Self-determinationFrom Wikipedia, t

Self-determination
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about self-determination in international law. For other uses, see Self-determination (disambiguation).
The lead section of this article may need to be rewritten. Please discuss this issue on the talk page and read the layout guideto make sure the section will be inclusive of all essential details. (October 2012)



The right of nations to self-determination (from German: Selbstbestimmungsrecht der Völker) is a cardinal principle in modern international law (commonly regarded as a jus cogens rule), binding, as such, on the United Nations as authoritative interpretation of the Charter’s norms.[1][2] It states that nations based on respect for the principle of equal rights and fair equality of opportunity have the right to freely choose their sovereignty and international political status with no external compulsion or interference[3] which can be traced back to the Atlantic Charter, signed on 14 August 1941, by Franklin D. Roosevelt, President of the United States of America, and Winston Churchill, Prime Minister of the United Kingdom who pledged The Eight Principal points of the Charter.[4] The principle does not state how the decision is to be made, or what the outcome should be, whether it be independence, federation, protection, some form of autonomy or full assimilation.[5] Neither does it state what the delimitation between nations should be—or what constitutes a nation. In fact, there are conflicting definitions and legal criteria for determining which groups may legitimately claim the right to self-determination.[6]

On 14 December 1960, the United Nations General Assembly adopted United Nations General Assembly Resolution 1514 (XV) under titled Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples provided for the granting of independence to colonial countries and peoples in providing an inevitable legal linkage between self-determination and its goal of decolonisation, and a postulated new international law-based right of freedom also in economic self-determination. In Article 5 states: Immediate steps shall be taken in Trust and Non-Self-Governing Territories,[7] or all other territories which have not yet attained independence, to transfer all powers to the peoples of those territories, without any conditions or reservations, in accordance with their freely expressed will and desire, without any distinction as to race, creed or colour, in order to enable them to enjoy complete independence and freedom, moreover on 15 December 1960 the United Nations General Assembly adopted United Nations General Assembly Resolution 1541 (XV) under titled Principles which should guide members in determining whether or nor an obligation exists to transmit the information called for under Article 73e of the United Nations Charter in Article 3 provided that [ i ] nadequacy of political, economic, social or educational preparedness should never serve as a pretext for delaying independence. To monitor the implementation of Resolution 1514 in 1961 the General Assembly created the Special Committee referred to popularly as the Special Committee on Decolonization[8] to ensure decolonization complete compliance with the principle of self-determination in General Assembly Resolution 1541 (XV), 12 Principle of the Annex defining free association with an independent State, integration into an independent State, or independence as the three legitimate options of full self-government[9] compliance with the principle of self-determination.[10][11]

"National aspirations must be respected; people may now be dominated and governed only by their own consent. Self determination is not a mere phrase; it is an imperative principle of action. . . . "

—Woodrow Wilson with his famous self-determination speech on 11 February 1918[12] after he announced his Fourteen Points on 8 January 1918.
By extension the term self-determination has come to mean the free choice of one's own acts without external compulsion.[13][14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปกครองตนเองจากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรีบทความนี้เกี่ยวกับเจตจำนงในกฎหมายระหว่างประเทศได้ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูตนเอง (แก้ความกำกวม) ส่วนนำของบทความนี้อาจต้องถูกจิต กรุณาหารือเกี่ยวกับปัญหานี้ในหน้าพูดคุยและอ่านที่ guideto เค้าให้แน่ใจว่า ส่วนจะรวมรายละเอียดที่จำเป็นทั้งหมด (2555 ตุลาคม)ด้านขวาของประชาชาติเพื่อปกครองตนเอง (จากเยอรมัน: Selbstbestimmungsrecht der Völker) เป็นหลักการเชิงในสมัยกฎหมายระหว่างประเทศ (โดยทั่วไปถือว่าเป็นกลางเป็น cogens กฎ), ผูก เช่น ในสหประชาชาติเป็นความเชื่อถือของบรรทัดฐานของกฎบัตรนี้ [1] [2] ระบุว่า ประเทศตามการเคารพหลักการของสิทธิที่เท่าเทียมกัน และเป็นธรรมความเสมอภาคของโอกาสทางการขายมีสิทธิที่จะเลือกได้อย่างอิสระของอำนาจอธิปไตยและสถานะทางการเมืองระหว่างประเทศ โดยไม่มีผลบังคับภายนอกหรือสัญญาณรบกวน [3] ซึ่งสามารถติดตามกลับไปกฎบัตรแอตแลนติก ลงนามบน 14 1941 สิงหาคม แฟรงคลินดีรูสเวลท์ ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา และเคิร์ด โซว์วินสตัน รายนามนายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักรที่บริจาคจุดแปดหลักของกฎบัตรนี้ [4] หลักรัฐตัดสินใจว่าจะทำไม่ หรือผลลัพธ์อะไร ควร ไม่ว่าจะเป็นเอกราช สหพันธ์ ป้องกัน บางรูปแบบอิสระหรือผสมกลมกลืนทั้งหมด [5] ไม่ได้ระบุว่า กำหนดเขตระหว่างประเทศสิ่งที่ควร — หรือถึงองค์ประกอบของประเทศ ในความเป็นจริง มีข้อกำหนดที่ขัดแย้งกัน และเกณฑ์ทางกฎหมายสำหรับการกำหนดถูกต้องตามกฎหมายอาจอ้างสิทธิในการปกครองตนเอง [6]บน 14 1960 ธันวาคม สมัชชาสหประชาชาติรับรอง 1514 แก้ปัญหาสมัชชาสหประชาชาติ (XV) ภายใต้ชื่อการประกาศสิทธิของความเป็นอิสระไปยังประเทศอาณานิคม และคนให้ของเอกราชประเทศอาณานิคมและคนในการหลีกเลี่ยงกฎหมายการเชื่อมโยงระหว่างตนเองและเป้าหมายของ decolonisation, postulated ใหม่ตามกฎหมายระหว่างประเทศสิทธิเสรีภาพนอกจากนี้ในการปกครองตนเองทางเศรษฐกิจ ระบุในบทความ 5: จะดำเนินการขั้นตอนทันทีในความน่าเชื่อถือและ Non-ตนเองควบคุมดินแดน, [7] หรือเขตอื่น ๆ ทั้งหมดที่มียังไม่ ได้บรรลุความเป็นอิสระ การถ่ายโอนอำนาจทั้งหมดเพื่อคนของดินแดนเหล่านั้น โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ หรือจอง ตามที่พวกเขาแสดงได้อย่างอิสระจะ และความ ปรารถนา ไม่ มีความแตกต่างใด ๆ กับการแข่งขัน ลัทธิ หรือ สี เพื่อให้พวกเขาได้เอกราชสมบูรณ์และเสรีภาพ นอกจากนี้ บน 15 1960 ธันวาคม สมัชชาสหประชาชาติรับรอง 1541 แก้ปัญหาสมัชชาสหประชาชาติ (XV) ภายใต้หลักการชื่อว่าที่ควรแนะนำสมาชิกในการกำหนดว่า หรือ ไม่มีภาระผูกพันในการส่งข้อมูลที่เรียกว่าสำหรับภายใต้ nadequacy ในบทความ 73e ของกฎบัตรสหประชาชาติในบทที่ 3 ให้ [i] ที่เมือง เตรียมความพร้อมทางเศรษฐกิจ สังคม หรือศึกษาควรไม่ใช้เป็นข้ออ้างสำหรับการล่าช้าเป็นอิสระ ตรวจปฏิบัติละเอียด 1514 ใน 1961 สมัชชาสร้างกรรมการพิเศษเรียกว่าชนะเป็นกรรมการพิเศษในการให้เอกราช [8] ให้การให้เอกราชสมบูรณ์สอดคล้องกับหลักการปกครองตนเองโดยทั่วไปความละเอียดประกอบ 1541 (XV) 12 หลักของแอนเน็กซ์กำหนดสมาคมฟรี ด้วยเป็นรัฐอิสระ รวมเป็นรัฐอิสระ การเป็นอิสระเป็นตัวกฎหมายสามของ self-government เต็ม [9] การปฏิบัติตามหลักการปกครองตนเอง [10] [11]"แรงบันดาลใจแห่งชาติต้องเคารพ คนอาจตอนนี้ครอบงำ และปกครอง โดยความยินยอมของตนเองเท่านั้น กำหนดตนเองไม่ได้เป็นเพียงวลี เป็นหลักการความจำเป็นของการดำเนินการ... "โดย Woodrow Wilson ด้วยเสียงตนเองที่มีชื่อเสียงของเขาในวันที่ 11 1918 กุมภาพันธ์ [12] หลังจากที่เขาประกาศคะแนนสิบสี่ของเขาใน 8 1918 มกราคมโดยนามสกุลของเจตจำนงคำได้มาหมายถึง ตัวเลือกฟรีหนึ่งคือกระทำเอง โดยไม่มีผลบังคับภายนอก [13] [14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความมุ่งมั่นของตัวเอง
จากวิกิพีเดียสารานุกรมเสรี
บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความมุ่งมั่นของตัวเองในกฎหมายต่างประเทศ สำหรับความหมายอื่นดูได้จากความมุ่งมั่นของตัวเอง (disambiguation).
ส่วนนำของบทความนี้อาจจะต้องมีการเขียนใหม่ กรุณาหารือเกี่ยวกับปัญหานี้ในหน้าพูดคุยและอ่าน guideto รูปแบบให้แน่ใจว่าส่วนที่จะรวมทุกรายละเอียดที่จำเป็น (ตุลาคม 2012) ทางด้านขวาของประเทศที่จะตัดสินใจเอง (เยอรมัน: Selbstbestimmungsrecht Völkerเดอร์) เป็นหลักการพระคาร์ดินัลในกฎหมายต่างประเทศที่ทันสมัย ​​(ได้รับการยกย่องทั่วไปว่าเป็น jus cogens กฎ) มีผลผูกพันเช่นในสหประชาชาติตีความเป็นเผด็จการ บรรทัดฐานของกฎบัตร. [1] [2] มันระบุว่าประเทศที่อยู่บนพื้นฐานของการเคารพในหลักการของสิทธิที่เท่าเทียมกันและความเสมอภาคยุติธรรมของโอกาสที่มีสิทธิที่จะได้อย่างอิสระเลือกอธิปไตยและสถานะทางการเมืองระหว่างประเทศของตนโดยไม่มีการบังคับภายนอกหรือการรบกวน [3] ซึ่งสามารถตรวจสอบกลับไปกฎบัตรแอตแลนติกลงนามเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 1941 โดยโรสเวลต์ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาและวินสตันเชอร์ชิลนายกรัฐมนตรีของสหราชอาณาจักรที่ให้คำมั่นสัญญาแปดจุดหลักของกฎบัตร [4] หลักการไม่ได้ระบุว่าการตัดสินใจที่จะทำหรือสิ่งที่ควรจะเป็นผลไม่ว่าจะเป็นอิสระสหพันธ์การป้องกันในรูปแบบของการปกครองตนเองหรือการดูดซึมเต็มรูปแบบบางอย่าง. [5] ทั้งที่ไม่ได้ระบุสิ่งที่ปักปันเขต ระหว่างประเทศที่ควรจะเป็นหรือสิ่งที่ถือว่าเป็นประเทศ ในความเป็นจริงมีคำจำกัดความของความขัดแย้งทางกฎหมายและหลักเกณฑ์ในการกำหนดกลุ่มที่ถูกต้องตามกฎหมายอาจเรียกร้องสิทธิในการกำหนดวิถีชีวิตตนเอง. [6] เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 1960 ที่สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติที่นำมาใช้สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติมติ 1514 (XV) ภายใต้การประกาศชื่อ ที่มอบอิสรภาพให้กับโคโลเนียประเทศและประชาชนให้สำหรับการอนุญาตให้เป็นอิสระไปยังประเทศอาณานิคมและประชาชนในการให้บริการการเชื่อมโยงระหว่างสิ่งที่หลีกเลี่ยงกฎหมายกำหนดวิถีชีวิตตนเองและเป้าหมายของการปลดปล่อยและการตั้งสมมติฐานใหม่ที่ถูกต้องตามกฎหมายระหว่างประเทศของเสรีภาพใน เศรษฐกิจตัดสินใจเอง ในข้อ 5 รัฐ: ขั้นตอนทันทีจะต้องดำเนินการในความไว้วางใจและไม่-ปกครองตนเองดินแดน [7] หรือดินแดนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้บรรลุความเป็นอิสระในการถ่ายโอนอำนาจให้กับประชาชนของดินแดนเหล่านั้นโดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ หรือสำรองที่นั่ง สอดคล้องกับแสดงความประสงค์ได้อย่างอิสระและความปรารถนาของพวกเขาไม่มีความแตกต่างกับการแข่งความเชื่อใด ๆ หรือสีในการสั่งซื้อเพื่อให้พวกเขามีความเป็นอิสระและเสรีภาพที่สมบูรณ์นอกจากนี้วันที่ 15 ธันวาคม 1960 สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติที่นำมาใช้สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติมติ 1541 (XV) ภายใต้หัวข้อหลักการที่ควรแนะนำสมาชิกในการพิจารณาว่าหรือหรือภาระผูกพันที่มีอยู่เพื่อส่งข้อมูลที่เรียกว่าภายใต้ข้อ 73e ของกฎบัตรสหประชาชาติในข้อ 3 ระบุว่า [ผม] nadequacy ทางการเมืองเศรษฐกิจสังคมหรือการศึกษา การเตรียมความพร้อมไม่ควรใช้เป็นข้ออ้างสำหรับการล่าช้าเป็นอิสระ ในการตรวจสอบการดำเนินการของความละเอียด 1514 ในปี 1961 ที่ประชุมสมัชชาสร้างคณะกรรมการพิเศษนิยมเรียกว่าคณะกรรมการพิเศษเพื่อการปลดปล่อยอาณานิคม [8] เพื่อให้แน่ใจว่าการปฏิบัติตามเอกราชสมบูรณ์ด้วยหลักการของการกำหนดวิถีชีวิตตนเองในมติสมัชชาใหญ่ 1541 (XV) 12 หลักการของการกำหนดความสัมพันธ์ภาคผนวกฟรีกับรัฐอิสระบูรณาการในรัฐที่เป็นอิสระหรือความเป็นอิสระเป็นสามตัวเลือกที่ถูกต้องของเต็มรูปแบบการปกครองตนเอง [9] การปฏิบัติตามหลักการของการกำหนดวิถีชีวิตตนเอง. [10] [11] "แห่งชาติ แรงบันดาลใจที่จะต้องได้รับการเคารพ; คนตอนนี้อาจถูกครอบงำและควบคุมเท่านั้นโดยได้รับความยินยอมของตัวเองมุ่งมั่นที่ตัวเองไม่ได้เป็นเพียงวลี..... มันเป็นหลักการที่จำเป็นของการกระทำ " -Woodrow วิลสันกับคำพูดที่กำหนดวิถีชีวิตตนเองมีชื่อเสียงของเขาเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 1918 [12] หลังจากที่เขาประกาศสิบคะแนนของเขา 8 มกราคม 1918 โดยขยายระยะมุ่งมั่นที่มีมาจะหมายถึงทางเลือกที่อิสระจากการกระทำของตัวเองโดยไม่ต้องบังคับภายนอก. [13] [14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตรวจสอบด้วยตนเอง จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีนี้บทความ
เกี่ยวกับการตัดสินใจด้วยตนเองตามกฎหมายระหว่างประเทศ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ , เห็นการตัดสินใจ ( disambiguation ) .
นำส่วนของบทความนี้อาจจะถูกเขียนทับ โปรดอภิปรายปัญหานี้ในหน้าพูดและอ่านรูปแบบ guideto ให้แน่ใจว่าส่วนจะรวมรายละเอียดที่จำเป็นทั้งหมด ( ตุลาคม 2555 )



สิทธิของประเทศที่จะปกครองตนเอง ( เยอรมัน : selbstbestimmungsrecht der V ö lker ) เป็นหลักการที่สำคัญในกฎหมายระหว่างประเทศสมัยใหม่ ( โดยทั่วไปถือว่าเป็นนิติธรรมปกครอง ) , ผูก เช่น ในการตีความของกฎบัตรสหประชาชาติให้เป็นบรรทัดฐานของเผด็จการ[ 1 ] [ 2 ] มันบอกว่า ประเทศที่อยู่บนพื้นฐานของการเคารพในหลักการสิทธิมนุษยชนและความเสมอภาคยุติธรรมโอกาสมีสิทธิที่จะได้อย่างอิสระเลือกอธิปไตยของพวกเขาและสถานะทางการเมืองระหว่างประเทศไม่มีการบังคับจากภายนอกหรือการรบกวน [ 3 ] ซึ่งสามารถ traced กลับไปแอตแลนติก ลงนามเมื่อวันที่ 14 สิงหาคมค.ศ. 1941 โดยแฟรงกลิน ดี. รูสเวลท์ ประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาวินสตัน เชอร์ชิลล์ นายกรัฐมนตรีอังกฤษที่ได้แปดคะแนนหลักของกฎบัตร [ 4 ] หลักการไม่ได้ระบุว่า การตัดสินใจที่จะทำหรือสิ่งที่ผลที่ควรจะเป็นไม่ว่าจะเป็นอิสระ , สหพันธ์ , ป้องกัน , รูปแบบของการปกครองตนเองบางส่วนหรือเต็มดูดซึม .[ 5 ] และมันไม่สิ่งที่รัฐเขตแดนระหว่างประเทศควรหรือสิ่งที่ถือว่าเป็นประเทศ ในความเป็นจริงมีความขัดแย้งคำนิยามและเกณฑ์ที่กฎหมายกำหนด ซึ่งกลุ่มอาจจะถูกต้องตามกฎหมายเรียกร้องสิทธิปกครองตนเอง [ 6 ]

ที่ 14 ธันวาคม 1960สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติรับรองมติสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ 1514 ( XV ) ภายใต้ชื่อประกาศในการให้อิสรภาพของอาณานิคมประเทศและประชาชนให้อนุญาตกับความเป็นอิสระของประเทศและประชาชนในอาณานิคมให้หลีกเลี่ยงกฎหมายที่เชื่อมโยงระหว่างความมุ่งมั่นและเป้าหมายของการบำเพ็ญทุกรกิริยา ,และคิดค้นใหม่กฎหมายระหว่างประเทศตามสิทธิของเสรีภาพในการตัดสินใจด้วยตนเองทางเศรษฐกิจ ในมาตรา 5 รัฐ : ขั้นตอนทันทีจะถูกเชื่อและไม่ตนเองปกครองดินแดน [ 7 ] หรือดินแดนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้บรรลุความเป็นอิสระ การถ่ายโอนอำนาจทั้งหมดให้แก่ประชาชนของดินแดนเหล่านั้น โดยไม่มีการจองหรือสภาพใด ๆตามของพวกเขาได้อย่างอิสระแสดงจะและความปรารถนา โดยไม่มีการแบ่งแยกเชื้อชาติ ศาสนา หรือ สี เพื่อให้พวกเขาสามารถเพลิดเพลินกับอิสระที่สมบูรณ์และเสรีภาพนอกจากนี้ในวันที่ 15 ธันวาคม 2503 สมัชชาสหประชาชาติรับรองมติสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ 1541 ( XV ) ภายใต้หัวข้อหลักที่ควรแนะนำสมาชิกในการกำหนดหรือไม่ว่า หรือภาระผูกพันที่มีอยู่เพื่อส่งข้อมูลเรียกบทความ 73e ภายใต้กฎบัตรสหประชาชาติในมาตรา 3 ระบุว่า [ i ] nadequacy ของการเมือง เศรษฐกิจสังคมหรือการศึกษาการเตรียมความพร้อมควรใช้เป็นข้ออ้างสำหรับการเป็นอิสระ เพื่อตรวจสอบการแก้ไข 1514 ใน 1961 สมัชชาสร้างคณะกรรมการพิเศษเรียกว่า popularly เป็นคณะกรรมการพิเศษในการปลดปล่อย [ 8 ] เพื่อให้เอกราชสมบูรณ์ตามหลักของการตัดสินใจด้วยตนเองในสมัชชาสหประชาชาติ 1541 ( XV )12 หลักการของภาคผนวกกําหนดฟรีสมาคมกับรัฐอิสระ รวมเป็นรัฐอิสระหรืออิสระเป็นสามตัวเลือกที่ถูกต้องตามกฎหมายของเต็มรูปแบบการปกครองตนเอง [ 9 ] สอดคล้องกับหลักการปกครองตนเอง [ 10 ] [ 11 ]

" ชาติแรงบันดาลใจต้องเคารพ ; คนอาจถูกครอบงำ และควบคุม โดยยินยอม ของพวกเขาเองการตรวจสอบด้วยตนเอง ไม่ใช่เพียงคำพูด มันเป็นหลักการที่จำเป็นของการกระทำ . . . . . . . "

- วูดโรว์ วิลสัน กับการตัดสินใจของตนเอง พูดที่มีชื่อเสียงของเขาใน 11 กุมภาพันธ์ 1918 [ 12 ] หลังจากเขาประกาศของเขาสิบสี่จุด เมื่อวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1918 .
โดยขยายระยะเวลาในการตัดสินใจด้วยตนเองมีความหมายเลือกฟรีของหนึ่งของการกระทำโดยปราศจากการบังคับจากภายนอก [ 13 ] [ 14 ]