Emphasis on Education Consistent wi

Emphasis on Education Consistent with the historical Chinese cultural veneration for education, six years of education became compulsory on Taiwan in 1950. Especially impressive were enrollment
rates for girls, which surpassed 90% for those aged 6 to 11 by 1956. (The comparable figure for boys in that year was over 96%.) Emphasis on girls’ education is widely viewed as one of the most important factors in successful development. When compulsory education was expanded to
nine years in 1968, there were doubts that the economy could afford it. Today, while nine years remains a remarkable minimum educational standard for any developing economy, plans are being considered to expand compulsory schooling to 12 years. Other features have also been in play. Students go to school seven hours a day, five and one-half days a week. In 2002, the overall student-teacher ratio was less than 20. Teacher salaries are relatively high, comparable to lower-middle management in Taiwan. Taiwan’s models were the United States for general education and Japan for vocational education. Greater emphasis is placed on general than on jobspecific skills. But incentives for close relationships between education and business are also stressed. Tax breaks are given for company donations of personnel and equipment to schools. Assuming that the world development community is serious in its milliennium development goal of enrolling all children in six years of elementary school by 2015, the early experience of Taiwan is instructive. Enrollment was real and not just on paper, students generally remained in school after they enrolled, teachers taught seriously, and corruption was kept to a minimum. The contrast in most of these respects to today’s low-income countries is striking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เน้นการศึกษาที่สอดคล้องกับความเลื่อมใสวัฒนธรรมประวัติศาสตร์จีนเพื่อการศึกษาปีที่หกของการศึกษากลายเป็นภาคบังคับในไต้หวันในปี 1950 ที่น่าประทับใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการลงทะเบียน
อัตราสำหรับสาว ๆ ที่ทะลุ 90% สำหรับผู้ที่อายุ 6-11 โดยปี 1956 (รูปที่เทียบเคียง เด็ก ๆ ในปีที่ถูกกว่า 96%.) เน้นการศึกษาของเด็กผู้หญิงถูกมองอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จ เมื่อการศึกษาภาคบังคับได้ขยายไปสู่
​​เก้าปีในปี 1968 มีข้อสงสัยว่าเศรษฐกิจสามารถจ่ายได้ วันนี้ในขณะที่เก้าปียังคงเป็นที่น่าทึ่งมาตรฐานการศึกษาขั้นต่ำสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจใด ๆ ที่แผนมีการพิจารณาที่จะขยายการศึกษาภาคบังคับถึง 12 ปี คุณสมบัติอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีในการเล่น นักเรียนไปโรงเรียนเจ็ดชั่วโมงต่อวัน, วันที่ห้าและครึ่งหนึ่งสัปดาห์ ในปี 2002 อัตราส่วนของครูและนักเรียนโดยรวมน้อยกว่า 20 เงินเดือนครูที่ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับการจัดการที่ต่ำกลางในไต้หวัน รุ่นของไต้หวันเป็นประเทศสหรัฐอเมริกาสำหรับการศึกษาทั่วไปและญี่ปุ่นเพื่อการศึกษาอาชีวศึกษา เน้นมากวางอยู่บนทั่วไปมากกว่าทักษะ jobspecific แต่แรงจูงใจสำหรับความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างการศึกษาและธุรกิจยังจะเน้น แบ่งภาษีจะได้รับเงินบริจาคของ บริษัท บุคลากรและอุปกรณ์ให้กับโรงเรียน สมมติว่าการพัฒนาชุมชนโลกอย่างรุนแรงในเป้าหมายการพัฒนาของ milliennium ของการลงทะเบียนเด็กทุกคนในหกปีของโรงเรียนประถมศึกษาในปี 2015 ประสบการณ์แรกของไต้หวันเป็นบทเรียน การลงทะเบียนเป็นเรื่องจริงและไม่เพียง แต่บนกระดาษนักเรียนโดยทั่วไปยังคงอยู่ในโรงเรียนหลังจากที่พวกเขาลงทะเบียนเรียนครูสอนอย่างจริงจังและการทุจริตถูกเก็บไว้ให้น้อยที่สุด ความคมชัดในที่สุดประการเหล่านี้วันนี้ประเทศที่มีรายได้ต่ำเป็นที่โดดเด่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เน้นการศึกษาที่สอดคล้องกับประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมจีนเคารพเพื่อการศึกษา 6 ปี การศึกษาเป็นภาคบังคับในไต้หวันในปี 1950 น่าประทับใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการลงทะเบียน
อัตราสำหรับผู้หญิง ซึ่งกว่า 90% สำหรับผู้ที่มีอายุ 6 ถึง 11 โดย 1956 ( รูปที่เปรียบเทียบสำหรับเด็กในปีนั้นกว่า 96%) เน้นการศึกษาของเด็กอย่างกว้างขวางดูเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จ เมื่อขยายการศึกษาภาคบังคับเป็น 9 ปี ใน พ.ศ. 2511

มีความสงสัยว่าเศรษฐกิจจะสามารถ วันนี้ตอนที่เก้าปียังคงโดดเด่น มาตรฐานการศึกษาขั้นต่ำสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ แผนจะถูกพิจารณาเพื่อขยายการศึกษาภาคบังคับการศึกษา 12 ปีคุณสมบัติอื่น ๆยังได้รับในการเล่น นักเรียนไปโรงเรียน เจ็ดชั่วโมง ห้าและครึ่งวัน ใน 2002 , อัตราส่วนครูนักเรียนโดยรวมน้อยกว่า 20 เงินเดือนครูจะค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับราคาระดับกลางในไต้หวัน ไต้หวันรุ่นคือสหรัฐอเมริกาเพื่อการศึกษาทั่วไป และญี่ปุ่น สำหรับอาชีวศึกษาเน้นมากวางอยู่บนทั่วไปมากกว่าทักษะ jobspecific . แต่แรงจูงใจสำหรับความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างการศึกษา และธุรกิจ ยังเครียด แบ่งภาษีให้บริษัท บริจาค ของบุคลากรและอุปกรณ์ให้กับโรงเรียน สมมติว่า การพัฒนาชุมชนเป็นโลกที่ร้ายแรงในช่วงหนึ่งพันปีของเป้าหมายการพัฒนาของความเด็กในหกปีของโรงเรียนโดย 2015 ,ประสบการณ์แรกของไต้หวัน ก็ให้ความรู้ การลงทะเบียนเป็นเรื่องจริง และไม่ใช่แค่บนกระดาษ นักเรียนโดยทั่วไปยังคงอยู่ในโรงเรียนหลังจากที่พวกเขาเข้าเรียน ครูที่สอนอย่างจริงจัง และการทุจริตถูกเก็บไว้ให้น้อยที่สุด ที่สุดของความคมชัดในการเคารพเหล่านี้ไปยังประเทศที่มีรายได้ต่ำของวันนี้ที่โดดเด่น .