So now are we in a position to comp

So now are we in a position to compare the Fed’s estimates with its goals?
Not so fast. Coming up with operational measures of the goals is harder than you might think, especially the goal for the rate of maximum sustainable output growth. Unfortunately, this is not something you can go out and measure. So, once again, the Fed has to turn to some sort of model or indicator to estimate it. And it’s hard to be certain about any estimate, in part because it’s hard to be certain that the model or indicator the estimate is based on is the right one. There’s one more important complication in estimating the rate of maximum sustainable growth—it can shift over time!
What problems does a shift in the rate of maximum sustainable growth cause?
The experience of the late 1990s provides a good example of the policy problems caused by such a shift. During this period, output and productivity surged at the same time that rapid innovation was transforming the information technology industry. In the early stages, there was no way for the Fed—or anybody else—to tell why output was growing so fast. In other words, the Fed had to determine how much of the surge in output was due to unusually rapid technical progress and whether this implied an increase in the economy’s trend growth rate.
This was a crucial issue because policy would respond differently depending on exactly why the economy was growing faster. If it was largely due to the spread of new technologies that enhanced worker and capital productivity, implying that the trend growth rate was higher, then the economy could expand faster without creating inflationary pressures. In that case, monetary policy could stand pat. But if it was just the economy experiencing a more normal business cycle expansion, then inflation could heat up. In that case, monetary policy would need to tighten up.
The Fed’s job was complicated by the fact that statistical models did not find sufficient evidence to suggest a change in the trend growth rate. But the Fed looked at a variety of indicators, such as the profit data from firms, as well as at informal evidence, such as anecdotes, to conclude that the majority of the evidence was consistent with an increase in the trend growth rate. On that basis, the Fed refrained from tightening policy as much as it would have otherwise.
Does the trend growth rate ever fall?
Yes, it does. A good example, with a pretty bad outcome, was what happened in the early 1970s, a period marked by a significant slowdown in the trend growth rate. A number of economists have argued that the difficulty in determining that such a slowdown had actually taken place caused the Fed to adopt an easier monetary policy than it might otherwise have, which in turn contributed to the substantial acceleration in inflation observed later in the decade.
What happens when the estimates for growth and inflation are different from the Fed’s goals?
Let’s take the case where the forecast is that growth will be below the goal. That would suggest a need to ease policy. But that’s not all. The Fed also must decide two other things: (1) how strongly to respond to this deviation from the goal and (2) how quickly to try to eliminate the gap. Once again, it can use its models to try to determine the effects of various policy actions. And, once again, the Fed must deal with the problems associated with uncertainty as well as with the measurement problems we have already discussed.
Uncertainty seems to be a problem at every stage. How does the Fed deal with it?
Uncertainty does, indeed, pervade every part of the monetary policy-making process. There is as yet no set of policies and procedures that policymakers can use to deal with all the situations that may arise. Instead, policymakers must decide how to proceed by going case by case.
For instance, when policymakers are more uncertain about their reading of the current state of the economy, they may react more gradually to economic developments than they would otherwise. And because it’s hard to come up with unambiguous benchmarks for the economy’s performance, the Fed may look at more than one kind of benchmark. For instance, because it’s hard to get a precise estimate of the trend growth rate of output, the Fed may look at the labor market to try to figure out where the unemployment rate is relative to some kind of benchmark or “natural rate,” that is, the rate that would be consistent with price stability. Alternatively, it might try to determine whether the stance of policy is appropriate by comparing the real funds rate to an estimate of the “equilibrium interest rate,” which can be defined as the real rate that would be consistent with maximum sustainable output in the long run.
These issues are far from settled. Indeed the Fed spends a great deal of time and effort in researching various ways to deal with different kinds of uncertainty and in trying to figure out what kind of model or indicator is likely to perform best in a given situation. Since these issues aren’t likely to be resolved anytime soon, the Fed is likely to continue to look at everything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ ใจเราในตำแหน่งเพื่อเปรียบเทียบประเมินของเฟด มีเป้าหมายของไม่อย่างรวดเร็ว มาขึ้นกับมาตรการการดำเนินงานของเป้าหมายเป็นหนักกว่าที่คุณคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป้าหมายให้อัตราการเจริญเติบโตผลผลิตที่ยั่งยืนสูงสุด อับ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถออกไปข้างนอก และวัด ดังนั้น อีกครั้ง เฟดได้เปิดบางจัดเรียงของแบบจำลองหรือตัวบ่งชี้ในการประเมินนั้น และยากที่จะให้แน่ใจเกี่ยวกับการประเมิน บางส่วนได้ยากเพื่อให้แน่ใจว่า แบบจำลองหรือตัวบ่งชี้การประเมินยึดเป็นหนึ่งเหมาะสม มีภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญหนึ่งในการประมาณอัตราการเติบโตอย่างยั่งยืนสูงสุด — มันสามารถเลื่อนเวลากะในอัตราการเติบโตอย่างยั่งยืนสูงสุดเกิดปัญหาอะไรประสบการณ์ของช่วงปลายทางเป็นตัวอย่างที่ดีของปัญหานโยบายที่เกิดขึ้น โดยการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ในช่วงเวลานี้ ผลผลิตและผลผลิตจากเพิ่มขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็วนวัตกรรมถูกแปลงข้อมูลเทคโนโลยีอุตสาหกรรม ในขั้นต้น มีวิธีการเฟด — หรือใครอื่น — บอกเหตุผลเติบโตอย่างรวดเร็ว ในคำอื่น ๆ เฟดได้เพื่อกำหนดจำนวนของคลื่นในผลลัพธ์ได้เนื่องจากความก้าวหน้าทางเทคนิคอย่างรวดเร็วผิดปกติและว่านี้นัยการเพิ่มอัตราการเติบโตแนวโน้มของเศรษฐกิจนี้เป็นปัญหาสำคัญเนื่องจากนโยบายจะตอบสนองแตกต่างกันขึ้นอยู่กับว่าทำไมเศรษฐกิจโตเร็ว ถ้าเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการแพร่กระจายของเทคโนโลยีใหม่ที่เพิ่มประสิทธิภาพผู้ปฏิบัติงานและผลผลิตทุน หน้าที่ว่า อัตราการเติบโตแนวโน้มสูงขึ้น แล้วเศรษฐกิจขยายตัวได้เร็วโดยไม่สร้างแรงกดดัน ในกรณี นโยบายการเงินสามารถยืนปฏิพัฒน์ แต่ถ้ามันเป็นเพียงเศรษฐกิจประสบขยายวงจรธุรกิจมากกว่าปกติ แล้วอัตราเงินเฟ้อได้คับ ในกรณี นโยบายการเงินจะต้องรัดงานของเฟดที่ซับซ้อนความจริงที่ว่า แบบจำลองทางสถิติไม่พบหลักฐานที่พอจะแนะนำการเปลี่ยนแปลงในอัตราการเติบโตแนวโน้ม แต่เฟดมอง ที่ความหลากหลายของตัวบ่งชี้ เช่นข้อมูลกำไรจากบริษัท และ ที่เป็นหลัก ฐาน เช่น anecdotes เพื่อสรุปว่า หลักฐานส่วนใหญ่สอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของอัตราการเติบโตแนวโน้ม ตาม เฟด refrained จากขันนโยบายเท่าที่มันจะมีเป็นอย่างอื่นไม่แนวโน้มอัตราเคยตกใช่ มันไม่ เป็นตัวอย่างที่ดี มีผลไม่ดีนัก ไม่เกิดอะไรขึ้นใน ระยะเวลาที่ทำเครื่องหมาย โดยความล่าช้าที่สำคัญในแนวโน้มอัตราการ จำนวนของนักเศรษฐศาสตร์ได้โต้เถียงว่า ความยากลำบากในการกำหนดว่า ความล่าช้ามีจริงเกิดขึ้นเกิดจากเฟดจะนำมาใช้เป็นง่ายนโยบายการเงินมากกว่าเป็นอย่างอื่นได้ ซึ่งในส่วนการเร่งพบอัตราเงินเฟ้อในทศวรรษต่อมาเกิดอะไรขึ้นเมื่อการประเมินการเจริญเติบโตและเงินเฟ้อแตกต่างจากเป้าหมายของเฟดลองใช้กรณีการคาดการณ์ว่า เจริญเติบโตจะต่ำกว่าเป้าหมาย ที่จะแนะนำต้องให้นโยบาย แต่ไม่เพียงเท่านั้น เฟดยังต้องเลือกสองสิ่งอื่น ๆ: (1) วิธีอย่างยิ่งเพื่อตอบสนองต่อความแตกต่างนี้จากเป้าหมายและ (2) ได้อย่างรวดเร็วเพื่อพยายามขจัดช่องว่าง อีก ก็สามารถใช้รุ่นพยายามที่จะกำหนดผลกระทบของการดำเนินนโยบายต่าง ๆ ก ครั้ง เฟดต้องจัดการกับปัญหาที่เกี่ยวข้อง กับความไม่แน่นอนเช่น เดียว กับเราแล้วได้กล่าวถึงปัญหาวัดความไม่แน่นอนน่าจะ เป็นปัญหาในทุกขั้นตอน วิธีเฟดไม่จัดการกับมันความไม่แน่นอน แน่นอน pervade ทุกส่วนของการเงิน policy-making ไม่เป็นยังไม่มีชุดของนโยบายและกระบวนการที่ผู้กำหนดนโยบายการจัดการกับสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้น แทน ผู้กำหนดนโยบายต้องตัดสินใจว่า จะดำเนินตามกรณี ๆ ไปเช่น เมื่อผู้กำหนดนโยบายไม่แน่ใจมากขึ้นเกี่ยวกับการอ่านสถานะปัจจุบันของเศรษฐกิจ พวกเขาอาจตอบสนองมากขึ้นค่อย ๆ พัฒนาเศรษฐกิจกว่าพวกเขาจะเป็นอย่างอื่น และเนื่องจากมีความยากที่จะเกิดขึ้นกับเกณฑ์มาตรฐานที่ชัดเจนสำหรับประสิทธิภาพของเศรษฐกิจ เฟดอาจดูมากกว่าหนึ่งชนิดของเกณฑ์มาตรฐาน เช่น เพราะยากที่จะได้รับการประเมินความแม่นยำของอัตราแนวโน้มผลผลิต เฟดอาจมองไปที่ตลาดแรงงานเพื่อพยายามคิดออกที่อัตราการว่างงานคือสัมพันธ์กับบางประเภทของเกณฑ์มาตรฐานหรือ "อัตราธรรมชาติ อัตราที่จะสอดคล้องกับเสถียรภาพราคา อีก มันอาจพยายามตรวจสอบว่า ท่าทางของนโยบายที่เหมาะสม โดยเปรียบเทียบอัตราเงินจริงกับการประเมินของ "สมดุลอัตราดอกเบี้ย ซึ่งสามารถกำหนดเป็นอัตราแท้จริงที่จะต้องสอดคล้องกับผลลัพธ์สูงสุดอย่างยั่งยืนในระยะยาวปัญหาเหล่านี้จะถูกจับคู่ห่าง แน่นอนเฟดใช้มากของเวลาและความพยายาม ในการค้นหาวิธีต่าง ๆ ในการจัดการกับความไม่แน่นอนต่าง ๆ และพยายามที่จะทราบชนิดของแบบจำลองหรือตัวบ่งชี้จะทำส่วนในสถานการณ์ที่กำหนด เนื่องจากปัญหาเหล่านี้ไม่อาจแก้ไขได้ตลอดเวลาเร็ว ๆ นี้ เฟดมีแนวโน้มต่อไปดูทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นตอนนี้เราอยู่ในตำแหน่งเพื่อเปรียบเทียบเงินเฟ้อประมาณการเป้าหมายของมัน
ไม่เร็วมาก ใช้มาตรการการดำเนินงานของเป้าหมายที่ยากกว่าคุณอาจคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป้าหมายอัตราการเจริญเติบโตของผลผลิตที่ยั่งยืนสูงสุด แต่นี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถออกไป และวัด ดังนั้น , อีกครั้ง , เฟดมีการเปิดบางจัดเรียงของรูปแบบหรือตัวบ่งชี้ประเมินมันและมันก็ยากที่จะมั่นใจเกี่ยวกับประมาณการ , ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันเป็นเรื่องยากเพื่อให้แน่ใจว่ารูปแบบหรือตัวบ่งชี้การประเมินบนพื้นฐานของเป็นขวาหนึ่ง มีภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญในการประเมินอัตราการเจริญเติบโตอย่างยั่งยืนสูงสุด มันสามารถเปลี่ยนตลอดเวลา !
ปัญหาอะไรกะ ในอัตราสูงสุด เพราะการเติบโตที่ยั่งยืน ?
ประสบการณ์ในปลายปี 1990 มีตัวอย่างที่ดีของนโยบาย ปัญหาเกิดจากช่างกะ ในช่วงเวลานี้ ผลผลิต และผลผลิตที่เพิ่มขึ้นในเวลาเดียวกันว่านวัตกรรมอย่างรวดเร็วถูกเปลี่ยนอุตสาหกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศ ในช่วงแรก ก็ไม่มีทางที่เฟดหรือคนอื่นว่าทำไมการส่งออกมีการเติบโตเร็วมาก ในคำอื่น ๆเฟดได้ระบุวิธีการมากของปัญหาในการส่งออก เนื่องจากความก้าวหน้าทางด้านเทคนิคอย่างรวดเร็วผิดปกติหรือไม่ และโดยการเพิ่มอัตราการเติบโตของเศรษฐกิจ แนวโน้ม นี้เป็นปัญหาสําคัญ
เพราะนโยบายที่จะตอบสนองแตกต่างกันขึ้นอยู่กับเหตุผลที่เศรษฐกิจมีการเติบโตได้เร็วขึ้นถ้าเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการกระจายของเทคโนโลยีใหม่ที่คนงานและเพิ่มทุนการผลิต , implying ที่แนวโน้มอัตราเติบโตสูงกว่า แล้วเศรษฐกิจอาจขยายตัวได้เร็วขึ้น โดยไม่สร้างแรงกดดันเงินเฟ้อ ในกรณีนั้น นโยบายการเงินสามารถยืนแพท แต่ถ้ามันเป็นแค่เศรษฐกิจประสบการวัฏจักรธุรกิจมากกว่าปกติแล้วอัตราเงินเฟ้ออาจจะร้อนขึ้นในกรณีนั้น นโยบายการเงินจะต้องกระชับขึ้น
งานเฟดซับซ้อนโดยข้อเท็จจริงว่า แบบจำลองทางสถิติไม่พบหลักฐานเพียงพอที่จะแนะนำการเปลี่ยนแปลงในแนวโน้มการเติบโตในอัตรา แต่เฟดมองความหลากหลายของตัวชี้วัด เช่น กำไร ข้อมูลจากบริษัท รวมทั้งหลักฐานที่เป็นทางการ เช่น เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ,สรุปได้ว่าส่วนใหญ่ของหลักฐานที่สอดคล้องกับแนวโน้มการเติบโตเพิ่มขึ้นในอัตรา บนพื้นฐานที่ว่า เฟด refrained จากการกระชับนโยบายเท่าที่มันจะมีหรือ ไม่ แนวโน้มอัตราการเติบโต
เคยตก
ใช่เลย ตัวอย่างที่ดีกับผลที่ค่อนข้างแย่ คือสิ่งที่เกิดขึ้นในทศวรรษแรก ระยะเวลาการทำเครื่องหมายโดยการชะลอตัวที่สำคัญในแนวโน้มการเติบโตในอัตราหมายเลขของนักเศรษฐศาสตร์ได้เสนอว่า ความยากในการกำหนดเช่นการชะลอตัวได้เกิดขึ้น ทำให้เฟดใช้นโยบายการเงินง่ายขึ้นกว่ามันอาจเป็นอย่างอื่นได้ ซึ่งจะทำให้อัตราเร่งมากในอัตราเงินเฟ้อที่พบในภายหลังในทศวรรษ .
เกิดอะไรขึ้นเมื่อประมาณการสำหรับการเจริญเติบโตและอัตราเงินเฟ้อจะแตกต่างจาก เงินเฟ้อเป้าหมาย ?