Routh 1984; Olofsson and Lundberg 1

Routh 1984; Olofsson and Lundberg 1983). Furthermore, evidence suggests
that training in these skills significantly improves early reading performance,
particularly in children with below average phoneme segmentation
skills (Bradley and Bryant 1985). (See Blachman 1984a, in press,
Wagner and Torgesen 1987, and Williams 1984 for a detailed review of
phoneme segmentation training studies.)
Two of the most promising training studies will be discussed here.
The first study, conducted in Sweden by Olofsson and Lundberg (1983),
provided segmentation training to groups of kindergarten children. The
results indicate that phoneme awareness skills can be developed in young
children. The game-like activities used in their study appear to be fun and
adaptable to diversified class groupings. However, the children who participated
in this study were a year older than the typical kindergarten
youngster in the United States. The effectiveness of training groups of
younger children to segment using these activities has not been
evaluated.
The second study, carried out in England by Bradley and Bryant
(1983), provided individual instruction for 5- through 7-year-old children.
Children were assigned to four experimenta ! groups: a) instruction in categorizing
words according to common sounds (such as by rhyme or alliteration);
b) instruction in categorizing words according to common
sounds and the use of plastic letters to represent those common sounds;
c) instruction in categorizing words according to semantic categories (control
group !); and d) no intervention (control group II). Bradley and Bryant
found that children who received sound categorization training outperformed
both control groups in reading, while those who participated in
sound categorization activities supplemented with alphabet letters were
the most successful group. This study offers the strongest evidence to
date of a possible causal link between phoneme awareness and reading
ability. However, the highly individualized nature of the training makes it
difficult to ascertain the potential of this type of instruction with groups of
children. Furthermore, one cannot tell from this study whether a group
that was exposed to letter names and letter sounds without sound categorization
training would have performed as well on reading and spelling
tasks as the groups that received sound categorization training.
The few training studies conducted in the United States provided
either one-to-one instruction or were conducted with older children (Hohn
and Ehri 1983; Wallach and Wallach 1976; Williams 1980). To date, no one
in the United States has evaluated a phoneme segmentation training program
with groups of kindergarten children as part of the regular school
day. Thus, the goals of our segmentation training project were as follows:
1. To replicate the finding that children in kindergarten can be taught

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดอนเราธ์ 1984 Olofsson ก Lundberg 1983) นอกจากนี้ การแนะนำหลักฐานการฝึกอบรมในทักษะเหล่านี้เพิ่มช่วงอ่านประสิทธิภาพ อย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กต่ำกว่าแบ่งหน่วยเสียงเฉลี่ยทักษะ (Bradley และ 1985 ไบรอันท์) (ดู Blachman 1984a กดวากเนอร์ และ Torgesen 1987 และวิลเลียมส์ 1984 เพื่อตรวจทานรายละเอียดของหน่วยเสียงแบ่งการฝึกอบรมศึกษา)2 ศึกษาการฝึกอบรมว่าจะได้กล่าวถึงที่นี่การศึกษาแรก ดำเนินการในประเทศสวีเดน โดย Olofsson และ Lundberg (1983),จัดฝึกอบรมแบ่งกลุ่มเด็กอนุบาล ที่ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า สามารถพัฒนาทักษะการรับรู้หน่วยเสียงในเด็กเด็ก กิจกรรมเกมเหมือนที่ใช้ในการเรียนต้อง สนุก และปรับเปลี่ยนการจัดกลุ่มการเรียนที่หลากหลาย อย่างไรก็ตาม เด็กที่เข้าร่วมในการศึกษานี้ได้ปีเก่ากว่าอนุบาลทั่วไปyoungster ในสหรัฐอเมริกา ประสิทธิผลของกลุ่มฝึกอบรมเด็กเพื่อทำเซ็กเมนต์โดยใช้กิจกรรมเหล่านี้ไม่ได้ประเมินการการศึกษาที่สอง ดำเนินการในประเทศอังกฤษ โดย Bradley และไบรอันท์(1983), ให้คำแนะนำแต่ละสำหรับ 5-ผ่านเด็กอายุ 7 ปีเด็กถูกกำหนดให้กับ experimenta สี่ กลุ่ม: การ) คำแนะนำในการจัดประเภทคำตามเสียงทั่วไป (เช่น โดยการสัมผัสหรือ alliteration);ขคำแนะนำในการจัดประเภทคำตามทั่วไปเสียงและการใช้ตัวอักษรพลาสติกเพื่อแทนเสียงเหล่านั้นทั่วไปc) คำแนะนำในการจัดประเภทคำตามหมวดหมู่ทางตรรก (ควบคุมกลุ่ม); และ d) ไม่แทรกแซง (ควบคุมกลุ่ม II) Bradley และไบรอันท์พบว่า เด็กที่ได้รับการฝึกอบรมประเภทเสียง outperformedกลุ่มควบคุมทั้งในการอ่าน ในขณะที่ผู้ที่เข้าร่วมประเภทเสียงกิจกรรมเสริม ด้วยตัวอักษรกลุ่มประสบความสำเร็จมากที่สุด การศึกษานี้มีหลักฐานที่แข็งแกร่งวันที่ของการเชื่อมโยงเชิงสาเหตุเป็นไปได้ระหว่างการรับรู้หน่วยเสียงและการอ่านความสามารถในการ อย่างไรก็ตาม ธรรมชาติของการฝึกอบรมจำนวนสูงทำให้ยากที่จะตรวจเป็นชนิดคำสั่งนี้กับกลุ่มของเด็ก นอกจากนี้ หนึ่งไม่สามารถบอกจากการศึกษาว่ากลุ่มที่ไม่เปิดเผยชื่อตัวอักษรและเสียงตัวอักษร โดยไม่มีการจัดประเภทเสียงฝึกอบรมจะได้ทำเช่นการอ่านและการสะกดงานเป็นกลุ่มที่ได้รับการฝึกอบรมประเภทเสียงดำเนินการศึกษาฝึกอบรมน้อยในสหรัฐอเมริกาให้การสอนแบบหนึ่งต่อหนึ่ง หรือได้ดำเนินการกับเด็ก (Hohnและ Ehri 1983 Wallach และ Wallach 1976 วิลเลียมส์ 1980) วันที่ หนึ่งไม่ในสหรัฐอเมริกาได้ประเมินโปรแกรมการฝึกอบรมแบ่งหน่วยเสียงกับกลุ่มของเด็กอนุบาลเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนปกติวันที่ ดังนั้น เป้าหมายของโครงการฝึกอบรมแบ่งได้เป็นดังนี้:1. การจำลองแบบพบว่าสามารถสอนเด็กในโรงเรียนอนุบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Routh 1984; โอลอฟและ Lundberg 1983) นอกจากนี้หลักฐานแสดงให้เห็น
ว่าการฝึกอบรมในทักษะเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการอ่านเร็ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กที่มีการแบ่งส่วนด้านล่างฟอนิมเฉลี่ย
ทักษะ (แบรดลีย์และไบรอันท์ 1985) (ดู Blachman 1984a, ข่าว,
วากเนอร์และ Torgesen 1987 และวิลเลียมส์ 1984 เพื่อทบทวนรายละเอียดของ
การศึกษาการฝึกอบรมการแบ่งส่วนฟอนิม.)
สองการศึกษาการฝึกอบรมมีแนวโน้มมากที่สุดจะได้รับการกล่าวถึงที่นี่
ศึกษาครั้งแรกดำเนินการในสวีเดนโดยโอลอฟและ Lundberg (1983),
การแบ่งส่วนการฝึกอบรมให้กับกลุ่มของเด็กอนุบาล
ผลการวิจัยพบว่าการรับรู้ทักษะการฟอนิมสามารถที่จะพัฒนาในหนุ่ม
เด็ก กิจกรรมเกมเหมือนที่ใช้ในการศึกษาของพวกเขาดูเหมือนจะเป็นความสนุกสนานและ
ปรับให้เข้ากับความหลากหลายกลุ่มชั้นเรียน แต่เด็กที่เข้าร่วม
ในการศึกษานี้เป็นปีที่เก่ากว่าปกติอนุบาล
เด็กในประเทศสหรัฐอเมริกา ประสิทธิผลของการฝึกอบรมกลุ่มของ
เด็กหนุ่มกับส่วนงานโดยใช้กิจกรรมเหล่านี้ยังไม่ได้รับการ
ประเมินผล
การศึกษาที่สองดำเนินการในประเทศอังกฤษโดยแบรดลีย์และไบรอันท์
(1983) ให้การเรียนการสอนส่วนบุคคลสำหรับ 5- ผ่านเด็ก 7 ขวบ
เด็กได้ ได้รับมอบหมายให้สี่การทดลอง! กลุ่ม) การเรียนการสอนในการจัดหมวดหมู่
คำตามเสียงที่พบบ่อย (เช่นโดยการสัมผัสหรือสัมผัสอักษร)
ข) การเรียนการสอนในการจัดหมวดหมู่คำตามที่พบบ่อย
และการใช้เสียงของตัวอักษรพลาสติกจะเป็นตัวแทนของเสียงที่พบบ่อยเหล่านั้น
ค) การเรียนการสอนในคำพูดประเภทตาม ประเภทความหมาย (การควบคุม
กลุ่ม!); และง) ไม่มีการแทรกแซง (กลุ่มควบคุม II) แบรดลีย์และไบรอันท์
พบว่าเด็กที่ได้รับการฝึกอบรมการจัดหมวดหมู่เสียงทำได้ดีกว่า
ทั้งสองกลุ่มควบคุมในการอ่านในขณะที่ผู้ที่มีส่วนร่วมใน
กิจกรรมประเภทเสียงเสริมด้วยตัวอักษรตัวอักษรเป็น
กลุ่มที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด การศึกษานี้มีหลักฐานที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อ
วันที่มีการเชื่อมโยงสาเหตุที่เป็นไปได้ระหว่างการรับรู้และการอ่านฟอนิม
ความสามารถ แต่ลักษณะรายบุคคลอย่างมากของการฝึกอบรมที่ทำให้มัน
ยากที่จะตรวจสอบให้แน่ใจศักยภาพของประเภทของการเรียนการสอนนี้กับกลุ่ม
เด็ก นอกจากนี้หนึ่งไม่สามารถบอกได้จากการศึกษาครั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นกลุ่ม
ที่ได้รับการสัมผัสกับชื่อตัวอักษรและเสียงตัวอักษรโดยไม่มีการจำแนกประเภทเสียง
การฝึกอบรมจะได้ดำเนินการได้เป็นอย่างดีในการอ่านและการสะกดคำ
การทำงานเป็นกลุ่มที่ได้รับการจำแนกประเภทเสียงการฝึกอบรม
การศึกษาการฝึกอบรมดำเนินการในไม่กี่ สหรัฐอเมริกาให้
ทั้งการเรียนการสอนแบบหนึ่งต่อหนึ่งหรือกำลังดำเนินการกับเด็ก (Hohn
และ Ehri 1983; วัลลักและวัลลัก 1976; วิลเลียมส์ 1980) ในวันที่ไม่มีใคร
ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้มีการประเมินฟอนิมโปรแกรมการฝึกอบรมการแบ่งส่วน
กับกลุ่มเด็กอนุบาลเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนเป็นประจำ
วัน ดังนั้นเป้าหมายของโครงการฝึกอบรมการแบ่งส่วนของเรามีดังนี้
1 ที่จะทำซ้ำพบว่าเด็กในโรงเรียนอนุบาลสามารถสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราท์ olofsson Lundberg 1983 และ 1984 ; ) นอกจากนี้ มีหลักฐานว่า การฝึกทักษะเหล่านี้อย่างมาก

ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการอ่านในวัยเด็ก โดยเฉพาะในเด็กที่มีทักษะในการโหวต
( แบรดลีย์เฉลี่ยไบรอันท์และ 1985 ) ( เห็นบลาคแมน 1984a , กด ,
torgesen วิลเลียมส์ 1984 และ 1987 และให้รายละเอียดในการฝึกศึกษาทบทวน

)สองของการศึกษาการฝึกอบรมส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะกล่าวถึงที่นี่ .
การศึกษาแรกดำเนินการในสวีเดน และ olofsson ลุนด์เบิร์ก ( 1983 ) ,
จัดอบรมการในกลุ่มของเด็กอนุบาล
ผลการทดลองพบว่าสามารถพัฒนาทักษะในการรับรู้ในเด็ก

เกมเป็นกิจกรรมที่ใช้ในการศึกษาของพวกเขาดูเหมือนจะสนุก และปรับตัวได้กับการเรียน
กลุ่มหลากหลายอย่างไรก็ตาม เด็กที่เข้าร่วมในการศึกษานี้มีอายุมากกว่า

ไออนุบาลทั่วไปในสหรัฐอเมริกาปี ประสิทธิผลของการฝึกอบรมกลุ่ม
เด็กตามการใช้กิจกรรมเหล่านี้ยังไม่ได้รับการประเมินการศึกษา
.
2 ดำเนินการในอังกฤษโดยแบรดลีย์ McGee
( 1983 ) และจัดการเรียนการสอนของแต่ละบุคคลสำหรับ 5 - 7 ขวบ
ผ่านเด็กเด็กได้รับสี่เหล็ก ! กลุ่ม : ) การแยกแยะ
คำตามเสียงทั่วไป ( เช่นโดยการสัมผัสหรือสัมผัสอักษร ) ;
b ) การจัดหมวดหมู่คำตามเสียงทั่วไป
และใช้ตัวอักษรพลาสติกที่จะเป็นตัวแทนของผู้ร่วมฟัง ;
c ) การจัดหมวดหมู่ตามประเภท ( คำความหมายกลุ่มควบคุม
! ) ;และ D ) ไม่มีการแทรกแซงควบคุม 2 กลุ่ม ) ไบรอัน แบรดลี่ย์ และ พบว่า เด็กที่ได้รับการฝึก

ทั้งกลุ่มควบคุมเสียงในการอ่าน ในขณะที่ผู้ที่เข้าร่วมในกิจกรรมการเสริมด้วย

เสียงตัวอักษร คือกลุ่มที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด การศึกษานี้มีหลักฐานที่แข็งแกร่งเพื่อ
วันที่เป็นไปได้สาเหตุการเชื่อมโยงระหว่างการรับรู้ในความสามารถในการอ่าน

อย่างไรก็ตาม ขอแบบธรรมชาติของการฝึกอบรมทำให้มัน
ยากที่จะวินิจฉัยศักยภาพการเรียนการสอน กลุ่ม
เด็กประเภทนี้ นอกจากนี้หนึ่งสามารถบอกได้จากการศึกษานี้ ไม่ว่ากลุ่ม
ที่เปิดเผยรายชื่อหนังสือเสียงตัวอักษรโดยไม่
การจำแนกเสียงการฝึกอบรมจะดำเนินการเช่นกันในการอ่านและการสะกดคำ
งานตามที่กลุ่มที่ได้รับการฝึกการจำแนกเสียง
ไม่กี่ฝึกอบรมการศึกษาในสหรัฐอเมริกาให้
ทั้งแบบคำสั่งหรือทำการทดลองกับเด็ก ( และ hohn
ehri 1983 ; วอลแลช วอลแลชปี 1976 และ 1980 ; Williams ) ในวันที่ไม่มีใคร
ในสหรัฐอเมริกามีการติดตามประเมินโครงการฝึกอบรม
กับกลุ่มของเด็กอนุบาล เป็นส่วนหนึ่งของวันโรงเรียน
ปกติ ดังนั้น เป้าหมายของโครงการฝึกอบรมการแบ่งส่วนของเรามีดังนี้ :
1 การจําลอง พบว่าเด็กอนุบาลสามารถสอน