IntroductionThe increase in fresh f

Introduction

The increase in fresh fruit and vegetable consumption has led to an increase in foodborne outbreaks associated with their consumption. A number of outbreaks associated with consumption of lettuce contaminated with Listeria monocytogenes ( Francis et al., 1999 and Sagoo et al., 2003), Salmonella spp. ( Crook et al., 2003, Horby et al., 2003 and Takkinen et al., 2005) and Escherichia coli O157:H7 ( Ethelberg et al., 2010, Friesema et al., 2007 and Friesema et al., 2008) have been reported.

Minimally processed vegetables can be contaminated by pathogens and there is no kill step involved in the processing of these vegetables. Therefore the need for intervention methods to maintain the safety of minimally processed produce is very important (Abadias et al., 2008, Abadias et al., 2011 and Beuchat, 1996). A variety of disinfectants (including chlorine, hydrogen peroxide, organic acids and ozone) have been used to reduce initial bacterial populations on minimally processed produce (Beuchat, 1998). Chlorine is the most widely used sanitizer in the fresh produce industry. However, studies indicate that chlorine concentrations traditionally used (50–200 ppm) are not effective in reducing pathogen loads on fresh-cut produce (Behrsing et al., 2000, Delaquis et al., 2002 and Lee and Baek, 2008). Moreover, a prolonged exposure to chlorine vapor may cause adverse effects to the workers, may affect the quality of foods and also adversely affect the environment (Beuchat, 1998). Thus, there is a need for better, safer and more environmentally friendly methods to reduce the contamination. Therefore, it is desirable to preserve foods by natural means.

Biological control fits well with this new tendency, and several bacteria and yeasts have been identified as bioprotective agents (Vermeiren et al., 2004). The native microbiota present on the surface of fresh produce can play an important role as they compete with the pathogens for physical space and nutrients and/or producing antagonistic compounds that negatively affect the viability of pathogens (Liao and Fett, 2001 and Parish et al., 2003). Several antagonistic microorganisms have been used to inhibit the growth of foodborne pathogens (FBP) (Janisiewicz et al., 1999 and Leverentz et al., 2006). Recently, a strain of Pseudomonas graminis CPA-7 has been used to prevent the growth of FBP in fresh-cut apples ( Alegre et al., 2013a and Alegre et al., 2013b) and melon ( Abadias et al., 2014).

The bacteriocin nisin actually has GRAS (generally recognized as safe) status by FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations), WHO (World Health Organization) as well as the FDA (USA Food and Drug Administration). In the European Union (EU) it is an approved preservative additive for use in certain foods (E-234) (Randazzo et al., 2009). Nisin and other bacteriocins produced by Lactic Acid Bacteria (LAB) have received a great deal of attention because they are produced by bacteria largely considered beneficial to human health and to food production. The use of nisin as a biopreservative has been widely investigated in a large variety of fresh and processed foods. Concerning vegetables, Allende et al. (2007) and Randazzo et al. (2009) evaluated the effect of bacteriocin-containing washing solutions on survival of L. monocytogenes in fresh-cut lettuce at refrigerated temperatures. Both authors observed a decrease on L. monocytogenes populations after treatment with nisin.

Bacteriophage (phage) prophylaxis is also a possible natural method to be used as a biopreservative. Phages are bacterial viruses that invade specific bacterial cells, disrupt bacterial metabolism, and cause the bacterium to lyse without compromising the viability of other flora in the habitat. They are the most abundant microorganisms in our environment (Brussow and Hendrix, 2002) and are present in high numbers in water and foods (Hsu et al., 2002 and Kennedy et al., 1986). Promising results using phage biocontrol have been reported for several pathogens, including Salmonella spp. ( Guenther et al., 2012, Kocharunchitt et al., 2009 and Leverentz et al., 2001), L. monocytogenes ( Carlton et al., 2005, Dykes and Moorhead, 2002, Guenther et al., 2009, Leverentz et al., 2003 and Oliveira et al., 2014) and E. coli O157:H7 ( Abuladze et al., 2008, Sharma et al., 2009 and Viazis et al., 2011). There are several commercialized phage preparations, such as ListShield™ and EcoShield™ (Intralytix, Inc., USA), Agriphage™ (Omnilytics, Inc., USA), Listex™ P100 and Salmonellex™ (Micreos Food Safety, The Netherlands).

The aim of this study was to evaluate native microorganisms from fresh and fresh-cut fruits and vegetables for potential inhibitory effect against FBP on lettuce. The best antagonist together with P. graminis CPA-7, nisin and two commercial phage preparations (Listex P100 and Salmonellex) were tested as potential biopreservative agents on minimally processed lettuce under simulated commercial conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำเพิ่มการบริโภคผักและผลไม้สดได้นำไปเพิ่มใน foodborne ระบาดที่สัมพันธ์กับปริมาณการใช้ของพวกเขา จำนวนระบาดที่เกี่ยวข้องกับการใช้ผักกาดหอมปนออลิ monocytogenes (Francis et al., 1999 และ Sagoo และ al., 2003), โอซัล (คนร้อยเอ็ด al., 2003, Horby และ al., 2003 และ Takkinen et al., 2005) และ Escherichia coli O157:H7 (Ethelberg et al., 2010, Friesema et al., 2007 และ Friesema et al., 2008) มีการรายงานผักดำเนินสะดวกสามารถปนเปื้อนจากโรค และมีขั้นตอนไม่ฆ่าที่เกี่ยวข้องในการประมวลผลของผักเหล่านี้ จึง ต้องการวิธีการแทรกแซงเพื่อรักษาความปลอดภัยของผลิตดำเนินสะดวกเป็นอย่างยิ่ง (Abadias et al., 2008, Abadias et al., 2011 และ Beuchat, 1996) ความหลากหลายของ disinfectants (รวมทั้งคลอรีน ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ กรดอินทรีย์ และโอโซน) มีการใช้ลดประชากรแบคทีเรียเริ่มต้นในการผลิตดำเนินสะดวก (Beuchat, 1998) คลอรีนมีการใช้น้ำยาฆ่าเชื้อในอุตสาหกรรมสด อย่างไรก็ตาม การศึกษาระบุว่า คลอรีนความเข้มข้นซึ่งใช้ (50-200 ppm) มีประสิทธิภาพในการลดการศึกษาโหลดบนตัดผลิต (Behrsing และ al., 2000, Delaquis และ al., 2002 และลี และ Baek, 2008) นอกจากนี้ เปิดรับแสงนานจะไอคลอรีนอาจทำส่งผลให้ผู้ปฏิบัติงาน อาจส่งผลกระทบต่อคุณภาพของอาหาร และยังส่งผลกระทบสิ่งแวดล้อม (Beuchat, 1998) ดังนั้น มีความจำเป็นสำหรับวิธีการดีกว่า ปลอดภัย และเป็นมิตรมากขึ้นเพื่อลดการปนเปื้อน ดังนั้น จึงเป็นสมควรเก็บรักษาอาหาร โดยวิธีธรรมชาติควบคุมที่เหมาะสมกับแนวโน้มใหม่นี้ และแบคทีเรียและ yeasts หลายแห่งได้รับการระบุเป็นตัวแทน bioprotective (Vermeiren et al., 2004) Microbiota ดั้งเดิมที่อยู่บนพื้นผิวของผลิตผลสดสามารถเล่นมีบทบาทสำคัญจะแข่งขันกับโรคในพื้นที่จริง และสารอาหาร และ/หรือผลิตสารต่อต้านที่เป็นอันตรายต่อชีวิตของโรค (เลี้ยว และ Fett, 2001 และแพริชและ al., 2003) มีการใช้หลายต่อต้านจุลินทรีย์ยับยั้งการเติบโตของโรค foodborne (FBP) (Janisiewicz et al., 1999 และ Leverentz และ al., 2006) เมื่อเร็ว ๆ นี้ ต้องใช้ของ Pseudomonas graminis CPA-7 มีการใช้เพื่อป้องกันการเจริญเติบโตของ FBP ตัดแอปเปิ้ล (al. et อเลเกร 2013a และอเลเกรร้อยเอ็ด al., 2013b) และแตง (Abadias et al., 2014)Bacteriocin nisin ได้จริงดิกราส์ (โดยทั่วไปรู้จักเป็นเซฟ) สถานะ โดย FAO (อาหารและเกษตรองค์กรสหประชาชาติ), (องค์การอนามัยโลก) และ FDA (สหรัฐอเมริกาอาหารและยา) ในสหภาพยุโรป (EU) ได้มี preservative อนุมัติสามารถใช้ในอาหารบางอย่าง (E-234) (Randazzo et al., 2009) Nisin และ bacteriocins อื่น ๆ ผลิตโดยแบคทีเรียกรดแลกติก (LAB) ได้รับความสนใจมากเนื่องจากมีผลิต โดยแบคทีเรียส่วนใหญ่ถือว่าเป็นประโยชน์ ต่อสุขภาพมนุษย์ และ การผลิตอาหาร สอบสวนการใช้ nisin เป็นแบบ biopreservative ในความหลากหลายของอาหารสด และประมวลผลอย่างกว้างขวาง เกี่ยวกับผัก Allende et al. (2007) และ Randazzo et al. (2009) ประเมินผลของ bacteriocin ประกอบด้วยวิธีซักผ้าอยู่รอดของ L. monocytogenes ในผักกาดหอมตัดที่อุณหภูมิตู้เย็นและ ผู้เขียนทั้งสองสังเกตบน L. monocytogenes ประชากรลดลงหลังการรักษาด้วย nisinProphylaxis แบคที (phage) เป็นวิธีการธรรมชาติที่สามารถใช้เป็นแบบ biopreservative Phages เป็นไวรัสแบคทีเรีย ที่บุกเฉพาะเซลล์แบคทีเรีย รบกวนเมแทบอลิซึมของแบคทีเรีย แบคทีเรียกับ lyse โดยไม่สูญเสียชีวิตของดอกไม้อื่น ๆ ในอยู่อาศัยทำให้เกิด พวกเขามีจุลินทรีย์มากที่สุดในสภาพแวดล้อมของเรา (Brussow และ Hendrix, 2002) และแสดงตัวเลขที่สูงในน้ำและอาหาร (al. et ซู 2002 และเคนเนดี et al., 1986) สัญญามีการรายงานผลโดยใช้ phage biocontrol สำหรับโรคทั้งหลาย รวมทั้งสายโอ (Guenther et al., 2012, Kocharunchitt et al., 2009 และ Leverentz และ al., 2001), L. monocytogenes (คาร์ลเอ็ด al. ปี 2005, Dykes และ Moorhead, 2002, Guenther et al., 2009, Leverentz และ al., 2003 และ al. Oliveira ร้อยเอ็ด 2014) และ E. coli O157:H7 (Abuladze et al., 2008, Sharma et al , 2009 และ Viazis et al., 2011) มี commercialized phage เตรียมหลาย เช่น ListShield ™ ™ EcoShield (Intralytix, Inc., USA), Agriphage ™ (Omnilytics, Inc., USA), Listex ™ P100 และ Salmonellex ™ (ความปลอดภัยของอาหาร Micreos ประเทศเนเธอร์แลนด์)จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ประเมินจุลินทรีย์ท้องถิ่นจากผักเป็นลิปกลอสไขลักษณะพิเศษกับ FBP บนผักกาดหอมและผลไม้สด และการตัด สุดเป็นศัตรูกับ P. graminis CPA-7, nisin และเตรียม phage พาณิชย์สอง (Listex P100 และ Salmonellex) ถูกทดสอบเป็น biopreservative ตัวแทนที่มีศักยภาพบนผักกาดหอมผ่าประมวลผลภายใต้เงื่อนไขทางการค้าที่เลียนแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้นในการเพิ่มขึ้นของผลไม้สดและบริโภคผักได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการระบาดของโรคที่เกิดจากอาหารที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคของพวกเขา จำนวนการระบาดของโรคที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคผักกาดหอมปนเปื้อนด้วยเชื้อ Listeria monocytogenes (ฟรานซิส et al., 1999 และ Sagoo et al., 2003), Salmonella spp (งอ et al, 2003 Horby, et al, 2003 และ Takkinen et al, 2005...) และ Escherichia coli O157: H7 (... Ethelberg et al, 2010 Friesema et al, 2007 และ Friesema et al, 2008) ได้รับรายงาน. ผักแปรรูปน้อยที่สุดสามารถปนเปื้อนเชื้อโรคและมีขั้นตอนการฆ่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในการประมวลผลของผักเหล่านี้ ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องใช้วิธีการแทรกแซงในการรักษาความปลอดภัยของการประมวลผลน้อยที่สุดการผลิตเป็นสิ่งสำคัญมาก (Abadias et al., 2008 Abadias et al., 2011 และ Beuchat, 1996) ความหลากหลายของสารฆ่าเชื้อ (รวมทั้งคลอรีนไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์, กรดอินทรีย์และโอโซน) ได้ถูกนำมาใช้เพื่อลดประชากรแบคทีเรียเริ่มต้นในการประมวลผลน้อยที่สุดผลิต (Beuchat, 1998) คลอรีนจะใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมเจลทำความสะอาดผักผลไม้สด อย่างไรก็ตามการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามีความเข้มข้นของคลอรีนใช้แบบดั้งเดิม (50-200 ppm) ไม่ได้มีประสิทธิภาพในการลดการโหลดเชื้อโรคในผักผลไม้สดตัด (Behrsing et al., 2000 Delaquis et al., 2002 และลีและ Baek 2008) นอกจากนี้การสัมผัสเป็นเวลานานถึงไอคลอรีนอาจก่อให้เกิดผลกระทบกับแรงงานอาจส่งผลกระทบต่อคุณภาพของอาหารและยังส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม (Beuchat, 1998) ดังนั้นจึงมีความจำเป็นในการที่ดีกว่าวิธีการที่ปลอดภัยและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อลดการปนเปื้อน ดังนั้นจึงเป็นที่พึงปรารถนาที่จะรักษาอาหารโดยวิธีธรรมชาติ. การควบคุมทางชีวภาพพอดีกับแนวโน้มใหม่นี้และแบคทีเรียยีสต์และหลายได้รับการระบุว่าเป็นตัวแทน bioprotective (Vermeiren et al., 2004) microbiota พื้นเมืองอยู่บนพื้นผิวของวัตถุดิบสดใหม่สามารถเล่นบทบาทสำคัญในฐานะที่พวกเขาแข่งขันกับเชื้อโรคสำหรับพื้นที่ทางกายภาพและสารอาหารและ / หรือผลิตสารปฏิปักษ์ที่มีผลเสียต่อชีวิตของเชื้อโรค (เหลียวและเฟทท์ปี 2001 และตำบล et al, , 2003) จุลินทรีย์ปฏิปักษ์หลายคนได้รับใช้ในการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อโรคที่เกิดจากอาหาร (FBP) (Janisiewicz et al., 1999 และ Leverentz et al., 2006) เมื่อเร็ว ๆ นี้สายพันธุ์ของเชื้อ Pseudomonas graminis CPA-7 ได้ถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันการเจริญเติบโตของแอปเปิ้ลใน FBP สดตัด (อาเลเกร et al., 2013a และอาเลเกร et al., 2013b) และแตงโม (Abadias et al., 2014) ไนซิแบคจริงมี GRAS (ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปเป็นที่ปลอดภัย) สถานะโดย FAO (องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ) WHO (องค์การอนามัยโลก) เช่นเดียวกับองค์การอาหารและยา (สหรัฐอเมริกาอาหารและยา) ในสหภาพยุโรป (EU) เป็นสารเติมแต่งสารกันบูดอนุมัติให้ใช้ในอาหารบางชนิด (E-234) (Randazzo et al., 2009) ไนซิ bacteriocins และอื่น ๆ ที่ผลิตโดยแบคทีเรียแลคติกแอซิด (LAB) ได้รับการจัดการที่ดีของความสนใจเพราะพวกเขามีการผลิตโดยแบคทีเรียส่วนใหญ่คิดว่าเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของมนุษย์และการผลิตอาหาร การใช้งานของไนซินเป็น biopreservative ได้รับการตรวจสอบกันอย่างแพร่หลายในความหลากหลายของอาหารที่สดและแปรรูป ผักที่เกี่ยวข้องกับอัลเลนและอัล (2007) และ Randazzo et al, (2009) การประเมินผลกระทบของแบคที่มีการแก้ปัญหาการซักผ้าในการอยู่รอดของ L. monocytogenes ในผักกาดหอมสดตัดที่อุณหภูมิในตู้เย็น ผู้เขียนทั้งสองตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการลดลงของประชากรลิตร monocytogenes หลังการรักษาด้วยไนซิ. แบคที (phage) การป้องกันโรคนี้ยังเป็นวิธีธรรมชาติที่เป็นไปได้ที่จะใช้เป็น biopreservative phages เป็นไวรัสแบคทีเรียที่บุกเซลล์แบคทีเรียเฉพาะการเผาผลาญทำลายแบคทีเรียและก่อให้เกิดเชื้อแบคทีเรียที่จะ Lyse โดยไม่สูญเสียความมีชีวิตของพืชอื่น ๆ ในที่อยู่อาศัย พวกเขาเป็นจุลินทรีย์ที่มีมากที่สุดในสภาพแวดล้อมของเรา (Brussow และเฮนดริก, 2002) และที่มีอยู่ในตัวเลขที่สูงในน้ำและอาหาร (Hsu et al., 2002 และเคนเนดี้ et al., 1986) แนวโน้มผลใช้ควบคุมทางชีวภาพทำลายจุลินทรีย์ได้รับรายงานเชื้อโรคหลายแห่งรวมถึงเชื้อ Salmonella spp (กุนเธอร์ et al., 2012, Kocharunchitt et al., 2009 และ Leverentz et al., 2001) monocytogenes ลิตร (คาร์ลตัน et al., 2005 และเลสเบี้ยนมัวร์เฮด 2002 กุนเธอร์ et al., 2009 Leverentz et al, ., 2003 และ Oliveira et al, 2014) และเชื้อ E. coli O157:.... H7 (Abuladze et al, 2008, Sharma et al, 2009 และ Viazis et al, 2011) มีหลายการเตรียมการทำลายจุลินทรีย์ในเชิงพาณิชย์เช่น ListShield ™และ EcoShield ™ทั้งหมด (Intralytix, Inc, USA) Agriphage ™ (Omnilytics, Inc, USA) Listex ™ P100 และ Salmonellex ™ (Micreos ความปลอดภัยด้านอาหาร, เนเธอร์แลนด์). จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมินจุลินทรีย์พื้นเมืองจากผลไม้สดและสดตัดและผักผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นกับการยับยั้ง FBP บนผักกาดหอม ศัตรูที่ดีที่สุดร่วมกับพี graminis CPA-7, ไนซินและสองการเตรียมการทำลายจุลินทรีย์ในเชิงพาณิชย์ (Listex P100 และ Salmonellex) ได้รับการทดสอบเป็นตัวแทน biopreservative ที่มีศักยภาพในการประมวลผลน้อยที่สุดผักกาดหอมภายใต้เงื่อนไขการค้าจำลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ

เพิ่มผลไม้สดและผักได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นในอาหารเป็นพิษระบาดที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคของพวกเขา จำนวนของการแพร่ระบาดที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคผักที่ปนเปื้อนด้วยวงแหวนแวนอัลเลน ( ฟรานซิส et al . , 1999 และ Sagoo et al . , 2003 ) , Salmonella spp . ( Crook et al . , 2003 , horby et al . , 2003 และ takkinen et al . ,2005 ) และ Escherichia coli เป็นสมาชิก : H7 ( ethelberg et al . , 2010 , friesema et al . , 2007 และ friesema et al . , 2008 ) เคยมีรายงานว่า ผักแปรรูปพร้อมบริโภค

สามารถปนเปื้อนด้วยเชื้อโรคและไม่มีฆ่าขั้นตอนที่เกี่ยวข้องในการประมวลผลของผักเหล่านี้จึงต้องการการแทรกแซงของวิธีการรักษาความปลอดภัยของการประมวลผลฐานผลิตสำคัญมาก ( abadias et al . , 2008 , abadias et al . , 2011 และ beuchat , 1996 ) ความหลากหลายของน้ำยาฆ่าเชื้อ ( รวมทั้งคลอรีน , ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ , กรดอินทรีย์และโอโซน ) จะถูกใช้เพื่อลดจำนวนแบคทีเรียเริ่มต้นในการประมวลผลน้อยที่สุดผลิต ( beuchat , 1998 )คลอรีนเป็นอย่างกว้างขวางใช้ฆ่าเชื้อในอุตสาหกรรมผลิตสด อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาพบว่า ความเข้มข้นของคลอรีนที่ใช้แบบดั้งเดิม ( 50 – 200 ppm ) จะไม่มีประสิทธิภาพในการลดเชื้อโรคโหลดในการผลิตตัดสด ( behrsing et al . , 2000 , delaquis et al . , 2002 และ ลี และ เบ็ค , 2008 ) นอกจากนี้ การเปิดรับแสงนานเพื่อไอคลอรีนที่อาจก่อให้เกิดผลเสียต่อแรงงานอาจส่งผลกระทบต่อคุณภาพของอาหาร และยังส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ( beuchat , 1998 ) ดังนั้น จึงต้องมีวิธีการที่ดี ปลอดภัย และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น เพื่อลดการปนเปื้อน ดังนั้นจึงเป็นที่พึงปรารถนาที่จะรักษาอาหารโดยวิธีชีวภาพควบคุมธรรมชาติ

พอดีกับใหม่นี้แนวโน้ม