Matcha stood there dumbstruck. Then

Matcha stood there dumbstruck. Then, realizing what I just said, she instinctively took a step back and started falling!

I thought of killing myself, to have gone through all that and yet… this dumb girl!

“Slash!”

Purple Dawn Boots stepping on snow, I got there within a couple of strides. With no hesitation I rushed over to the spot where Matcha fell and immediately jumped down. Finding Matcha, I quickly grabbed Matcha’s arm and held onto it tightly!

“Boss….”

Matcha lifted her head and looked at me, her eyes were all red, “I’m useless…”

I flashed a sunny smile, “How could you say that, you’ve proved your worth!”

“I…”

Without waiting for Matcha to finish talking, I pierced the mountain side with my sword. I needed to slow our falling speed to have even a chance of survival. Otherwise we would fall to our death like Liu Ying and the rest. We wouldn’t even get our dropped equipment back!

“Clang Clang Clang…”

The sword made an ear-piercing sound as it carved into the rock surface. I hugged Matcha as we slipped further down. Suddenly, we moved away from the cliff and our bodies were in the air as we rapidly descended 100 meters!

“Boss, there is a dried vine!” Matcha shouted out.

I quickly yelled back, “Hold onto me!”

Matcha extended her arms and quickly hugged me. At the same time, I reached out and grabbed onto the dried vine. As we slid down we heard a loud, “bang”, and the vine snapped. It could not support our weight since it had been dry for too long. In a panic I tried to wildly grab something. “Peng” Our fall suddenly stopped. Lifting my head to take a look, I saw that I grabbed a protruding rock. However, it was very sharp and my palm was pierced by it.

“Drip…Drip…”

Drops of fresh red blood fell from my palm onto Matcha’s nose. She looked at me and then at the rock. With red eyes that were on the verge of tears she asked, “Boss, does it hurt?”

I clenched my teeth, “Nope, piece of cake….”

“Boss….”

I looked ahead and said, “Matcha, the dried vine did not grow from the rock surface. It extends out from the cliff. Look for the roots of the vines, that can be our hiding spot.”

“Yes…”

Matcha looked around with her pair of pretty eyes. Suddenly she pointed with a finger, “Boss, quickly look, the dried vines are coming out from a cave. It’s about 3 meters away from us.”

“Okay, let’s climb up!”

I used the dagger that was dropped by an Assassin to stab into the protruding rock. Then I slowly climbed towards the cave as I used all my strength, and then some, to carry Matcha into the cave. The cave was very shallow, only a few meters across. But we were out of combat, which was good news because we could use a City Return Scroll to return to the city now.

“Boss…”

Matcha knelt in front of me. Holding my hand with hers, she looked over the wound on it, “This wound doesn’t look like it will heal easily. You need a Healer to cast [Therapy] right?”

I nodded, “No problem, this is a light wound. It won’t affect my stats.”

“Okay, does it hurt?”

“It doesn’t!”

“Hehe…”

“What does your “Hehe” mean….”

“……”

……

Matcha’s pair of pointy ears perked up; Wind Elves’ senses were very keen. She smiled slightly, “The players from [Wrath of the Heroes] are still hunting for us, what do we do? Do we return to the city or wait here for a bit?”

“Your choice.” I returned the Frost Rain Sword back to its sheath.

“Okay, let us play around here for a bit. Hehee, let us accompany those dummies…”

“Sure.”

Matcha stood up, and from within the cave she picked up some dried twigs. Standing in front of me, she said, “It is cold here, how about we start a fire to keep warm!”

“Too bad there is no lighter.”

“No problem, we can learn from the caveman. The hand-drill method!”

“Fine, drill away!”
……

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มัจฉามียืน dumbstruck แล้ว ตระหนักถึงเพียงโดน เธอ instinctively เอาขั้นตอนย้อนกลับ และเริ่มล้มผมคิดว่า การฆ่าตัวเอง หลงผ่านทั้งหมด และ ยัง...สาวใบ้นี้"ทับ"สีม่วงรองเท้ารุ่งอรุณที่เหยียบลงบนหิมะ ผมมีภายในไม่กี่ก้าวหน้า กับไม่ลังเล ผมวิ่งผ่านไปยังจุดที่เขียวตกลง มาทันทีไปลง ค้นหาเขียว ฉันได้อย่างรวดเร็วคว้าแขนของมัจฉา และจับมันไว้แน่น"นาย..."เขียวยกศีรษะของเธอ และมองฉัน เธอตามีสีแดงทั้งหมด "ฉันไม่มีประโยชน์..."ฉันถ่ายซันนี่ยิ้ม "วิธีคุณอาจกล่าวว่า คุณได้พิสูจน์ของคุณคุ้มค่า""ฉัน... "โดยไม่รอเขียวเพื่อเสร็จสิ้นการพูด ฉัน pierced ด้านเขา ด้วยดาบของฉัน ฉันจำเป็นต้องชะลอความเร็วของเราลดลงแม้ว่าโอกาสอยู่รอด มิฉะนั้น เราจะตกไปตายเช่นหลิวหยิงและส่วนเหลือของเรา เราจะไม่ได้กลับอุปกรณ์ของเรากระตุก"Clang Clang Clang..."ดาบที่ทำการเจาะหูเสียงมันแกะสลักเข้าไปในพื้นผิวของหิน ฉัน hugged เขียวเป็นเราเล็ดรอดไป ทันใดนั้น เราย้ายจากหน้าผา และร่างกายของเราได้ออกอากาศ ตามที่เราได้ลง 100 เมตรอย่างรวดเร็ว"เจ้านาย มีเถาวัลย์แห้ง" เขียวที่ตะโกนออกมาฉันได้อย่างรวดเร็ว yelled กลับ "ค้างบนผม"มัจฉาขยายแขน และ hugged ฉันอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกัน ฉันถึงออก และคว้าบนเถาวัลย์แห้ง เป็นเราฝ่อลง เราเคยได้ยินเป็นเสียงดัง "บาง" และไวน์ที่จัดชิด มันสามารถรองรับน้ำหนักเราไม่เนื่องจากเคยแห้งนานเกินไป ในการตื่น ฉันพยายามอาละวาดคว้าบางสิ่งบางอย่าง "เปง" ฤดูใบไม้ร่วงของเราก็หยุด ยกศีรษะให้ดู เห็นฉันคว้าก้อนหินเกิน อย่างไรก็ตาม มันคมมาก และปาล์มของฉันถูก pierced โดย"หยด... หยดน้ำ..."หยดเลือดสีแดงสดตกจากปาล์มของฉันลงบนจมูกของมัจฉา เธอมอง ที่ฉัน แล้วที่ร็อค มีตาสีแดงที่เจียนน้ำตา เธอถาม "เจ้านาย ไม่เจ็บตรงไหน"ฉันกัดฟัน "Nope ชิ้นส่วนของเค้ก...""นาย..."ฉันมองไปข้างหน้า และกล่าว ว่า "มัจฉา เถาวัลย์แห้งไม่ได้เติบโตจากพื้นผิวของหิน มันขยายออกจากหน้าผา หารากของบัสเซลตั่น ที่สามารถซ่อนของเรารับ""ใช่..."มองรอบ ๆ เขียวกับคู่ของเธอตาสวย ทันใดนั้นเธอชี้ ด้วยนิ้วมือ "เจ้านาย อย่างรวดเร็วดู นำแห้งจะออกมาจากถ้ำ มันอยู่ห่างจากเราประมาณ 3 เมตร""ไร ปีนขึ้นกันเถอะ"ผมใช้กริชที่ถูกตัดทิ้ง โดยนักฆ่าเพื่อแทงเข้าไปในหินเกิน แล้ว ฉันช้าปีนไปทางถ้ำที่เคยแรงของฉัน แล้วบาง มีเขียวเข้าไปในถ้ำ ถ้ำได้ตื้นมาก ข้ามเพียงไม่กี่เมตร แต่เราก็ออกจากการต่อสู้ ซึ่งเป็นข่าวดี เพราะเราสามารถใช้เลื่อนกลับเมืองเพื่อกลับไปเมืองตอนนี้"นาย..."Knelt เขียวหน้าฉัน จับมือกับเธอ เธอมองผ่านแผลบน "แผลนี้ไม่ ดูเหมือนมันจะรักษาได้อย่างง่ายดาย คุณมาระโกขว้างขวา [รักษา] "ผมพยักหน้า, "ไม่มีปัญหา เป็นแผลอ่อน มันจะมีผลสถิติของฉัน""เอาล่ะ ไม่เจ็บตรงไหน""ไม่""Hehe...""ของคุณ"Hehe"หมายถึงอะไร..."“……”……Perked เขียวของคู่หูชี้ค่า เอลฟ์ลมรู้สึกกระตือรือร้นมากขึ้น เธอยิ้มเล็กน้อย "ผู้เล่นจาก [อาชญาของวีรบุรุษ] จะยังคงล่าสัตว์สำหรับเรา เราทำอะไร ทำเรากลับไปเมือง หรือนี่รอบิต""คุณเลือก" ฉันกลับดาบฝนน้ำแข็งกลับไปของ sheath"เอาล่ะ ให้เราเล่นรอบนี่จะ Hehee ให้เราพร้อมหุ่นเหล่านั้น...""แน่ใจ"เขียวขึ้นยืน และจากภายในถ้ำ เธอเลือกบางกิ่งไม้แห้ง ยืนอยู่หน้าฉัน เธอบอก "เย็นที่นี่ วิธีการเกี่ยวกับเราสุมไฟให้ร้อน""เลวร้ายเกินไปมีไฟแช็กไม่""ไม่มีปัญหา เราสามารถเรียนรู้จาก caveman สว่านมือวิธี""ดี เจาะไป"……

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Matcha ยืนอยู่ที่นั่น dumbstruck จากนั้นตระหนักถึงสิ่งที่ฉันกล่าวว่าเธอสัญชาตญาณเอาขั้นตอนกลับและเริ่มล้ม! ฉันคิดว่าการฆ่าตัวเองที่จะได้ผ่านทุกที่และยัง ... นี้สาวใบ้! "เฉือน" บู๊ทส์รุ่งอรุณสีม่วงเหยียบลงไปบนหิมะผมได้ มีภายในสองสามก้าว ด้วยความลังเลฉันรีบวิ่งไปยังจุดที่ Matcha ลดลงและทันทีที่กระโดดลง หามัทฉะฉันได้อย่างรวดเร็วคว้าแขน Matcha และจับมันแน่น! "เจ้านาย ... ." Matcha ยกหัวของเธอและมองที่ผมดวงตาของเธอเป็นสีแดงทั้งหมด "ฉันไร้ประโยชน์ ... " ฉันประกายรอยยิ้มที่มีแดด "ทำได้อย่างไร คุณบอกว่าคุณได้พิสูจน์คุณค่าของคุณ! "" ฉัน ... "โดยไม่ต้องรอMatcha ที่จะเสร็จสิ้นการพูดคุยผมแทงที่สีข้างภูเขาด้วยดาบ ฉันต้องการที่จะชะลอความเร็วลดลงของเราให้มีโอกาสในการอยู่รอด มิฉะนั้นเราจะตกไปสู่ความตายของเราอย่างเช่นหลิวหญิงและส่วนที่เหลือ เราจะไม่ได้รับอุปกรณ์ลดลงของเรากลับมาแล้ว! "เสียงดังกราวเสียงดังกราวเสียงดังกราว ... " ดาบทำเสียงเจาะหูในขณะที่มันเข้าไปในพื้นผิวแกะสลักหิน ฉันกอด Matcha ที่เราลดลงไปอีก ทันใดนั้นเราย้ายออกไปจากหน้าผาและร่างกายของเราอยู่ในอากาศที่เราอย่างรวดเร็วลงมา 100 เมตร! "เจ้านายมีเถาแห้ง!" Matcha ตะโกนออกมา. ผมรีบตะโกนกลับ "ค้างไว้บนฉัน!" Matcha ขยายของเธอ แขนและกอดผมอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันผมเอื้อมมือออกและคว้าบนเถาแห้ง ในขณะที่เราเลื่อนลงมาเราได้ยินเสียงดัง "ปัง" และเถา snapped มันไม่สามารถรองรับน้ำหนักของเราตั้งแต่ที่มันเคยแห้งนานเกินไป ในความหวาดกลัวฉันพยายามที่จะคว้าบางสิ่งบางอย่างดุเดือด "เพ้ง" ฤดูใบไม้ร่วงของเราก็หยุด ยกหัวของฉันที่จะดูผมเห็นว่าผมคว้าก้อนหินที่ยื่นออกมา แต่ก็เป็นอย่างคมชัดและปาล์มของฉันถูกแทงด้วยมัน. "... หยดหยด ... " หยดเลือดสีแดงสดลดลงจากฝ่ามือของฉันลงบนจมูกมัทฉะ เธอมองมาที่ฉันแล้วที่หิน ด้วยดวงตาสีแดงที่อยู่บนปากเหวของน้ำตาที่เธอถามว่า "บอสมันไม่เจ็บหรือเปล่า?" ผมกำแน่นฟันของฉัน "Nope, ชิ้นส่วนของเค้ก ... ." "เจ้านาย ... ." ผมมองไปข้างหน้าและกล่าวว่า "Matcha ที่ เถาแห้งไม่ได้เติบโตจากพื้นผิวหิน มันยาวยืดออกมาจากหน้าผา มองหารากของเถาวัลย์ที่สามารถเป็นจุดที่หลบซ่อนตัวของเรา. "" ใช่ ... "Matcha มองไปรอบ ๆ กับคู่ของเธอตาสวย ทันใดนั้นเธอชี้กับนิ้ว "เจ้านายได้อย่างรวดเร็วมององุ่นแห้งจะออกมาจากถ้ำ มันเป็นเรื่องของ 3 เมตรห่างจากเรา. "" เอาล่ะเรามาปีนขึ้นไป! "ผมใช้กริชที่ถูกทิ้งไว้โดยฆาตกรที่จะแทงเข้าที่ยื่นออกมาร็อค จากนั้นผมค่อย ๆ ปีนขึ้นไปสู่ถ้ำที่ผมใช้ความแข็งแรงของฉันทั้งหมดแล้วบางส่วนที่จะดำเนินการ Matcha เข้าไปในถ้ำ ถ้ำตื้นมากเพียงไม่กี่เมตร แต่เราออกจากการต่อสู้ซึ่งเป็นข่าวที่ดีเพราะเราสามารถใช้ซิตีเลื่อนกลับเพื่อกลับไปยังเมืองในขณะนี้. "เจ้านาย ... " Matcha คุกเข่าในด้านหน้าของฉัน จับมือของฉันกับเธอเธอมองไปบนแผลมัน "แผลนี้ไม่ได้มีลักษณะเช่นนั้นจะรักษาได้อย่างง่ายดาย คุณจำเป็นต้องเยียวยาที่จะโยน [บำบัด] ใช่มั้ย? "ผมพยักหน้า" ไม่มีปัญหานี้เป็นแผลไฟ มันจะไม่ส่งผลต่อสถิติของฉัน. "" โอเคมันไม่เจ็บหรือเปล่า? "" มันไม่ได้! "" อิอิ ... "" ไม่ของคุณคืออะไร "อิอิ" หมายถึง ... . "" ...... "...... คู่ Matcha ของหูแหลม perked ขึ้น; ความรู้สึกของลมเอลฟ์ 'มีคมมาก เธอยิ้มเล็กน้อย "ผู้เล่นจาก [ลงโทษของวีรบุรุษ] ยังคงตามล่าหาเราทำในสิ่งที่เราจะทำอย่างไร พวกเรากลับไปยังเมืองหรือรอที่นี่สำหรับบิต? "" ทางเลือกของคุณ. "ฉันกลับดาบเรนฟรอสต์กลับไปฝัก." โอเคให้เราเล่นรอบที่นี่สำหรับบิต hehee ให้เรามาพร้อมกับหุ่นเหล่านั้น ... "" แน่นอน. "Matcha ลุกขึ้นยืนและจากภายในถ้ำที่เธอหยิบขึ้นมากิ่งไม้แห้งบาง ยืนอยู่ในด้านหน้าของฉันเธอกล่าวว่า "มันเป็นความเย็นที่นี่เกี่ยวกับวิธีการที่เราเริ่มต้นไฟเพื่อให้ความอบอุ่น!" ". เสียดายที่ไม่มีเบา" "ไม่มีปัญหาเราสามารถเรียนรู้จากมนุษย์ถ้ำ วิธีการเจาะมือ! "" ดีเจาะออกไป! "......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มัจฉายืนตะลึงจนพูดไม่ออก . แล้วว่าสิ่งที่ผมพูด เธอสัญชาตญาณย้อนกลับไป และเริ่มลดลง

ผมเคยคิดจะฆ่าตัวเอง จะต้องผ่านทั้งหมด แต่ . . . . . . . เด็กโง่ !

" ฉะ ! "

สีม่วงรุ่งอรุณรองเท้าเหยียบหิมะ ฉันไปถึงที่นั่นภายในสองสามก้าว . อย่างไม่ลังเล ผมวิ่งผ่านจุดที่มัจฉาตกลงมาทันทีกระโดดลงหามัจฉา มัจฉา ผมรีบคว้าแขนและจับให้แน่นๆ !

" เจ้านาย . . . . . . . "

มัจฉายกหัวของเธอ และมองผม ตาของเธอแดงทั้งหมด " ฉันมันไร้ประโยชน์ . . . . . . . "

ฉันประกายแดดยิ้ม " วิธีที่คุณสามารถบอกว่าคุณได้พิสูจน์คุณค่าของคุณ ! "

" ฉัน . . . "

โดยไม่ต้องรอ มัจฉา เพื่อพูดให้จบ ผมเจาะข้างภูเขา ด้วยดาบของข้าฉันต้องช้าของเราตกเร็วมีแม้โอกาสของการอยู่รอด ไม่งั้นจะตกลงไปตายของเรา เช่น หลิว หยิง และส่วนที่เหลือ เราก็ไม่ได้ทิ้งอุปกรณ์ของเรากลับมา

" แคร๊งแคร๊งเคร้ง . . . . . . . "

ดาบได้เจาะหู เสียงมันสลักเข้าไปในหินพื้นผิว ฉันกอดมัทเราลื่นต่อไปลง ทันใดนั้นเราย้ายออกไปจากหน้าผาและร่างกายของเราอยู่ในอากาศที่เราอย่างรวดเร็วลงมา 100 เมตร

" เจ้านาย มีเถาแห้ง ! " มัจฉาตะโกน

ฉันรีบตะโกนกลับมาว่า " จับฉันไว้ "

มัจฉา ขยายแขนของเธออย่างรวดเร็วและกอดผม ในเวลาเดียวกัน ฉันยื่นมือออกไปคว้าบนแห้งเถา เมื่อเราเลื่อนลงเราได้ยินเสียงดัง " ปัง " และเถาวัลย์ขาดมันไม่สามารถรองรับน้ำหนักของเราตั้งแต่มันแห้งเกินไป ในความพยายามที่จะอาละวาดคว้าอะไรบางอย่าง " เพ้ง " ตกของเราก็หยุดลงอย่างกระทันหัน ยกหัวของฉันไปดู ผมเห็นอย่างนั้นผมเลยชะโงกหิน อย่างไรก็ตาม มันคมมาก และฝ่ามือของผมถูกมัน

" หยด . . . หยด . . . . . . . "

หยดเลือดสดสีแดงตกลงมาจากปาล์มลงมัจฉาของจมูกเธอมองฉันแล้วที่หิน ด้วยดวงตาสีแดงที่ถูกหมิ่นของน้ำตา เธอถามว่า " เจ้านาย มันเจ็บไหม ? "

ฉัน clenched ฟันของฉัน , " ไม่ , ชิ้นส่วนของเค้ก . . . . . . . "

" เจ้านาย . . . . . . . "

ผมมองไปข้างหน้าและกล่าวว่า " matcha เถาแห้งไม่เติบโตจากพื้นผิวหิน มันยื่นออกมาจากหน้าผา ค้นหารากของเถาที่สามารถจุดที่พวกเราซ่อนตัวอยู่ "

"

" ใช่ . . . . . . .มัจฉา มองไปรอบๆ กับคู่ของเธอ ดวงตาสวย จู่ๆ เธอก็ชี้กับนิ้ว " เจ้านาย ดูได้อย่างรวดเร็ว , องุ่นแห้งออกมาจากถ้ำ มันอยู่ห่างจากเราประมาณ 3 เมตร "

" เอาล่ะ ไต่ขึ้นมา "

ผมใช้กริชที่ถูกทิ้งโดยนักฆ่าแทงเข้าไปชะโงกหิน งั้น ฉันค่อยๆปีนขึ้นสู่ถ้ำที่ฉันใช้ความแข็งแรงทั้งหมดของฉันบ้างแล้วอุ้มมัจฉาเข้าไปในถ้ำ ถ้ำตื้นมาก เพียงไม่กี่เมตรเท่านั้น แต่เราออกไปรบซึ่งเป็นข่าวที่ดีเพราะเราใช้เมืองกลับเลื่อนกลับมาที่เมืองแล้ว

" บอส . . . . . . . "

มัจฉาคุกเข่าต่อหน้าฉัน จับมือกับเธอ เธอมองบาดแผลบน " แผลนี้ไม่ได้ดูเหมือนจะรักษาได้อย่างง่ายดาย คุณต้องการหมอหล่อ [ การรักษา ] ใช่มั้ย ?"

ผมพยักหน้า " ไม่มีปัญหา นี่เป็นแผลเบาๆ ไม่มีผลต่อสถิติของฉัน . "

" โอเค มันเจ็บไหม ? "

" มันไม่ได้ ! "

" ฮิฮิ . . . . . . . "

" อะไรของคุณ " อิอิ " หมายถึง . . . . . . . "

" . . . . . . . "

. . . . . . .

มัจฉาคู่ของแหลมหู perked ขึ้น ลมแถน ' ความรู้สึกได้เก่งมาก เธอยิ้มเล็กน้อย " ผู้เล่นจากความโกรธของวีรบุรุษ ] ยังคงตามล่าเรา เราจะทำยังไงดีเราจะกลับไปยังเมืองหรือรอที่นี่สักครู่ได้มั้ย ? "

" ทางเลือก " ที่ผมคืนฟรอสต์ฝนดาบคืนฝัก

" โอเค พวกเราไปเล่นแถวๆนี้หน่อย hehee เราเป็นเพื่อนที่ให้ . . . . . . . "

" มั่นใจ "

มัจฉา ยืนขึ้น และจากภายในถ้ำ เธอเลือกขึ้นบาง แห้ง กิ่งไม้เล็กๆ มายืนอยู่ต่อหน้าผม เธอกล่าวว่า " ตรงนี้มันหนาว แล้วเราเริ่มไฟให้อุ่น "

" แย่จังไม่เบา "

" ไม่มีปัญหา เราสามารถเรียนรู้จากมนุษย์หิน มือเจาะวิธี ! "

" ดี เจาะไป "
. . . . . . .