Nitrous oxide (N2O) emissions from

Nitrous oxide (N2O) emissions from a specific environment vary with agricultural management and pedoclimatic conditions. Therefore a 2-year field experiment was carried out to compare N2O emissions from contrasting fertilizer (cattle slurry, compost, digestate, ammonium nitrate, unfertilized control) and tillage treatments (conventional, CT, and minimum, MT) under a rotation of forage and bioenergy crops in Piacenza (Po Valley, Northern Italy). Field N2O emissions were measured during four monitoring campaigns (late spring 2011, summer and autumn 2012, and summer 2013), while the cumulative fluxes over the same campaign were estimated with the SPACSYS model, calibrated with data collected in a lysimeter experiment and validated with field data. The interaction between fertilizer and tillage resulted in significant differences of N2O emissions (P < 0.05). In CT, ammonium nitrate and slurry showed the largest emissions, while in MT emissions were lower under digestate, compost, and slurry than under ammonium nitrate. The annual cumulative emissions from ammonium nitrate application estimated by the model were 20% and 33% higher than the emissions from organic fertilizer treatments in CT and MT respectively. The highest peaks of emissions occurred in summer when the cumulative N2O emissions were 24% higher (from June to August, 8.3 kg N2O-N ha−1, P < 0.01) than those predicted in the remaining part of the year (6.3 kg N2O-N ha−1). The reduced tillage resulted in an overall significant reduction of the annual N2O emissions (−12%), from 16 kg N2O-N ha−1 y−1 in CT to 14.2 kg N2O-N ha−1 y−1 in MT. Nitrogen fertilization caused peaks of N2O emissions when the soil water content reached a critical value of 0.29 m3 m−3 that corresponded to a water filled pore space of 50%. The emission factors (fertilizer-derived N lost as N2O) calculated in this work largely exceed the default value of 1% proposed by IPCC: it was 2.1% under CT, 3.5% with ammonium nitrate and 1.6% when slurry was applied. Besides reduced tillage and fertilization with treated slurry (compost and digestate) also reduced irrigation is likely to reduce the absolute emissions rate of N2O in the study area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปล่อยก๊าซไนตรัสออกไซด์ (N2O) จากสภาพแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจงแตกต่างกันกับสภาพการจัดการและ pedoclimatic เกษตร ดังนั้น การทดลอง 2 ปีฟิลด์ดำเนินการเปรียบเทียบการปลดปล่อย N2O จากปุ๋ยตัดกัน (สารละลายของวัว ปุ๋ยหมัก digestate แอมโมเนียไนเตรท unfertilized ควบคุม) และทรีทเมนท์ tillage (ธรรมดา CT และต่ำสุด MT) ภายใต้การหมุนของพืชพืชอาหารสัตว์และพลังงานชีวภาพในปิ (Po Valley อิตาลีเหนือ) ปล่อยฟิลด์ N2O ถูกวัดในช่วงแคมเปญตรวจสอบสี่ (ปลายฤดูใบไม้ผลิ 2011 ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง 2012 และฤดูร้อน 2013) ในขณะที่ถูกประเมินตัวช่วยหลอมสะสมผ่านแคมเปญเดียวกันกับ SPACSYS รุ่น ปรับเทียบกับข้อมูลที่เก็บรวบรวมไว้ในการทดลองของ lysimeter และการตรวจสอบกับข้อมูลของเขตข้อมูล การโต้ตอบระหว่างปุ๋ยและ tillage ส่งผลให้เกิดความแตกต่างกันของการปลดปล่อย N2O (P < 0.05) ใน CT แอมโมเนียไนเตรทและสารละลายพบปล่อยที่ใหญ่ที่สุด ในขณะที่ใน MT ปล่อยต่ำภายใต้ digestate ปุ๋ยหมัก และสารละลายมากกว่าภายใต้แอมโมเนียไนเตรท ปล่อยสะสมประจำปีจากแอพลิเคชันแอมโมเนียไนเตรทที่ประเมิน โดยแบบจำลองได้ 20% และสูงกว่าปล่อยจากปุ๋ยอินทรีย์บำบัดใน CT และ MT 33% ตามลำดับ ยอดเขาสูงที่สุดของมลพิษที่เกิดขึ้นในฤดูร้อนเมื่อปล่อย N2O ที่สะสมได้สูงขึ้น 24% (ตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงสิงหาคม 8.3 กก. ha−1 N2O N, P < 0.01) กว่าที่คาดการณ์ในส่วนที่เหลือของปี (6.3 กิโลกรัม N2O N ha−1) Tillage ลดผลในการลดความสำคัญโดยรวมของปีปล่อย N2O (−12%), จาก y−1 ha−1 16 กก. N2O N ใน CT ไป 14.2 กก. N2O N ha−1 y−1 ในภูเขาไนโตรเจนปฏิสนธิเกิดยอดปล่อย N2O เมื่อปริมาณน้ำดินถึงค่าสำคัญของ m−3 0.29 m3 ที่ความผูกพันกับพื้นที่รูพรุนน้ำ 50% ปัจจัยการปล่อย (มาปุ๋ย N หายเป็น N2O) คำนวณในงานนี้ส่วนใหญ่เกินกว่าค่าเริ่มต้น 1% ที่เสนอ โดย IPCC: มันเป็น 2.1% ภายใต้ CT, 3.5% ด้วยแอมโมเนียไนเตรท และ 1.6% เมื่อใช้สารละลาย นอกจาก tillage ลดและปฏิสนธิกับบำบัดสารละลาย (ปุ๋ยหมักและ digestate) นอกจากนี้ชลประทานลดลงเป็นแนวโน้มที่จะลดอัตราการปล่อยก๊าซสัมบูรณ์ของ N2O ในพื้นที่ศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก๊าซไนตรัสออกไซด์ (N2O) การปล่อยก๊าซจากสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันโดยเฉพาะกับการจัดการการเกษตรและเงื่อนไข pedoclimatic ดังนั้นการทดลองภาคสนาม 2 ปีได้ดำเนินการเพื่อเปรียบเทียบการปล่อย N2O จากตัดกันปุ๋ย (วัวสารละลายปุ๋ยหมักย่อยสลายแอมโมเนียมไนเตรต, การควบคุมการใส่ปุ๋ย) และการรักษาดิน (ธรรมดา, CT, และต่ำสุด, มอนแทนา) ภายใต้การหมุนของอาหารสัตว์และ พืชพลังงานชีวภาพใน Piacenza (PO หุบเขาทางตอนเหนือของอิตาลี) การปล่อยสนาม N2O ถูกวัดในช่วงสี่แคมเปญการตรวจสอบ (ปลายฤดูใบไม้ผลิปี 2011 ในช่วงฤดู​​ร้อนและฤดูใบไม้ร่วงปี 2012 และปี 2013 ฤดูร้อน) ในขณะที่ฟลักซ์สะสมมากกว่าแคมเปญเดียวกันได้ประมาณที่มีรูปแบบ SPACSYS เทียบกับการเก็บรวบรวมข้อมูลในการทดลอง lysimeter และตรวจสอบด้วย ข้อมูลภาคสนาม ปฏิสัมพันธ์ระหว่างปุ๋ยและดินส่งผลให้ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของการปล่อยก๊าซ N2O (P <0.05) ใน CT, แอมโมเนียมไนเตรตและสารละลายแสดงให้เห็นว่าการปล่อยก๊าซที่ใหญ่ที่สุดในขณะที่การปล่อยมอนแทนาลดลงภายใต้การย่อยสลายปุ๋ยหมักและสารละลายกว่าภายใต้แอมโมเนียมไนเตรต การปล่อยสะสมประจำปีจากการใช้แอมโมเนียมไนเตรตประมาณโดยรุ่นเป็น 20% และ 33% สูงกว่าการปล่อยมลพิษจากการรักษาปุ๋ยอินทรีย์ใน CT และมอนแทนาตามลำดับ ยอดเขาที่สูงที่สุดของการปล่อยก๊าซที่เกิดขึ้นในช่วงฤดู​​ร้อนเมื่อปล่อย N2O สะสม 24% สูง (ตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนสิงหาคม 8.3 กก. N2O-N ฮ่า-1, p <0.01) กว่าที่คาดการณ์ไว้ในส่วนที่เหลือของปี (6.3 กก. N2O -N ฮ่า-1) เตรียมลดลงส่งผลให้การลดลงอย่างมีนัยสำคัญโดยรวมของการปล่อยก๊าซ N2O ประจำปี (-12%) จาก 16 กก. N2O-N-1 ฮ่า Y-1 ใน CT 14.2 กก. N2O-N-1 ฮ่า Y-1 ในมอนแทนา ไนโตรเจนปฏิสนธิเกิดจากยอดการปล่อย N2O เมื่อเนื้อหาของน้ำในดินถึงค่าวิกฤต 0.29 M3 M-3 ที่ตรงกับน้ำเต็มพื้นที่รูขุมขน 50% ปัจจัยที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจก (ปุ๋ยที่ได้มาไม่มีข้อความที่หายไปเป็น N2O) คำนวณได้ในงานนี้ส่วนใหญ่เกินกว่าค่าเริ่มต้น 1% ที่เสนอโดย IPCC: มันเป็น 2.1% ภายใต้ CT, 3.5% และมีแอมโมเนียมไนเตรตและ 1.6% เมื่อสารละลายถูกนำมาใช้ นอกจากนี้ยังลดลงดินและการให้ปุ๋ยกับสารละลายรับการรักษา (ปุ๋ยหมักและย่อยสลาย) ยังช่วยลดการชลประทานมีแนวโน้มที่จะลดอัตราการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่แน่นอนของ N2O ในพื้นที่ศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไนตรัสออกไซด์ ( N2O ) มลพิษจากสิ่งแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจงแตกต่างกันกับการจัดการการเกษตรและเงื่อนไข pedoclimatic . ดังนั้นการทดลองภาคสนาม 2 ปี มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการปล่อยก๊าซ N2O จากปุ๋ยที่ตัดกัน ( โคเสีย , ปุ๋ยหมัก , digestate แอมโมเนียไนเตรท , การควบคุม , การรักษา unfertilized ) และดิน ( ธรรมดา , CT , และต่ำสุด MT ) ภายใต้การหมุนของพืชอาหารสัตว์และพลังงานใน Piacenza ( Po Valley , ภาคเหนือของอิตาลี ) ข้อมูลการปล่อยก๊าซ N2O วัดในช่วงสี่การตรวจสอบแคมเปญ ( ปลายปี 2011 ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง 2012 และฤดูร้อน 2013 ) ในขณะที่ฟลักซ์สะสมกว่าแคมเปญเดียวกันประมาณได้กับ spacsys รุ่น เทียบกับข้อมูลในไลซิมิเตอร์ ทดลอง และตรวจสอบข้อมูลภาคสนาม ปฏิสัมพันธ์ระหว่างดินและปุ๋ยที่ส่งผลให้เกิดความแตกต่างของก๊าซ N2O ( P < 0.05 ) ใน CT , ไนเตรทแอมโมเนีย น้ำ พบว่า ก๊าซที่ใหญ่ที่สุดในขณะที่การปล่อยตันลดลงภายใต้ digestate , ปุ๋ยหมัก , น้ำต่ำกว่าแอมโมเนียมไนเตรท . ปีจากการสะสมก๊าซแอมโมเนียไนเตรท คำนวณจากแบบจำลองเป็น 20% และ 33% สูงกว่าการปล่อยจากปุ๋ยอินทรีย์ การรักษาใน CT และตัน ตามลำดับ ยอดสูงสุดของก๊าซที่เกิดขึ้นในฤดูร้อนเมื่อ N2O สะสมมลพิษเป็น 24% สูงกว่า ( จากเดือนมิถุนายนถึงสิงหาคม 8.3 กก. n2o-n ฮา− 1 , p < 0.01 ) สูงกว่าที่คาดการณ์ไว้ในส่วนที่เหลือของปี ( 6.3 กิโลกรัม n2o-n ฮา− 1 ) การลดการไถพรวนส่งผลโดยรวมลดลงของการปล่อยก๊าซ N2O ประจำปี ( − 12 % ) จาก 16 กก. n2o-n ฮา− 1 y − 1 ในซีที 14.2 กิโลกรัม n2o-n ฮา− 1 y − 1 ที่ทำให้ยอดการปล่อยไนโตรเจน N2O เมื่อดินปริมาณน้ำถึงค่าวิกฤตของ 0.29 M3 M − 3 ที่สอดคล้องกับน้ำเต็มพื้นที่ของรูพรุน 50 % ปัจจัยการปล่อย ( ปุ๋ยได้มา N หายเป็น N2O ) ที่คำนวณได้ในงานนี้ส่วนใหญ่เกินค่าเริ่มต้นของ 1 เปอร์เซ็นต์ที่เสนอโดย IPCC เป็น 2.1% ใน CT , 3.5% ที่มีไนเตรตแอมโมเนียมและ 1.6% เมื่อสารละลายถูกใช้ นอกจากลดการไถพรวนและการรักษาด้วยสารละลาย ( ปุ๋ยหมักและ digestate ) ยังลดลงในน้ำมีแนวโน้มที่จะลดการปล่อยก๊าซ N2O แน่นอน ซึ่งในพื้นที่ศึกษา