Sacred architecture (also known as

Sacred architecture (also known as religious architecture) is a religious architectural practice concerned with the design and construction of places of worship and/or sacred or intentional space, such as churches, mosques, stupas, synagogues, and temples. Many cultures devoted considerable resources to their sacred architecture and places of worship. Religious and sacred spaces are amongst the most impressive and permanent monolithic buildings created by humanity. Conversely, sacred architecture as a locale for meta-intimacy may also be non-monolithic, ephemeral and intensely private, personal and non-public.

Sacred, religious and holy structures often evolved over centuries and were the largest buildings in the world, prior to the modern skyscraper. While the various styles employed in sacred architecture sometimes reflected trends in other structures, these styles also remained unique from the contemporary architecture used in other structures. With the rise of Abrahamic monotheisms (particularly Christianity and Islam), religious buildings increasingly became centres of worship, prayer and meditation.

The Western scholarly discipline of the history of architecture itself closely follows the history of religious architecture from ancient times until the Baroque period, at least. Sacred geometry, iconography and the use of sophisticated semiotics such as signs, symbols and religious motifs are endemic to sacred architecture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์ (เรียกอีกอย่างว่าศาสนาสถาปัตยกรรม) ฝึกฝนสถาปัตยกรรมทางศาสนาเกี่ยวข้องกับการออกแบบและก่อสร้างสถานนมัสการหรือศักดิ์สิทธิ์ หรือตกพื้นที่ โบสถ์ สุเหร่า พระธาตุ synagogues และวัดได้ หลายวัฒนธรรมทุ่มเททรัพยากรจำนวนมากเพื่อสถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์และศาสนสถานของพวกเขา ช่องศาสนา และศักดิ์สิทธิ์เป็นหมู่น่าประทับใจมากที่สุด และถาวรเสาหินอาคารสร้างขึ้น โดยมนุษย์ ในทางกลับกัน สถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์เป็นตำแหน่งที่ตั้งสำหรับเมตาเป็นกันเองอาจจะยังไม่ใช่เสาหิน ข้อมูลแบบชั่วคราว และเจี๊ยบส่วนตัว ส่วนบุคคล และ สาธารณชนโครงสร้างศักดิ์สิทธิ์ ศาสนา และศักดิ์สิทธิ์มักจะพัฒนากว่าศตวรรษ และมีอาคารที่ใหญ่ที่สุดในโลก ตึกระฟ้าทันสมัยก่อน ในขณะที่ลักษณะต่าง ๆ การว่าจ้างใน สถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์บางครั้งสะท้อนให้เห็นแนวโน้มของโครงสร้างอื่น ๆ ลักษณะเหล่านี้ยังอยู่เฉพาะจากสถาปัตยกรรมร่วมสมัยที่ใช้ในโครงสร้างอื่น ๆ กับการเพิ่มขึ้นของอับราฮัม monotheisms (โดยเฉพาะศาสนาคริสต์และอิสลาม), อาคารทางศาสนากลายเป็น ศูนย์กลางของการนมัสการ สวดมนต์ และทำสมาธิมากขึ้นวินัย scholarly ตะวันตกประวัติศาสตร์เองอย่างใกล้ชิดตามประวัติของสถาปัตยกรรมทางศาสนาจากโบราณจนถึงระยะเวลายุคบาโรก น้อย เรขาคณิตศักดิ์สิทธิ์ ประติมานวิทยา และใช้ semiotics ซับซ้อนเช่นเครื่องหมาย สัญลักษณ์ และศาสนาความเป็นยุงกับสถาปัตยกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์ (ที่รู้จักกันเป็นสถาปัตยกรรมทางศาสนา) เป็นสถาปัตยกรรมทางศาสนาที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบและการก่อสร้างสถานที่สักการะและ / หรือพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์หรือจงใจเช่นโบสถ์มัสยิดเจดีย์ธรรมศาลาและวัด หลายวัฒนธรรมอุทิศทรัพยากรมากกับสถาปัตยกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาและสถานที่สักการะ ช่องว่างที่ศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาและเป็นหมู่อาคารเสาหินที่น่าประทับใจที่สุดและถาวรที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์ ตรงกันข้ามศักดิ์สิทธิ์สถาปัตยกรรมเป็นสถานที่เกิดเหตุใกล้ชิด meta-ก็อาจจะเป็นที่ไม่ใช่เสาหินชั่วคราวและเอกชนอย่างเข้มข้นส่วนบุคคลและที่ไม่ใช่แบบสาธารณะ. ศักดิ์สิทธิ์โครงสร้างทางศาสนาและศักดิ์สิทธิ์วิวัฒนาการมักจะมาหลายศตวรรษและมีอาคารที่ใหญ่ที่สุดในโลกก่อนที่จะ ตึกระฟ้าทันสมัย ในขณะที่รูปแบบต่างๆที่ใช้ในการศักดิ์สิทธิ์สถาปัตยกรรมบางครั้งสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มในโครงสร้างอื่น ๆ รูปแบบเหล่านี้ยังคงอยู่ที่ไม่ซ้ำกันจากสถาปัตยกรรมร่วมสมัยมาใช้ในโครงสร้างอื่น ๆ ด้วยการเพิ่มขึ้นของอับบราฮัม monotheisms (โดยเฉพาะศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลาม) อาคารทางศาสนามากขึ้นกลายเป็นศูนย์รวมของการเคารพบูชาสวดมนต์และทำสมาธิ. วินัยวิชาการตะวันตกของประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมของตัวเองอย่างใกล้ชิดต่อไปนี้ประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมทางศาสนาตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงระยะเวลาที่บาร็อค อย่างน้อย. เรขาคณิตศักดิ์สิทธิ์ยึดถือและการใช้สัญที่มีความซับซ้อนเช่นป้ายสัญลักษณ์และลวดลายศาสนาถิ่นที่ศักดิ์สิทธิ์สถาปัตยกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์ ( หรือที่เรียกว่าสถาปัตยกรรมทางศาสนา ) เป็นสถาปัตยกรรมทางศาสนาการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบและก่อสร้างศาสนสถานและ / หรือพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์หรือจงใจ เช่น โบสถ์ สุเหร่า เจดีย์ synagogues และวัด หลายวัฒนธรรมทุ่มเททรัพยากรมากสำหรับสถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์และสถานที่ของการเคารพบูชาศาสนาและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ในหมู่ที่น่าประทับใจมากที่สุดและถาวรอาคารเสาหินที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์ ในทางกลับกัน ศักดิ์สิทธิ์ สถาปัตยกรรมเป็นสถานที่สำหรับ Meta ความใกล้ชิดอาจจะไม่ใช่แบบไม่ยั่งยืนและเข้มข้น , ส่วนตัว , ส่วนบุคคลและสาธารณะไม่ใช่

ศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาและศักดิ์สิทธิ์โครงสร้างมักจะวิวัฒนาการมาหลายศตวรรษและเป็นอาคารที่ใหญ่ที่สุดในโลกก่อนที่จะมีตึกระฟ้าทันสมัย ในขณะที่รูปแบบต่างๆที่ใช้ในงานสถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์บางครั้งสะท้อนแนวโน้มในโครงสร้างอื่น ๆ ลักษณะเหล่านี้ก็ยังคงเอกลักษณ์ของสถาปัตยกรรมร่วมสมัยที่ใช้ในโครงสร้างอื่น ๆ ด้วยการเพิ่มขึ้นของอับราฮัม monotheisms ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลาม ) , อาคารทางศาสนามากขึ้นกลายเป็นศูนย์บูชา , สวดมนต์และนั่งสมาธิ

วินัยทางวิชาการประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมตะวันตกเองอย่างใกล้ชิดต่อไปนี้ประวัติของสถาปัตยกรรมทางศาสนา ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงระยะเวลาพิสดารเป็นอย่างน้อย ศักดิ์สิทธิ์เรขาคณิต ยึดถือและใช้สัญญะที่ซับซ้อน เช่น ป้าย สัญลักษณ์และลวดลายทางศาสนามีเพียงสถาปัตยกรรมอันศักดิ์สิทธิ์