The antigenicity of human influenza

The antigenicity of human influenza viruses evolves rapidly due to the high mutation rate, the short
generation time, the host immune responses, and the relatively weak functional constraint operating on
surface amino acids of HA1 (Suzuki and Nei, 2002; Smith et al., 2004; Suzuki, 2006, 2013a; Bedford et al.,
2012). Consequently, vaccines are re-formulated biannually by the Global Influenza Surveillance and
Response System of the World Health Organization under the assumption that the dominant strain in a
year may dominate in the next year (Treanor, 2004; Russell et al., 2008a). However, this assumption does
not always hold and the antigenicity of vaccines sometimes fails to match that of epidemic viruses (Centers
for Disease Control and Prevention, 2004, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Antigenicity ของไวรัสไข้หวัดใหญ่ที่มนุษย์วิวัฒนาการอย่างรวดเร็วเนื่องจากอัตราการกลายพันธุ์สูง แบบสั้นเวลาที่สร้าง การตอบสนองภูมิคุ้มกันของโฮสต์ และข้อจำกัดหน้าที่ค่อนข้างอ่อนแอทำงานบนผิวกรดอะมิโนของ HA1 (ซูซูกิและ Nei, 2002 Al. และ Smith, 2004 ซูซูกิ ปี 2006, 2013a เบดฟอร์ด et al.,2012) . ดังนั้น รู้มีอีกสูตรละสอง โดยเฝ้าระวังไข้หวัดใหญ่ทั่วโลก และระบบการตอบสนองขององค์การอนามัยโลกภายใต้สมมุติฐานที่ว่าสายพันธุ์โดดเด่นในการปีอาจครองในปีถัดไป (Treanor, 2004 รัสเซล et al., 2008a) อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ไม่ค้าง และ antigenicity ของรู้บางครั้งไม่ตรงกับที่ไวรัสเรื้อรัง (ศูนย์สำหรับควบคุมและป้องกันโรคและป้องกัน 2004, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

antigenicity ของไวรัสไข้หวัดใหญ่ของมนุษย์วิวัฒนาการอย่างรวดเร็วเนื่องจากอัตราการกลายพันธุ์สูงสั้น
เวลารุ่น, การตอบสนองภูมิคุ้มกันโฮสต์และข้อ จำกัด การทำงานที่ค่อนข้างอ่อนแอการดำเนินงานใน
กรดอะมิโนพื้นผิวของ HA1 (ซูซูกิและ Nei 2002; สมิ ธ , et al. 2004; ซูซูกิ, 2006, 2013a;. ฟอร์ดและคณะ,
2012) ดังนั้นการฉีดวัคซีนเป็นอีกสูตร biannually โดยเฝ้าระวังไข้หวัดใหญ่ทั่วโลกและ
การตอบสนองของระบบการทำงานขององค์การอนามัยโลกภายใต้สมมติฐานว่าสายพันธุ์ที่โดดเด่นใน
ปีอาจครองในปีถัดไป (Treanor 2004;. รัสเซลและคณะ, 2008a) อย่างไรก็ตามสมมติฐานนี้ไม่
ได้เสมอถือและ antigenicity ของวัคซีนบางครั้งไม่ตรงกับที่การแพร่ระบาดของไวรัส (ศูนย์
ควบคุมและป้องกันโรค, 2004, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนเจื้อยไวรัสไข้หวัดใหญ่ของมนุษย์วิวัฒนาการอย่างรวดเร็วเนื่องจากอัตราการกลายพันธุ์สูง เวลารุ่นสั้น
, โฮสต์ตอบสนองทางภูมิคุ้มกัน และค่อนข้างอ่อนแอ หน้าที่ทำการผ่าตัด
ผิวกรดอะมิโนของ ha1 ( ซูซูกิและเนย , 2002 ; Smith et al . , 2004 ; ซูซูกิ 2006 2013A ; ฟอร์ด et al .
, 2012 ) จากนั้นวัคซีนสูตรใหม่ biannually จากทั่วโลกและการตอบสนองของระบบเฝ้าระวังไข้หวัดใหญ่
องค์การอนามัยโลก ภายใต้สมมติฐานว่าสายพันธุ์เด่นใน
ปีอาจครองในปีถัดไป ( treanor , 2004 ; Russell et al . , 2008a ) อย่างไรก็ตามสมมติฐานนี้ไม่ถือ
ไม่เสมอและเจื้อยวัคซีนบางครั้งไม่ตรงกับที่ระบาดไวรัส
( ศูนย์เพื่อการควบคุมและป้องกันโรค ปี 2553 )