The ASEAN Free Trade Area (AFTA)[1]

The ASEAN Free Trade Area (AFTA)[1] is a trade bloc agreement by the Association of Southeast Asian Nations supporting local manufacturing in all ASEAN countries.

The AFTA agreement was signed on 28 January 1992 in Singapore. When the AFTA agreement was originally signed, ASEAN had six members, namely, Brunei, Indonesia, Malaysia, Philippines, Singapore and Thailand. Vietnam joined in 1995, Laos and Myanmar in 1997 and Cambodia in 1999. AFTA now comprises the ten countries of ASEAN. All the four latecomers were required to sign the AFTA agreement to join ASEAN, but were given longer time frames in which to meet AFTA's tariff reduction obligations.

The primary goals of AFTA seek to:

Increase ASEAN's competitive edge as a production base in the world market through the elimination, within ASEAN, of tariffs and non-tariff barriers; and
Attract more foreign direct investment to ASEAN.
The primary mechanism for achieving such goals is the Common Effective Preferential Tariff scheme, which established a phased schedule in 1992 with the goal to increase the region’s competitive advantage as a production base geared for the world market.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอาเซียนค้าเสรีตั้ง (AFTA) [1] เป็นค่ายใดสมาคมของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลายประเทศสนับสนุนการผลิตภายในประเทศทั้งหมดข้อตกลง AFTA เซ็นบน 28 2535 มกราคมในสิงคโปร์ เมื่อเดิมเซ็นข้อตกลง AFTA อาเซียนมีสมาชิก 6 ได้แก่ บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และประเทศไทย เวียดนามเข้าร่วมใน 1995 ลาว และพม่าในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999 ตอนนี้ AFTA ประกอบด้วย 10 ประเทศของอาเซียน Latecomers สี่ทั้งหมดจำเป็นต้องลงนามข้อตกลง AFTA เพื่อเข้าร่วมอาเซียน แต่ได้รับเฟรมเวลายาวซึ่งจะตรงกับข้อผูกพันการลดภาษีของ AFTAเป้าหมายหลักของ AFTA พยายาม:เพิ่มการแข่งขันของอาเซียนเป็นการผลิตพื้นฐานในตลาดโลกผ่านการขจัด ภายในอาเซียน ภาษีศุลกากรและอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษี และดึงดูดการลงทุนโดยตรงต่างประเทศเพิ่มเติมกับอาเซียนกลไกหลักในการบรรลุเป้าหมายดังกล่าวเป็นแบบแผนทั่วไปภาษีต้องมีประสิทธิภาพ ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1992 โดยมีเป้าหมายเพิ่มขึ้นในภูมิภาคนี้เปรียบเป็นฐานผลิตสำหรับตลาดโลกกำหนดการแบบเป็นขั้นตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขตการค้าเสรีอาเซียน (AFTA) [1] เป็นข้อตกลงการค้าโดยกลุ่มสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่สนับสนุนการผลิตในท้องถิ่นในทุกประเทศในกลุ่มอาเซียน. ข้อตกลง AFTA มีการลงนามเมื่อวันที่ 28 มกราคม 1992 ในสิงคโปร์ เมื่อข้อตกลง AFTA ลงนามเดิมอาเซียนมีลูกหกคน ได้แก่ บรูไนอินโดนีเซียมาเลเซียฟิลิปปินส์สิงคโปร์และไทย เวียดนามเข้าร่วมในปี 1995 ลาวและพม่าในปี 1997 และในปี 1999 กัมพูชา AFTA ในขณะนี้ประกอบด้วยสิบประเทศอาเซียน ทั้งหมดสี่เด็ดที่ต้องลงนามในข้อตกลง AFTA ที่จะเข้าร่วมอาเซียน แต่ได้รับอีกต่อกรอบเวลาในการที่จะปฏิบัติตามภาระหน้าที่ลดภาษี AFTA ของ. เป้าหมายหลักของ AFTA พยายามที่จะ: เพิ่มศักยภาพในการแข่งขันของอาเซียนในฐานะฐานการผลิตในตลาดโลก ผ่านการกำจัดภายในอาเซียนของอัตราภาษีและอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษี; และดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศมากขึ้นในอาเซียน. กลไกหลักในการบรรลุเป้าหมายดังกล่าวเป็นสามัญอัตราภาษีศุลกากรพิเศษที่มีประสิทธิภาพซึ่งเป็นที่ยอมรับกำหนดการจะค่อย ๆ ในปี 1992 โดยมีเป้าหมายที่จะเพิ่มความได้เปรียบในการแข่งขันของภูมิภาคนี้ในฐานะที่เป็นฐานการผลิตที่มุ่งสำหรับตลาดโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขตการค้าเสรีอาเซียน ( AFTA ) [ 1 ] เป็นข้อตกลงการค้าโดยกลุ่มสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่สนับสนุนการผลิตภายในประเทศในกลุ่มอาเซียน

ข้อตกลงอาเซียนได้ลงนามเมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2535 ในสิงคโปร์ เมื่อข้อตกลงอาเซียนได้ลงนามเดิม อาเซียนมี 6 คน ได้แก่ บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย เวียดนามเข้าร่วมในปี 1995ลาวและพม่าในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999 ซึ่งตอนนี้ประกอบด้วย 10 ประเทศของอาเซียน ทั้งหมดสี่ latecomers ต้องลงนามข้อตกลงเขตการค้าเสรีกับอาเซียน แต่ได้รับกรอบเวลานานในการที่จะลดภาษีตามพันธกรณี AFTA .

เป้าหมายหลักของเขตการค้าเสรีอาเซียนแสวงหา :

เพิ่มการแข่งขันของอาเซียนเป็นฐานการผลิตในตลาดโลกผ่านการตัดออกภายในกลุ่มของภาษีศุลกากรและอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษี และดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศมากขึ้น

กลไกหลักสำหรับอาเซียน บรรลุเป้าหมายดังกล่าวเป็นปกติมีประสิทธิภาพสิทธิพิเศษภาษีศุลกากรกับโครงการ ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1992 แบ่งตารางที่มีเป้าหมายเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของภูมิภาคเป็นฐานการผลิตเหมาะสำหรับตลาดโลก