Patients who went into hospital up

Patients who went into hospital up until the late 19th Century only had a 50/50 chance of coming out alive.
Surgeons didn't wash their hands between patients and believed illnesses were passed on through the air.
Joseph Lister knew carbolic acid was used to disinfect sewage. In 1867, he published a paper in the British Medical Journal in which he explained how he had used carbolic acid to treat patients with serious bone fractures.
The acid, he wrote, "appears to exercise a peculiarly destructive influence upon low forms of life".
Lister described washing wounds with the acid to destroy "septic germs". He then wrapped the wound in an antiseptic paste, made of carbonate of lime, carbolic acid and linseed oil, and the bone healed without infection.
But his research was not immediately accepted in his home country. Colleagues did not believe that bacteria existed because they could not see them, and his theory was first accepted in Europe and the US.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยที่เดินเข้าไปในโรงพยาบาลจนกว่าช่วงปลายศตวรรษมีโอกาสแบบที่ออกมามีชีวิตอยู่เท่านั้นSurgeons ไม่ล้างมือระหว่างผู้ป่วย และเชื่อว่าการเจ็บป่วยได้เข้าผ่านในอากาศโจเซฟลิสเตอร์รู้กรด carbolic ใช้กำจัดน้ำเสีย ในค.ศ. 1867 เขาประกาศกระดาษในสมุดแพทย์อังกฤษซึ่งเขาอธิบายว่า เขาได้ใช้กรด carbolic เพื่อรักษาผู้ป่วยที่ มีกระดูกหักกระดูกอย่างรุนแรงกรด เขาเขียน "แล้วออกกำลังกายมีอิทธิพลทำลายศาสนาตามรูปแบบที่ต่ำสุดของชีวิต"ลิสเตอร์อธิบายบาดแผลล้าง ด้วยกรดเพื่อทำลาย "เชื้อโรคบำบัดน้ำเสีย" เขาแล้วห่อแผลในการวางยาฆ่าเชื้อ ทำของคาร์บอเนตของมะนาว กรด carbolic และ น้ำมันเมล็ดฝ้าย และกระดูกที่ healed โดยไม่มีการติดเชื้อแต่งานวิจัยของเขาไม่ทันทียอมรับในประเทศของเขา เพื่อนร่วมงานไม่ได้ไม่เชื่อว่า แบคทีเรียมีอยู่ เพราะพวกเขาสามารถดู และทฤษฎีของเขาเป็นครั้งแรกที่ยอมรับในยุโรปและสหรัฐอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยที่เดินเข้าไปในโรงพยาบาลจนถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 19 มีเพียงโอกาสที่ 50/50 ออกมามีชีวิตอยู่.
ศัลยแพทย์ไม่ได้ล้างมือของพวกเขาระหว่างผู้ป่วยและการเจ็บป่วยที่เชื่อว่าถูกส่งผ่านไปในอากาศ.
โจเซฟลิสเตอร์ของกรดคาร์บอลิกรู้ว่าถูกใช้ในการ ฆ่าเชื้อน้ำเสีย ในปี 1867 เขาได้ตีพิมพ์บทความในวารสารการแพทย์อังกฤษซึ่งเขาอธิบายว่าเขาได้ใช้กรดคาร์บอลิกในการรักษาผู้ป่วยที่มีกระดูกหักอย่างรุนแรง.
กรดเขาพูด "จะปรากฏขึ้นในการออกกำลังกายที่มีอิทธิพลต่อการทำลายล้างอย่างยิ่งเมื่อรูปแบบต่ำของชีวิต" .
Lister อธิบายล้างแผลด้วยกรดจะทำลาย "เชื้อโรคบำบัดน้ำเสีย" จากนั้นเขาก็ห่อแผลวางน้ำยาฆ่าเชื้อที่ทำจากคาร์บอเนตของมะนาวกรดคาร์บอลิกและน้ำมันลินสีดและกระดูกหายได้โดยไม่ต้องติดเชื้อ.
แต่งานวิจัยของเขาไม่ได้รับการยอมรับในทันทีในประเทศบ้านเกิดของเขา เพื่อนร่วมงานไม่เชื่อว่าเชื้อแบคทีเรียที่มีอยู่เพราะพวกเขาไม่สามารถมองเห็นพวกเขาและทฤษฎีของเขาได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกในยุโรปและสหรัฐอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนไข้ที่ไปโรงพยาบาล จนถึงปลายศตวรรษที่ 19 ได้มี 50 / 50 โอกาสออกมามีชีวิตอยู่
ศัลยแพทย์ไม่ได้ล้างมือระหว่างผู้ป่วยและเชื่อโรคผ่านอากาศ
โจเซฟลิสเตอร์รู้ว่ากรดคาร์บอลิกใช้กำจัดสิ่งปฏิกูล ใน 1867 ,เขาเผยแพร่กระดาษในวารสารการแพทย์อังกฤษซึ่งเขาอธิบายว่าเขาใช้กรดคาร์บอลิกเพื่อรักษาผู้ป่วยที่มีกระดูกหักร้ายแรง .
กรด เขาเขียนว่า " จะปรากฏขึ้นเพื่อการออกกำลังกายอิทธิพลการทำลายล้างอย่างแปลกประหลาด เมื่อฟอร์มต่ำของชีวิต " .
ลิสเตอร์อธิบายล้างบาดแผลด้วยกรดเพื่อทำลาย " เชื้อโรค " การติดเชื้อ . จากนั้นเขาก็ห่อแผลในการวาง antiseptic ,ทำจากคาร์บอน มะนาว กรดคาร์บอลิก และน้ำมันเมล็ดฝ้ายและกระดูกหายได้โดยไม่มีการติดเชื้อ
แต่การวิจัยของเขาได้ทันทีได้รับการยอมรับในประเทศบ้านเกิดของเขา เพื่อนร่วมงานไม่ได้เชื่อว่าแบคทีเรียมีอยู่เพราะพวกเขาไม่สามารถมองเห็นพวกเขาและทฤษฎีของเขาได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกในยุโรปและอเมริกา