“Greta, who is Mr. Grey talking to?

“Greta, who is Mr. Grey talking to?” My scalp is trying to leave the building. It’s prickling with apprehension, and my subconscious is screaming at me to follow it. But I sound nonchalant enough.
“Oh, that’s Mrs. Lincoln. She owns the place with Mr. Grey.” Greta seems more than happy to share.
“Mrs. Lincoln?” I thought Mrs. Robinson was divorced. Perhaps she’s remarried to some poor sap.
“Yes. She’s not usually here, but one of our technicians is sick today so she’s filling in.”
“Do you know Mrs. Lincoln’s first name?”
Greta looks up at me, frowning, and purses her bright pink lips, questioning my curiosity. Shit, perhaps this is a step too far.
“Elena,” she says, almost reluctantly.
I’m swamped by a strange sense of relief that my spidey sense has not let me down.
Spidey sense? My subconscious snorts, Paedo sense.
They are still deep in discussion. Christian is talking rapidly to Elena, and she looks worried, nodding, grimacing, and shaking her head. Reaching out, she rubs his arm soothingly
while biting her lip. Another nod, and she glances at me and offers me a small reassuring smile.
I can only stare at her stony-faced. I think I’m in shock. How could he bring me here?
She murmurs something to Christian, and he looks my way briefly then turns back to her and replies. She nods, and I think she’s wishing him luck, but my lip-reading skills aren’t highly developed.
Fifty strides back to me, anxiety etched on his face. Damn right. Mrs. Robinson returns to the back room, closing the door behind her.
Christian frowns. “Are you okay?” he asks, but his voice is strained, cautious.
“Not really. You didn’t want to introduce me?” My voice sounds cold, hard.
His mouth drops open, he looks as if I’ve pulled the rug from under his feet.
“But I thought—”
“For a bright man, sometimes . . .” Words fail me. “I’d like to go, please.”
“Why?”
“You know why.” I roll my eyes.
He gazes down at me, his eyes burning.
“I’m sorry, Ana. I didn’t know she’d be here. She’s never here. She’s opened a new branch at the Bravern Center, and that’s where she’s normally based. Someone was sick today.”
I turn on my heel and head for the door.
“We won’t need Franco, Greta,” Christian snaps as we head out of the door. I have to suppress the impulse to run. I want to run fast and far away. I have an overwhelming urge to cry. I just need to get away from all this fuckedupness.
Christian walks wordlessly beside me as I try to mull all this over in my head. Wrapping my arms protectively around myself, I keep my head down, avoiding the trees on Second Avenue. Wisely, he makes no move to touch me. My mind is boiling with unanswered questions. Will Mr. Evasive fess up?
“You used to take your subs there?” I snap.
“Some of them, yes,” he says quietly, his tone clipped.
“Leila?”
“Yes.”
“The place looks very new.”
“It’s been refurbished recently.”
“I see. So Mrs. Robinson met all your subs.”
“Yes.”
“Did they know about her?”
“No. None of them did. Only you.”
“But I’m not your sub.”
“No, you most definitely are not.”
I stop and face him. His eyes are wide, fearful. His lips are pressed into a hard, uncompromising line.
“Can you see how fucked-up this is?” I glare up at him, my voice low.
“Yes. I’m sorry.” And he has the grace to look contrite.
“I want to get my hair cut, preferably somewhere where you haven’t fucked either the staff or the clientele.”
He flinches.
“Now, if you’ll excuse me.”
“You’re not running. Are you?” he asks.
“No, I just want a damn haircut. Somewhere I can close my eyes, have someone wash my hair, and forget about all this baggage that accompanies you.”
He runs his hand through his hair. “I can have Franco come to the apartment, or your place,” he says quietly.
“She’s very attractive.”
He blinks. “Yes, she is.”
“Is she still married?”
“No. She divorced about five years ago.”
“Why aren’t you with her?”
“Because that’s over between us. I’ve told you this.” His brow creases suddenly. Holding his finger up, he fishes his Blackberry out of his jacket pocket. It must be vibrating because I don’t hear it ring.
“Welch,” he snaps, then listens. We are standing on Second Avenue, and I gaze in the direction of the larch sapling in front of me, its leaves the newest green.
People bustle past us, lost in their Saturday morning chores. No doubt contemplating their own personal dramas. I wonder if they include stalker ex-submissives, stunning ex-Dommes, and a man who has no concept of privacy under United States law.
“Killed in a car crash? When?” Christian interrupts my reverie.
Oh no. Who? I listen more closely.
“That’s twice that bastard’s not been forthcoming. He must know. Does he have no feelings for her whatsoever?” Christian shakes his head in disgust. “This is beginning to make sense . . . no . . . explains why, but not where.” Christian glances around us as if searching for something, and I find myself mirroring his actions. Nothing catches my eye. There are just the shoppers, the traffic, and the trees.
“She’s here,” Christian continues. “She’s watching us . . . Yes . . . No. Two or four, twenty-four seven . . . I haven’t broached that yet.” Christian looks at me directly.
Broached what? I frown, at him and he regards me warily.
“What . . . ,” he whispers and pales, his eyes widening. “I see. When? . . . That recently? But how? . . . No background checks? . . . I see. E-mail the name, address, and photos if you have them . . . twenty-four seven, from this afternoon. Liaise with Taylor.” Christian hangs up.
“Well?” I ask, exasperated. Is he going to tell me?
“That was Welch.”
“Who’s Welch?”
“My security advisor.”
“Okay. So what’s happened?”
“Leila left her husband about three months ago and ran off with a guy who was killed in a car accident four weeks ago.”
“Oh.”
“The asshole shrink should have found that out,” he says angrily. “Grief, that’s what this is. Come.” He holds out his hand, and I automatically place mine in his before I snatch it away again.
“Wait a minute. We were in the middle of a discussion, about us. About her, your Mrs. Robinson.”
Christian’s face hardens. “She’s not my Mrs. Robinson. We can talk about it at my place.”
“I don’t want to go to your place. I want to get my hair cut!” I shout. If I can just focus on this one thing . . .
He grabs his Blackberry from his pocket again and dials a number. “Greta, Christian Grey. I want Franco at my place in an hour. Ask Mrs. Lincoln . . . Good.” He puts his phone away. “He’s coming at one.”
“Christian . . . !” I splutter, exasperated.
“Anastasia, Leila is obviously suffering a psychotic break. I don’t know if it’s you or me she’s after, or what lengths she’s prepared to go to. We’ll go to your place, pick up your things, and you can stay with me until we’ve tracked her down.”
“Why would I want to do that?”
“So I can keep you safe.”
“But—”
He glares at me. “You are coming back to my apartment if I have to drag you there by your hair.”
I gape at him . . . this is beyond belief. Fifty Shades in Glorious Technicolor.
“I think you’re overreacting.”
“I don’t. We can continue our discussion back at my place. Come.”
I fold my arms and glare at him. This has gone too far.
“No,” I state stubbornly. I have to make a stand.
“You can walk or I can carry you. I don’t mind either way, Anastasia.”
“You wouldn’t dare.” I scowl at him. Surely he wouldn’t make a scene on Second Avenue?
He half smiles at me, but the smile doesn’t reach his eyes.
“Oh, baby, we both know that if you throw down the gauntlet I’ll be only too happy to pick it up.”
We glare at each other—and abruptly he sweeps down, clasps me round my thighs, and lifts me. Before I know it, I am over his shoulder.
“Put me down!” I scream. Oh, it feels good to scream.
He starts striding along Second Avenue, ignoring me. Clasping his arm firmly around my thighs, he swats my behind with his free hand.
“Christian!” I shout. People are staring. Could this be any more humiliating? “I’ll walk! I’ll walk.”
He puts me down, and before he’s even stood upright, I stomp off in the direction of my apartment, seething, ignoring him. Of course, he’s by my side in moments, but I continue to ignore him. What am I going to do? I am so angry, but I’m not even sure what I am angry about—there’s so much.
As I stalk back home, I make a mental list:
1. Shoulder carrying—unacceptable for anyone over the age of six.
2. Taking me to the salon that he owns with his ex-lover—how stupid can he be?
3. The same place he took his submissives—same stupidity at work here.
4. Not even realizing that this was a bad idea—and he’s supposed to be a bright guy.
5. Having crazy ex-girlfriends. Can I blame him for that? I am so furious; yes, I can.
6. Knowing my bank account number—that’s just too stalkery by half.
7. Buying SIP—he’s got more money than sense.
8. Insisting I stay with him—the threat from Leila must be worse than he feared . . . he didn’t mention that yesterday.
Oh no, realization dawns. Something’s changed. What could that be? I halt, and Christian halts with me. “What’s happened?” I demand.
He knits his brow. “What do you mean?”
“With Leila.”
“I’ve told you.”
“No, you haven’t. There’s something else. You didn’t insist that I go to your place yesterday. So what’s happened?”
He shifts uncomfortably.
“Christian! Tell me!” I snap.
“She managed to obtain a concealed weapons permit yesterday.”
Oh shit. I gaze at him, blinking, and feel the blood draining from my face as I absorb this news. I may faint. Suppose she wants to kill him? No.
“That means she can just buy a gun,” I whisper.
“Ana,” he says, his voice full of concern. He places his hands on my shoulders, pulling me close to him. “I don’t think she’ll do anything stupid, but—I just don’t want to take that risk with you.”
“Not me . . . what about yo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Greta ที่เป็นสีเทานายพูดเพื่อ" หนังศีรษะของฉันกำลังจะออกจากอาคาร มันมี prickling ด้วยความกลัว และ subconscious ของฉันจะกรีดร้องที่จะตามมา แต่ผมฟังไม่ไยดีพอ"โอ้ นั่นคือลินคอล์นนาง เธอเป็นเจ้าของที่ มีสีเทานาย" Greta น่ามากกว่ามีความสุขร่วมกัน"นางลินคอล์น" คิดว่า นางโรบินสันถูกหย่า บางทีเธอจะแต่งงานใหม่กับซับบางดี"ใช่ เธอไม่ปกติที่นี่ แต่ช่างของเราเป็นป่วยวันนี้เพื่อเธอเป็นการเติม""คุณรู้ชื่อนางลินคอล์น"Greta ค้นหาที frowning และ purses ฝีปากของเธอสีชมพูสดใส สงสัยข้าพเจ้า ขี้ ทีนี้ได้ก้าวไกล"เอเลนา เธอกล่าว เกือบเต็มใจฉันเป็น swamped โดยบรรเทาที่ความรู้สึกของผมเดอร์มีให้ลงฉันรู้สึกแปลกเดอร์รู้สึก ฉัน subconscious snorts สม Paedoพวกเขาจะยังคงลึกในการสนทนา คริสเตียนเป็นพูดอย่างรวดเร็วกับเอเลนา และเธอมีลักษณะกังวล nodding, grimacing และสั่นศีรษะของเธอ ถึง เธอช่างแขนของเขาเงียบขณะเสียดสี lip ของเธอ พยักหน้า และอื่นเธอสายตาที่ฉัน และให้ฉันยิ้มแข่งขันต่ออายุขนาดเล็กนอกจากนี้ฉันเพียงสามารถมองที่เธอ stony-faced ฉันคิดว่า ฉันช็อก วิธีสามารถเขามาฉันที่นี่เธอ murmurs สิ่งต้องคริสเตียน และเขาเหมือนฉันสั้น ๆ แล้วหันกลับไปเธอ และตอบกลับ เธอ nods และฉันคิดว่า เธอจะปรารถนาเขาโชค แต่สูงไม่ได้พัฒนาทักษะของฉัน lip-readingก้าวหน้า 50 กลับกับฉัน ความวิตกกังวลสลักบนใบหน้าของเขา ไอ้ขวา นางโรบินสันกลับไปที่ห้องพักหลัง ปิดประตูหลังของเธอคริสเตียน frowns "เป็นคุณล่ะ" เขาถาม แต่เสียงของเขาคือเครียด ระมัดระวัง"จริง ๆ ไม่ ไม่ต้องแนะนำฉัน" เสียงของฉันเสียงเย็น หนักเขาปากหยดเปิด เขาลักษณะเช่นถ้าฉันได้ดึงพรมอย่างเท้าของเขา" แต่ฉันคิดว่า — ""หาสว่าง บางครั้ง... " คำไม่ฉัน "อยากไป โปรด""ทำไม""คุณรู้ทำไม" ผมม้วนตาเขา gazes ลงที่ฉัน ตาของเขาเขียน"ขอโทษ เอเอ็นเอ ฉันไม่รู้เธอจะอยู่ที่นี่ เธออยู่ไม่ เธอได้เปิดสาขาใหม่ที่ศูนย์ Bravern และก็ที่เธอทำอยู่ คนไม่ป่วยวันนี้"เปิดส้นและสำหรับประตูของฉัน"เราไม่จำเป็นฝรั่งเศส Greta คริสเตียนจัดชิดกับเรามุ่งหน้าจากประตู มีการระงับแรงกระตุ้นจากการรัน ฉันต้องทำอย่างรวดเร็ว และไกล กระตุ้นการครอบงำจะร้องไห้แล้ว ฉันเพียงแค่จะได้รับจาก fuckedupness นี้คริสเตียนเดิน wordlessly ข้างฉันเป็นพยายาม mull นี้มากกว่าในหัวของฉัน ให้ศีรษะลง หลีกเลี่ยงต้นไม้บนถนนที่สองตัดแขน protectively รอบตัวเอง การ อย่างชาญฉลาด เขาทำให้ไม่เลื่อนไปสัมผัสฉัน ใจของฉันกำลังเดือดกับยังไม่ได้ตอบคำถาม นาย Evasive จะ fess ค่า"คุณใช้ใช้ subs ของคุณมีหรือ" ผมชิด"ของพวกเขา ใช่ เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ ตัดเสียงของเขา"เล""ใช่""ดูมากขึ้น""มันเป็นการรับการตกแต่งเมื่อเร็ว ๆ นี้""อืมม ดังนั้นนางโรบินสันพบ subs ของคุณ""ใช่""พวกเขาทราบเกี่ยวกับเธอ"หมายเลข" ไม่มีพวกเขาไม่ คุณ""แต่ฉันไม่ย่อยของคุณ""ไม่ คุณแน่นอนที่สุดไม่"หยุด และหน้าเขา ตาของเขาจะกว้าง น่ากลัว ริมฝีปากของเขาที่กดลงเส้นหนัก แน่วแน่"คุณสามารถเห็นว่าระยำนี้เป็น" ฉันแสงจ้าขึ้นที่เขา ฉันเสียงต่ำ"ใช่ ขอโทษ" และเขามีพระคุณดู contrite"ต้องการรับของฉันตัดผม ควรไหนที่คุณไม่ได้ระยำพนักงานหรือลูกค้า"เขา flinches"ตอนนี้ ถ้าคุณจะโทษ""คุณจะไม่ทำงาน มีคุณหรือไม่ "เขาถาม"ไม่ เพียงต้องตัดผมไอ้กัน บางแห่งผมสามารถปิดตา มีคนสระผม และลืมเกี่ยวกับสัมภาระที่มาพร้อมกับคุณทั้งหมดนี้"เขาทำมือผ่านผมของเขา "ฉันสามารถมีฝรั่งเศสมาอพาร์ทเมนท์ หรือสถานที่ของคุณ เขาบอกอย่างเงียบ ๆ"เธอเป็นน่าสนใจมาก"เขากะพริบ "ใช่ เธอได้""คือเธอยังแต่งงาน"หมายเลข" เธอหย่าแล้วประมาณ 5 ปีที่ผ่านมา""ทำไมไม่คุณกับเธอ""เนื่องจากว่าเป็นช่วงระหว่างเรา ฉันเคยบอกคุณนี้" คิ้วของเขา creases ทันที เขาจับนิ้วของเขาค่า fishes Blackberry ของเขาออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา มันต้องมีการสั่นสะเทือนเนื่องจากฉันไม่ได้ยินวงแหวน"Welch เขาจัดชิด นั้นฟัง เรากำลังยืนอยู่บนถนนที่สอง และฉันมองในทิศทางของ sapling ลาร์ชหน้าฉัน ใบเขียวใหม่ล่าสุดคึกคักคนเรา หายไปในงานของเช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา ไม่ต้องสงสัยคิดละครทางส่วนบุคคลของตนเอง สงสัยว่า ถ้า พวกเขามี stalker อดีต submissives อดีต Dommes สวยงาม และคนที่มีแนวคิดไม่มีความเป็นส่วนตัวภายใต้กฎหมายสหรัฐอเมริกา"ตายในรถชนกันหรือไม่ เมื่อ" คริสเตียนขัดจังหวะสบายของฉันโอ้ ไม่ ใคร ฉันฟังมากขึ้น"ที่ได้สองที่ลูกครึ่งของไม่ลง เขาต้องรู้ ไม่เขาจะไม่มีความรู้สึกสำหรับเธอใด ๆ คริสเตียนสั่นศีรษะของเขาชัง "นี้จะเริ่มต้นการทำความเข้าใจ...ไม่...อธิบายเหตุผล แต่ไม่ที่" คริสเตียนสายตารอบตัวเราเช่นถ้าค้นหาบางสิ่งบางอย่าง และค้นหาตัวเองที่สะท้อนการกระทำของเขา ไม่มีอะไรจับตาของฉัน มีเพียงนักช็อป การจราจร และต้นไม้"เธออยู่ที่นี่ คริสเตียนยังคง "เธอดูเรา... ใช่... หมายเลข 2 หรือ 4 ยี่สิบสี่เจ็ด... ผมไม่ได้ broached ที่ยัง" คริสเตียนมีลักษณะที่ฉันโดยตรงBroached อะไร ผมหน้า นิ่ว ที่เขา และเขาพิจารณาฉัน warily"อะไร...," whispers และ pales ตาของเขาขยับขยาย "อืมม เมื่อ . . . ที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ว่า . . . พื้นหลังไม่ตรวจสอบหรือไม่ . . . เข้าใจแล้ว อีเมล์ชื่อ ที่อยู่ และรูปถ่ายถ้าคุณมี...ยี่สิบสี่เจ็ด จากบ่ายนี้ Liaise กับ Taylor " คริสเตียนแฮงค์ค่า"ดี" ฉันถาม exasperated เขาจะบอกหรือไม่"ที่ Welch""ใครคือ Welch"ฉันปลอดภัยปรึกษา""ดี ดังนั้น ได้เกิดอะไรขึ้น""เลซ้ายสามีประมาณสามเดือนที่ผ่านมา และวิ่งออก มีคนถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุรถยนต์ 4 สัปดาห์ที่ผ่านมา""โอ้""หด asshole ควรได้พบว่าออก เขากล่าว angrily "ความเศร้าโศก ที่นี่คืออะไร มา" เขาถือออกมือของเขา และฉันโดยอัตโนมัติทำเหมืองในเขาก่อนฉันแนมันไปอีก"รอสักครู่ ได้ระหว่างสนทนา เกี่ยวกับเรา เกี่ยวกับเธอ คุณนางโรบินสัน"ใบหน้าของคริสเตียน hardens "เธอไม่ได้ของฉันนางโรบินสัน เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ฉัน""ฉันไม่ต้องการไปพัก ต้องการรับตัดผมของฉัน" ฉันตะโกน ถ้าฉันเพียงสามารถโฟกัสในสิ่งหนึ่งนี้...เขา grabs Blackberry ของเขาจากกระเป๋าของเขาอีกครั้ง และเรียกหมายเลข "Greta เทาคริสเตียน ฉันต้องฝรั่งเศสที่ตำแหน่งของฉันในหนึ่งชั่วโมง ถามนางลินคอล์น... ดี " เขาวางโทรศัพท์ของเขาไป "เขาจะมาที่หนึ่ง""คริสเตียน..." ฉัน splutter, exasperated"อนาสตาเซีย เลเป็นชัดทุกข์แบ่ง psychotic ไม่ทราบว่า จะเป็นคุณ หรือฉันเธอคือ หรืออะไรยาวที่เธอได้เตรียมไปด้วย เราจะไปพัก รับสิ่งของ และคุณสามารถอยู่กับฉันจนกว่าเราได้ติดตามของเธอลง ""เหตุใดจึงต้องทำ""ดังนั้นฉันสามารถทำให้คุณปลอดภัย"" แต่ตัว"เขา glares ที่ฉัน "คุณจะมากลับไปที่อพาร์ทเมนท์ของฉันถ้าต้องลากคุณมีเส้นผมของคุณ"ฉัน gape ที่เขา...นี่คือเหลือเชื่อ สีห้าสิบใน Technicolor รุ่งโรจน์"ผมคิดว่า คุณกำลังสู่ overreacting""ฉันไม่ เราสามารถดำเนินการสนทนาของเราที่มายเพลส มา"พับแขน และแสงจ้าที่เขา นี้ได้ไปไกล"ไม่ ข้ารัฐการดันทุรัง แล้วต้องยืน"คุณสามารถเดิน หรือสามารถดำเนินการคุณ ฉันไม่ทราบวิธีใด อนาสตาเซีย""คุณจะไม่กล้าขึ้น" ฉันหน้าคว่ำที่เขา เขาจะไม่ทำให้ฉากในเซ็คคั่นอเวนิวเขาครึ่งยิ้มที่ฉัน แต่รอยยิ้มไม่เข้าตา"โอ้ เด็ก เราทั้งสองรู้ว่า ถ้าคุณโยนลง gauntlet จะมีความสุขมากเท่านั้นเพื่อรับ"เราแสงจ้ากัน — และเดชานุภาพเขาเว้าลง clasps ฉันรอบต้นขาของฉัน ลิฟท์ฉัน ก่อนที่ฉันรู้ ฉันอยู่เหนือไหล่ของเขา"วางฉันลง" ผมร้อง โอ้ มันรู้สึกดีที่จะร้องเขาเริ่ม striding ตามเซ็คคั่นอเวนิว ละเว้นการฉัน เขา clasping แขนของเขาแน่นหนารอบต้นขาของฉัน swats ด้านหลังของฉัน ด้วยมือฟรี"คริสเตียน" ฉันตะโกน คนจ้องมอง นี้อาจจะมี humiliating เพิ่มเติม "ฉันจะเดิน ฉันจะเดิน"เขาวางฉันลง และก่อนที่เขาจะได้ยืนตรง ฉันเหยียบออกในทิศทางของฉันอพาร์ทเมนท์ seething ละเว้นเขา แน่นอน เขาอยู่ริมของฉันในช่วงเวลา แต่จะไม่สนใจเขา ฉันจะไปทำอะไร ฉันโกรธมาก แต่ฉันไม่แน่ใจว่าแม้อะไรฉันโกรธเกี่ยวกับ — มีมากขึ้นเป็นผมกลับบ้าน stalk ฉันทำรายจิตใจ:1. ไหล่แบก — ไม่สามารถยอมรับสำหรับคนอายุหกมากกว่า2. ข้าพเจ้าให้ไปร้านที่เขาเป็นเจ้าของ ด้วยรักแฟนเก่าของเขา — วิธีโง่เขาได้3.เหมือนเขาเอา submissives ของเขา — ความโง่เหมือนกันที่ทำงานที่นี่4. ไม่ได้ตระหนักถึงว่า นี่คือความคิดที่ดี — และเขาควรจะเป็นผู้ชายที่สดใส5. มีอดีตแฟนบ้า ฉันสามารถตำหนิเขาว่า ฉันโกรธมาก ได้6. รู้หมายเลขบัญชีธนาคารของฉัน — เป็นเพียงเกินไป stalkery โดยครึ่งหนึ่ง7. ซื้อสิบ — เขาได้มีเงินให้มากกว่าความรู้สึก8. insisting ฉันอยู่กับเขา – ภัยคุกคามจากเลต้องเลวร้ายยิ่งกว่าเขากลัว...เขาไม่ได้พูดถึงเมื่อวานนี้โอ้ ไม่ dawns รับรู้ สิ่งที่เปลี่ยนแปลง ที่ไม่เป็นอะไร ฉันหยุด และคริสเตียนหยุดพ "มีเกิดอะไรขึ้น" ฉันต้องการเขา knits คิ้วของเขา "ไม่คุณหมายถึงอะไร""กับเล""ฉันเคยบอกคุณ""ไม่ คุณยังไม่ ไม่มีอย่างอื่น คุณไม่ได้ยืนยันว่า ผมไปพักเมื่อวานนี้ ดังนั้น ได้เกิดอะไรขึ้น"เขากะ uncomfortably"คริสเตียน บอก" ผมชิด"เธอจัดการเพื่อขอรับใบอนุญาตอาวุธปกปิดเมื่อวานนี้"โอ้ ขี้ มองที่เขา กะพริบ และรู้สึกเลือดระบายจากใบหน้าของฉันเป็นฉันซึมซับข่าวนี้ ฉันอาจ faint สมมติว่า เธอต้องการจะฆ่าเขา 555"หมายความ ว่า เธอเพียงแค่สามารถซื้อปืน ผมกระซิบ"เอเอ็นเอ เขากล่าวว่า เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เขาวางมือบนไหล่ของฉัน ดึงฉันใกล้กับเขา "ฉันไม่คิดว่า เธอจะทำอะไรแต่โง่ — เพียงแค่ไม่อยากรับความเสี่ยงดังกล่าวที่คุณ""ไม่ฉัน...สิ่งที่เกี่ยวกับโย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เกรตาซึ่งเป็นนายสีเทาพูดคุยกับ" หนังศีรษะของฉันคือการพยายามที่จะออกจากอาคาร มันเหมือนหนามทิ่มที่มีความเข้าใจและจิตใต้สำนึกของฉันกรีดร้องที่ฉันจะทำตามมัน แต่ผมไม่ไยดีเสียงพอ.
"โอ้ว่านางลิงคอล์น เธอเป็นเจ้าของสถานที่ที่มีนายสีเทา. "เกรตาดูเหมือนว่ามีความสุขมากกว่าที่จะร่วมกัน.
"นาง ลิงคอล์น? "ฉันคิดว่านางโรบินสันหย่า บางทีเธอแต่งงานกับบาง SAP ยากจน.
"ใช่ เธอมักจะไม่อยู่ที่นี่ แต่หนึ่งในช่างเทคนิคของเรามีอาการป่วยในวันนี้เพื่อให้เธอกรอก. "
"คุณรู้หรือไม่นางชื่อแรกของลินคอล์น"
เกรตาเงยหน้าขึ้นมองที่ผมขมวดคิ้วและกระเป๋าริมฝีปากสีชมพูของเธอสดใสคำถามอยากรู้อยากเห็นของฉัน อึอาจเป็นขั้นตอนมากเกินไป.
"เอเลน่า" เธอกล่าวเกือบจะไม่เต็มใจ.
ฉันทับถมด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ของการบรรเทาความรู้สึก spidey ของฉันไม่ได้ให้ฉันลง.
ความรู้สึก Spidey? พยักหน้าจิตใต้สำนึกของฉันรู้สึก Paedo.
พวกเขายังคงลึกในการอภิปราย คริสเตียนมีการพูดคุยอย่างรวดเร็ว Elena และเธอดูกังวลพยักหน้า, grimacing และส่ายหัวของเธอ เอื้อมมือออกเธอลูบแขนของเขาปลอบโยน
ในขณะที่กัดริมฝีปากของเธอ พยักหน้าอีกและเธอสายตาที่ฉันและฉันมีรอยยิ้มที่มั่นใจขนาดเล็ก.
ฉันเท่านั้นที่สามารถจ้องมองที่เต็มไปด้วยหินเผือดของเธอ ผมคิดว่าผมอยู่ในช็อต วิธีที่เขาจะนำมาให้ฉันที่นี่?
ร่ายสิ่งที่จะคริสเตียนและเขามองทางของฉันในเวลาสั้น ๆ จากนั้นก็หันกลับไปหาเธอและการตอบกลับ เธอพยักหน้าและฉันคิดว่าเธอต้องการให้เขาโชคดี แต่ทักษะการอ่านริมฝีปากของฉันจะไม่ได้รับการพัฒนาอย่างมาก.
ห้าสิบก้าวกลับมาให้ฉันความวิตกกังวลสลักบนใบหน้าของเขา ด่าขวา นางโรบินสันกลับไปที่ห้องด้านหลังปิดประตูด้านหลังของเธอ.
คริสเตียนขมวดคิ้ว "คุณโอเค?" เขาถาม แต่เสียงของเขาจะเครียดระมัดระวัง.
"ไม่ได้จริงๆ คุณไม่ได้ต้องการที่จะแนะนำผมได้ไหม "เสียงของฉันเสียงเย็นอย่างหนัก.
ปากของเขาลดลงเปิดเขาดูเหมือนว่าผมเคยดึงพรมจากใต้ฝ่าเท้าของเขา.
"แต่ฉัน thought-"
"สำหรับคนที่สดใสบางครั้ง. . . "คำพูดฉันล้มเหลว "ผมต้องการที่จะไปกรุณา."
"ทำไม?"
"คุณรู้ไหมว่าทำไม." ผมม้วนตาของฉัน.
เขาจ้องลงที่ฉันตาของเขาเผาไหม้.
"ฉันขอโทษ, Ana ผมไม่ทราบว่าเธอจะอยู่ที่นี่ เธอไม่เคยที่นี่ เธอเปิดสาขาใหม่ที่ศูนย์ Bravern และนั่นคือสิ่งที่เธอตามปกติ ใครบางคนกำลังป่วยวันนี้. "
ฉันเปิดส้นเท้าและหัวของฉันสำหรับประตู.
"เราจะไม่ต้องฟรังโก, เกรตา" คริสเตียนยึดในขณะที่เรามุ่งหน้าออกมาจากประตู ผมมีแรงกระตุ้นในการปราบปรามในการทำงาน ผมต้องการที่จะทำงานได้อย่างรวดเร็วและอยู่ห่างไกล ฉันมีการกระตุ้นอย่างท่วมท้นที่จะร้องไห้ ฉันเพียงต้องการที่จะได้รับออกไปจากทุก fuckedupness นี้.
คริสเตียนเดินคอแข็งข้างฉันเป็นฉันพยายามที่จะ mull ทั่วทุกมุมนี้ในหัวของฉัน ตัดแขนของฉันปกป้องรอบตัวเองผมให้หัวของฉันลงหลีกเลี่ยงต้นไม้บนถนนสายที่สอง อย่างชาญฉลาดทำให้เขาย้ายไปสัมผัสฉันไม่มี ใจของฉันคือการต้มกับคำถามที่ยังไม่ได้ตอบ นายจะหลีกเลี่ยง fess ขึ้นมา?
"คุณใช้เวลาผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณมี?" ผมแน็ป.
"บางส่วนของพวกเขาใช่" เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ เสียงของเขาตัด.
"เลย์?"
"ใช่."
"สถานที่ที่มีลักษณะใหม่มาก . "
"มันรับการตกแต่งใหม่เมื่อเร็ว ๆ นี้."
"ผมเห็น ดังนั้นนางโรบินสันพบกับผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ. "
"ใช่."
"พวกเขารู้เกี่ยวกับเธอ?"
"ฉบับที่ ไม่มีของพวกเขาได้ เพียงคุณเท่านั้น. "
"แต่ฉันไม่ย่อยของคุณ."
"ไม่คุณแน่นอนที่สุดไม่ได้."
ฉันหยุดและเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาของเขากว้างกลัว ริมฝีปากของเขาจะถูกกดลงอย่างหนักเส้นแน่วแน่.
"คุณสามารถดูวิธีการระยำขึ้นนี้คืออะไร?" ฉันแสงจ้าขึ้นที่เขาเสียงของฉันต่ำ.
"ใช่ ฉันขอโทษ. "และเขามีพระคุณที่จะมองสำนึก.
"ฉันต้องการที่จะได้รับการตัดผมควรอยู่ที่ไหนสักแห่งที่คุณยังไม่ได้ระยำทั้งพนักงานหรือลูกค้า."
เขาถอย.
"ตอนนี้ถ้าคุณจะ ขอโทษ. "
"คุณไม่ได้ทำงาน are you? "เขาถาม.
"ไม่ฉันแค่อยากตัดผมแช่ง ที่ไหนสักแห่งผมสามารถปิดตาของฉันมีคนสระผมของฉันและลืมเกี่ยวกับสัมภาระทั้งหมดนี้ที่มาพร้อมกับคุณ. "
เขาวิ่งมือของเขาผ่านผมของเขา "ฉันจะมีฝรั่งเศสมาถึงพาร์ทเมนท์หรือสถานที่ของคุณ" เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ .
"เธอเป็นที่น่าสนใจมาก."
เขากระพริบ "ใช่เธอเป็น."
"คือเธอยังคงแต่งงานหรือยัง"
"ฉบับที่ เธอหย่าร้างประมาณห้าปีที่ผ่านมา. "
"ทำไมคุณไม่ไปกับเธอ?"
"เพราะนั่นคือในช่วงระหว่างเรา ผมเคยบอกคุณนี้. "รอยย่นหน้าผากของเขาอย่างกระทันหัน โฮลดิ้งนิ้วขึ้นเขาปลา Blackberry ของเขาออกจากกระเป๋าเสื้อของเขา มันจะต้องสั่นเพราะผมไม่ได้ยินมันแหวน.
"เวลช์" เขาตะคอกแล้วฟัง เรากำลังยืนอยู่บนถนนสายที่สองและผมจ้องมองไปในทิศทางของหนุ่มต้นสนชนิดหนึ่งที่ด้านหน้าของฉัน, ใบใหม่ล่าสุดสีเขียว.
คนคึกคักที่ผ่านมาเราสูญเสียไปในการทำงานเช้าวันเสาร์ของพวกเขา ไม่ต้องสงสัยเลยใคร่ครวญละครของพวกเขาเอง ฉันสงสัยว่าพวกเขารวมถึงกร่างอดีต submissives สวยงามอดีต Dommes และคนที่มีแนวความคิดของความเป็นส่วนตัวภายใต้กฎหมายของสหรัฐอเมริกาไม่มี.
"ถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุรถชน? เมื่อไหร่? "คริสเตียนขัดจังหวะภวังค์ของฉัน.
โอ้ไม่ ใคร? ผมฟังอย่างใกล้ชิด.
"นั่นคือครั้งที่สองไอ้ที่ไม่ได้รับการเตรียมพร้อม เขาจะต้องรู้ว่า เขามีความรู้สึกที่ไม่มีใด ๆ ของเธอ? "คริสเตียนส่ายหัวด้วยความขยะแขยง "นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำให้ความรู้สึก . . ไม่ . . อธิบายว่าทำไม แต่ไม่ได้อยู่ที่. "คริสเตียนสายตารอบตัวเราเช่นถ้ามองหาบางสิ่งบางอย่างและฉันพบตัวเอง mirroring การกระทำของเขา ไม่มีอะไรที่ดึงดูดสายตาของฉัน มีเพียงนักช้อปที่มีการจราจรและต้นไม้.
"เธอนี่" ยังคงนับถือศาสนาคริสต์ "เธอดูเรา . . ใช่ . . ฉบับที่สองหรือสี่ยี่สิบสี่เจ็ด . . ฉันยังไม่ได้ทาบทามที่ยัง. "คริสเตียนมีลักษณะที่ผมโดยตรง.
ทาบทามอะไร? ผมขมวดคิ้วที่เขาและเขานับถือฉันอย่างระมัดระวัง.
"สิ่งที่ . . "เขากระซิบและ pales ตาของเขากว้าง "ผมเห็น เมื่อไหร่? . . . นั่นเร็ว ๆ นี้? แต่อย่างไร . . . ไม่มีการตรวจสอบพื้นหลัง? . . . ฉันเห็น E-mail ชื่อที่อยู่และรูปถ่ายถ้าคุณมีพวกเขา . . ยี่สิบสี่เจ็ดจากช่วงบ่ายวันนี้ ติดต่อประสานงานกับเทย์เลอร์. "คริสเตียนแฮงค์ขึ้น.
"ดี?" ฉันถามว่าโกรธ คือเขาจะบอกฉันได้ไหม?
"นั่นคือเวลช์."
"ใครเป็นเวลช์?"
"ที่ปรึกษาการรักษาความปลอดภัยของฉัน."
"โอเค ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น? "
"เลย์ทิ้งสามีของเธอประมาณสามเดือนที่ผ่านมาและวิ่งออกไปกับผู้ชายที่ถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุทางรถยนต์สี่สัปดาห์ที่ผ่านมา."
"โอ้."
"หดไอ้ควรได้พบว่าออก" เขากล่าวด้วยความโกรธ . "ความเศร้าโศกว่าเป็นสิ่งนี้ มา. "เขาถือมือของเขาออกและฉันโดยอัตโนมัติวางในเหมืองของเขาก่อนที่ผมจะคว้ามันออกไปอีกครั้ง.
"รอสักครู่ เราอยู่ในช่วงกลางของการอภิปรายเกี่ยวกับเรา เกี่ยวกับเธอของคุณนางโรบินสัน. "
คริสเตียนแข็งตัวใบหน้า "เธอเป็นของฉันไม่นางโรบินสัน เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในสถานที่ของฉัน. "
"ผมไม่ต้องการที่จะไปที่สถานที่ของคุณ ฉันต้องการที่จะได้รับผมตัด! "ผมตะโกน ถ้าฉันจะได้มุ่งเน้นไปที่สิ่งหนึ่ง . .
เขาคว้า Blackberry ของเขาจากกระเป๋าของเขาอีกครั้งและหมุนหมายเลข "เกรตา, คริสเตียนสีเทา ฉันต้องการฝรั่งเศสที่สถานที่ของฉันในชั่วโมง สอบถามนางลิงคอล์น . . ดี. "เขาทำให้โทรศัพท์ของเขาออกไป "เขามาที่หนึ่ง."
"คริสเตียน . . ! "ผมพูดอย่างรวดเร็ว, โกรธ.
"Anastasia เลย์เป็นที่เห็นได้ชัดว่าทุกข์แบ่งโรคจิต ผมไม่ทราบว่าเป็นคุณหรือฉันเธอหลังจากที่หรือสิ่งที่ความยาวของเธอพร้อมที่จะไป เราจะไปที่สถานที่ของคุณรับสิ่งที่คุณและคุณสามารถอยู่กับฉันจนกว่าเราจะได้ติดตามลงเธอ. "
"ทำไมฉันจะต้องการที่จะทำเช่นนั้น?"
"ดังนั้นผมสามารถให้คุณปลอดภัย."
"ปุ่ม "
เขาจ้องมาที่ผม "คุณจะกลับมาที่อพาร์ทเม้นของฉันถ้าฉันมีจะลากคุณโดยมีผมของคุณ."
ผมอ้าปากค้างไปที่เขา . . นี้อยู่นอกเหนือความเชื่อ ห้าสิบเฉดสีในรุ่งโรจน์เท็ค.
"ผมคิดว่าคุณกำลังเว่อ."
"ฉันทำไม่ได้ เราสามารถดำเนินการต่อการสนทนาของเรากลับไปที่สถานที่ของฉัน มา. "
ผมพับแขนและแสงจ้าของฉันที่เขา นี้ได้ไปไกลเกินไป.
"ไม่" ผมระบุหัวชนฝา ฉันต้องให้ยืน.
"คุณสามารถเดินหรือฉันสามารถดำเนินการให้คุณ ฉันไม่คิดวิธีใด Anastasia. "
"คุณจะไม่กล้า." ผมทำหน้าบึ้งใส่เขา แน่นอนว่าเขาจะไม่ทำให้เกิดเหตุบนถนนสายที่สอง?
เขาครึ่งหนึ่งรอยยิ้มที่ฉัน แต่รอยยิ้มไม่ถึงตาของเขา.
"โอ้ลูกเราทั้งคู่รู้ว่าถ้าคุณโยนลงฝ่าอันตรายฉันจะเป็นเพียงความสุขมากเกินไป ที่จะหยิบมันขึ้นมา. "
เราจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ และทันทีที่เขากวาดลงทาบฉันรอบต้นขาของฉัน, และยกฉัน ก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมข้ามไหล่ของเขา.
"วางฉันลง!" ฉันกรีดร้อง โอ้มันรู้สึกดีที่จะกรีดร้อง.
เขาเริ่มก้าวไปตามถนนสายที่สองไม่สนใจฉัน กุมแขนของเขาอย่างแน่นหนารอบต้นขาของฉันเขา swats ที่อยู่เบื้องหลังของฉันด้วยมือข้างที่ว่างของเขา.
"คริสเตียน!" ผมตะโกน คนกำลังจ้องมอง นี้อาจจะเป็นความอัปยศอดสูใด ๆ เพิ่มเติมหรือไม่ "ฉันจะเดิน! ฉันจะเดิน. "
เขาทำให้ฉันลงและก่อนที่เขาจะได้รับแม้กระทั่งยืนตรงผมเหยียบออกไปในทิศทางของพาร์ทเมนท์ของฉันเดือดไม่สนใจเขา แน่นอนเขาอยู่เคียงข้างฉันในช่วงเวลา แต่ผมก็ยังคงไม่สนใจเขา สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร ผมโกรธมาก แต่ผมไม่ได้แน่ใจว่าสิ่งที่ผมโกรธเกี่ยวกับมีมากเพื่อ.
ขณะที่ผมก้านกลับบ้านผมทำรายการทางจิต:
1 ไหล่ตามบัญชี-ที่ยอมรับไม่ได้สำหรับทุกคนที่มีอายุเกินกว่าหก.
2 พาผมไปที่ร้านที่เขาเป็นเจ้าของกับอดีตคนรักวิธีที่โง่ของเขาเขาสามารถ?
3 สถานที่เดียวกับที่เขาเอาความโง่เขลา submissives เดียวกันของเขาที่ทำงานที่นี่.
4 ไม่ได้ตระหนักว่านี่เป็นความคิดที่ไม่ดีและเขาควรจะเป็นคนที่แต่งตัวประหลาดสดใส.
5 มีบ้าอดีตแฟน- ฉันสามารถตำหนิเขาสำหรับที่? ผมโกรธนั้น; ใช่ฉันสามารถ.
6 รู้บัญชีธนาคารของฉันหมายเลขนั่นเป็นเพียงเกินไป stalkery โดยครึ่งหนึ่ง.
7 ซื้อ SIP-เขามีเงินมากกว่าความรู้สึก.
8 ยืนยันผมอยู่กับเขา-คุกคามจากเลย์จะต้องเลวร้ายยิ่งกว่าเขากลัว . . เขาไม่ได้พูดถึงว่าเมื่อวานนี้.
โอ้ไม่ dawns สำนึก บางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป สิ่งที่อาจจะ? ฉันหยุดและคริสเตียนหยุดกับฉัน "เกิดอะไรขึ้น?" ผมเรียกร้อง.
เขาถักหน้าผากของเขา "คุณหมายถึงอะไร?"
"ด้วยเลย์."
"ผมเคยบอกคุณ."
"ไม่คุณไม่ได้ มีบางอย่างที่อื่น คุณไม่ได้ยืนยันว่าผมไปที่สถานที่ของคุณเมื่อวานนี้ ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น? "
เขากะอึดอัด.
"คริสเตียน! บอกฉัน! "ผมแน็ป.
"เธอพยายามที่จะได้รับใบอนุญาตพกอาวุธเมื่อวานนี้."
โอ้อึ ฉันจ้องมองที่เขากระพริบและความรู้สึกการระบายน้ำเลือดจากใบหน้าของฉันเป็นฉันดูดซับข่าวนี้ ผมอาจจะเป็นลม สมมติว่าเธอต้องการที่จะฆ่าเขา? เลข
"นั่นหมายความว่าเธอก็สามารถซื้อปืน" ผมกระซิบ.
"นา" เขากล่าวว่าเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เขาวางพระหัตถ์บนไหล่ของฉันดึงฉันใกล้ชิดกับเขา "ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรโง่ แต่ฉันก็ไม่ต้องการที่จะเสี่ยงกับคุณ."
"ไม่ฉัน . . สิ่งที่เกี่ยวกับโย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เกรต้า ใครคือคุณเกรย์พูดด้วย " หนังศีรษะของฉันพยายามที่จะออกจากตึกนี้ มันตอกย้ำกับความกลัวและจิตใต้สำนึกฉันกรีดร้องตามมัน แต่เสียงผมไม่ใส่ใจพอ .
" โอ้ นั่นคุณนายลินคอล์น เธอเป็นเจ้าของสถานที่กับคุณเกรย์ " เกรต้าดูเหมือนจะมากกว่ายินดีที่จะแบ่งปัน .
" คุณนายลินคอล์น ? " ฉันคิดว่าคุณนายโรบินสันถูกหย่าบางทีเธอแต่งงานใหม่กับช่างน่าสงสาร .
" ครับ เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่หนึ่งของช่างเทคนิคของเราป่วย วันนี้เธอกรอก "
" คุณรู้จักคุณนายลินคอล์นชื่อจริง ? "
Greta มองดูฉัน มุ่ย และกระเป๋าริมฝีปากสีชมพูสดใสของเธอ ถามความอยากรู้ของผม แม่ง บางทีนี่อาจเป็นขั้นตอนที่ไกลเกินไป .
" เอเลน่า " เธอพูดอย่างไม่เต็มใจ
เกือบ .ฉันยุ่งอยู่ด้วยความรู้สึกโล่งอกที่แปลกของเซ้นท์ไอ้แมงมุมของฉันไม่ให้ฉันลง .
แมงมุมได้ ? จิตใต้สำนึกของฉัน . paedo , ความรู้สึก .
ยังลึกการอภิปรายใน คริสเตียนพูดอย่างรวดเร็ว เอเลน่า เธอดูเป็นห่วง nodding หน้าตาบูดบึ้ง และสั่นศีรษะ ถึงออกเธอ rubs แขนปลอบโยน
ขณะที่กัดริมฝีปากของเธอ พยักหน้าอีกเธอมองฉันและให้ฉันมั่นใจ เล็กยิ้ม
ฉันได้แต่มองดูเธอถังแตกต้องเผชิญ ฉันคิดว่าฉันกำลังช๊อค ทำไมเขาถึงพาฉันมาที่นี่ ? เธอพึมพำบางอย่าง
คริสเตียน และเขาดูวิธีของฉันสั้น ๆแล้วหันกลับไปตอบ เธอพยักหน้า และฉันคิดว่า เธอขอให้เขาโชคดี แต่ทักษะการอ่านริมฝีปากของฉันไม่สูงขึ้น
ห้าสิบก้าวกลับมาให้ผมความกังวลที่ฝังบนใบหน้าของเขา ใช่ คุณนายโรบินสันกลับไปหลังห้อง ปิดประตูตามหลัง .
คริสเตียนขมวดคิ้ว . " คุณเป็นอะไร ? " เขาถาม แต่เสียงของเขาก็ทำให้เครียด , ระมัดระวัง .
" ไม่ได้จริงๆ คุณไม่อยากแนะนำให้ฉัน " เสียงฉันเสียงเย็น หนัก
ลดลงเปิดปากของเขา เขาดูเป็นถ้าฉันดึงพรมจากภายใต้เท้าของเขา .
" แต่ผมคิดว่า - "
" สดใส ผู้ชายในบางครั้ง . . . . . . . " ฉันเสียคำพูด " ฉันอยากไปน่ะค่ะ "
" ทำไม ? "
" รู้มั้ยทำไม " ฉันม้วนตาของฉัน
เขา gazes ลงมาที่ฉัน สายตาของเขาไหม้ .
" ขอโทษนะ แอนนา ฉันไม่รู้ว่าเธอจะอยู่ที่นี่ เธอเคยมาที่นี่ เธอได้เปิดสาขาใหม่ที่ศูนย์ bravern และที่ที่เธอมักใช้ บางคนป่วยวันนี้ "
ฉันเปิดส้นรองเท้าและหัวสำหรับประตู .
" เราไม่ต้องการฟรังโก้เกรต้า , คริสเตียน จัดเป็นเรามุ่งหน้าออกจากประตู ฉันต้องระงับแรงกระตุ้นที่จะเรียกใช้ ผมต้องการที่จะวิ่งได้เร็วและไกลออกไป ผมก็อยากให้เป็นอย่างดีเพื่อร้องไห้ ฉันต้องไปจากที่นี่ fuckedupness .
คริสเตียนเดินคอแข็ง ข้าง ฉัน เป็น ฉัน พยายามครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ในหัวของฉัน การตัดแขน protectively รอบตัวเอง ผมเก็บหัวของฉันลงหลีกเลี่ยงต้นไม้บนถนนสายที่สองอย่างชาญฉลาด เขาจะไม่ย้ายมาแตะต้องฉัน จิตใจของฉันกำลังเดือดกับคำถาม . นายเลี่ยงจะยอมสารภาพไหม
" คุณใช้ของคุณ . ? " ฉันตะครุบ .
" บางส่วนของพวกเขาครับ " เขาพูดเบาๆ น้ำเสียงของเขาตัด .
" ไลล่า "
" ใช่ "
" สถานที่ดูใหม่มาก "
" มันถูกตกแต่งใหม่เมื่อเร็ว ๆนี้ . "
" ผมเห็น ดังนั้นคุณนายโรบินสันเจอซับของคุณทั้งหมด . "
" ใช่ "
" พวกเขารู้เกี่ยวกับเธอ "
" ไม่