Upon the eighth night I was more th

Upon the eighth night I was more than usually cautious in opening the door. A watch's minute hand moves more quickly than did mine. Never before that night had I felt the extent of my own powers of my sagacity. I could scarcely contain my feelings of triumph. To think that there I was, opening the door, little by little, and he not even to dream of my secret deeds or thoughts. I fairly chuckled at the idea; and perhaps he heard me; for he moved on the bed suddenly, as if startled. Now you may think that I drew back but no. His room was as black as pitch with the thick darkness, (for the shutters were close fastened, through fear of robbers,) and so I knew that he could not see the opening of the door, and I kept pushing it on steadily, steadily.

I had my head in, and was about to open the lantern, when my thumb slipped upon the tin fastening, and the old man sprang up in bed, crying out "Who's there?"

I kept quite still and said nothing. For a whole hour I did not move a muscle, and in the meantime I did not hear him lie down. He was still sitting up in the bed listening; just as I have done, night after night, hearkening to the death watches in the wall.

Presently I heard a slight groan, and I knew it was the groan of mortal terror. It was not a groan of pain or of grief oh, no! it was the low stifled sound that arises from the bottom of the soul when overcharged with awe. I knew the sound well. Many a night, just at midnight, when all the world slept, it has welled up from my own bosom, deepening, with its dreadful echo, the terrors that distracted me. I say I knew it well. I knew what the old man felt, and pitied him, although I chuckled at heart. I knew that he had been lying awake ever since the first slight noise, when he had turned in the bed. His fears had been ever since growing upon him. He had been trying to fancy them causeless, but could not. He had been saying to himself "It is nothing but the wind in the chimney it is only a mouse crossing the floor," or "It is merely a cricket which has made a single chirp." Yes, he had been trying to comfort himself with these suppositions: but he had found all in vain. All in vain; because Death, in approaching him had stalked with his black shadow before him, and enveloped the victim. And it was the mournful influence of the unperceived shadow that caused him to feel --although he neither saw nor heard to feel the presence of my head within the room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคืนแปด ได้มากกว่ามักจะระมัดระวังในการเปิดประตู เข็มนาทีของนาฬิกาเคลื่อนเร็วกว่าทำเหมือง ไม่เคยมาก่อนที่ คืนได้ผมรู้สึกว่าขอบเขตอำนาจของตัวเองของฉัน sagacity นอกจากนี้ผมแทบอาจประกอบด้วยความรู้สึกของชัยชนะ คิดว่ามี ได้ เปิดประตู ค่อย ๆ และเขาไม่แม้แต่จะฝันลับกระทำหรือความคิด ผมค่อนข้างเบา ๆ ที่คิด และบางทีการที่เขาได้ยินฉัน สำหรับเขาย้ายบนเตียงทันใดนั้น ว่าสะดุ้ง ตอนนี้คุณอาจคิดว่า ผมดึงกลับ แต่ไม่ ห้องของเขาเป็นสีดำเป็นสนามด้วยความมืดหนา, (สำหรับชัตเตอร์ถูกปิดยึด ผ่านความกลัวของโจร), และดังนั้น ฉันรู้ว่า เขาจะไม่ได้เห็นการเปิดประตู และฉันเก็บกดมันบนมั่นคง มั่นคง ผมในหัวของฉัน และกำลังจะเปิดโคมไฟ เมื่อนิ้วหัวแม่มือของฉันเล็ดรอดเมื่อยึดดีบุก และผุดชราขึ้นเตียง ร้องไห้ออก "ใครอยู่ที่นั่น" ผมเก็บไว้ค่อนข้างนิ่ง และกล่าวว่า ไม่มีอะไร ชั่วโมงทั้งหมดฉันได้ไม่ย้ายกล้ามเนื้อ และในระหว่างนี้ ฉันไม่ได้ยินเขานอนลง เขายังคงนั่งขึ้นบนเตียงฟัง เหมือนผมทำ คืน hearkening การตายนาฬิกาที่ผนัง ปัจจุบันผมได้ยินสาวน้อยตัวเล็กน้อย และฉันรู้ว่า มันสาวน้อยของมนุษย์ความหวาดกลัว ก็ไม่ได้สาวน้อย ของความเจ็บปวด หรือเศร้าโศกโอ้ ไม่ มันเป็นเสียงต่ำ stifled ที่เกิดขึ้นจากด้านล่างของวิญญาณเมื่อพลาดเกรง ผมรู้ว่าเสียงดี หลายคืน เพียงเที่ยง เมื่อโลกนอน มันมี welled ขึ้นจากคู่หูของตัวเอง ลึก มีการ echo dreadful ภูมิประเทศเทอร์เรอร์อีกที่ฟุ้งซ่านฉัน ผมบอกว่า ผมรู้ว่ามันดี ผมรู้ว่าชายชรารู้สึก และสงสารเขา แม้ว่าฉันเบา ๆ ที่หัวใจ ผมรู้ว่า เขามีการนอนตื่นตัวตั้งแต่เสียงรบกวนเล็กน้อยแรก เมื่อเขาหันเตียง ความกลัวของเขาได้ตั้งแต่เติบโตพระองค์ เขาถาแฟนซี causeless พวกเขา แต่ไม่สามารถ เขาได้รับการบอกกับตัวเอง "มันคืออะไรแต่ลมในปล่องไฟ เป็นเพียงเมาส์ข้ามชั้น, " หรือ "มันเป็นเพียงคริกเก็ตซึ่งทำ chirp แบบเดียว" ใช่ เขาถาความสะดวกสบายของตัวเอง ด้วยอสรุปเหล่า: แต่เขาได้พบทั้งหมดในไร้สาระ ทั้งหมดในไร้สาระ เนื่องจากเสียชีวิต ใกล้มีไล่เขาเงาดำก่อน และห่อหุ้มเหยื่อ และมันเป็นอิทธิพลของเงา unperceived อยากรู้สึก - แม้ว่าเขาไม่เห็น หรือได้ยินการปรากฏตัวของหัวของฉันอยู่ในห้องรู้สึก โศกเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคืนที่แปดฉันเป็นมากกว่ามักจะระมัดระวังในการเปิดประตู เข็มนาทีนาฬิกาย้ายได้อย่างรวดเร็วกว่าทำเหมือง ไม่เคยมาก่อนในคืนนั้นผมก็รู้สึกว่ามีขอบเขตของอำนาจของตัวเองของความเฉลียวฉลาดของฉัน ผมแทบจะไม่อาจมีความรู้สึกของฉันประสบความสำเร็จ ที่จะคิดว่ามีผมเป็นคนเปิดประตูทีละน้อยและเขาไม่ได้ฝันถึงการกระทำที่เป็นความลับของฉันหรือความคิด ผมค่อนข้างหัวเราะที่คิด; และบางทีเขาอาจจะได้ยินฉัน; สำหรับเขาย้ายไปอยู่บนเตียงก็เช่นถ้าตกใจ ตอนนี้คุณอาจคิดว่าฉันวาด แต่กลับไม่มี ห้องของเขาเป็นสีดำเป็นสนามที่มีความมืดทึบ (สำหรับบานถูกใกล้ยึดผ่านความกลัวโจร) และดังนั้นผมจึงรู้ว่าเขาไม่สามารถมองเห็นการเปิดประตูและฉันเก็บไว้ผลักดันมันบนเรื่อย ๆ อย่างต่อเนื่อง .

ฉันมีหัวของฉันในและเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปิดโคมไฟเมื่อนิ้วหัวแม่มือของฉันลดลงเมื่อยึดดีบุกและคนเก่าผุดขึ้นในเตียงร้องไห้ออกมา "นั่นใครน่ะ?"

ผมเก็บไว้ค่อนข้างนิ่งและกล่าวว่าไม่มีอะไร สำหรับชั่วโมงทั้งที่ผมไม่ได้ย้ายกล้ามเนื้อและในขณะเดียวกันฉันไม่ได้ยินเขานอนลง เขายังคงนั่งฟังเตียง; เช่นเดียวกับที่ฉันได้ทำคืนหลังจากคืน hearkening ไปสู่ความตายนาฬิกาในผนัง

ปัจจุบันผมได้ยินเสียงครางเล็กน้อยและฉันรู้ว่ามันเป็นเสียงครางของความหวาดกลัวมนุษย์ มันไม่ได้เป็นคร่ำครวญของความเจ็บปวดหรือความเศร้าโศกโอ้ไม่! มันเป็นเสียงกลั้นต่ำที่เกิดขึ้นจากด้านล่างของจิตวิญญาณเมื่อโก่งราคาด้วยความกลัว ผมรู้ว่าเสียงดี หลายคืนเพียงในเวลาเที่ยงคืนเมื่อทุกคนในโลกนอนจะได้ซึมขึ้นมาจากอกของตัวเองลึกกับเสียงสะท้อนที่น่ากลัวของความหวาดกลัวที่ฟุ้งซ่านฉัน ผมบอกว่าผมรู้ว่ามันเป็นอย่างดี ฉันรู้ว่าสิ่งที่คนเก่ารู้สึกและสงสารเขา แต่ผมหัวเราะที่หัวใจ ผมรู้ว่าเขาได้รับการนอนตื่นนับตั้งแต่เสียงเล็กน้อยเป็นครั้งแรกเมื่อเขาได้หันในเตียง ความกลัวของเขาได้รับนับตั้งแต่การเจริญเติบโตแก่เขา เขาได้รับการพยายามที่จะแฟนซีพวกเขาไม่มีมูลเหตุ แต่ไม่สามารถทำได้ เขาได้รับการพูดกับตัวเองว่า "มันคืออะไร แต่ลมในปล่องไฟมันก็เป็นเพียงเมาส์ข้ามพื้น" หรือ "มันเป็นเพียงคริกเก็ตซึ่งได้ทำเจี๊ยบเดียว." ใช่เขาได้รับการพยายามที่จะปลอบตัวเองด้วยสมมติฐานเหล่านี้ แต่เขาได้พบทั้งหมดในไร้สาระ ทั้งหมดในไร้สาระ; เพราะความตายในการแสวงหาเขาได้เดินกับเงาสีดำของเขาก่อนที่เขาและห่อหุ้มเหยื่อ และมันก็เป็นอิทธิพลโศกเศร้าของเงา unperceived ที่ทำให้เขารู้สึก --although เขาไม่เห็นหรือได้ยินจะรู้สึกการปรากฏตัวของหัวของฉันภายในห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคืนที่แปดผมมากกว่ามักจะระมัดระวังในการเปิดประตู ของนาฬิกาที่เข็มขยับเร็วกว่าของฉันเสียอีก ไม่เคยมาก่อนคืนนั้นผมรู้สึกว่าขอบเขตอำนาจของตัวเองของปรีชาของฉัน ฉันแทบควบคุมความรู้สึกของชัยชนะ คิดว่าฉันกำลังเปิดประตูทีละน้อย และเขาไม่เคยแม้แต่จะฝัน ความคิดหรือพฤติการณ์ลับๆ ของฉัน ฉันแอบหัวเราะเบาๆ และเขาอาจจะได้ยิน เพราะเขาขยับตัวก็เหมือนสะดุ้ง ตอนนี้คุณอาจจะคิดว่าผมดึงกลับ แต่ไม่ใช่ห้องของเขามืดกับความมืดมิด ( ประตูปิดสนิทแน่น เพราะกลัวโจร ) ฉันรู้ดีว่าเขาไม่อาจเห็นการเปิดของประตู และผมก็พยายามผลักดันให้มันเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่องผมมีหัว และกำลังจะเปิดตะเกียง เมื่อนิ้วผมลื่นเมื่อบุกยึด ชายชราผุดขึ้นบนเตียง ร้องออกมาว่า " นั่นใคร ? "ฉันอยู่นิ่งๆ และไม่พูดอะไร ตลอดทั้งชั่วโมงผมไม่ได้ขยับกล้ามเนื้อ และในขณะเดียวกัน ผมไม่ได้ยินเสียงเขานอนลง เขายังคงนั่งอยู่บนเตียงฟัง เหมือนกับที่ผมทำ คืนแล้วคืนเล่า ฟังจนตายจากผนังห้องต่อมาผมก็ได้ยินเสียงครางเบาๆ และรู้ว่าเป็นเสียงครางของมนุษย์หวาดกลัว ไม่ใช่เสียงร้องครางอย่างเจ็บปวด หรือเศร้า โอ้ ไม่ ! มันต่ำอดกลั้นเสียงที่เกิดจากก้นบึ้งของจิตใจ เมื่อจ่ายด้วยความกลัว ฉันรู้ว่าเสียงนี้ดี หลายคืน แค่เที่ยงคืน เมื่อทุกคนหลับ มันเอ่อขึ้นจากในอกของฉันเอง กับเสียงสะท้อนอันน่ากลัว สยดสยองที่กวนใจฉัน ผมพูดว่า ผมรู้ดี ฉันรู้ว่าสิ่งที่ชายชรารู้สึก และสงสารเขา ผมหัวเราะในใจ ผมรู้ว่าเขาเคยนอนตื่นตั้งแต่เสียงแรกเล็กน้อย เมื่อเขาเข้านอนแล้ว ความกลัวของเขามีตั้งแต่การปลูกบนเขา เขาพยายามคิดว่ามันที่ปราศจากเหตุผล แต่อาจไม่ เขาได้พูดกับตัวเองว่า " มันไม่มีอะไร แต่ลมในปล่องไฟเป็นเพียงเมาส์ข้ามพื้น " หรือ " แค่จิ้งหรีดได้ จิ๊บเดียว " ครับ เขาเคยพยายามปลอบใจตัวเองด้วยการคาดคะเนนี้แต่เขาได้พบทั้งหมดสูญเปล่า มันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง เพราะในความตายใกล้เขาก็สะกดรอยตามด้วยเงาสีดำของเขาก่อนที่เขาและซ่อนเหยื่อ และมันเป็นอิทธิพลที่เศร้าโศกของ unperceived เงาที่ทำให้เขารู้สึก -- แม้ว่าเขาไม่เห็น หรือได้ยินข่าว ว่ามีหัวของฉันอยู่ในห้อง