Some of us start to practise, and e

Some of us start to practise, and even after a year or two, still don't know what's what. We are still unsure of the practice. When we're still unsure, we don't see that every thing around us is purely Dhamma, and so we turn to teachings from the Ajahns. But actually, when we know our own mind, when there is sati to look closely at the mind, there is wisdom. All times and all places become occasions for us to hear the Dhamma.
We can learn Dhamma from nature, from trees for example. A tree is born due to causes and it grows following the course of nature. Right here the tree is teaching us Dhamma, but we don't understand this. In due course, it grows and grows until it buds, flowers and fruit appear. All we see is the appearance of the flowers and fruit; we're unable to bring this within and contemplate it. Thus we don't know that the tree is teaching us Dhamma. The fruit appears and we merely eat it without investigating: sweet, sour or salty, it's the nature of the fruit. And this is Dhamma, the teaching of the fruit. Following on, the leaves grow old. They wither, die and then fall from the tree. All we see is that the leaves have fallen down. We step on them, we sweep them up, that's all. We don't investigate thoroughly, so we don't know that nature is teaching us. Later on the new leaves sprout, and we merely see that, without taking it further. We don't bring these things into our minds to contemplate.
If we can bring all this inwards and investigate it, we will see that the birth of a tree and our own birth are no different. This body of ours is born and exists dependent on conditions, on the elements of earth, water, wind and fire. It has its food, it grows and grows. Every part of the body changes and flows according to its nature. It's no different from the tree; hair, nails, teeth and skin - all change. If we know the things of nature, then we will know ourselves.
People are born. In the end they die. Having died they are born again. Nails, teeth and skin are constantly dying and re-growing. If we understand the practice then we can see that a tree is no different from ourselves. If we understand the teaching of the Ajahns, then we realize that the outside and the inside are comparable. Things which have consciousness and those without consciousness do not differ. They are the same. And if we understand this sameness, then when we see the nature of a tree, for example, we will know that it's no different from our own five 'khandhas2' - body, feeling, memory, thinking and consciousness. If we have this understanding then we understand Dhamma. If we understand Dhamma we understand the five 'khandhas', how they constantly shift and change, never stopping.
So whether standing, walking, sitting or lying we should have sati to watch over and look after the mind. When we see external things it's like seeing internals. When we see internals it's the same as seeing externals. If we understand this then we can hear the teaching of the Buddha. If we understand this, then we can say that Buddha-nature, the 'one who knows', has been established. It knows the external. It knows the internal. It understands all things which arise.
Understanding like this, then sitting at the foot of a tree we hear the Buddha's teaching. Standing, walking, sitting or lying, we hear the Buddha's teaching. Seeing, hearing, smelling, tasting, touching and thinking, we hear the Buddha's teaching. The Buddha is just this 'one who knows' within this very mind. It knows the Dhamma, it investigates the Dhamma. It's not that the Buddha who lived so long ago comes to talk to us, but this Buddha-nature, the 'one who knows' arises. The mind becomes illumined.
If we establish the Buddha within our mind then we see everything, we contemplate everything, as no different from ourselves. We see the different animals, trees, mountains and vines as no different from ourselves. We see poor people and rich people - they're no different from us. Black people and white people - no different! They all have the same characteristics. One who understands like this is content wherever he is. He listens to the Buddha's teaching at all times. If we don't understand this, then even if we spend all our time listening to teachings from the Ajahns, we still won't understand their meaning.
The Buddha said that enlightenment of the Dhamma is just knowing nature, the reality which is all around us, the nature3 which is right here. If we don't understand this nature we experience disappointment and joy, we get lost in moods, giving rise to sorrow and regret. Getting lost in mental objects is getting lost in nature. When we get lost in nature then we don't know Dhamma. The Enlightened One merely pointed out this nature.
Having arisen, all things change and die. Things we make, such as plates, bowls and dishes, all have the same characteristic. A bowl is moulded into being due to a cause, man's impulse to create, and as we use it, it gets old, breaks up and disappears. Trees, mountains and vines are the same, right up to animals and people.
When Aññā Kondañña, the first disciple, heard the Buddha's teaching for the first time, the realization he had was nothing very complicated. He simply saw that whatever thing is born, that thing must change and grow old as a natural condition and eventually it must die. Aññā Kondañña had never thought of this before, or if he had it wasn't thoroughly clear, so he hadn't yet let go, he still clung to the khandhas. As he sat mindfully listening to the Buddha's discourse, Buddha-nature arose in him. He received a sort of Dhamma 'transmission' which was the knowledge that all conditioned things are impermanent. Any thing which is born must have ageing and death as a natural result.
This feeling was different from anything he'd ever known before. He truly realized his mind, and so 'Buddha' arose within him. At that time the Buddha declared that Aññā Kondañña had received the Eye of Dhamma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเริ่มต้นการฝึกฝน และแม้แต่หลังจากปีหรือสอง ยังไม่รู้ว่า อะไรเป็นอะไร เราไม่แน่ใจยังแบบฝึกหัด เมื่อเราไม่แน่ใจยัง เราไม่เห็นว่า ทุกสิ่งรอบตัวเราเป็นธรรมหมดจด และดังนั้น เราเปิดสอนจากการ Ajahns แต่ที่จริงแล้ว เมื่อเรารู้ว่าจิตใจของเราเอง เมื่อมี sati ดูจิตใจอย่างใกล้ชิด มีภูมิปัญญา ตลอดเวลาและสถานทั้งหมดเป็น โอกาสที่เราจะได้ยินพระเราสามารถได้เรียนรู้ธรรมะจากธรรมชาติ จากต้นไม้เช่น ต้นไม้จะเกิดจากสาเหตุ และมันเติบโตตามธรรมชาติ ขวาที่นี่ต้นสอนเราธรรม แต่เราไม่เข้าใจนี้ ในครบกำหนดแน่นอน มันเติบโต และขยายจนได้อาหาร ดอกไม้และผลไม้ปรากฏ สิ่งที่เราเห็นคือลักษณะของดอกไม้และผลไม้ เราไม่สามารถนำนี้ภายใน และคิดว่า ดังนั้น เราไม่รู้ว่า ต้นจะสอนเราสวดมนต์ ปรากฏผล และเราเพียงแค่กินมัน โดยไม่มีการตรวจสอบ: หวาน เปรี้ยว หรือเค็ม มันเป็นธรรมชาติของผลไม้ และนี่คือธรรมะ สอนของผลไม้ ต่อไปนี้บน ใบโตเก่า พวกเขา เหี่ยวตาย และตกมาจากต้นไม้แล้ว สิ่งที่เราเห็นคือว่า ใบไม้ได้ลดลงลง เราตอนนั้น เรากวาดขึ้น เป็นทั้งหมด เราไม่ตรวจสอบอย่างละเอียด ดังนั้นเราไม่รู้ว่า ธรรมชาติจะสอนเรา ในภายหลังใบใหม่งอกงาม และเราแค่เห็นว่า ไม่ มีการเพิ่มเติม เราไม่นำสิ่งเหล่านี้เป็นของเราจิตใจจดจ่อถ้าเราสามารถนำ inwards นี้ และตรวจสอบได้ เราจะเห็นการเกิดของต้นไม้และการเกิดของเราเองไม่แตกต่าง ร่างกายนี้ของเราจะเกิด และมีขึ้นอยู่กับเงื่อนไข การใช้องค์ประกอบของดิน น้ำ ลม และไฟ มีความสะดวก ขยาย และเติบโตขึ้น ทุกส่วนของร่างกายเปลี่ยนแปลงและไหลตามธรรมชาติของมัน ไม่แตกต่างจากต้น ผม เล็บ ฟัน และผิว หนัง - ทั้งหมดเปลี่ยน ถ้าเรารู้ว่าสิ่งของธรรมชาติ แล้วเราจะรู้ว่าตนเองคนที่เกิด ในสุดพวกเขาตาย มีตายก็เกิดมาอีก เล็บ ฟันผิวตลอดเวลาตาย และการเจริญเติบโต ถ้าเราเข้าใจการปฏิบัติ แล้วเราจะเห็นว่าต้นไม้ไม่แตกต่างจากตนเอง ถ้าเราเข้าใจ Ajahns สอนที่ แล้วเราทราบภายนอกและภายในที่เทียบเท่า สิ่งที่มีสติและที่ไม่ มีสติไม่แตกต่างกัน พวกเขาเหมือนกัน และถ้าเราเข้าใจ sameness นี้ แล้วเมื่อเราเห็นธรรมชาติของต้นไม้ เช่น เราจะรู้ว่า มันไม่แตกต่างจากของเราเอง 5 'khandhas2' - ร่างกาย ความรู้สึก หน่วยความจำ ความคิด และสติ ถ้าเรามีความเข้าใจนี้ แล้วเราเข้าใจธรรมะ ถ้าเราเข้าใจธรรมะที่เราเข้าใจ 5 'khandhas' วิธีพวกเขาตลอดเวลาเลื่อน และเปลี่ยน แปลง ไม่เคยหยุดเพื่อยืน เดิน นั่ง หรือนอน เราควรมี sati ดูแล และดูแลจิตใจ เมื่อเราเห็นสิ่งภายนอก ได้เช่นเห็น internals เมื่อเราเห็น internals ได้เหมือนกับการเห็น externals ถ้าเราเข้าใจนี้ เราสามารถฟังการสอนของพระพุทธเจ้า ถ้าเราเข้าใจนี้ แล้วเราสามารถบอกว่า มีการสร้างพระธรรมชาติ 'คนรู้จัก' มันรู้ภายนอก มันรู้ภายใน ก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นความเข้าใจเช่นนี้ แล้ว นั่งที่เท้าของต้นไม้ที่เราฟังพระสอน ยืน เดิน นั่ง หรือนอนอยู่ เราได้ยินเสียงของพระพุทธเจ้าสอน เห็น ได้ยิน หอม ชิม สัมผัส และ คิด เราได้ยินเสียงของพระพุทธเจ้าสอนไว้ พระพุทธเจ้าเป็นเพียงนี้ 'คนรู้จัก' ภายในใจนี้มาก มันรู้ธรรมะ มันตรวจสอบพระ ไม่ว่า พระพุทธเจ้าอยู่นาน ผ่านมามาพูดคุยกับเรา แต่พระธรรมชาตินี้ 'คนรู้จัก' เกิดขึ้น จิตใจกลายเป็น illuminedถ้าเราสร้างพระ ภายในจิตใจของเรา แล้วเรามองเห็นทุกสิ่ง เราคิดทุกอย่าง ไม่แตกต่างจากตนเองเป็น เราเห็นสัตว์ต่าง ๆ ต้นไม้ ภูเขา และนำเป็นไม่แตกต่างจากตนเอง เราเห็นคนจนและคนรวย - พวกเขากำลังไม่แตกต่างจากเรา คนดำและคนขาว - ไม่แตกต่าง พวกเขาทั้งหมดมีลักษณะเหมือนกัน คนที่เข้าใจเหมือนเป็นเนื้อหาทุกท่าน เขารอรับคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าตลอดเวลา ถ้าเราไม่เข้าใจนี้ แล้วถ้าเราใช้เวลาของเราฟังคำสอนจาก Ajahns เรายังไม่เข้าใจความหมายของพวกเขาพระพุทธเจ้ากล่าวว่า ธรรมธรรมเป็นเพียงรู้ธรรมชาติ ความเป็นจริงซึ่งเป็นรอบ nature3 ที่นี่ ถ้าเราไม่เข้าใจธรรมชาตินี้เราพบความผิดหวังและความสุข เราได้หายไปในอารมณ์ ทำให้สูงขึ้นเพื่อความเสียใจ และเสียใจ การสูญเสียในวัตถุที่จิตจะได้รับหายไปในธรรมชาติ เมื่อเราได้หายไปในธรรมชาติ เราไม่รู้ธรรมะ หนึ่ง Enlightened เพียงชี้ให้เห็นลักษณะนี้ทุกสิ่งมีเกิดขึ้น เปลี่ยนแปลง และตาย สิ่งที่เราทำ เช่นจาน ชาม จาน ทั้งหมดมีลักษณะเดียวกัน ชามจะขึ้นได้เนื่องจากสาเหตุ กระแสของคนสร้าง และเราใช้มัน มันได้รับเก่า แบ่งค่า และหายไป ต้นไม้ ภูเขา และนำมีสิทธิเช่นเดียวกัน สัตว์และคนเมื่อ Aññā Kondañña สาวก พระสอนเป็นครั้งแรกที่ได้ยิน รับรู้เขาก็ไม่อะไรมากซับซ้อน เขาก็เห็นว่า สิ่งใดจะเกิด ว่า สิ่งต้องเปลี่ยนแปลง และเจริญเติบโตเดิมเป็นสภาพธรรมชาติ และในที่สุดก็ต้องตาย ไม่เคยได้คิด Aññā Kondañña นี้ก่อน หรือถ้าเขา มันไม่ได้อย่างชัดเจน ดังนั้นเขาไม่ได้ แต่ปล่อย เขายังพืชเพื่อ khandhas การ ขณะที่เขานั่งฟังวาทกรรมพระ mindfully พระธรรมชาติเกิดขึ้นในพระองค์ เขาได้รับการเรียงลำดับของธรรม 'ส่ง' ซึ่งเป็นความรู้สิ่งอากาศ impermanent สิ่งที่จะเกิดต้องมีริ้วรอยและความตายเป็นผลจากธรรมชาติความรู้สึกนี้ไม่แตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยรู้จักก่อน รู้จิตใจของเขาอย่างแท้จริง และดังนั้น 'พระ' ที่เกิดขึ้นภายในเขา เวลาที่ พระพุทธเจ้าประกาศว่า Aññā Kondañña ได้รับตาธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางส่วนของเราเริ่มต้นในการฝึกและแม้หลังจากปีหรือสองปียังไม่ทราบว่ามีอะไรบ้าง เรายังไม่แน่ใจของการปฏิบัติ เมื่อเรายังไม่แน่ใจเราไม่เห็นว่าสิ่งที่อยู่รอบตัวเราทุกคนล้วนเป็นธรรมและเพื่อให้เราหันไปจากคำสอน Ajahns แต่จริงๆแล้วเมื่อเรารู้ใจของเราเองเมื่อมีสติที่จะมองอย่างใกล้ชิดในใจที่มีภูมิปัญญา เวลาและทุกสถานที่กลายเป็นโอกาสที่เราจะได้ยินเสียงธรรม.
เราสามารถเรียนรู้ธรรมะจากธรรมชาติจากต้นไม้เช่น ต้นไม้จะเกิดเนื่องจากสาเหตุและจะเติบโตต่อไปแน่นอนของธรรมชาติ ต้นไม้ที่นี่จะสอนเราธรรม แต่เราไม่เข้าใจในเรื่องนี้ ในหลักสูตรเนื่องจากมันจะเติบโตและเติบโตจนตามันดอกไม้และผลไม้ที่ปรากฏ ทั้งหมดที่เราเห็นเป็นลักษณะของดอกไม้และผลไม้; เราไม่สามารถที่จะนำมานี้ภายในและพิจารณามัน ดังนั้นเราจึงไม่ทราบว่าต้นไม้จะสอนเราธรรม ผลไม้ที่จะปรากฏขึ้นและเราเพียง แต่กินได้โดยไม่ต้องตรวจสอบ: หวานเปรี้ยวหรือเค็มมันเป็นธรรมชาติของผลไม้ และนี่คือธรรมคำสอนของผลไม้ ต่อไปนี้ในใบแก่เฒ่า พวกเขาเหี่ยวเฉาตายแล้วตกจากต้นไม้ ทั้งหมดที่เราเห็นคือใบได้ลดลงลง เราขั้นตอนที่พวกเขาเรากวาดพวกเขาขึ้นนั่นคือทั้งหมดที่ เราไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียดดังนั้นเราจึงไม่ทราบว่าธรรมชาติจะสอนเรา ต่อมาใบใหม่แตกหน่อและเราเพียง แต่เห็นว่าโดยไม่ได้รับมันต่อไป เราไม่ได้นำสิ่งเหล่านี้เข้าไปในจิตใจของเราที่จะคิด.
ถ้าเราสามารถนำเข้ามาทั้งหมดนี้และตรวจสอบนั้นเราจะเห็นว่าการเกิดของต้นไม้และการเกิดของเราเองจะไม่แตกต่าง ร่างกายของเรานี้จะเกิดและมีอยู่ขึ้นอยู่กับสภาพในองค์ประกอบของดินน้ำลมและไฟ แต่ก็มีอาหารของมันก็เติบโตและเติบโต ส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและทุกไหลตามธรรมชาติของมัน มันไม่แตกต่างจากต้นไม้; ผม, เล็บ, ฟันและผิว - การเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ถ้าเรารู้ว่าสิ่งที่ธรรมชาติแล้วเราจะได้รู้ว่าตัวเอง.
คนเราเกิดมา ในท้ายที่สุดพวกเขาตาย มีการเสียชีวิตพวกเขาจะเกิดอีกครั้ง เล็บฟันและผิวกำลังจะตายอย่างต่อเนื่องและการเจริญเติบโตอีกครั้ง ถ้าเราเข้าใจการปฏิบัติแล้วเราจะเห็นว่าต้นไม้ที่ไม่แตกต่างจากตัวเอง ถ้าเราเข้าใจการเรียนการสอนของ Ajahns แล้วเราตระหนักดีว่าภายนอกและภายในที่มีการเทียบเคียง สิ่งที่มีสติและผู้ที่ไม่มีสติไม่แตกต่างกัน พวกเขาเหมือนกัน และถ้าเราเข้าใจความเหมือนนี้แล้วเมื่อเราเห็นธรรมชาติของต้นไม้เช่นเราจะรู้ว่ามันไม่แตกต่างจากของเราเองห้า 'khandhas2' - ร่างกายความรู้สึกความจำการคิดและมีจิตสำนึก ถ้าเรามีความเข้าใจเช่นนี้แล้วเราเข้าใจธรรมะ ถ้าเราเข้าใจธรรมะเราเข้าใจห้า 'khandhas' วิธีที่พวกเขาอย่างต่อเนื่องเปลี่ยนและเปลี่ยนแปลงไม่เคยหยุด.
ดังนั้นไม่ว่ายืนเดินนั่งหรือนอนเราควรจะมีสติในการดูมากกว่าและดูแลจิตใจ เมื่อเราเห็นสิ่งภายนอกก็เหมือนเห็น internals เมื่อเราเห็น internals ก็เป็นเช่นเดียวกับที่เราได้เห็น externals ถ้าเราเข้าใจในเรื่องนี้แล้วเราสามารถได้ยินการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้า ถ้าเราเข้าใจในเรื่องนี้แล้วเราสามารถพูดได้ว่าพระพุทธรูปธรรมชาติ, 'ผู้รู้' ได้รับการจัดตั้งขึ้น มันรู้ภายนอก มันรู้ภายใน มันเข้าใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้น.
ทำความเข้าใจเช่นนี้แล้วนั่งอยู่ที่เท้าของต้นไม้ที่เราได้ยินการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้า ยืนเดินนั่งหรือนอนเราได้ยินการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้า เห็นได้ยินได้กลิ่นลิ้มรสสัมผัสและความคิดเราได้ยินการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้า เป็นพระพุทธรูปเพียงแค่นี้ 'คนที่รู้ว่าภายในใจอย่างนี้ มันรู้ธรรมก็สำรวจธรรม มันไม่ได้ว่าพระพุทธรูปที่อาศัยอยู่ได้นานมาแล้วมาถึงการพูดคุยกับเรา แต่นี้ตถาคตครรภ์, 'คนที่รู้' ที่เกิดขึ้น ใจจะกลายเป็น illumined.
ถ้าเราสร้างพระพุทธรูปที่อยู่ในใจของเราแล้วเราเห็นทุกอย่างที่เราคิดทุกอย่างเป็นไม่แตกต่างจากตัวเอง เราเห็นสัตว์ที่แตกต่าง, ต้นไม้, ภูเขาและเถาวัลย์เป็นไม่แตกต่างจากตัวเอง เราเห็นคนยากจนและคนที่รวย - พวกเขากำลังไม่แตกต่างจากเรา คนผิวดำและคนผิวขาว - ไม่แตกต่างกัน! พวกเขาทั้งหมดมีลักษณะเดียวกัน คนที่เข้าใจเช่นนี้เป็นเนื้อหาใดก็ตามที่เขาเป็น เขาฟังการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้าอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราไม่เข้าใจในเรื่องนี้แล้วแม้ว่าเราจะใช้เวลาทั้งหมดของเราฟังคำสอนจาก Ajahns เราจะยังคงไม่เข้าใจความหมายของพวกเขา.
กล่าวว่าพระพุทธเจ้าตรัสรู้ของพระธรรมเป็นเพียงการรู้ธรรมชาติความเป็นจริงซึ่งเป็นสิ่งที่ รอบตัวเรา nature3 ซึ่งเป็นสิทธิที่นี่ ถ้าเราไม่เข้าใจธรรมชาตินี้เราพบความผิดหวังและความสุขที่เราได้หายไปในอารมณ์ที่ทำให้เกิดความเศร้าโศกและเสียใจ หลงในวัตถุทางจิตจะได้รับหายไปในธรรมชาติ เมื่อเราได้รับหายไปในธรรมชาติแล้วเราไม่ทราบธรรม วรัญญูเพียงชี้ให้เห็นลักษณะนี้.
ต้องเกิดขึ้นทุกสิ่งที่เปลี่ยนแปลงและตาย สิ่งที่เราทำเช่นจาน, ชามและอาหารทั้งหมดที่มีลักษณะเดียวกัน ชามเป็นแม่พิมพ์กลายเป็นสาเหตุเนื่องจากแรงกระตุ้นของมนุษย์ที่จะสร้างและในขณะที่เราใช้มันได้รับเดิมแบ่งขึ้นและหายไป ต้นไม้ภูเขาและองุ่นจะเหมือนกันไปจนถึงสัตว์และผู้คน.
เมื่อแอนนาKondañña, ศิษย์แรกได้ยินการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้าเป็นครั้งแรกตระหนักว่าเขามีอะไรที่ซับซ้อนมาก เขาก็เห็นว่าสิ่งใดจะเกิดสิ่งที่จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงและเติบโตเก่าเป็นสภาพธรรมชาติและในที่สุดมันก็จะต้องตาย แอนนาKondaññaไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนหรือถ้าเขามีมันก็ไม่ชัดเจนอย่างทั่วถึงดังนั้นเขายังไม่ได้ปล่อยให้ไปเขายังคงยึดติดกับ khandhas ขณะที่เขานั่งสติฟังวาทกรรมของพระพุทธเจ้าพระพุทธเจ้าธรรมชาติที่เกิดขึ้นในตัวเขา เขาได้รับการจัดเรียงของธรรมะ 'ส่ง' ซึ่งเป็นความรู้ว่าสิ่งปรับอากาศทั้งหมดเป็นอนิจจัง สิ่งใด ๆ ที่เกิดมาจะต้องมีริ้วรอยและความตายเป็นผลมาจากธรรมชาติ.
ความรู้สึกนี้ก็แตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยรู้จักมาก่อน เขาอย่างแท้จริงตระหนักถึงความคิดของเขาและเพื่อให้ 'พระพุทธรูป' ที่เกิดขึ้นภายในตัวเขา ในขณะที่พระพุทธเจ้าบอกว่าแอนนาKondaññaได้รับตาธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางคนเริ่มฝึกซ้อม , และแม้หลังจากปีหรือสองปี ยังไม่ค่อยรู้อะไร เรายังคงไม่แน่ใจของการปฏิบัติ เมื่อเรายังไม่แน่ใจ เราไม่พบว่าทุกสิ่งรอบตัวเราก็หมดจด ธรรมะ และดังนั้น เราเปิดสอนตั้งแต่ ajahns . แต่ที่จริง ถ้าเราเข้าใจจิตใจของเราเอง เมื่อไม่มีสติที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่จิตมีปัญญาเวลาทั้งหมดและสถานที่ เป็นโอกาสให้เราฟังธรรม เราสามารถเรียนรู้ธรรมะ
จากธรรมชาติ จากต้นไม้ เป็นต้น ต้นไม้จะเกิดเนื่องจากสาเหตุและเติบโตตามหลักสูตรของธรรมชาติ ที่นี่ต้นไม้สอนธรรม แต่เราไม่เข้าใจเรื่องนี้ ในหลักสูตรเนื่องจากมันเติบโต และเติบโต จนดอก ดอกไม้ และผลไม้ ปรากฏทั้งหมดที่เราเห็นเป็นลักษณะของดอกไม้และผลไม้ ; เราไม่สามารถนำภายในนี้และคิดมัน ดังนั้นเราไม่รู้ว่าต้นไม้สอนธรรม ผลปรากฏ และเราก็กินโดยไม่สอบสวน หวาน เปรี้ยว หรือเค็ม มันเป็นธรรมชาติของผลไม้ และนี่ คือ ธรรมะ การสอนของผลไม้ ต่อไปนี้บน ใบโตเก่า มันแห้งไปตายและตกลงมาจากต้นไม้ ทั้งหมดที่เราเห็นคือใบล่วงลง เราเหยียบมัน เรากวาดให้หมด แค่นั้น เราไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด เราก็เลยไม่รู้ว่า ธรรมชาติสอนเรา ต่อมาใบใหม่งอก เราแค่เห็น โดยไม่ต้องใช้มันต่อไป เราอย่าเอาสิ่งเหล่านี้เข้าไปในจิตใจของเราจะจดจ่อ
ถ้าเราเอาทั้งหมดนี้ในใจและศึกษามัน เราก็จะเห็นได้ว่ากำเนิดของต้นไม้ และวันเกิดของเราเองก็ไม่ต่างกัน ร่างกายของเราจะเกิด และ มีอยู่ ขึ้นอยู่กับเงื่อนไข ในองค์ประกอบของ ดิน น้ำ ลม และไฟ มันเป็นอาหาร มันยิ่งไกล ทุกส่วนของร่างกาย การเปลี่ยนแปลงและไหลตามธรรมชาติของมัน มันก็ไม่ต่างจากต้นไม้ ผม เล็บฟัน และผิวหนัง - เปลี่ยน ถ้าเรารู้ว่าสิ่งต่างๆของธรรมชาติ เราก็จะรู้เอง
คนเกิด ในที่สุดพวกเขาจะตาย ให้ตาย พวกเขาจะเกิดอีกครั้ง เล็บฟันและผิวอยู่ตลอดเวลาจะตายและกำลังเติบโต ถ้าเราเข้าใจในการปฏิบัติแล้ว เราจะเห็นได้ว่า ต้นไม้จะไม่แตกต่างจากตนเอง ถ้าเราเข้าใจการสอนของ ajahns ,เราตระหนักดีว่า ภายนอกและภายในใกล้เคียงกัน สิ่งที่ต้องมีสติและไม่มีสติ ไม่แตกต่างกัน พวกเขาเป็นเดียวกัน และถ้าเราเข้าใจเหมือนกัน แล้วเมื่อเราได้เห็นธรรมชาติของต้นไม้ ตัวอย่างเช่น เราจะรู้ว่า มันไม่แตกต่างจากของเราเอง khandhas2 ห้า ' ' - ร่างกาย ความรู้สึก ความจำ ความคิด และสติถ้าเราเข้าใจเช่นนี้แล้ว เราเข้าใจธรรมะ ถ้าเราเข้าใจธรรม เราเข้าใจ khandhas ห้า ' ' ว่าพวกเขาตลอดเวลาและการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยหยุด . .
ดังนั้น ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง หรือนอน เราน่าจะ PM ไปเฝ้าและดูแลจิตใจ เมื่อเราดูภายนอกมันเหมือนเห็น internals . เมื่อเราเห็น internals เหมือนเห็น externals .ถ้าเราเข้าใจเราก็จะได้ยินเสียงการสอนของพระพุทธเจ้า ถ้าเราเข้าใจอย่างนี้แล้วเราสามารถพูดได้ว่าพุทธ , ' ผู้รู้ ' , ได้รับการก่อตั้งขึ้น มันรู้ภายนอก มันรู้ภายใน มันเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
ความเข้าใจแบบนี้ แล้วนั่งที่เท้าของต้นไม้ที่เราได้ยินพระพุทธเจ้าสอน ยืน เดิน นั่ง หรือ โกหกเราได้ยินว่าพระพุทธเจ้าสอน เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส สัมผัส และคิดว่า เราฟังพระพุทธเจ้าสอน พระพุทธเจ้าเป็นเพียง ' ผู้รู้ ' ภายในจิตใจนี้ มันรู้ว่าธรรมะ ก็ศึกษาธรรม มันไม่ใช่ว่า พระพุทธเจ้า ที่อยู่มานาน มาคุยกับเรา แต่นี่พระพุทธเจ้าธรรมชาติ ' ผู้รู้ ' เกิดขึ้น จิตใจกลายเป็น illumined .
ถ้าเราสร้างพระในจิตของเราแล้ว เราเห็นทุกอย่างที่เราคิดทุกอย่าง เช่น ไม่แตกต่างจากตนเอง เราเห็นสัตว์ต่างๆ ต้นไม้ ภูเขา เถาวัลย์ที่ไม่แตกต่างไปจากเรา เราเห็นคนรวย - คนจน และพวกเขาก็ไม่ต่างจากเรา คนขาวดำ คนไม่แตกต่างกัน พวกเขาทั้งหมดมีลักษณะเดียวกันคนที่เข้าใจแบบนี้คือเนื้อหาที่เขาเป็น เขาฟังคำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราไม่เข้าใจ แล้วถ้าเราใช้เวลาทั้งหมดของเราฟังธรรมจาก ajahns เรายังไม่เข้าใจความหมายของพวกเขา .
พระพุทธองค์ตรัสว่า ตรัสรู้ธรรมเป็นเพียงการรู้ธรรมชาติความเป็นจริงซึ่งอยู่รอบตัวเรา nature3 ซึ่งเป็นสิทธิที่นี่ถ้าเราไม่เข้าใจธรรมชาตินี้เราพบความผิดหวังและความสุข เราหลงอยู่ในอารมณ์ ให้สูงขึ้นเพื่อความเศร้าโศกและเสียใจ หลงในวัตถุ จิตจะหายไปในธรรมชาติ เมื่อเราหลงทางในธรรมชาติแล้วเราไม่รู้จักธรรมะ ผู้รู้จริงเพียงแต่ชี้ธรรมชาตินี้
มีเกือบทุกอย่างเปลี่ยนไปและตาย สิ่งที่เราทำ เช่น จาน ชามและจานทั้งหมดมีลักษณะเดียวกัน ชามเป็นแม่พิมพ์ เป็นเพราะ สาเหตุ ของมนุษย์ เพื่อสร้างแรงกระตุ้น และขณะที่เราใช้มัน มันเก่า แบ่งขึ้นและหายไป ต้นไม้ ภูเขา เถาวัลย์ก็เหมือนกัน ใช่ถึงสัตว์และคน .
เมื่อññā SIU ññ , สาวกแรก ได้ยินว่าพระพุทธเจ้าสอนเป็นครั้งแรก การรับรู้ เขาก็ไม่มีอะไรซับซ้อนมากเขาก็เห็นสิ่งที่มันเกิด สิ่งที่ต้องเปลี่ยนแปลงและเติบโตเก่าเป็นภาพธรรมชาติ และในที่สุดก็ต้องตาย เป็นññā SIU ññเป็นไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน หรือถ้าเขาไม่ล้างให้สะอาด แล้วเขายังไม่ปล่อย เขายังคงยึดติดกับ khandhas . เขานั่งฟังอย่างสนใจ วาทกรรมของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าธรรมชาติเกิดขึ้นในตัวเขาเขาได้รับการจัดเรียงของธรรมะ ' ส่ง ' ซึ่งเป็นความรู้ที่เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง . สิ่งที่จะเกิดต้องมีริ้วรอยและความตายเป็นผลตามธรรมชาติ
ความรู้สึกนี้แตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยรู้จักกันมาก่อน พระองค์ทรงตระหนักพระทัย ดังนั้น ' พระพุทธเจ้า ' ผุดขึ้นมาในใจเขา เวลาที่พระพุทธเจ้าทรงประกาศว่า ññā SIU ññเป็นได้รับดวงตาแห่งธรรม