RegionsMap of the six geographical

Regions
Map of the six geographical regions of Thailand
The National Research Council divides Thailand into six geographical regions, based on natural features including landforms and drainage, as well as human cultural patterns. They are, namely: the North Region, the Northeast Region, the Central Region, the East Region, the West Region and the South Region of Thailand. Although Bangkok geographically is part of the central plain, as the capital and largest city this metropolitan area may be considered in other respects a separate region. Each of the six geographical regions differs from the others in population, basic resources, natural features, and level of social and economic development. The diversity of the regions is in fact the most pronounced attribute of Thailand's physical setting.
Northern Thailand
Northern Thailand is a mountainous area. Parallel mountain ranges extend from the Daen Lao Range (ทิวเขาแดนลาว), in the southern region of the Shan Hills, in a north/south direction, the Dawna Range (ทิวเขาดอยมอนกุจู) forming the western border of Thailand between Mae Hong Son and the Salween River,[1] the Thanon Thong Chai Range (เทือกเขาถนนธงชัย), the Khun Tan Range (ดอยขุนตาน), the Phi Pan Nam Range (ทิวเขาผีปันน้ำ), as well as the western part of the Luang Prabang Range (ทิวเขาหลวงพระบาง).[2]
These high mountains are incised by steep river valleys and upland areas that border the central plain. Most rivers, including the Nan, Ping, Wang, and Yom, unite in the lowlands of the lower-north region and the upper-central region. The Ping River and the Nan River unite to form the Chao Phraya River. The northeastern part is drained by rivers flowing into the Mekong basin, like the Kok and Ing.
Traditionally, these natural features made possible several different types of agriculture, including wet-rice farming in the valleys and shifting cultivation in the uplands. The forested mountains also promoted a spirit of regional independence. Forests, including stands of teak and other economically useful hardwoods that once dominated the north and parts of the northeast, had diminished by the 1980s to 130,000 km². In 1961 they covered 56 percent of the country, but by the mid-1980s forestland had been reduced to less than 30 percent of Thailand's total area.
During the winter months in mountainous northern Thailand, the temperature is cool enough for the cultivation of fruits such as lychees and strawberries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิภาคแผนที่ของภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ 6 ของไทยสภาวิจัยแห่งชาติแบ่งประเทศไทยออกเป็น 6 ภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ ตามลักษณะธรรมชาติรวมไปถึง landforms และระบายน้ำ เป็นรูปแบบวัฒนธรรมมนุษย์ พวกเขาเป็น คือ: ภาคเหนือ ภาคอีสาน ภาคกลาง ภาคตะวันออก ภาคตะวันตก และภาคใต้ของประเทศไทย แม้กรุงเทพมหานครเป็นส่วนหนึ่งของราบภาคกลาง เป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุด กันทางภูมิศาสตร์ ปริมณฑลนี้อาจถือว่าในประการอื่น ๆ บริเวณแยกต่างหาก แต่ละภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ 6 แตกต่างจากคนอื่น ๆ ในประชากร ทรัพยากรพื้นฐาน ลักษณะเด่นทางธรรมชาติ และระดับของการพัฒนาสังคม และเศรษฐกิจ ความหลากหลายของภูมิภาคเป็นแอตทริบิวต์ออกเสียงมากที่สุดทางกายภาพของประเทศไทยในความเป็นจริงภาคเหนือภาคเหนือเป็นพื้นที่ภูเขา ภูเขาขนานขยายจาก Daen ลาวช่วง (ทิวเขาแดนลาว), ในภาคของฮิลล์ชาน ในทิศทางเหนือ/ใต้ Dawna ช่วง (ทิวเขาดอยมอนกุจู) เป็นชายแดนตะวันตกของไทยระหว่าง Mae Hong Son และแม่น้ำสาละวิน, [1] ถนนทองชัยช่วง (เทือกเขาถนนธงชัย), คุณตาลช่วง (ดอยขุนตาน), พีปานน้ำช่วง (ทิวเขาผีปันน้ำ), รวมทั้งฝั่งตะวันตกของช่วงหลวงพระบางหลวง (ทิวเขาหลวงพระบาง) [2]ภูเขาสูงเหล่านี้มี incised โด่งสูงชันและพื้นที่ค่อยที่เส้นขอบราบภาคกลาง แม่น้ำส่วนใหญ่ รวม ถึงน่าน ปิง วัง ยม ดามในสกอตแลนด์ตอนใต้ของภาคกลางบนและภาคเหนือล่าง แม่น้ำปิงและแม่น้ำน่านรวมเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา ส่วนอีสานจะระบายออก โดยแม่น้ำที่ไหลลงสู่ลุ่มน้ำโขง กกและอิงประเพณี คุณลักษณะธรรมชาติเหล่านี้ได้ได้หลายประเภทของการเกษตร การเลี้ยงในหุบเขาเปียกข้าว และปลูกในชายเลื่อนลอย ภูเขาป่าไม้นอกจากนี้ยังส่งเสริมจิตวิญญาณของความเป็นอิสระในภูมิภาค ป่า ที่มาของไม้สักและไม้เนื้อแข็งอื่น ๆ มีประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่เคยครอบงำเหนือและบางส่วนของภาคอีสาน รวมทั้งมีการลดลง โดย km² ไฟต์-130,000 ใน 1961 พวกเขาครอบคลุมร้อยละ 56 ของประเทศ ได้ โดย forestland กลางทศวรรษ 1980 ได้ถูกลดลงน้อยกว่าร้อยละ 30 ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศไทยในช่วงเดือนฤดูหนาวในภาคเหนือภูเขา อุณหภูมิจะเย็นเพียงพอสำหรับการเพาะปลูกผลไม้เช่น lychees และสตรอเบอร์รี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิภาคแผนที่ของหกภูมิภาคแห่งประเทศไทยสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติประเทศไทยแบ่งออกเป็นหกพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่ขึ้นอยู่กับลักษณะทางธรรมชาติรวมทั้งธรณีสัณฐานและการระบายน้ำเช่นเดียวกับรูปแบบทางวัฒนธรรมของมนุษย์ พวกเขาจะ ได้แก่ ภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาคกลาง, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันตกและภาคใต้ของประเทศไทย แม้ว่าทางภูมิศาสตร์กรุงเทพฯเป็นส่วนหนึ่งของภาคกลางเป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่นครบาลนี้อาจได้รับการพิจารณาในส่วนอื่น ๆ ภูมิภาคที่แยกต่างหาก แต่ละหกพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างจากคนอื่น ๆ ในประชากรทรัพยากรพื้นฐานลักษณะทางธรรมชาติและระดับของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ความหลากหลายของภูมิภาคในความเป็นจริงคุณลักษณะเด่นชัดที่สุดของการตั้งค่าทางกายภาพของประเทศไทย. ภาคเหนือของประเทศไทยภาคเหนือของประเทศไทยเป็นพื้นที่ที่เป็นภูเขา เทือกเขาขนานขยายจากทิวเขาแดนลาว (ทิวเขาแดนลาว) ในภาคใต้ของฮิลส์รัฐฉานทางตอนเหนือ / ใต้ที่ช่วง Dawna (ทิวเขาดอยมอนกุจู) สร้างชายแดนทางตะวันตกของประเทศไทยระหว่าง แม่ฮ่องสอนและแม่น้ำสาละวิน [1] ถนนธงชัยช่วง (เทือกเขาถนนธงชัย) ที่ขุนตาลช่วง (ดอยขุนตาน) ซึ่งเป็นทิวเขาผีปันน้ำ (ทิวเขาผีปันน้ำ) เช่นเดียวกับ ส่วนทางทิศตะวันตกของทิวเขาหลวงพระบาง (ทิวเขาหลวงพระบาง). [2] ภูเขาสูงเหล่านี้จะเป็นรอยบากจากหุบเขาแม่น้ำที่สูงชันและพื้นที่สูงที่ชายแดนภาคกลาง แม่น้ำส่วนใหญ่รวมทั้งน่านปิงวังยมและรวมกันอยู่ในที่ราบลุ่มของภูมิภาคที่ต่ำกว่าทางทิศเหนือและภูมิภาคบนกลาง แม่น้ำปิงและแม่น้ำน่านรวมตัวกันในรูปแบบแม่น้ำเจ้าพระยา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือระบายด้วยแม่น้ำไหลลงสู่ลุ่มน้ำโขงเช่นกกและ Ing. ตามเนื้อผ้าคุณสมบัติธรรมชาติเหล่านี้ทำไปได้หลายประเภทที่แตกต่างกันของการเกษตรรวมทั้งการเลี้ยงเปียกข้าวในหุบเขาและการเพาะปลูกขยับโกรก ภูเขาป่ายังให้ความสำคัญจิตวิญญาณของความเป็นอิสระในระดับภูมิภาค ป่าไม้รวมทั้งยืนไม้สักและไม้เนื้อแข็งอื่น ๆ ที่มีประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่ครั้งหนึ่งเคยครอบงำทางทิศเหนือและบางส่วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้ลดลงจากปี 1980 130,000 ตารางกิโลเมตร ในปี 1961 พวกเขาครอบคลุมร้อยละ 56 ของประเทศ แต่โดยป่ากลางทศวรรษที่ 1980 ได้รับการลดลงน้อยกว่าร้อยละ 30 ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศไทย. ในช่วงเดือนฤดูหนาวภูเขาภาคเหนือของประเทศไทยมีอุณหภูมิเย็นพอสำหรับการเพาะปลูกผลไม้ดังกล่าว เป็นลิ้นจี่และสตรอเบอร์รี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผนที่ของภูมิภาค
6 ภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ของประเทศไทย
สภาวิจัยแห่งชาติแบ่งประเทศไทยออกเป็น 6 ภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ตามลักษณะธรรมชาติรวมทั้งธรณีสัณฐานและการระบายน้ำ รวมทั้งรูปแบบของวัฒนธรรมของมนุษย์ พวกเขาคือ ภาคเหนือ , ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ , ภาคกลาง , ภาคตะวันออก , ภาคตะวันตก และภาคใต้ของประเทศไทยแม้ว่าเขตทางภูมิศาสตร์เป็นส่วนหนึ่งของที่ราบภาคกลาง เป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเมืองนี้อาจได้รับการพิจารณาในประการอื่น ๆพื้นที่ที่แยกต่างหาก แต่ละหกภูมิภาคที่แตกต่างจากคนอื่น ๆในประชากร ทรัพยากร ธรรมชาติคุณลักษณะพื้นฐานและระดับของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม .ความหลากหลายของภูมิภาคในความเป็นจริงคุณลักษณะเด่นชัดที่สุดของการตั้งค่าทางกายภาพของประเทศไทย .

ภาคเหนือ ภาคเหนือเป็นพื้นที่ภูเขา ภูเขาทิวขนานขยายจากทิวเขาแดนลาว ( ทิวเขาแดนลาว ) ในภาคใต้ของรัฐฉาน ฮิลล์ ใน ทิศทาง เหนือ / ใต้ช่วง dawna ( ทิวเขาดอยมอนกุจู ) สร้างตะวันตกชายแดนไทยระหว่าง แม่ฮ่องสอน และแม่น้ำสาละวิน [ 1 ] ถนนช่วงไชยทอง ( เทือกเขาถนนธงชัย ) ช่วงขุนตาล ( ดอยขุนตาน ) ช่วงผีปันน้ำ ( ทิวเขาผีปันน้ำ ) เช่นเดียวกับส่วนตะวันตกของหลวงพระบางช่วง ( ทิวเขาหลวงพระบาง ) [ 2 ]
ภูเขาสูงเหล่านี้แกะสลักจากหุบเขาแม่น้ำที่สูงชันและไร่พื้นที่ชายแดนภาคกลาง แม่น้ำมากที่สุด ได้แก่ น่าน ปิง วัง และยม รวมกันในพื้นที่ราบในเขตภาคเหนือตอนล่าง และภาคกลางตอนบน แม่น้ำปิงและแม่น้ำน่านรวมกันเพื่อฟอร์มแม่น้ำเจ้าพระยา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ คือ อ่อนเพลีย โดยแม่น้ำที่ไหลเข้าไปในลุ่มน้ำโขงชอบมากกก และไอเอ็นจี
ผ้า ลักษณะทางธรรมชาติเหล่านี้ทำให้เป็นไปได้หลายประเภทของเกษตรกรรม ได้แก่ ทำนา เปียกในหุบเขาและทำไร่เลื่อนลอยในโกรก . ป่าภูเขายังส่งเสริมจิตวิญญาณของความเป็นอิสระในระดับภูมิภาค ป่าไม้สักและไม้เนื้อแข็งอื่น ๆรวมทั้งยืนประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่เคยครอบงำภาคเหนือและบางส่วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้ลดลงจากปี 1980 ถึง 130 , 000 km พนักงานขาย ในปี 1961 พวกเขาครอบคลุม ร้อยละ 56 ของประเทศ แต่ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 forestland ได้รับลดลงไปน้อยกว่า 30 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศไทย
ในระหว่างเดือนฤดูหนาวในภูเขาทางภาคเหนือของประเทศไทยอุณหภูมิเย็นเพียงพอสำหรับการเพาะปลูกผลไม้ เช่น ลิ้นจี่ และสตรอเบอร์รี่