ความหมายของไฟป่า (Forest Fire)
ไฟป่า หมายถึง ไฟที่เกิดจากสาเหตุใดก็ตาม แล้วลุกลามไหม้ในป่าได้
โดยอิสระปราศจากการควบคุม ไม่ว่าไฟจะลุกลามไหม้ในป่าธรรมชาติ หรือสวนป่า
องค์ประกอบของไฟป่า
ไฟป่าเกิดขึ้นได้ต้องมีปัจจัยที่สำคัญ 3 อย่างด้วยกัน คือ ความร้อน
ก๊าซออกซิเจน และเชื้อเพลิง จึงจะสามารถเกิดไฟขึ้นได้ หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
ไปจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้เลย องค์ประกอบทั้ง 3 สิ่งนี้เรียกว่า “ สามเหลี่ยมไฟ”
หากขาดองค์ประกอบอย่างใดอย่างหนึ่งไป ไฟก็จะไม่เกิดขึ้น
ชนิดของไฟป่า
ชนิดของไฟป่า ไฟป่าสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ชนิดตามลักษณะของเชื้อเพลิง
ที่ถูกเผาไหม้ ดังนี้
1. ไฟใต้ดิน เป็นไฟที่เผาไหม้พวกอินทรีย์วัตถุสลายตัวแล้วและกำลังสลายตัวเหนือ
ผิวดินในป่า บางทีไฟนี้ไหม้พวกรากไม้ด้วย ไฟนี้ลักษณะครุกกรุ่นเผาไหม้อย่างช้า ๆ
ไม่มีเปลวไฟให้เห็น มีควันเล็กน้อย หรือไม่มีเลย ไฟชนิดนี้จะเกิดหลังจากเกิดไฟผิวดิน
และมีความรุนแรงของไฟน้อย
2. ไฟผิวดิน เป็นไฟที่เผาไหม้พวกซากพืชและผลที่ร่วงหล่นบนผิวดิน ได้แก่ เศษไม้ ปลายไม้ พืชชั้นล่างได้แก่ หญ้า พุ่มไม้ และลูกไม้ มีอัตราการลุกลามตั้งแต่ช้าจนเร็วมาก
3. ไฟเรือนยอด เป็นไฟที่ไหม้เรือนยอดไม้ และลุกลามจากเรือนยอดหนึ่งไปสู่เรือน
ยอดหนึ่ง ไฟชนิดนี้ มีความรุนแรงมาก จะเกิดกับหมู่ไม้ที่มีความหนาแน่นมาก
สาเหตุของการเกิดไฟป่า
ปัจจุบัน สาเหตุการเกิดไฟป่าในประเทศไทย เกือบทั้งหมดเนื่องมาจาก การกระทำ
ของมนุษย์ ไฟป่าจะเกิดจากสาเหตุธรรมชาติน้อยมาก เนื่องจากประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม พื้นที่และพื้นที่เพาะปลูกส่วนหนึ่งของราษฎรอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ
สาเหตุการเกิดไฟป่า พบสาเหตุดังนี้ คือ
1. จุดไฟโดยวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง
1.1 เผาไร่ เพื่อเตรียมพื้นที่เพาะปลูกโดยไม่มีการควบคุม
1.2 เผาป่า เพื่อเก็บหาของป่า
1.3 ล่าสัตว์ เพื่อให้สัตว์หนีจากที่หลบซ่อน
1.4 เพื่อความสะดวกในการเดินป่า
1.5 เลี้ยงสัตว์ เผาป่าเพื่อให้หญ้าอ่อนแตกเป็นอาหารสัตว์
1.6 การพักแรมในป่า จุดเพื่อหุงต้มอาหาร
1.7 จุดเพื่อกลั่นแกล้ง กรณีเกิดการขัดแย้ง ระหว่างชาวบ้านกับส่วนราชการ
2. จุดโดยความคึกคะนอง ปราศจากเหตุผลใด ๆ