The pioneers of the teaching of sci

The pioneers of the teaching of science imagined that its introduction into education would remove the conventionality,artificiality, and backward-lookingness which were characteristic;
of classical studies, but they were gravely disappointed. So, too, in their time had the humanists thought that the study of the classicaluthors in the original would banish at once the dull pedantry and superstition of mediaeval scholasticism. The professional schoolmaster was a match for both of them, and has almost managed to make the understanding of chemical reactions as dull and as dogmatic an affair as the reading of Virgil's Aeneid.The chief claim for the use of science in education is that it teaches a child something about the actual universe in which he is living, in making him acquainted with the results of scientific discovery, and at the same time teaches him how to think logically and inductively by studying scientific method. A certain limited success has been reached in the first of these aims, but practically none at all in the second. Those privileged members of the community who have been through a secondary or public school education may be expected to know something about the
elementary physics and chemistry of a hundred years ago, but the probably know hardly more than any bright boy can pick up from an interest in wireless or scientific hobbies out of school hours. As to the learning of scientific method, the whole thing is palpably a farce. Actually, for the convenience of teachers and the requirements of the examination system, it is necessary that the pupils not only do not learn scientific method but learn precisely the reverse, that is, to believe exactly what they are told and to reproduce it when asked, whether it seems nonsense to them or not. The way in which educated people respond to such quackeries as spiritualism or astrology, not to say more dangerous ones such as racial theories or currency myths, shows that fifty years of education in the method of science in Britain or Germany has produced no visible effect whatever. The only way of learning the method of science is the long and bitter way of personal experience, and, until the educational or social systems are altered to make this possible, the best we can expect is the production of a
minority of people who are able to acquire some of the techniques of science and a still smaller minority who are able to use and develop them. Adapted from: The Social Function of Science, John D Bernal (1939)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้บุกเบิกการสอนวิทยาศาสตร์จินตนาการว่า จะเอาของแนะนำเข้าสู่การศึกษา conventionality, artificiality และย้อนหลัง-lookingness ซึ่งมีลักษณะศึกษาคลาสสิก แต่พวกเขาผิดหวังใกล้ ดังนั้น เกินไป ในเวลา มี humanists ที่คิดว่า การศึกษาของ classicaluthors ในต้นฉบับจะไล่กัน pedantry น่าเบื่อและความเชื่อโชคลางของ mediaeval scholasticism Schoolmaster มืออาชีพมีการแข่งขันทั้งของพวกเขา และมีจัดการเพื่อให้เข้าใจเกี่ยวกับปฏิกิริยาเคมีที่น่าเบื่อ และ เป็นนา ๆ เรื่องเป็นการอ่าน Aeneid.The ของเวอร์จิลเรียกร้องประธานใช้วิทยาศาสตร์ในการศึกษาคือการ ให้สอนเด็กเรื่องจักรวาลแท้จริงที่เขาเป็นอยู่ ทำให้เขารู้จักกับผลลัพธ์ของการค้นพบทางวิทยาศาสตร์เกือบและในเวลาเดียวกันสอนเขาวิธีคิดทางตรรกะ และท่าน โดยศึกษาวิธีการทางวิทยาศาสตร์ แล้วความสำเร็จบางอย่างจำกัดในครั้งแรกของจุดมุ่งหมายเหล่านี้ แต่ในทางปฏิบัติไม่มีเลยในที่สอง สมาชิกของชุมชนเหล่านั้นอภิสิทธิ์ที่ได้ผ่านการศึกษามัธยมศึกษาหรือโรงเรียน อาจคาดว่ารู้บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการประถมศึกษาฟิสิกส์และเคมีของหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา แต่คงรู้ไม่มากกว่าเด็กสดใสสามารถรับจากความสนใจในงานอดิเรกแบบไร้สาย หรือทางวิทยาศาสตร์จากชั่วโมงเรียน เป็นการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ สิ่งทั้งหมดได้ palpably แบบ farce จริง เพื่อความสะดวกของครูและความต้องการของระบบตรวจสอบ จำได้ว่า เมื่อไม่เพียงแต่เรียนรู้วิทยาศาสตร์ แต่การเรียนรู้ตรงข้าม คือ เชื่อว่าสิ่ง ที่จะบอก และทำซ้ำ ได้เมื่อถามว่า ดูเหมือนเหลวไหลไป หรือไม่ วิธีศึกษาคนตอบไปเช่น quackeries เป็น spiritualism หรือโหราศาสตร์ ไม่ต้องพูดคนอันตรายมากขึ้นเช่นทฤษฎีเชื้อชาติหรือสกุลเงินตำนาน แสดงว่า ห้าสิบปีของการศึกษาในวิธีการของวิทยาศาสตร์ในราชอาณาจักรหรือเยอรมนีผลิตไม่เห็นผลใด ๆ วิธีเดียวที่การเรียนรู้วิธีการวิทยาศาสตร์เป็นวิธียาว และขมของประสบการณ์ส่วนบุคคล และ จนกว่าระบบการศึกษา หรือสังคมจะเปลี่ยนแปลงเพื่อทำได้ เราสามารถคาดหวังที่ดีที่สุดคือ การผลิตการชนกลุ่มน้อยคนที่จะซื้อของเทคนิควิทยาศาสตร์และชนกลุ่มน้อยยังเล็ก ที่สามารถใช้ และพัฒนาพวกเขา ดัดแปลงจาก: สันนิบาตของวิทยาศาสตร์ จอห์น D เบอร์นัล (1939)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้บุกเบิกการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์คิดว่าการเปิดตัวในการศึกษาจะเอาประเพณีนิยม, ยศและย้อนหลัง lookingness ซึ่งเป็นลักษณะ;
ของการศึกษาคลาสสิก แต่พวกเขาก็ผิดหวังหนัก ดังนั้นเกินไปในเวลาของพวกเขามีมานุษยวิทยาคิดว่าการศึกษาของ classicaluthors ในต้นฉบับจะขับไล่ในครั้งเดียวคุยโวโอ้อวดหมองคล้ำและความเชื่อทางไสยศาสตร์ของ scholasticism กลาง ครูมืออาชีพคือการจับคู่สำหรับทั้งสองของพวกเขาและมีการจัดการที่เกือบจะทำให้ความเข้าใจในปฏิกิริยาเคมีที่หมองคล้ำและดันทุรังเป็นเรื่องการอ่านของเวอร์จิล Aeneid.The เรียกร้องหัวหน้าสำหรับการใช้งานของวิทยาศาสตร์ในการศึกษาคือการที่มันสอน เด็กบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับจักรวาลที่เกิดขึ้นจริงในการที่เขามีชีวิตอยู่ในทำให้เขาคุ้นเคยกับผลของการค้นพบทางวิทยาศาสตร์และในเวลาเดียวกันเขาสอนวิธีการคิดเหตุผลและ inductively โดยการศึกษาวิธีการทางวิทยาศาสตร์ ความสำเร็จที่ จำกัด บางประการที่ได้รับถึงในครั้งแรกของจุดมุ่งหมายเหล่านี้ แต่ในทางปฏิบัติไม่มีเลยในครั้งที่สอง ผู้ที่ได้รับการยกเว้นสมาชิกของชุมชนที่ได้รับผ่านรองหรือการศึกษาในโรงเรียนของรัฐอาจจะคาดว่าจะรู้อะไรเกี่ยวกับ
ฟิสิกส์ประถมศึกษาและคุณสมบัติทางเคมีของร้อยปีที่ผ่านมา แต่แทบจะไม่อาจจะรู้มากกว่าเด็ก ๆ สดใสสามารถรับดอกเบี้ย ในงานอดิเรกไร้สายหรือทางวิทยาศาสตร์จากชั่วโมงเรียน ในขณะที่การเรียนรู้ของวิธีการทางวิทยาศาสตร์, สิ่งทั้งหมดเป็นเรื่องตลกอย่างโจ่งแจ้ง ที่จริงเพื่อความสะดวกของครูและความต้องการของระบบการตรวจสอบก็เป็นสิ่งจำเป็นที่นักเรียนไม่เพียง แต่ไม่ได้เรียนรู้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ แต่เรียนรู้ได้อย่างแม่นยำย้อนกลับ, ที่อยู่, ที่จะเชื่อว่าสิ่งที่พวกเขาจะบอกและการทำซ้ำมันเมื่อถูกถาม ไม่ว่าจะดูเหมือนเรื่องไร้สาระกับพวกเขาหรือไม่ วิธีการที่คนมีการศึกษาการตอบสนองต่อ quackeries เช่นความเชื่อเรื่องผีหรือโหราศาสตร์ไม่ได้ที่จะบอกว่าคนที่เป็นอันตรายมากขึ้นเช่นทฤษฎีเชื้อชาติหรือตำนานสกุลเงินแสดงให้เห็นว่าห้าสิบปีของการศึกษาในวิธีการของวิทยาศาสตร์ในอังกฤษหรือเยอรมันได้ผลิตไม่มีผลกระทบที่มองเห็นสิ่งที่ . วิธีเดียวของการเรียนรู้วิธีการของวิทยาศาสตร์เป็นวิธีที่ยาวและขมของประสบการณ์ส่วนตัวและจนกระทั่งระบบการศึกษาหรือสังคมมีการเปลี่ยนแปลงที่จะทำให้เป็นไปได้ที่ดีที่สุดที่เราสามารถคาดหวังคือการผลิตของ
ผู้ถือหุ้นส่วนน้อยของผู้คนที่มีความสามารถ ที่จะได้รับบางส่วนของเทคนิคของวิทยาศาสตร์และชนกลุ่มน้อยที่มีขนาดเล็กยังคงที่มีความสามารถในการใช้และพัฒนาพวกเขา ดัดแปลงมาจาก: ฟังก์ชั่นทางสังคมของวิทยาศาสตร์ John D Bernal (1939)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้บุกเบิกการสอนวิทยาศาสตร์จินตนาการที่แนะนำในการศึกษาก็จะเอากลุ่มตลาดร่วมอเมริกาใต้ตอนล่างเทียม , และย้อนกลับ lookingness ซึ่งลักษณะ ;
การศึกษาคลาสสิก แต่พวกเขาก็ผิดหวังอย่างมาก ดังนั้น เกินไปในเวลาที่พวกเขามีผู้ศึกษาเกี่ยวกับมนุษย์คิดว่าการศึกษา classicaluthors ในต้นฉบับจะเนรเทศก็ทึบ การชอบอวดรู้และไสยศาสตร์ของสมัยกลาง ลัทธิอัสมาจารย์ . โดยครูมืออาชีพ คือ ราคาสำหรับทั้งสองของพวกเขา และจะทำให้ความเข้าใจของปฏิกิริยาทางเคมีเป็นทึบ และดันทุรังชู้เป็นอ่านของเวอร์จิลเป็นแอเนียด .เรียกร้องหัวหน้าสำหรับการใช้วิทยาศาสตร์ในการศึกษา คือ มันสอนเด็กเรื่องจักรวาลที่แท้จริงที่เขาอาศัยอยู่ ในการทำให้เขาคุ้นเคยกับผลลัพธ์ของการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ และในเวลาเดียวกันสอนเขาวิธีการคิดอย่างมีเหตุผล และเดือนมีนาคม โดยศึกษาวิธีทางวิทยาศาสตร์ จำกัดประสบความสำเร็จบางอย่างได้ถึงในแรกของเป้าหมายเหล่านี้แต่แทบจะไม่มีเลยในวินาที สิทธิพิเศษของสมาชิกชุมชนที่ได้ผ่านการศึกษาระดับมัธยมศึกษาหรือโรงเรียนคาดว่าอาจจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับ
ฟิสิกส์เบื้องต้นและเคมีของเมื่อร้อยปีก่อน แต่อาจจะรู้แทบจะมากกว่าที่สดใสเด็กสามารถเลือกจากความสนใจในงานอดิเรกที่ไร้สายหรือวิทยาศาสตร์นอกเวลาเรียนเพื่อการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เรื่องทั้งหมดมัน palpably ละครตลก จริงๆ แล้ว เพื่อความสะดวกของครูและความต้องการของระบบการสอบ จึงจำเป็นที่นักเรียนไม่เพียง แต่ไม่เรียนรู้วิธีทางวิทยาศาสตร์ แต่เรียนรู้แน่นอนตรงกันข้าม นั่นคือ เชื่อในสิ่งที่เขาพูด และสืบพันธุ์ได้ เมื่อถามว่า ดูเหมือนว่าไร้สาระเหล่านั้นหรือไม่วิธีที่คนการศึกษาตอบสนอง quackeries เช่น ความเชื่อ หรือโหราศาสตร์ ไม่ใช่บอกว่าอันตรายมากขึ้น เช่น ทฤษฎีเกี่ยวกับเชื้อชาติหรือตำนานเงินตรา แสดงว่า ห้าสิบปีของการศึกษาในวิธีการของวิทยาศาสตร์ในอังกฤษหรือเยอรมันได้ผลิตไม่มองเห็นผลอะไรก็ตาม วิธีเดียวของการเรียนรู้วิธีการของวิทยาศาสตร์เป็นวิธีที่ยาวและขมของประสบการณ์ส่วนตัว และจนถึงระบบการศึกษาหรือสังคมมีการเปลี่ยนแปลงที่จะทำให้นี้เป็นไปได้ ดีที่สุดที่เราสามารถคาดหวังคือการผลิตของ
ชนกลุ่มน้อยของคนที่สามารถได้รับบางส่วนของเทคนิคของวิทยาศาสตร์และยังขนาดเล็กส่วนน้อยที่สามารถพัฒนาและใช้พวกเขา ดัดแปลงจาก : ฟังก์ชั่นทางสังคม วิทยาศาสตร์ , จอห์น เบอร์นัล ( 1939 )
.