In fact, I saw Robin Williams recen

In fact, I saw Robin Williams recently talk about how he thought he was much funnier when he was doing cocaine, when he had that issue, than now. So perhaps more dopamine is related to more creativity. Dopamine, I think, changes our signal-to-noise ratio. That is, how accurate we are in finding patterns. If it's too low, you're more likely to make too many Type II errors. You miss the real patterns. You don't want to be too skeptical. If you're too skeptical, you'll miss the really interesting good ideas. Just right, you're creative, and yet you don't fall for too much baloney. Too high and maybe you see patterns everywhere. Every time somebody looks at you, you think people are staring at you. You think people are talking about you. And if you go too far on that, that's just simply labeled as madness. It's a distinction perhaps we might make between two Nobel laureates, Richard Feynman and John Nash. One sees maybe just the right number of patterns to win a Nobel Prize. The other one also, but maybe too many patterns. And we then call that schizophrenia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความเป็นจริง ฉันเห็นโรบินวิลเลียมส์เพิ่ง พูดว่าเขาคิดว่า เขาสนุกมากเมื่อเขาทำโคเคน เมื่อเขามีปัญหาว่า กว่าตอนนี้ ดังนั้นบางทีโดปามีนมากขึ้นเกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์เพิ่มเติม โดปามีน คิด เปลี่ยนอัตราส่วนสัญญาณต่อเสียงของเรา นั่นคือ วิธีที่ถูกต้องได้ในการหารูปแบบ ถ้าต่ำเกินไป คุณก็ยิ่งจะทำให้ข้อผิดพลาดชนิด II มากเกินไป คุณพลาดรูปจริง คุณไม่ต้องการให้แคลงใจเกินไป ถ้าคุณสงสัยเกินไป คุณโยนความคิดที่ดีน่าสนใจจริง ๆ ทาง คุณความคิดสร้างสรรค์ และยัง ไม่ตกสำหรับ baloney มากเกินไป สูงเกินไป และบางทีคุณดูทุกรูปแบบ ทุกครั้งที่ผู้ชายดูดีที่สุด คุณคิดว่า คนจะจ้องคุณ คุณคิดว่า คนจะพูดถึงคุณ และ ถ้าคุณไปไกลว่า เพียงแค่ติดป้ายว่าเป็นบ้า จึงมีความแตกต่างบางทีเราอาจทำระหว่างสองโนเบล laureates ริชาร์ดไฟน์แมนและจอห์นแนชได้ หนึ่งอาจจะเห็นเพียงหมายเลขของรูปแบบการชนะรางวัลโนเบล อีกเครื่องหนึ่งด้วย แต่ลวดลายมากเกินไปอาจจะ และเราเรียกว่าโรคจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความเป็นจริงผมเห็นโรบินวิลเลียมส์เมื่อเร็ว ๆ นี้พูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่เขาคิดว่าเขาเป็นตลกมากเมื่อเขาได้ทำโคเคนเมื่อเขามีปัญหาที่ดีกว่านี้ ดังนั้นบางทีต้องใจมากขึ้นมีความเกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์มากขึ้น ต้องใจผมคิดว่าการเปลี่ยนแปลงสัญญาณต่อเสียงรบกวนอัตราส่วนของเรา นั่นคือวิธีการที่เรามีความถูกต้องในการหารูปแบบ ถ้ามันต่ำเกินไปคุณมีแนวโน้มที่จะทำให้ประเภทมากเกินไปข้อผิดพลาดครั้งที่สอง คุณพลาดรูปแบบที่แท้จริง คุณไม่ต้องการที่จะสงสัยเกินไป หากคุณสงสัยเกินไปคุณจะพลาดความคิดที่ดีที่น่าสนใจจริงๆ ที่เหมาะสมเพียงคุณมีความคิดสร้างสรรค์และยังให้คุณไม่ตกสำหรับเรื่องเหลวไหลมากเกินไป สูงเกินไปและบางทีคุณอาจเห็นรูปแบบทุกที่ ทุกครั้งที่มีใครบางคนมองไปที่คุณคุณคิดว่าคนจะจ้องมองที่คุณ คุณคิดว่าคนที่มีการพูดคุยเกี่ยวกับคุณ และถ้าคุณไปไกลเกินไปในนั้นเป็นเพียงการติดป้ายก็เป็นความบ้าคลั่ง มันเป็นความแตกต่างบางทีเราอาจจะทำให้ทั้งสองได้รับรางวัลโนเบลริชาร์ดไฟน์แมนและจอห์นแนช เห็นหนึ่งอาจจะแค่ตัวเลขทางขวาของรูปแบบที่จะชนะรางวัลโนเบล คนอื่น ๆ นอกจากนี้ยัง แต่บางทีรูปแบบมากเกินไป และเรานั้นเรียกว่าจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความเป็นจริงฉันได้เห็น Robin Williams เมื่อเร็ว ๆนี้พูดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาคิดว่าเขาเป็นตลกร้ายมาก ตอนที่เขาทำโคเคน เมื่อเขามีปัญหา กว่าตอนนี้ บางทีอาจจะมากกว่าโดปามีนเกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์มากขึ้น โดพามีน ผมคิดว่า การเปลี่ยนแปลงอัตราส่วนสัญญาณต่อเสียงรบกวนเรา นั่นคือวิธีที่ถูกต้อง เราจะหารูปแบบ ถ้ามันต่ำเกินไป คุณมีโอกาสมากขึ้นเพื่อให้ความผิดพลาดชนิดที่ 2 มากมายคิดถึงรูปแบบจริง คุณไม่อยากสงสัย ถ้าคุณยังสงสัย คุณจะพลาดจริงๆความคิดที่ดี . ตอนนี้ คุณกำลังสร้างสรรค์ และยังไม่ตกสำหรับไร้สาระมากเกินไป ที่สูงเกินไปและคุณอาจจะเห็นลวดลายเต็มไปหมด ทุกครั้งที่มีคนมองคุณ คุณคิดว่าคนอื่นจะมองคุณ คุณคิดว่าผู้คนจะพูดเกี่ยวกับคุณและถ้าคุณไปไกลเกินไปแล้วนะ มันแค่ข้อความเพียงว่าบ้า มันคือความแตกต่างที่บางทีเราอาจจะทำระหว่างสองรางวัลโนเบล ริชาร์ด เฟย์นแมน และ จอห์น แนช . หนึ่งเห็นบางทีแค่ใช่จำนวนของรูปแบบที่ได้รับรางวัลโนเบล หนึ่งอื่น ๆนอกจากนี้ยังมี แต่บางทีรูปแบบมากเกินไป และเราก็เรียกมันว่า โรคจิตเภท