DiscussionAlthough some authors hav

Discussion
Although some authors have written about assessing gratitude in
youth (Bono & Froh, 2009; Froh & Bono, 2008; Froh et al., 2007),
this is the first known empirical attempt to establish the psychometric
properties of the three most widely used measures of
gratitude in this population: the GQ-6, GAC, and GRAT-short
form. Using single-group and multiple-group CFAs, we found that
the factor structures of these gratitude scales resemble those found
with adults (e.g., McCullough et al., 2002), and were invariant
across age groups (10–19 years old). Scores of all three gratitude
scales had acceptable internal consistency estimates across age
groups. With respect to convergent validity, results showed that
although scores of all three gratitude scales were positively correlated
with each other for 14- to 19-year-olds, GRAT-short form
scores tended to display low correlations with scores of the other
two measures among younger children (10–13 years old), suggesting
that the GRAT-short form is measuring something different
compared with the GQ-6 and GAC among preadolescents. Furthermore,
the nomological network analysis evidence showed that
scores of all three gratitude scales were positively correlated with
PA and life satisfaction scores across the age groups (10–19 years
old) with magnitudes resembling that found with adult samples,
especially for 14- to 19-year-olds. The relationships with NA and
depression scores, with magnitudes generally resembling that
found in adult samples, however, seemed dependent on the child’s
age. For example, when the relation between NA and gratitude (as
measured by the GAC) is considered, such a relation would only emerge for 10- to 11- and 16-year-olds. But if gratitude were
measured by the GQ-6, such a relation would only emerge for
youth 12–19 year olds. The weaker or nonexistent link between
NA and gratitude scores in these earlier ages may have something
to do with gratitude not yet solidifying enough to counter the
negative emotions that may correspond to the temporary dip in
self-esteem observed in middle-school students (Berk, 2007).
Pending results from subsequent research, we offer the following
recommendations for researchers interested in studying gratitude
in youth. First, preliminary support is provided for the use of
the GQ-6, GAC, and GRAT-short form with 14- to 19-year-olds,
with one small exception: The GAC demonstrated lower correlations
with NA in this study. Second, researchers who would like to
use the GQ-6 to measure gratitude in youth should seriously
consider excluding Item 6 given its low factor loading, apparent
abstractness, and some youth reporting it difficult to understand.
Third, researchers should not use the GRAT-short form with
students in the 10- to 13-year age range. Although there appear to
be pros and cons with using either the GQ-6 or GAC, this study
suggests that the GQ-6 is the more psychometrically sound scale
for 10- to 13-year-olds. If researchers attempt to measure gratitude
in 10- to 13-year-olds, they should probably use both the GQ-6 and
GAC, looking for convergent findings.
The reason the GRAT-short form performed poorly in the 10- to
13-year age group relative to the GQ-6 and GAC may be due to the
cognitive and experiential limitations of preadolescents and the
items of this scale. For instance, “Although I think it’s important
to feel good about your accomplishments, I think it’s also important
to remember how others have contributed to my accomplishments”
and “Although I’m basically in control of my life, I can’t
help but think about all those who have supported me along the way,” are two items from the GRAT-short form’s interpersonal
appreciation dimension. Both items refer to one’s ability to consider
both internal as well as external attributions for outcomes in
one’s life. This may be particularly difficult for preadolescents
either because of a newly emerging motivation to establish independence
and autonomy (Bronson & Merryman, 2009) or because
they may still be developing their industriousness (Erickson,
1968). These preadolescents might therefore have difficulty processing
judgments that simultaneously consider the causal roles of
their personal responsibility and of others in bringing about outcomes
in their lives. Furthermore, considering the large individual
differences in timing of moving from one cognitive developmental
stage to the next (Berk, 2007), it is possible that some of the children
in the 10- to 13-year range had not yet developed formal operations
(which occurs around ages 11 and 12) and thus were unable to think
abstractly in responding to the GRAT, which tends to have more
items about reflecting on one’s life experiences or on cerebral phenomena
(e.g., appreciating leaves changing color) than the other
scales. Thus, these foci in addition to a potentially weaker interpersonal
focus relative to the GQ-6 and GAC may be why participants
responded differently when compared with these other scales.
It should be noted that the inconsistent findings for 10- to
13-year-olds may be due to developmental differences. That is,
with gratitude likely emerging between 7 and 10 years old (Emmons
& Shelton, 2002), it is possible that gratitude has developed
but not stabilized in children of this age group. Thus, our fourth
recommendation is that more research is needed to examine how to
measure gratitude for 10- to 13-year-olds. Although our data
suggest some tentative evidence for the validity of the GQ-6 scores
with youth in this age group, we are limited in the generalizability
of our conclusion due to our limited sampling of criterion variables
from the possible universe of variables in our nomological network
analysis. Therefore, aside from conducting more research on 10- to
13-year-olds with the GQ-6 and including a wider array of variables
(e.g., narcissism, prosocial behavior, empathy), another approach
would be to create a gratitude scale specifically for this age
group. Upon designing a psychometrically strong scale for 10- to
13-year-olds, researchers could then reliably examine individual
and environmental determinants in the development of gratitude,
attending in particular to the emergence of the requisite social
cognitive appraisal skills (Froh et al., 2011) and the codevelopment
of other processes that also support thriving (Emmons,
2007). This would allow psychologists to distinguish the benefits
of gratitude for human development and provide a basis for deriving
a developmental theory of gratitude.
It is imperative that researchers build a solid—and reliable—
empirical foundation to generate future studies. This pursuit will
be compromised if the gratitude scales used inappropriately influence
the outcomes. For example, one study found that gratitude
was unrelated with NA in 11- to 13-year-olds (Froh, Yurkewicz, &
Kashdan, 2009). But these researchers used the GAC to measure
gratitude. Had they used the GQ-6, they may have found a negative
correlation between gratitude and NA. Thus, some of the
previous studies on gratitude in youth, if more appropriate measures
were used, might have come to a different conclusion.
Although the present study provides some support for using
some adult gratitude scales with youth ages 10–19 years old,
important issues should be considered when attempting to measure
gratitude in children younger than 10 years old. First, although research suggests that gratitude is developed by age 10 (Graham,
1988), some scholars believe that it emerges gradually between 7
and 10 years old (Emmons & Shelton, 2002). If this is true, then
how can one measure a disposition that has a large window of
development? Empirically, researchers investigating phenomena
that are slow to develop tend to examine precursors to these
phenomena (Berk, 2007). Thus, researchers interested in assessing
gratitude in children younger than age 10 might consider investigating
behaviors that promote the appreciation of benefit exchanges,
which would likely be precursors to the emerging disposition
of gratitude (e.g., empathy, prosocial behavior, and
involvement in mutually beneficial relationships). Second, assuming
gratitude has developed enough to be measured via self-report,
one must consider the reading comprehension of the child and the
reading level of the scale. For instance, the reading level for the
GRAT-short form is fourth grade, when children are about 9 years
old. Thus, any results, or lack thereof, using the GRAT-short form
with the average 7- or 8-year-old could be confounded by the
child’s reading comprehension. One way to correct this problem is
to use parent reports. Parent reports, moreover, may also be used
to measure yet other precursors in the development of gratitude
(e.g., guiding children’s attention to benefit appraisals and modeling
gratitude). Indeed, some researchers who have used parent
reports purport being able to measure strengths in children even
before children themselves can provide self-reports of these
strengths (Park & Peterson, 2006). Together, these concerns suggest
that gratitude researchers will likely have to take different
approaches when measuring gratitude in children both younger
and older than age 10.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาแม้ว่าบางอย่างผู้เขียนได้เขียนเกี่ยวกับความกตัญญูในการประเมินเยาวชน (Bono และ Froh, 2009 Froh & Bono, 2008 Froh et al., 2007),โดยทราบผลครั้งแรกเพื่อสร้างการ psychometricคุณสมบัติของมาตรการที่ใช้กันอย่างแพร่หลายทั้งสามของความกตัญญูนี้ประชากร: GQ-6, GAC และ GRAT-สั้นแบบฟอร์มการ เราใช้ กลุ่มเดียว และหลายกลุ่ม CFAs พบว่าโครงสร้างสัดส่วนของระดับความกตัญญูเหล่านี้คล้ายกับที่พบกับผู้ใหญ่ (เช่น McCullough et al., 2002), และภาษาในกลุ่มอายุ (อายุ 10 – 19 ปี) คะแนนของความกตัญญูที่สามทั้งหมดเครื่องชั่งน้ำหนักได้ประเมินความสอดคล้องภายในเป็นที่ยอมรับในอายุกลุ่ม กับใช้ convergent ผลลัพธ์พบว่าแม้ว่าคะแนนของระดับความกตัญญูสามทั้งหมดได้บวก correlatedกับแต่ละอื่น ๆ สำหรับแบบฟอร์ม 14 กับ 19-ปี GRAT-สั้นคะแนนมีแนวโน้มที่จะ แสดงความสัมพันธ์ต่ำกับคะแนนของอื่น ๆแนะนำมาตรการสองระหว่างวัยเด็ก (อายุ 10 – 13 ปี),ว่า แบบสั้น GRAT เป็นวัดบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับ GQ-6 และ GAC ระหว่าง preadolescents นอกจากนี้หลักฐานการวิเคราะห์เครือข่าย nomological พบว่าคะแนนของระดับความกตัญญูสามทั้งหมดได้บวก correlated กับป่าและชีวิตคะแนนความพึงพอใจในกลุ่มอายุ (10-19 ปีเก่า) กับ magnitudes คล้ายที่พบกับตัวอย่างผู้ใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ 14 กับ 19-ปี ความสัมพันธ์กับนา และคะแนนภาวะซึมเศร้า มี magnitudes เท่าใดซึ่งโดยทั่วไปพบในผู้ใหญ่ตัวอย่าง อย่างไรก็ตาม ประจักษ์ขึ้นอยู่กับของเด็กอายุ ตัวอย่าง เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างนาและความกตัญญู (เป็นวัด โดยการ GAC) ถือ ความสัมพันธ์จะเกิดเฉพาะ 10-ถึง 11 และ 16-ปี แต่ ถ้ามีความกตัญญูวัด โดย GQ-6 ความสัมพันธ์จะเท่านั้นเกิดการเยาวชนอายุ 12 – 19 ปี การเชื่อมโยงที่แข็งแกร่ง หรือไม่มีอยู่ระหว่างคะแนนนาและความกตัญญูในวัยก่อนหน้านี้อาจมีบางสิ่งบางอย่างมีความกตัญญูยังไม่ แข็งตัวพอที่จะหักล้างการอารมณ์ลบที่อาจตรงกับแช่น้ำชั่วคราวในนับถือตนเองสังเกตนักเรียนโรงเรียนมัธยมต้น (งานกระบี่เบิก 2007)รอผลจากงานวิจัยต่อมา เรามีดังนี้คำแนะนำสำหรับนักวิจัยที่สนใจศึกษาความกตัญญูในเยาวชน แรก เบื้องต้นสนับสนุนให้ใช้แบบฟอร์ม GQ-6, GAC และ GRAT-สั้นกับ 14 กับ 19-ปียกเว้นขนาดเล็ก: GAC ที่แสดงความสัมพันธ์ต่ำมีนาในการศึกษานี้ นักวิจัยที่สอง ที่ต้องการควรใช้ GQ-6 วัดความกตัญญูในเยาวชนอย่างจริงจังพิจารณารวม 6 รายการรับปัจจัยต่ำของการโหลด ชัดเจนabstractness และเยาวชนบางรายงานก็ยากที่จะเข้าใจที่สาม นักวิจัยไม่ควรใช้แบบ GRAT-สั้นด้วยนักเรียนในช่วงอายุ 10 - 13 ปี แม้ว่าจะมีมี pros และ cons ใช้ GQ-6 หรือ GAC ศึกษาแนะนำว่า GQ-6 สเกลเสียงมากขึ้น psychometricallyสำหรับ 10 ถึง 13-ปี ถ้านักวิจัยพยายามวัดความกตัญญูใน 10 กับ 13-ปี พวกเขาควรใช้ทั้งการ GQ-6 และGAC หาพบ convergentเหตุผลแบบสั้น GRAT ดำเนินงานใน 10 การกลุ่มอายุ 13 ปีเมื่อเทียบกับ GQ-6 และ GAC อาจเนื่องการรับรู้ และผ่านข้อจำกัดของ preadolescents และสินค้าของสเกลนี้ เช่น "แต่ฉันคิดว่า มันเป็นสิ่งสำคัญรู้สึกดีเกี่ยวกับสำเร็จของคุณ ผมคิดว่า เป็นสิ่งสำคัญจำวิธีอื่น ๆ มีส่วนสำเร็จของฉัน"และ "แม้ว่าฉันโดยทั่วไปในการควบคุมชีวิตของฉัน ฉันไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า ทุกคนที่ได้สนับสนุนเราตลอดทาง มีสองรายการจากฟอร์ม GRAT-สั้นมนุษยสัมพันธ์เพิ่มขนาด สินค้าทั้งสองถึงแก่ความสามารถในการพิจารณาทั้งภายใน เป็นภายนอก attributions ผลในหนึ่งของชีวิต นี้อาจจะยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ preadolescentsอย่างใดอย่างหนึ่งเนื่องจากแรงจูงใจที่เกิดขึ้นใหม่เพื่อสร้างความเป็นอิสระอิสระ (บรอนสัน & Merryman, 2009) และหรือพวกเขาอาจยังคงถูกพัฒนา (Erickson, industriousness ของพวกเขา1968) . preadolescents เหล่านี้จึงอาจมีปัญหาในการประมวลผลคำพิพากษาที่พร้อมพิจารณาด้านสาเหตุของความรับผิดชอบส่วนบุคคลและ ของผู้อื่นในการนำเกี่ยวกับผลในชีวิตของพวกเขา นอกจากนี้ พิจารณาบุคคลขนาดใหญ่ความแตกต่างในช่วงเวลาของการย้ายจากหนึ่งรับรู้พัฒนาขั้นตอนไป (งานกระบี่เบิก 2007), เป็นไปได้ที่บางของเด็กในช่วง 10 - 13 ปีได้ไม่ได้พัฒนาขึ้นอย่างเป็นทางการดำเนินงาน(ที่เกิดขึ้นรอบอายุ 11 และ 12) และดังนั้น ก็นึกไม่ออกabstractly ในการตอบสนอง GRAT ซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีหรือไม่สินค้าเกี่ยวกับสะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์ชีวิตของคน ๆ หนึ่ง หรือปรากฏการณ์สมอง(เช่น ชื่นชมใบไม้เปลี่ยนสี) กว่าอื่นปรับขนาด ดังนั้น นี้ foci นอกอาจแกร่งมนุษยสัมพันธ์ความสัมพันธ์กับ GQ-6 และ GAC อาจทำไมผู้เข้าร่วมตอบแตกต่างกันเมื่อเปรียบเทียบกับเหล่านี้สมดุลอื่น ๆควรจดบันทึกที่ค้นพบที่ไม่สอดคล้องกันสำหรับ 10-การ13 ปีอาจเป็น เพราะความแตกต่างพัฒนา นั่นก็คือมีแนวโน้มที่เกิดขึ้นระหว่าง 7 และ 10 ปี (Emmons ความกตัญญูและเชลตัน 2002), เป็นไปได้ว่า ความกตัญญูได้พัฒนาแต่ไม่เสถียรในเด็กกลุ่มนี้อายุ ดังนั้น สี่ของเราคำแนะนำเป็นที่วิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่าวัดความกตัญญูสำหรับ 10 ถึง 13-ปี แม้ว่าข้อมูลของเราแนะนำหลักฐานบางอย่างแน่นอนสำหรับความของ GQ-6 คะแนนกับเยาวชนในกลุ่มอายุนี้ เราถูกจำกัดในการ generalizabilityของเราสรุปจากการสุ่มตัวอย่างของเราจำกัดตัวแปรเกณฑ์จากจักรวาลเป็นไปได้ของตัวแปรในเครือข่ายของเรา nomologicalวิเคราะห์ ดังนั้น กันจากการทำวิจัยเพิ่มเติมบน 10-การ13 ปีกับ GQ-6 และรวมถึงอาร์เรย์ที่กว้างของตัวแปร(เช่น narcissism พฤติกรรม prosocial เอาใจใส่), วิธีการอื่นการสร้างสเกลความกตัญญูโดยเฉพาะในวัยนี้กลุ่ม เมื่อออกแรง psychometrically ขนาด 10-ถึง13 ปี นักวิจัยได้แล้วได้ตรวจสอบแต่ละและดีเทอร์มิแนนต์สิ่งแวดล้อมในการพัฒนาของความกตัญญูเข้าร่วมโดยเฉพาะการเกิดขึ้นของ requisite สังคมรับรู้ประเมินทักษะ (Froh et al., 2011) และที่ codevelopmentของกระบวนการอื่นๆ ที่ยังสนับสนุนเจริญรุ่งเรือง (Emmons2007) ซึ่งจะช่วยให้นักจิตวิทยาเพื่อแยกผลประโยชน์ของความกตัญญูการพัฒนามนุษย์ และใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับบริษัทฯทฤษฎีพัฒนาของความกตัญญูจึงเป็นความจำเป็นที่นักวิจัยสร้างของแข็ง – และความน่าเชื่อถือ —มูลนิธิประจักษ์เพื่อสร้างการศึกษาในอนาคต จะแสวงหาไม่สมบูรณ์ถ้าความกตัญญูปรับขนาดใช้สมอิทธิพลผล ตัวอย่าง การศึกษาหนึ่งพบว่าความกตัญญูไม่เกี่ยวข้องกับนาใน 11 กับ 13-ปี (Froh, Yurkewicz, &Kashdan, 2009) แต่นักวิจัยเหล่านี้ใช้ GAC ที่วัดความกตัญญู พวกเขาได้ใช้ GQ-6 พวกเขาอาจพบเป็นค่าลบความสัมพันธ์ระหว่างความกตัญญูและเรี่ยม ดังนั้น บางการศึกษาความกตัญญูในเยาวชน ถ้ามากกว่าเหมาะสมประเมินก่อนหน้านี้ใช้ อาจมาสรุปแตกต่างกันแม้ว่าปัจจุบันการศึกษา ให้การสนับสนุนบางอย่างสำหรับการใช้ปรับขนาดความกตัญญูบางอย่างผู้ใหญ่กับเยาวชนอายุ 10 – 19 ปีปัญหาที่สำคัญควรพิจารณาเมื่อพยายามที่จะวัดความกตัญญูในเด็กอายุน้อยกว่า 10 ปี ครั้งแรก แม้ว่าการวิจัยชี้ให้เห็นว่า ความกตัญญูจะพัฒนาโดย อายุ 10 (เกรแฮม1988), นักวิชาการบางคนเชื่อว่า มันขึ้นทีละน้อยระหว่าง 7และอายุ 10 ปี (Emmons และเชลตัน 2002) ถ้านี้เป็นจริง แล้วสามารถวัดหนึ่งครอบครองที่มีหน้าต่างขนาดใหญ่พัฒนาหรือไม่ Empirically นักวิจัยตรวจสอบปรากฏการณ์ที่มีความกระตือรือร้นมักจะ ตรวจสอบ precursors ไปปรากฏการณ์ (งานกระบี่เบิก 2007) ดังนั้น นักวิจัยสนใจในการประเมินความกตัญญูในเด็กอายุน้อยกว่าอายุ 10 อาจพิจารณาตรวจสอบพฤติกรรมที่ส่งเสริมการเพิ่มผลประโยชน์แลกเปลี่ยนซึ่งมีแนวโน้มจะเป็น precursors การโอนการครอบครองเกิดขึ้นทวงบุญคุณ (เช่น เอาใจใส่ prosocial พฤติกรรม และมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ประโยชน์ร่วมกัน) สอง ทะลึ่งความกตัญญูได้พัฒนาพอจะวัดได้อย่างง่าย ๆ ด้วยตนเองรายงานหนึ่งต้องพิจารณาทำความเข้าใจในการอ่านของเด็กและระดับการอ่านสเกล ตัวอย่าง การอ่านระดับแบบฟอร์มสั้น GRAT เป็นระดับสี่ เมื่อเด็กอายุประมาณ 9 ปีเก่า ดังนั้น ผลลัพธ์ หรือใด ๆ ขาดดังกล่าว โดยใช้แบบฟอร์ม GRAT-สั้นสามารถ confounded มีค่าเฉลี่ย 7 หรือ 8-ปีโดยทำความเข้าใจในการอ่านของเด็ก เป็นวิธีหนึ่งในการแก้ไขปัญหานี้การใช้รายงานหลัก รายงานหลัก นอกจากนี้ นอกจากนี้ยังสามารถใช้วัดมี precursors อื่น ๆ ในการพัฒนาของความกตัญญู(เช่น แนะนำความสนใจของเด็กเพื่อประโยชน์ของการประเมินผลและการสร้างโมเดลความกตัญญู) แน่นอน บางนักวิจัยที่ใช้หลักpurport รายงานความสามารถในการวัดจุดแข็งในเด็กได้ก่อนให้เด็กตัวเอง ตนเองรายงานเหล่านี้จุดแข็ง (ปาร์คแอนด์ Peterson, 2006) ร่วมกัน ความกังวลเหล่านี้แนะนำความกตัญญูที่นักวิจัยจะมีการใช้แตกต่างกันยื่นเมื่อวัดความกตัญญูในเด็กทั้งสองคนและเก่ากว่าอายุ 10

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ถึงแม้ว่าบางคนเขียนได้เขียนเรื่องของความกตัญญูใน
เยาวชน ( โบโน่& froh , 2009 ; froh &โบโน่ , 2008 ; froh et al . , 2007 ) ,
นี่เป็นครั้งแรกที่รู้จักเชิงประจักษ์พยายามที่จะสร้างคุณสมบัติไซโครเมตริก
ของทั้งสามใช้กันอย่างแพร่หลายใน
ความกตัญญูในประชากรนี้ : gq-6 แก๊กสั้น , และทวด
แบบฟอร์ม การใช้กลุ่มเดียวและหลายกลุ่ม
cfas เราจะพบว่าปัจจัยโครงสร้างของเกล็ดความกตัญญูเหล่านี้คล้ายกับที่พบ
กับผู้ใหญ่ ( เช่น ไทสัน et al . , 2002 ) , และมีความ
ข้ามกลุ่มอายุ ( 10 – 19 ปี ) คะแนนขอบคุณ
ทั้งหมดสามระดับ มีการประเมินความสอดคล้องที่ยอมรับได้ภายในข้ามกลุ่มอายุ

ส่วนความตรงลู่เข้าพบว่า
แม้ว่าคะแนนของความกตัญญูทั้งหมดสามระดับ มีความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆสำหรับ
14 - 19 ปี ทวด แบบฟอร์มสั้น
คะแนนมีแนวโน้มที่จะแสดงต่ำมีความสัมพันธ์กับคะแนนของคนอื่น
2 มาตรการในหมู่เด็กน้อง ( 10 - 13 ปี ) แนะนำว่า ทวด แบบฟอร์มสั้น ๆ

เทียบวัดสิ่งต่าง ๆ กับ gq-6 GAC และความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่าง . นอกจากนี้
หลักฐานการวิเคราะห์เครือข่าย nomological พบว่า คะแนนของทั้ง 3 ระดับครับ

มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจในชีวิตป่าและคะแนนในกลุ่มอายุ 10 – 19 ปี
เก่า ) ที่มีขนาดคล้ายกับที่พบตัวอย่างผู้ใหญ่
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ 14 - 19 ปีขึ้นไป ความสัมพันธ์กับนา
คะแนนภาวะซึมเศร้ากับขนาดโดยทั่วไปคล้าย
พบในตัวอย่างผู้ใหญ่ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับอายุของ
เด็ก ตัวอย่างเช่น เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างนาและความกตัญญู (
วัดโดย GAC ) จะพิจารณา เช่น ความสัมพันธ์จะออกมาประมาณ 10 - 11 - 16 ปีขึ้นไป แต่ถ้าความกตัญญูเป็น
วัดโดย gq-6 เช่นความสัมพันธ์จะออกมาสำหรับ
เยาวชน 12 – 19 ปี อ่อนแอ หรือ ไม่มีการเชื่อมโยงระหว่าง
นาและความกตัญญูคะแนนในวัยก่อนหน้านี้เหล่านี้อาจมีอะไร
อะไรกับความกตัญญูไม่แข็งตัวพอที่จะต้าน
อารมณ์เชิงลบที่อาจสอดคล้องกับลงชั่วคราวในตนเองพบในนักเรียน ม.ต้น
( Berk , 2007 ) .
รอผลจากการวิจัยต่อไป เราขอเสนอคำแนะนำสำหรับนักวิจัยสนใจในการศึกษาความกตัญญู
ในเยาวชนต่อไป

ครั้งแรกสนับสนุนเบื้องต้นคือให้ใช้
gq-6 GAC และทวด , แบบฟอร์มสั้น 14 - 19 ปี ด้วยข้อยกเว้น
ขนาดเล็ก : แก๊กแสดงความสัมพันธ์ลด
ด้วยนา ในการศึกษานี้ สองนักวิจัยที่ต้องการ
ใช้ gq-6 วัดความกตัญญูในเยาวชนอย่างจริงจังควรพิจารณายกเว้นข้อ 6
ให้โหลดของปัจจัยน้อย เป็นนามธรรมแจ่มแจ้ง
,และเยาวชนรายงานมันเข้าใจยาก .
3 นักวิจัยไม่ควรใช้รูปแบบสั้น ๆด้วย
ทวดนักเรียนใน 10 - ช่วง อายุ 13 ปี แม้ว่าจะมีปรากฏ
มีข้อดีและข้อเสียกับการใช้ทั้ง gq-6 หรือแก๊ก การศึกษาแสดงให้เห็นว่า gq-6
เป็นอีกเสียง psychometrically มาตราส่วน
10 - 13 ปีขึ้นไป ถ้านักวิจัยพยายามที่จะวัดความกตัญญู
10 - 13 ปีพวกเขาอาจจะใช้ทั้ง gq-6 และ
ก๊าก มอง หา การค้นพบ
เหตุผลของทวด แบบฟอร์มสั้น ๆแสดงงานใน 10 -

อายุ 13 ปีเมื่อเทียบกับ gq-6 GAC และอาจเกิดจากการรับรู้ และประสบการณ์

รายการและข้อจำกัดของความสัมพันธ์ใกล้ชิดขนาดนี้ ตัวอย่างเช่น " ฉันคิดว่ามันสำคัญ
รู้สึกดีกับความสำเร็จของคุณฉันคิดว่ามันก็สำคัญ
จำได้ไหม ว่าคนอื่นต้องมีส่วนร่วมกับความสำเร็จของฉัน "
" ถึงแม้ว่าผมจะควบคุมชีวิตของฉันฉันไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าเกี่ยวกับ
คนที่สนับสนุนผมตลอดทาง " สองรายการจากทวด แบบฟอร์มสั้น ๆ ของบุคคล
เลิศมิติ ทั้งสองรายการ หมายถึง ความสามารถที่จะพิจารณา
ทั้งภายนอกภายใน ตลอดจนการให้ผลในชีวิต
เป็นหนึ่ง นี้อาจจะยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความสัมพันธ์ใกล้ชิด
เหมือนกัน เพราะเป็นแรงจูงใจใหม่สร้างความเป็นอิสระ
และเอกราช ( บรอน&แมร์รี่เมิ่น , 2009 ) หรือเพราะพวกเขาอาจจะพัฒนา
ความพากเพียรของพวกเขา ( Erickson
1968 ) จึงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดเหล่านี้อาจจะยาก
การประมวลผลคำตัดสินที่พร้อมกันพิจารณาสาเหตุที่บทบาทของความรับผิดชอบส่วนบุคคลของตนเอง และของผู้อื่น

ในนำเกี่ยวกับผลลัพธ์ในชีวิต นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาความแตกต่างระหว่างบุคคล
ขนาดใหญ่ในเวลาของการย้ายจากระยะหนึ่งทางปัญญาเพื่อพัฒนาการ
ถัดไป ( Berk , 2007 ) , มันเป็นไปได้ว่าบางส่วนของเด็ก
ใน 10 - 13 ปี ช่วงที่ยังไม่พัฒนา การดำเนินงานอย่างเป็นทางการ
( ซึ่งเกิดขึ้นรอบๆวัย 11 และ 12 ) และดังนั้นจึงไม่สามารถที่จะคิด
abstractly ตอบสนองต่อทวด ซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีรายการเพิ่มเติม
เรื่องสะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์ชีวิตของคนๆ หนึ่ง หรือมองปรากฏการณ์
( เช่นซื้อใบเปลี่ยนสี ) มากกว่าระดับอื่น ๆ

ดังนั้น เหล่านี้บันทึกนอกจากนี้อาจแข็งแกร่งบุคคล
โฟกัสเมื่อเทียบกับ gq-6 GAC และอาจเป็นเหตุให้ผู้เข้าร่วม
การตอบสนองที่แตกต่างเมื่อเทียบกับเครื่องอื่น ๆเหล่านี้ .
มันควรสังเกตว่าไม่ใช้ 10 - 13 ปี

อาจจะเนื่องจากความแตกต่างของพัฒนาการ นั่นคือ มีความกตัญญู แนวโน้มที่เกิดขึ้นใหม่
ระหว่าง 7 และ 10 ปี ( ค้นหา
& เชลตัน , 2002 ) มันเป็นไปได้ว่า ความกตัญญูได้พัฒนา
แต่ไม่มั่นคงในเด็กวัยนี้ ดังนั้น ,
4 ของเราแนะนำว่า การวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบวิธีการวัด

ขอบคุณสำหรับ 10 - 13 ปี แม้ว่า
ข้อมูลแนะนำหลักฐานเบื้องต้นเพื่อความถูกต้องของ gq-6 คะแนน
กับเยาวชนในกลุ่มนี้ พวกเราจะถูก จำกัด ในการสรุปอ้างอิง
บทสรุปของเราเนื่องจากเราจำกัดจำนวนตัวแปรเกณฑ์
จากเป็นไปได้ของตัวแปรในจักรวาล
nomological เครือข่ายของเราการวิเคราะห์ ดังนั้น นอกเหนือจากการทำวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับ 10 -
13 ปีกับ gq-6 รวมทั้งอาร์เรย์ที่กว้างขึ้นของตัวแปร ( เช่น หลงตัวเอง
, พฤติกรรมเสริมสร้างสังคมเห็นใจ ) วิธีอื่น
จะสร้างความกตัญญูแบบเฉพาะสำหรับอายุ
นี้กลุ่ม เมื่อการออกแบบระดับที่แข็งแกร่ง psychometrically

10 - 13 ปี นักวิจัยจึงได้ศึกษาบุคคล
สิ่งแวดล้อมและปัจจัยในการพัฒนาของความกตัญญู
เรียนโดยเฉพาะการเกิดขึ้นของสังคม การประเมินทักษะการคิดที่จำเป็น
( froh et al . , 2011 ) และ codevelopment
ของกระบวนการอื่น ๆที่ยังสนับสนุน เฟื่องฟู ( ค้นหา
, 2550 ) นี้จะช่วยให้นักจิตวิทยาที่จะแยกแยะผลประโยชน์
ขอบคุณสำหรับการพัฒนามนุษย์และให้พื้นฐานสำหรับการอนุพันธ์
ทฤษฎีพัฒนาการของความกตัญญู
ขวางที่นักวิจัยสร้างความมั่นคงและเชื่อถือได้ -
เชิงประจักษ์รากฐานเพื่อสร้างอนาคตการศึกษา การแสวงหานี้จะถูกถ้าความกตัญญู

เครื่องใช้ไม่เหมาะสมต่อผลลัพธ์ ตัวอย่างเช่น การศึกษาหนึ่งพบว่า ความกตัญญู
ก็ไม่เกี่ยวกับอายุ 11 - 13 ปี ( froh yurkewicz & , ,
kashdan , 2009 )แต่นักวิจัยเหล่านี้ใช้ถ่านวัด
กตัญญู พวกเขาใช้ gq-6 พวกเขาอาจได้พบความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างความกตัญญูและนา
. ดังนั้นบางส่วนของการศึกษาเยาวชนในความกตัญญู

ถ้ามาตรการที่เหมาะสมมาใช้ อาจได้ข้อสรุปที่แตกต่างกัน แม้ว่าการศึกษาในปัจจุบันมีบาง

สนับสนุนใช้ผู้ใหญ่บางคนที่มีความกตัญญูระดับเยาวชนอายุ 10 – 19 ปี
ประเด็นสําคัญที่ควรพิจารณาเมื่อพยายามที่จะวัด
ความกตัญญูในเด็กอายุน้อยกว่า 10 ปี ครั้งแรก แม้ว่าการวิจัยชี้ให้เห็นว่า ความกตัญญูคือการพัฒนาโดยอายุ 10 ( Graham
1988 ) , นักวิชาการบางคนเชื่อว่ามันโผล่ออกมาเรื่อย ๆระหว่าง
7 และ 10 ปี ( ค้นหา& เชลตัน , 2002 ) ถ้าเป็นจริงแล้ว
วิธีการหนึ่งที่สามารถวัดมีอัธยาศัยที่มีหน้าต่างขนาดใหญ่ของการพัฒนา ? เชิงประจักษ์ , นักวิจัยตรวจสอบปรากฏการณ์
ที่ช้าพัฒนามีแนวโน้มที่จะตรวจสอบสารตั้งต้น ปรากฏการณ์เหล่านี้
( Berk , 2007 ) ดังนั้น นักวิจัยที่สนใจในการประเมิน
ความกตัญญูในเด็กอายุน้อยกว่าอายุ 10 อาจพิจารณาตรวจสอบพฤติกรรมที่ส่งเสริมคุณค่า

ของผลประโยชน์แลกเปลี่ยนซึ่งอาจเป็นสารตั้งต้นที่จะเกิดนิสัย
ขอบคุณ ( เช่น ความเห็นอกเห็นใจ พฤติกรรมเสริมสร้างสังคมและ
มีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกัน ) ประการที่สอง สมมุติว่า
ความกตัญญูได้พัฒนาพอที่จะวัดผ่าน 5
, หนึ่งต้องพิจารณาการอ่านของเด็กและ
อ่านระดับของมาตราส่วน ตัวอย่างเช่นระดับการอ่าน
ทวด แบบฟอร์มสั้น ๆคือ เกรด 4 ตอนที่เด็กอยู่ประมาณ 9 ปี
เก่า ดังนั้น ผลลัพธ์ใด ๆ หรือขาดแคลนดังกล่าว ใช้รูปแบบสั้น ๆ ทวด
กับเฉลี่ย 7 - หรือวัย 8 ขวบอาจจะสับสนเพราะการอ่าน
เด็ก วิธีหนึ่งที่จะแก้ไขปัญหานี้คือ
ใช้รายงานผู้ปกครอง ผู้ปกครองรายงาน นอกจากนี้ ยังอาจใช้
วัดตั้งต้นอีกในการพัฒนาความกตัญญู
( เช่นแนวทางความสนใจของเด็กที่จะได้รับการประเมินและแบบจำลอง
ขอบคุณ ) แน่นอนบางนักวิจัยที่ใช้รายงานผู้ปกครอง
ความหมายสามารถวัดจุดแข็งในเด็กแม้
ก่อนที่เด็กตัวเองสามารถให้ self-reports จุดแข็งเหล่านี้
( ปาร์ค& Peterson , 2006 ) ด้วยกัน ความกังวลเหล่านี้แนะนำ
ที่นักวิจัยความกตัญญู อาจจะต้องใช้เวลาที่แตกต่างกัน
วิธีเมื่อวัดความกตัญญูในเด็กทั้งน้อง
และแก่กว่าอายุ 10