Serious infections caused by bacter

Serious infections caused by bacteria that have become resistant to commonly used antibiotics have become a major global healthcare problem in the 21st century. They not only are more severe and require longer and more complex
treatments, but they are also significantly more expensive to diagnose and to treat (Alfonso, 2005). In recent years, there has been increasing concern that the use of antibiotics in food-producing animals, particularly their long term use for growth promotion, contributes to the emergence of antibiotic-resistant bacteria in animals. In the recent years, incidence of multidrug resistance in pathogenic and opportunistic bacteria has been increasingly documented (Jones et al., 2004). Great attention has been paid to foodproducing animals as one of several potential sources of antibiotic-resistant bacteria in humans (Janet et al., 2002).Due to increasing resistance to antibiotics by many bacteria, plant extracts and plant compounds are of new interest as antiseptics and antimicrobial agents in dermatology (Augustin and Hoch, 2004; Blaschek et al., 2004; Norton, 2000). Although the active constituents may occur in lower concentrations, plant extracts may be a better source of antimicrobial compounds than synthetic drugs (Cox and Balick, 1994). Bamboo vinegar (BV) is a brown-red transparent liquid produced during pyrolysis of bamboo charcoal and contains more than 200 types of chemical components, in which acetic acid is themain component (Mu et al., 2004). Bamboo charcoal ismanufactured by introducing dried bamboo into a kilnwith a flame tunnel, heating the bamboo slowly to 600–900 °C, holding for 4 days, sealing the tunnel, holding for 4 days, cooling to roomtemperature, andwithdrawing the charcoal (Zhang et al.,2003). In this process of carbonization, the vapor is cooled and the resulting solution is recovered as bamboo vinegar. Hence, bamboo vinegar, is a by-product of the bamboo charcoal manufacturing industry, including more than 200 kinds of organic compounds, such as acetic acid, phenolic compounds, alkone compounds, alcohol compounds, aldehyde compounds, and others (Ikimoto and Ikeshima, 2000; Nomura, 2004; Uchimura et al., 2000). Previous studies revealed that these organic compounds in bamboo vinegarmay have practical applications even when they present in only trace quantities (Lin, 1995; Uchimura et al., 2000). As a result, the commercial production of bamboo vinegar is being increased in China and Japan, where it is highly valued for its various effective uses for example as a natural insecticide. Acetic acid and phenolic compounds contained in wood vinegar have been reported as anti-germination agents (Yatagai, et al., 2002) and termiticides
(Mu et al., 2004). Bamboo vinegar and biomass slurry exhibit similar fungicidal and termiticidal properties of wood vinegar, due to their acetic acid and phenolic compound contents (Kartal et al., 2004; Nakayama et al., 2001). However, little is known about the effect of feeding bamboo vinegar alternative antibiotics on bacterial communities and performance of pig. Therefore, the object of this study was to evaluate the effect of bamboo vinegar as an antibiotic alternative on serumantioxidant status, growth performance and bacterial communities of weaned piglets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การติดเชื้อร้ายแรงที่เกิดจากแบคทีเรียที่มีความทนทานต่อยาปฏิชีวนะที่ใช้กันทั่วไปได้กลายเป็น ปัญหาสุขภาพสำคัญทั่วโลกในศตวรรษที่ 21 พวกเขาไม่เพียงแต่จะรุนแรงมากขึ้น และต้องยาว และซับซ้อนtreatments, but they are also significantly more expensive to diagnose and to treat (Alfonso, 2005). In recent years, there has been increasing concern that the use of antibiotics in food-producing animals, particularly their long term use for growth promotion, contributes to the emergence of antibiotic-resistant bacteria in animals. In the recent years, incidence of multidrug resistance in pathogenic and opportunistic bacteria has been increasingly documented (Jones et al., 2004). Great attention has been paid to foodproducing animals as one of several potential sources of antibiotic-resistant bacteria in humans (Janet et al., 2002).Due to increasing resistance to antibiotics by many bacteria, plant extracts and plant compounds are of new interest as antiseptics and antimicrobial agents in dermatology (Augustin and Hoch, 2004; Blaschek et al., 2004; Norton, 2000). Although the active constituents may occur in lower concentrations, plant extracts may be a better source of antimicrobial compounds than synthetic drugs (Cox and Balick, 1994). Bamboo vinegar (BV) is a brown-red transparent liquid produced during pyrolysis of bamboo charcoal and contains more than 200 types of chemical components, in which acetic acid is themain component (Mu et al., 2004). Bamboo charcoal ismanufactured by introducing dried bamboo into a kilnwith a flame tunnel, heating the bamboo slowly to 600–900 °C, holding for 4 days, sealing the tunnel, holding for 4 days, cooling to roomtemperature, andwithdrawing the charcoal (Zhang et al.,2003). In this process of carbonization, the vapor is cooled and the resulting solution is recovered as bamboo vinegar. Hence, bamboo vinegar, is a by-product of the bamboo charcoal manufacturing industry, including more than 200 kinds of organic compounds, such as acetic acid, phenolic compounds, alkone compounds, alcohol compounds, aldehyde compounds, and others (Ikimoto and Ikeshima, 2000; Nomura, 2004; Uchimura et al., 2000). Previous studies revealed that these organic compounds in bamboo vinegarmay have practical applications even when they present in only trace quantities (Lin, 1995; Uchimura et al., 2000). As a result, the commercial production of bamboo vinegar is being increased in China and Japan, where it is highly valued for its various effective uses for example as a natural insecticide. Acetic acid and phenolic compounds contained in wood vinegar have been reported as anti-germination agents (Yatagai, et al., 2002) and termiticides(Mu et al. 2004) สารละลายน้ำส้มสายชูและชีวมวลไผ่แสดงคล้ายเชื้อราและ termiticidal คุณสมบัติของไม้น้ำส้มสายชู เนื่องจากกรดและเนื้อหาสารฟีโนลิก (Kartal et al. 2004 นะกะยะมะ et al. 2001) อย่างไรก็ตาม น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับผลของการให้อาหารน้ำส้มไม้ไผ่ทดแทนยาปฏิชีวนะในชุมชนแบคทีเรียและประสิทธิภาพของหมู ดังนั้น วัตถุของการศึกษานี้เป็นการ ประเมินผลของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่แทนยาปฏิชีวนะในสถานะ serumantioxidant เจริญเติบโต และชุมชนแบคทีเรียของทรูดที่หย่านม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การติดเชื้อร้ายแรงที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่ได้กลายเป็นดื้อต่อยาปฏิชีวนะที่ใช้กันทั่วไปได้กลายเป็นปัญหาที่สำคัญการดูแลสุขภาพระดับโลกในศตวรรษที่ 21 พวกเขาไม่เพียงมีความรุนแรงมากขึ้นและต้องใช้อีกต่อไปและซับซ้อนมากขึ้น
การรักษา แต่พวกเขายังมีราคาแพงมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการวินิจฉัยและการรักษา (อัลฟองโซ, 2005) ในปีที่ผ่านมาได้มีการเพิ่มขึ้นของความกังวลว่าการใช้ยาปฏิชีวนะในสัตว์การผลิตอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ในระยะยาวของพวกเขาสำหรับการส่งเสริมการเจริญเติบโตก่อให้เกิดขึ้นของเชื้อแบคทีเรียที่ทนต่อยาปฏิชีวนะในสัตว์ ในปีที่ผ่านมาพบว่าอุบัติการณ์ของความต้านทาน multidrug แบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคฉวยโอกาสและได้รับการรับรองมากขึ้น (Jones et al., 2004) ความสนใจที่ดีได้รับการจ่ายเงินให้กับสัตว์ foodproducing เป็นหนึ่งในหลายแหล่งที่มีศักยภาพของเชื้อแบคทีเรียที่ทนต่อยาปฏิชีวนะในมนุษย์ (เจเน็ต et al., 2002) .Due การเพิ่มความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะโดยแบคทีเรียหลายสารสกัดจากพืชและสารประกอบจากพืชที่น่าสนใจใหม่เป็น อบอวลและยาต้านจุลชีพในการรักษาโรคผิวหนัง (Augustin และฮอช 2004. Blaschek et al, 2004; นอร์ตัน 2000) แม้ว่าจะเป็นคนละเรื่องกับการใช้งานอาจเกิดขึ้นในระดับความเข้มข้นต่ำกว่าสารสกัดจากพืชอาจจะเป็นแหล่งที่ดีของสารต้านจุลชีพกว่ายาเสพติดสังเคราะห์ (Cox และ Balick, 1994) ไม้ไผ่น้ำส้มสายชู (BV) เป็นของเหลวใสสีน้ำตาลแดงผลิตในช่วงไพโรไลซิของถ่านไม้ไผ่และมีมากกว่า 200 ชนิดขององค์ประกอบทางเคมีซึ่งในกรดอะซิติกเป็นส่วนประกอบ themain (MU et al., 2004) ถ่านไม้ไผ่ ismanufactured โดยการนำไม้ไผ่แห้งลงใน kilnwith เป็นอุโมงค์เปลวไฟร้อนไม้ไผ่ช้าไปที่ 600-900 องศาเซลเซียสถือเป็นเวลา 4 วันปิดผนึกอุโมงค์ถือเป็นเวลา 4 วัน, เย็น roomtemperature, andwithdrawing ถ่าน (Zhang et al, ., 2003) ในกระบวนการของคาร์บอนนี้ไอเย็นและแก้ปัญหาที่เกิดมีการกู้คืนเป็นน้ำส้มสายชูไม้ไผ่ ดังนั้นน้ำส้มสายชูไม้ไผ่เป็นผลพลอยได้จากอุตสาหกรรมการผลิตถ่านไม้ไผ่รวมกว่า 200 ชนิดของสารประกอบอินทรีย์เช่นกรดอะซิติก, สารประกอบฟีนอลสาร alkone สารประกอบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์, สารประกอบลดีไฮด์และอื่น ๆ (Ikimoto และ Ikeshima, 2000 โนมูระ, 2004. Uchimura, et al, 2000) การศึกษาก่อนหน้าเปิดเผยว่าสารอินทรีย์เหล่านี้ในไม้ไผ่ vinegarmay มีการใช้งานในทางปฏิบัติแม้ในขณะที่พวกเขานำเสนอเพียงติดตามปริมาณ (หลิน, 1995;. Uchimura, et al, 2000) เป็นผลให้การผลิตเชิงพาณิชย์ของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่จะถูกเพิ่มขึ้นในประเทศจีนและญี่ปุ่นซึ่งจะมีมูลค่าสูงสำหรับการใช้งานที่มีประสิทธิภาพต่างๆเช่นยาฆ่าแมลงที่เป็นธรรมชาติ กรดอะซิติกและฟีนอลสารที่มีอยู่ในน้ำส้มควันไม้ที่ได้รับการรายงานว่าเป็นสารต้านการงอก (Yatagai, et al., 2002) และ termiticides
(MU et al., 2004) น้ำส้มสายชูไม้ไผ่และชีวมวลสารละลายแสดงเชื้อราที่คล้ายกันและคุณสมบัติ termiticidal ของน้ำส้มควันไม้เนื่องจากกรดอะซิติกและฟีนอลผสมเนื้อหาของพวกเขา (Kartal et al, 2004;.. ยามา, et al, 2001) แต่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับผลกระทบของการให้อาหารน้ำส้มสายชูไม้ไผ่ยาปฏิชีวนะทางเลือกในชุมชนของแบคทีเรียและประสิทธิภาพการทำงานของหมู ดังนั้นเป้าหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการประเมินผลกระทบของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่เป็นทางเลือกยาปฏิชีวนะกับสถานะ serumantioxidant, การเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียและชุมชนของลูกสุกรหย่านม