งจักรยาน, การสูญเสียในการเข้าชม Jungah ถอนหายใจกำลังมองหาที่ลิซซี่และ Raina. "คืออะไร" Jungah ขอให้ดูลิซซี่และ Raina มองที่เธอโดยไม่กระพริบ. "คุณเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี Omma." ลิซซี่กล่าวว่า Raina พยักหน้า. "ตอนนี้ผมเข้าใจว่าทำไมจึงเป็นที่ลิซซี่เอ็ด." Raina กล่าวว่า แก้ม Jungah เปลี่ยนเป็นสีแดง. "ขอโทษ ... ฉันไม่สามารถช่วยมัน." Jungah กล่าวว่าเดินเข้าไปในอาคารที่มีหัวของเธอลง. "ไม่ต้องกังวล Omma ผมเข้าใจคุณ." ลิซซี่กล่าวว่ามือของเธอวางบนไหล่ Jungah และมองเธอกับหน้าตรง Jungah ยิ้มและ Raina รีดตาของเธออีกครั้ง. "คุณควรจะ ed ไร้พรมแดน." Raina กล่าวว่า Jungah และลิซซี่มองหน้ากันและยิ้มอย่างกว้างขวาง. "Let 's go ชั้นจะเริ่มใน 10 นาที." Jungah กล่าวว่าการลากสองสาวภายในอาคาร. แต่ไม่มีใครรู้ว่าตั้งแต่ Jungah และกาฮีมาถึงอาคารที่มีคนดูทุกอย่างจากระยะไกลพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเธอและการฉีกขาดเหงาล้มลงแก้มของเธอ. "เวลา ได้มา." ดัมบิกล่าวว่า "ตอนนี้เป็นเวลาที่จะพบคุณ." ดัมบิเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าของเธอรู้สึกหนาวเย็นของปืน การแพร่กระจายอีกรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ "และฆ่าคุณ." ดัมบิหันหลังกลับและเดินออกไปจากโรงเรียน. หลังจากหลายชั่วโมงก่อนที่มันจะเที่ยงและด้วยเวลาอาหารกลางวัน, ดัมบิกลับไป Pledis โรงเรียนมัธยม ได้อย่างรวดเร็วดัมบิเข้าไปในตึกและเดินไปที่ห้องน้ำ เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอเห็นนักเรียนเดินออกจากมัน นักเรียนที่เป็นที่คุ้นเคยแปลก. "ดัมบิ-พี่?" กล่าวว่านักเรียน ตาของดัมบิกว้างขึ้นขณะที่เธอได้รับการยอมรับของนักเรียน. "โอ้สวัสดีลิซซี่". ดัมบิกล่าวว่าการบังคับให้รอยยิ้ม. "คุณกำลังทำอะไรที่นี่?" ลิซซี่ถามว่าอยากรู้อยากเห็น. "โอ้ ... ดี ... ผมเดินและก็ฉันรู้สึกเหมือนไปเข้าห้องน้ำ." ดัมบิกล่าวว่า ลิซซี่ทำ O กับปากของเธอและพยักหน้า. "ผมเข้าใจ." ลิซซี่กล่าวว่า "ดีพี่ผมไปตอนนี้. ฉันไม่ต้องการปัสสาวะ Omma ออกเพราะปลายผมกลับไปที่ระดับ." ลิซซี่กล่าวอย่างมีความสุขเดินออกจากประตู. เมื่อลิซซี่ออกจากห้องไปดัมบิถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเข้าเป็นหนึ่งใน cubicles เมื่อมีดัมบิดึงปืนเล็ก ๆ ของเธอจากกระเป๋าถือของเธอ เธอหยิบกล่องขนาดเล็กที่มี 6 กระสุนและโหลดปืน เมื่อดัมบิสรุปการเตรียมความพร้อมปืนของเธอเธอยิ้มอย่างชั่วร้าย. คุณไม่ได้ที่จะให้พี่กาฮี-, แม้ว่าชื่อของคุณอยู่ Jungah เธอเท่านั้นที่เป็นของลี Jungah หรือฉัน. "คุณสามารถพูดได้ว่าดัมบิได้กลายเป็นไอเอ็นจีบ้าด้วยความเจ็บปวดของการสูญเสีย Kahi. ดัมบิกลับไปเก็บไว้ที่ปืนในกระเป๋าของเธอและเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ที่เลขานุการของ อาคาร. ด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ดัมบิมองที่เลขานุการที่ยิ้มกลับมา. "สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณพลาด?" กล่าวว่าเลขานุการ. "ผมอยากจะพูดคุยกับศาสตราจารย์คิม Jungah." ดัมบิกล่าวว่า. เลขานุการ พยักหน้า. "ตอนนี้ฉันจะไปหาเธอ." "บอกเธอไปพบฉันบนหลังคาฉันต้องการที่จะพูดคุยกับเธอเอกชน." "ในนามของใคร?" "เพื่อนของกาฮี-พี่." ดัมบิ ยิ้มและเดินขึ้นไปบนหลังคาของอาคาร. ในขณะเดียวกัน Jungah ที่ยังคงให้การเรียน. นักเรียนของเธอฟังอย่างตั้งใจในขณะที่พวกเขาเอาบันทึกของสิ่งที่เธอกล่าวว่า. ลิซซี่เก็บความคิดเกี่ยวกับวิธียาวและเรียวเป็นขาดัมบิเมื่อ Raina ตีหัวของเธอ. "ลิซซี่ สิ่งที่คุณคิด? "" ในขายาวและเรียว. "ลิซซี่กล่าวว่า. Raina รีดตาของเธอ." ทำไมฉันถาม ... "" โดยวิธีการพูดของขาก่อนที่ผมจะได้พบกับเพื่อนคนหนึ่งของพ่อในห้องน้ำ "" เพื่อนของพ่อหรือไม่? "ลิซซี่พยักหน้า "ใคร?" "ดัมบิ-พี่." ลิซซี่ยิ้มและ Raina เปิดตาของเธอกว้าง. "ดัมบิบุตร?" ลิซซี่พยักหน้าอีกครั้ง "สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรที่นี่?" Raina ถาม ลิซซี่ยักไหล่. "ฉันเดาว่าเธอต้องฉี่." Raina ลูบคางเธอคิด. ในเวลานั้นเลขานุการเปิดประตูห้องเรียนยิ้มเป็นวิธีการขอโทษสำหรับการหยุดชะงักที่. "Jungah ชี่คุณมีผู้เข้าชม." กล่าวว่าเลขานุการ Jungah มองที่เธออยากรู้อยากเห็น. "ใคร?" Jungah กล่าวว่าหันไปที่ประตู. "เพื่อนของพี่กาฮี-A, เธอบอกฉัน." Jungah ยิ้มจากหูถึงหู ตาของ Raina กว้างขึ้น "เธอรอคุณอยู่บนหลังคา." Jungah พยักหน้าและทิ้งห้องเรียนไปหลังคาหลังจากที่บอกนักเรียนของพวกเขาว่าพวกเขาจะต้องรออย่างเงียบ ๆ สำหรับเธอ. ในขณะที่กาฮีอยากจะเห็น Jungah ทำไม่ดีที่เธอจบชั้นก่อนหน้านี้กว่าปกติ นักเรียนของเธอออกจากชั้นเรียนและเธอหลังอาบน้ำเดินได้อย่างรวดเร็วเพื่อจักรยานของเธอ หลังจากหยุดที่ร้าน florwer ที่ Kahi ไปกับช่อใหญ่ของกุหลาบแดง Pledis โรงเรียนมัธยมที่จะแปลกใจ Jungah. ยิ้ม, กาฮีได้ออกจักรยานและรีบวิ่งไปที่แผนกต้อนรับ เลขานุการมองไปที่เธอด้วยรอยยิ้ม. "สวัสดีครับผมสงสัยว่าเป็นห้องเรียนของคิม Jungah." กาฮีกล่าวว่า. "210, bu-" "ขอบคุณ!" กาฮีอุทานออกมาวิ่งไปที่ห้องเรียนของ Jungah เลขานุการมองไปที่เธอจากระยะไกล. "Jungah ชี่จะได้รับผู้เข้าชมจำนวนมากวันนี้." กาฮีถึงประตูห้องเรียนและหลังจากจับแน่นปรับอากาศเปิดประตู fastly. "Jungah!" กาฮีกล่าวว่าอายที่สายตาของห้องเรียนเต็มไปด้วยนักเรียนที่จ้องมองมาที่เธอ รอยย่นคิ้วของเธอเมื่อเธอเห็นว่า Jungah ไม่ได้อยู่ในชั้นเรียน. "พ่อ!" ลิซซี่อุทาน. "เฮ้!" กาฮีกล่าวว่า "ที่ไหน Omma คืออะไร?" "เธอพูดคุยกับเพื่อนของคุณพ่อได้." ลิซซี่กล่าวว่า กาฮีมองสับสน. "พ่อผมไม่แน่ใจ แต่ผมคิดว่า Omma จะพูดคุยกับบุตรดัมบิบนหลังคา." Raina กล่าวเน้นชื่อดัมบิ ตาของกาฮีกว้างขึ้นและวิ่งขึ้นไปบนหลังคา. ในขณะเดียวกัน Jungah มาถึงหลังคา ข้างหน้าของเธอเป็นผู้หญิงที่สูงที่มีผมยาวสีน้ำตาลให้เธอกลับมา. "ขอโทษนะ?" Jungah กล่าวว่า "ผมคิม Jungah. คุณที่อยากจะพูดคุยกับผมหรือเปล่า" Jungah ให้ตารอยยิ้ม ดัมบิหันไปรอบ ๆ และมองไปที่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้า. "ดังนั้นนี้คือคุณ." ดัมบิ, เดินไปรอบ ๆ Jungah หยุดยิ้ม Jungah และมองไปที่เธอ. "คุณเป็นใคร?" "คุณไม่ได้รู้ว่าฉันเป็นใคร?" Jungah ส่ายหัวของเธอ ดัมบิยิ้ม. "ผมบุตรดัมบิ". ตาของ Jungah กว้างขึ้น. "คุณ ... " "ใช่ฉัน." ดัมบิกล่าวว่า "คุณฉีก Kahi-พี่ไปจากฉัน." ดัมบิกล่าวมาอันตรายใกล้กับ Jungah. "ผม ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

yeobo ตื่นสิ " จองอาพูด สั่นเล็กน้อย กา ใครหลับอยู่ด้วยใบหน้าของเธอที่ฝังอยู่ในหมอน เสื้อของชุดนอนของเธอถูกยกขึ้นเล็กน้อย ปล่อยให้กาฮีกลับไป จุงอา เป็นมุมมอง จุงอา กลืนยาก มอง กา กา กลับมาเขย่าอีกครั้ง คราวนี้ hardder ” yeobo ! "

กับทหาร , กาหันหนีจากหมอน แต่เธอฝังใบหน้าของเธอใน จุงอาก็ต้นขา จองอา ,รู้สึกถึงลมหายใจของไดโนเสาร์ในหนัง เธอหน้าแดง . กัดริมฝีปากของเธอสั่น จุงอา กาอีก

" yeobo ตื่นสิ " จองอาพูด กาฝังใบหน้าของเธอต่อไปใน จุงอา เป็นขา จองอาถอนหายใจ

" คุณหอมจังเลย " กาฮีบอกว่า หายใจเข้า ขอของ จุงอา กลิ่นจากเข่าของเธอกับต้นขาด้านในของเธอ อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นในหน้าจุงอาก็ดะ” ฉันสามารถใช้เวลาทั้งวันโดยการดมกลิ่นและกินคุณ จุงอา .คุณจะค่อนข้างอร่อย " กาฮี กล่าวว่า มองจองอายิ้มให้ , เห็นหน้าเธอ " เธอเขินหรอ ? " กาฮีล้อ

" ไม่ " จองอาพูด มองไปจากกาฮี

" ใช่เธอ " กาฮีบอกว่า นั่งอยู่บนเตียง

" ไม่ แค่ว่ามันร้อน " จองอาพูดออกจากเตียง " และคุณ คุณควรดูนาฬิกา " จองอาพูดยิ้มๆ

" เอ๊ะ ทำไม ? " กาฮีถาม จองอาชี้ไปที่นาฬิกาขยับคิ้วของเธอ