Schizoaffective Disorder Diagnostic

Schizoaffective Disorder Diagnostic Criteria
By CounsellingResource Research Staff
The formal diagnosis of schizoaffective disorder rests on these symptoms, which can be evaluated by psychiatrists and other mental health professionals.

ICD-10 Criteria for Schizoaffective Disorder
The following information is reproduced verbatim from the ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders, World Health Organization, Geneva, 1992. (Since the WHO updates the overall ICD on a regular basis, individual classifications within it may or may not change from year to year; therefore, you should always check directly with the WHO to be sure of obtaining the latest revision for any particular individual classification.)
F25 Schizoaffective Disorder
These are episodic disorders in which both affective and schizophrenic symptoms are prominent within the same episode of illness, preferably simultaneously, but at least within a few days of each other. Their relationship to typical mood (affective) disorders and to schizophrenic disorders is uncertain. They are given a separate category because they are too common to be ignored. Other conditions in which affective symptoms are superimposed upon or form part of a pre-existing schizophrenic illness, or in which they coexist or alternate with other types of persistent delusional disorders, are classified under the appropriate category. Mood-incongruent delusions or hallucinations in affective disorders do not by themselves justify a diagnosis of schizoaffective disorder.
Patients who suffer from recurrent schizoaffective episodes, particularly those whose symptoms are of the manic rather than the depressive type, usually make a full recovery and only rarely develop a defect state.
Diagnostic Guidelines
A diagnosis of schizoaffective disorder should be made only when both definite schizophrenic and definite affective symptoms are prominent simultaneously, or within a few days of each other, within the same episode of illness, and when, as a consequence of this, the episode of illness does not meet criteria for either schizophrenia or a depressive or manic episode. The term should not be applied to patients who exhibit schizophrenic symptoms and affective symptoms only in different episodes of illness. It is common, for example, for a schizophrenic patient to present with depressive symptoms in the aftermath of a psychotic episode (see post-schizophrenic depression). Some patients have recurrent schizoaffective episodes, which may be of the manic or depressive type or a mixture of the two. Others have one or two schizoaffective episodes interspersed between typical episodes of mania or depression. In the former case, schizoaffective disorder is the appropriate diagnosis. In the latter, the occurrence of an occasional schizoaffective episode does not invalidate a diagnosis of bipolar affective disorder or recurrent depressive disorder if the clinical picture is typical in other respects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกณฑ์การวินิจฉัยโรค schizoaffective
โดย CounsellingResource วิจัย
การวินิจฉัยอย่างเป็นทางการของโรค schizoaffective อยู่ในอาการเหล่านี้ ซึ่งสามารถประเมิน โดยจิตแพทย์และผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตอื่น ๆ

ICD-10 เงื่อนไขสำหรับโรค Schizoaffective
เป็นการทำซ้ำข้อมูล verbatim จาก ICD-10 ประเภทของจิตและความผิดปกติของพฤติกรรม องค์การอนามัยโลก เจนีวา 1992 (เพราะคนปรุง ICD โดยรวมเป็นประจำ จัดประเภทแต่ละภายในอาจ หรืออาจไม่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละปี ดังนั้น คุณควรตรวจสอบโดยตรงกับคนเพื่อให้แน่ใจของการได้รับการปรับปรุงล่าสุดการจัดแต่ละเฉพาะใด ๆ)
F25 โรค Schizoaffective
ได้แก่โรค episodic ซึ่งอาการ schizophrenic และผลที่โดดเด่นภายในตอนเดียวเจ็บป่วย สด ๆ พร้อมกัน แต่น้อยภายในกี่วันกัน ความสัมพันธ์ของโรคโดยทั่วไปอารมณ์ (ผล) และโรค schizophrenic ไม่แน่นอน พวกเขาจะได้รับประเภทแยกต่างหากเนื่องจากเกินไปทั่วไปจะถูกละเว้น เงื่อนไขอื่น ๆ ในอาการที่ผลจะ superimposed ตามหรือแบบฟอร์มส่วนที่เจ็บป่วย schizophrenic ที่มีอยู่ก่อน หรือ ในที่ ที่พวกเขาอยู่ร่วม หรือสลับกับแบบไร้โรค มีการจัดประเภทภายใต้ประเภทเหมาะสม อารมณ์ incongruent delusions หรือเห็นภาพหลอนในโรคผล โดยตัวเองไม่จัดเป็นการวินิจฉัยของโรค schizoaffective
ผู้ป่วยที่ทรมานจากเกิดซ้ำ schizoaffective ตอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีอาการเป็นคลั่งไคล้มากกว่าชนิด depressive มักจะทำการกู้คืนแบบเต็ม และพัฒนารัฐบกพร่องเป็นการเฉพาะไม่ค่อย
แนวทางการวินิจฉัย
ควรจะทำการวินิจฉัยโรค schizoaffective เมื่อทั้งสองแน่นอน schizophrenic และแน่นอนผลอาการโดดเด่นพร้อมกัน หรือภาย ในไม่กี่วันของแต่ละอื่น ๆ ภายในตอนเดียวเจ็บป่วย และ เป็นลำดับ นี้ตอนเจ็บป่วยไม่ตรงกับเงื่อนไขสำหรับโรคจิตเภทอย่างใดอย่างหนึ่งหรือตอน depressive หรือคลั่งไคล้ ไม่ควรใช้คำว่ากับผู้ป่วยที่แสดงอาการ schizophrenic และผลอาการเฉพาะในตอนต่าง ๆ ของการเจ็บป่วย มันเป็นเรื่องธรรมดา เช่น สำหรับผู้ป่วยจะแสดงอาการ depressive ควันตอน psychotic schizophrenic (ดูซึมเศร้าหลัง schizophrenic) ผู้ป่วยบางเกิดซ้ำ schizoaffective ตอน ซึ่งอาจเป็นชนิดคลั่งไคล้ หรือ depressive หรือส่วนผสมของทั้งสอง ได้ อื่น ๆ มีหนึ่ง หรือสองตอน schizoaffective กระจายระหว่างตอนทั่วไปของความบ้าคลั่งหรือซึมเศร้า ในกรณีเดิม โรค schizoaffective เป็นการวินิจฉัยที่เหมาะสม ในหลัง เหตุการณ์ตอน schizoaffective เป็นครั้งคราวไม่ทำให้วินิจฉัยโรคผลไฟที่ไบโพลาร์หรือโรคเกิดซ้ำ depressive ถ้าคลินิกทั่วไปในประการอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดปกติแบบโรคจิตวินิจฉัยเกณฑ์
ตาม CounsellingResource นักวิจัย
วินิจฉัยอย่างเป็นทางการของโรคก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทที่วางอยู่บนอาการเหล่านี้ซึ่งสามารถได้รับการประเมินโดยจิตแพทย์และอื่น ๆ ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตICD-10 หลักเกณฑ์การให้ความผิดปกติแบบโรคจิตข้อมูลต่อไปนี้ทำซ้ำคำต่อคำจากประเภท ICD-10 จิตและความผิดปกติพฤติกรรมองค์การอนามัยโลก, เจนีวา, ปี 1992 (ตั้งแต่ที่ปรับปรุง ICD โดยรวมเป็นประจำจำแนกประเภทในแต่ละมันอาจจะหรืออาจไม่เปลี่ยนแปลงจากปีที่ปีดังนั้นคุณควรตรวจสอบโดยตรงกับ องค์การอนามัยโลกเพื่อให้แน่ใจว่าการได้รับการแก้ไขล่าสุดสำหรับการจัดหมวดหมู่ใด ๆ โดยเฉพาะบุคคล). ความผิดปกติ F25 โรคจิตเหล่านี้มีความผิดปกติในตอนที่ทั้งสองอาการทางอารมณ์และจิตเภทมีความโดดเด่นในตอนเดียวกันของความเจ็บป่วยควรไปพร้อม ๆ กัน แต่อย่างน้อยภายในไม่กี่วันของ กันและกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาอารมณ์ทั่วไป (อารมณ์) ความผิดปกติและความผิดปกติทางจิตเภทมีความไม่แน่นอน พวกเขาจะได้รับการแยกประเภทเพราะพวกเขาเป็นเรื่องที่ธรรมดาเกินไปที่จะละเลย เงื่อนไขอื่น ๆ ในการที่อาการอารมณ์มีการซ้อนทับอยู่บนหรือส่วนหนึ่งของที่มีอยู่ก่อนป่วยจิตเภทรูปแบบหรือที่พวกเขาอยู่ร่วมกันหรือสลับกับประเภทอื่น ๆ ของโรคหลงถาวรจะถูกจัดภายใต้หมวดหมู่ที่เหมาะสม หลงอารมณ์สอดคล้องกันหรือภาพหลอนในความผิดปกติทางอารมณ์ไม่ได้ด้วยตัวเองแสดงให้เห็นถึงการวินิจฉัยของโรคก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทผู้ป่วยที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการกำเริบก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีอาการของความคลั่งไคล้มากกว่าชนิดซึมเศร้ามักจะทำให้การกู้คืนเต็มและไม่ค่อย รัฐพัฒนาข้อบกพร่องแนวทางการวินิจฉัยการวินิจฉัยของโรคก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทควรจะทำเฉพาะเมื่อทั้งสองแน่นอนอาการจิตเภทและอารมณ์ที่ชัดเจนมีความโดดเด่นพร้อมกันหรือภายในไม่กี่วันของกันและกันในตอนเดียวกันของความเจ็บป่วยและเมื่อเป็นผล เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของความเจ็บป่วยที่ไม่ตรงตามเกณฑ์สำหรับทั้งโรคจิตเภทหรือเหตุการณ์เศร้าสลดหรือคลั่งไคล้ ระยะไม่ควรที่จะนำไปใช้กับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทและอาการอารมณ์เฉพาะในตอนที่แตกต่างกันของความเจ็บป่วย มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับตัวอย่างเช่นสำหรับผู้ป่วยจิตเภทที่จะนำเสนอที่มีอาการซึมเศร้าในผลพวงของเหตุการณ์โรคจิต (ดูภาวะซึมเศร้าหลังจิตเภท) ผู้ป่วยบางรายที่มีอาการโรคจิตกำเริบซึ่งอาจเป็นชนิดคลั่งไคล้หรือซึมเศร้าหรือส่วนผสมของทั้งสอง คนอื่นได้หนึ่งหรือสองก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทตอนสลับระหว่างตอนปกติของความบ้าคลั่งหรือภาวะซึมเศร้า ในกรณีที่ความผิดปกติก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทเป็นวินิจฉัยที่เหมาะสม ในระยะหลังการเกิดขึ้นของเหตุการณ์ที่ก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทเป็นครั้งคราวไม่ได้ทำให้การวินิจฉัยของโรคอารมณ์สองขั้วหรือโรคซึมเศร้ากำเริบถ้าภาพทางคลินิกเป็นเรื่องปกติในส่วนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

schizoaffective เกณฑ์วินิจฉัยโรคโดยเจ้าหน้าที่วิจัย counsellingresource

การวินิจฉัยอย่างเป็นทางการของ schizoaffective โรคขึ้นอยู่กับอาการเหล่านี้ซึ่งสามารถประเมินโดยจิตแพทย์ และผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพอื่น ๆ .

ICD-10 เกณฑ์ schizoaffective โรค
ข้อมูลต่อไปนี้คือทำซ้ำคำต่อคำจาก ICD-10 การจำแนกจิตและพฤติกรรมผิดปกติองค์การอนามัยโลก เจนีวา ปี 1992 ( ตั้งแต่ที่ปรับปรุงใหม่โดยรวมบนพื้นฐานปกติแต่ละหมวดหมู่ภายในมันอาจจะหรืออาจจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงจากปี ดังนั้น คุณควรตรวจสอบโดยตรงกับที่เพื่อให้แน่ใจว่าได้รับการแก้ไขล่าสุดในหมวดหมู่ บุคคลใด ๆโดยเฉพาะ )

f25 schizoaffective ความผิดปกติเหล่านี้เป็นหลักการ ซึ่งทั้งสองความผิดปกติในอารมณ์และอาการจิตเภทจะโดดเด่นในตอนเดียวกันของการเจ็บป่วย กุญแจพร้อมกัน แต่อย่างน้อยภายในไม่กี่วันของแต่ละอื่น ๆ ความสัมพันธ์ของพวกเขาโดยทั่วไปความผิดปกติของอารมณ์ ( อารมณ์ ) และความผิดปกติจิตเภทมีความไม่แน่นอน พวกเขาได้รับประเภทแยกเพราะพวกเขาเป็นทั่วไปมากเกินไปที่จะละเว้นเงื่อนไขอื่น ๆที่มีอาการทางอารมณ์จะซ้อนทับบนหรือเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่มีอยู่แล้วป่วย หรือที่พวกเขาอยู่ร่วมกัน หรือสลับกับประเภทอื่น ๆของถาวรเห็นภาพลวงตาจะจัดภายใต้หมวดหมู่ที่เหมาะสม อารมณ์ซึ่งไม่ลงรอยกันหลงผิดหรือประสาทหลอนของอารมณ์ไม่ได้ด้วยตนเองปรับวินิจฉัย schizoaffective ความผิดปกติ
ผู้ป่วยที่เป็นโรคกำเริบ schizoaffective ตอน โดยเฉพาะผู้ที่มีอาการของโรคซึมเศร้า manic มากกว่าชนิดที่มักจะทำให้การกู้คืนเต็มรูปแบบและไม่ค่อยพัฒนาแนวทางการวินิจฉัยข้อบกพร่องของรัฐ

การวินิจฉัยความผิดปกติของ schizoaffective ควรจะทำเฉพาะเมื่อทั้งคู่แน่นอนจิตเภทและแน่นอนอารมณ์อาการเด่นพร้อมกันหรือภายในไม่กี่วันของแต่ละอื่น ๆ ในตอนเดียวกัน การเจ็บป่วย และเมื่อผลของเรื่องนี้ ตอนเจ็บป่วยไม่ตรงกับเกณฑ์สำหรับโรคจิตเภทหรือโรคซึมเศร้าหรือ manic ตอน คำที่ไม่ควรใช้กับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทและอาการทางอารมณ์ในตอนต่างๆของการเจ็บป่วย มันทั่วไป ตัวอย่างเช่นสำหรับผู้ป่วยจิตเภทในปัจจุบันกับภาวะซึมเศร้าในผลพวงของโรคจิตตอน ( เห็นกระทู้จิตเภทภาวะซึมเศร้า ) ผู้ป่วยบางรายมีงบ schizoaffective เอพ ซึ่งอาจจะเป็นของ manic หรือประเภท Depressive หรือส่วนผสมของทั้งสอง คนอื่นมีหนึ่งหรือสอง schizoaffective ตอนสลับระหว่างตอนปกติของความบ้าคลั่ง หรือซึมเศร้า ในคดีก่อนschizoaffective โรคคือการวินิจฉัยที่เหมาะสม ในหลังการเกิดตอน schizoaffective เป็นครั้งคราว ไม่ได้ยกเลิกการวินิจฉัยของโรคไบโพลาร์โรคซึมเศร้าหรืออารมณ์ที่เกิดขึ้น ถ้าภาพที่คลินิกเป็นปกติในประการอื่น ๆ .