Deviant ArtShe Is A Little Crazy Sh

Deviant Art
She Is A Little Crazy Sherlock x Reader
by Caligo-Loki-Love, Sep 11, 2013, 8:58:40 AM
Literature / Fan Fiction / Drama
“It's different this time. You know it.”


Sherlock was quiet, eyes skimming quickly over all the scattered pieces.


“It's because it's her.”


Still silence.


“You need a break. When was the last time you ate? Slept? You've barely moved from that spot for the last ten hours!”


His eyes snapped up toward the man. They were void of emotion. “If I even waste a second, she will die, John. Do you want that?”


John's face fell before he dropped into his chair and buried his face into his hands. You were gone. Taken away by Moriarty. In order to get you back, they needed to complete the puzzle. A literal puzzle. At each crime scene, there was a piece or two. Those were the hints. Once all the pieces were in Sherlock's possession, you would die. The goal? They had to figure out the picture before that. John had his suspicions that the actual picture would reveal where you were being kept, but Sherlock never answered.

Of course, none of the pieces really connected. Some edges, some just random pieces. None of it made sense to John, but Sherlock's hands were always at work. Rearranging and moving the pieces every few minutes to get a new view. As his hand began to reach for another shift, his phone buzzed.


Without a moments hesitation, he answered and the phone was connected to his ear. “Hello?”


“Sherlock?”


“(r/n)?” His brows furrowed, your voice shaky. This wasn't going to be a normal call, he already knew that. He also knew Moriarty was obviously hearing the exchange, watching your every move.


“Go ahead, darling. Tell your precious boyfriend how much you miss him.”


You wished with every fiber of your being you could kick him or smack him, but the bonds kept you still. Instead, you swallowed the lump that had formed, your (e/c) orbs looking down as you spoke into the device, “How's the puzzle going?”


“Fine,” he rolled his eyes, flicking one of the pieces in silent anger. John could only watch, eyes filled with concern and worry for the his friend. “How's the torture?”


There was a hint of smile playing on your lips, imagining the male in his robe. All the past happy memories of the three of you tolerating each others company. “Oh, you know, I was always one for things to get rough.. I like it hot and steamy..”


Moriarty flicked out his tongue, face disgusted. Before you could get a response from Sherlock, the consulting criminal snatched the phone back, holding it up to his ear. “Look, Mr Holmes, I must stress that these next few words are going to be very important. Your time is limited. Bye-bye!”





There were only so many pieces left. Even the genius was at a lost. The entire puzzle was black. Nothing. No shade. No faded image. His hands were tugging at his curls, a small pain in the pit of his stomach. He never lost. Losing was not an option.

Fingers twitching and pulling out of his hair, arms drooping to the floor as his stormy eyes glared a hole into the puzzle. The detective didn't even pay attention as John walked in with his tea, staring down at the sad sight.

After a few minutes of a thick hush, Sherlock hopped to his feet in excitement. The shorter male stuttered in response, taking a careful step back. “Sherlo-”


“THAT'S IT! Think about it, John. What was (r/n)'s favourite place to go?”


John stopped, lips pursing in thought before he answered, “That, uh, one place that no one really went to. Bad company, but it was always quiet there. She could think. She was often there with her parents, though it's no place for a kid. What was it called?”


“Sheridan's.”


“Right. And what does this have to do with anything?”


“Use your mind, John! It's the puzzle. Their symbol. Don't you see it. Look at where the missing pieces are. There's a very, very subtle red around it. And the shape left.. It has to be it. Let's go. Call Lestrade.”



It wasn't quiet long before they had arrived on scene. Sherlock was pacing, his mind muddled with different scenarios. Finally, his movement settled as he stared at the building before pulling out his phone. Before his fingers called the number, he turned to John, “Stay. Wait for Lestrade to show up.” Before the doctor could protest, the stubborn male was on the phone and heading inside.


He answered, “Oh hello~I see you found me. Bravo. Bravo. And now what? Do you expect me to just hand her back over?” Jim chuckled into the receiver.


“Oh no,” his voice was steady as he bounded his way through the winding halls, glancing in each room to find you. “I really expect a much bigger applause. Something like..explosions?”


“You know me too well, deary. I do love a good show. And apparently, so does your pretty little girlfriend.” You felt no need to correct him, keeping your recently bleeding lips shut.


Sherlock paused his steps, hearing the shuffling in the room. You were behind that door. “(r/n) was always the one t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Deviant ศิลปะเธอเป็นเชอร์ล็อกบ้าเล็กน้อย x อ่านโดย Caligo-Loki-รัก กันยายน 11, 2013, 8:58:40 AMวรรณกรรมนิยายพัดลม / ละคร"แตกต่างกันนี้เวลาได้ คุณรู้ว่า"เชอร์ล็อกถูกเงียบ ตาอ่านแบบคร่าว ๆ ได้อย่างรวดเร็วผ่านทุกชิ้นกระจัดกระจาย"มันเป็นเพราะเธอ"ยังเงียบ"คุณต้องการพัก เมื่อแก้ไขครั้งสุดท้ายที่คุณกินหรือไม่ การนอนหลับ คุณเพิ่งจะย้ายจากที่สำหรับสิบชั่วโมง"ตาของเขาขายกล้องต่อคน พวกเขาก็เป็นโมฆะของอารมณ์ความรู้สึก "ถ้าฉันได้เสียสอง เธอจะตาย จอห์น คุณต้องที่"ใบหน้าของจอห์นล้มลงก่อนที่เขาลดลงในเก้าอี้ของเขา และฝังใบหน้าของเขาไว้ในมือของเขา คุณหายไปได้ นำออกไป โดยในมุมไบ เพื่อที่จะได้รับคุณกลับมา พวกเขาต้องสมบูรณ์ปริศนา ปริศนาตัวอักษร แต่ละฉากอาชญากรรม มีชิ้นส่วนหรือสอง พวกนั้นเป็นคำแนะนำ เมื่อทุกชิ้นอยู่ในความครอบครองของ Sherlock คุณจะตาย เป้าหมาย พวกเขาจะคิดออกภาพก่อนที่ จอห์นมีความสงสัยของเขาที่จะแสดงภาพจริงที่ได้ถูกเก็บไว้ แต่เชอร์ล็อกไม่เคยตอบแน่นอน ไม่มีชิ้นส่วนเชื่อมต่อจริง ๆ ขอบบาง ชิ้นส่วนบางอย่างสุ่มเพียง มันไม่ทำให้รู้สึกกับจอห์น แต่มือของเชอร์ล็อกได้ตลอดเวลาที่ทำงาน จัดเรียง และย้ายชิ้นทุกไม่กี่นาทีจะได้รับมุมมองใหม่ ขณะที่มือของเขาเริ่มไปถึงกะอื่น โทรศัพท์ของเขา buzzedโดยไม่ลังเลในช่วงเวลา เขาตอบ และเชื่อมต่อโทรศัพท์กับหูของเขา "สวัสดี""Sherlock""(r/n) ? " รอยย่นคิ้วของเขา เสียงสั่น นี้ไม่ได้จะเป็นการโทรปกติ เขารู้อยู่แล้วว่า นอกจากนี้เขายังรู้ว่า ในมุมไบได้ชัดได้ยินแลกเปลี่ยน ดูความเคลื่อนไหว"ไปข้างหน้า รัก บอกแฟนของคุณมีค่าเท่าไหร่ที่คุณคิดถึงเขา"คุณปรารถนากับทุกเส้นใยของคุณสามารถเตะเขา หรือตีเขา แต่คาดว่าจะทำให้คุณยังคง แทน คุณกลืนกินก้อนที่มีเกิดขึ้น เทวทูต (e/c) ของคุณมองลงคุณพูดลงในอุปกรณ์ "ไรเป็นปริศนาบ้าง""ดี เขารีดตา นั้นส่วนหนึ่งในความโกรธเงียบ จอห์นสามารถดูเฉพาะ ตาที่เต็มไป ด้วยความกังวลและความกังวลที่ตัวเขาเป็นเพื่อน "วิธีคือทรมานแนะนำรอยยิ้มบนริมฝีปากของคุณ จินตนาการชายในเสื้อคลุมของเขาได้ บริษัททั้งหมดผ่านมามีความสุขความทรงจำของของคุณ tolerating แต่ละคน "โอ้ คุณทราบ ผมเสมอสำหรับสิ่งที่จะได้รับหยาบ... ชอบร้อน และร้อน..." ในมุมไบ flicked ออกลิ้นของเขา ใบหน้าเบื่อหน่าย ก่อนที่คุณจะได้รับการตอบสนองจาก Sherlock อาญาปรึกษากระชากโทรศัพท์กลับ ถือถึงหู "มอง นายโฮล์มส์ ผมต้องย้ำว่า ไม่กี่คำเหล่านี้ต่อไปจะเป็นสิ่งสำคัญมาก เวลาของคุณมีจำกัด ลาก่อน"มีหลายชิ้นซ้าย แม้อัจฉริยะคือเวลาที่หายไป ปริศนาทั้งหมดเป็นสีดำ ไม่อะไรเลย สีไม่ รูปไม่จางหายไป มือของเขาถูกดึงที่หยิกของเขา ความเจ็บปวดเล็ก ๆ ในหลุมของกระเพาะอาหารของเขา เขาไม่เคยหายไป สูญเสียไม่ใช่ตัวเลือก นิ้วกระตุก และดึงจากผมของเขา แขนหลบพื้นเป็นตาพายุ glared รูเป็นปริศนา นักสืบไม่ได้ความสนใจขณะที่จอห์นเดิน ด้วยชาของเขา ลงจ้องสายตาเศร้า หลังจากไม่กี่นาที hush เป็นหนา เชอร์ล็อกรสเพื่อเท้าของเขาในเมือง ชายสั้น stuttered ตอบสนอง การขั้นตอนระวังกลับ "Sherlo-""นั้นแหละ คิดเกี่ยวกับมัน จอห์น ไหน (r/n) ของสถานที่ชอบไป"จอห์นหยุด ริมฝีปาก pursing ในความคิดก่อนตอบเขา ที่ เดียวที่ไม่มีใครจริง ๆ ไป บริษัทไม่ดี แต่มันอยู่ที่นั่นจะเงียบสงบ เธออาจคิดว่า เธอก็มักจะมีกับพ่อแม่ของเธอ แม้ว่าจะเป็นสถานที่สำหรับเด็ก อะไรคือมันเรียกว่าอะไร""เชอของ" "ด้านขวา และนี้ไม่มีอะไรจะทำอะไร""ใช้ใจของคุณ จอห์น มันเป็นปริศนา สัญลักษณ์ของพวกเขา คุณไม่เห็นครับ ดูชิ้นหายไป มีสีแดงมาก มากละเอียดรอบ และรูปร่างไปทางซ้าย... จะเป็นมันได้ ไปกันเถอะ โทร Lestrade" มันไม่ได้เงียบสงบก่อนจะมาถึงในฉาก เชอร์ล็อกเป็น pacing จิตสู่กับสถานการณ์ที่แตกต่าง ในที่สุด การเคลื่อนไหวของเขาแล้วเขาจ้องไปที่อาคารก่อนดึงออกจากโทรศัพท์ของเขา ก่อนที่นิ้วมือของเขาเรียกว่าหมายเลข ที่เขาหันไปจอห์น "อยู่ รอ Lestrade ขึ้น" ก่อนที่แพทย์สามารถประท้วง ชายปากแข็งถูกบนโทรศัพท์และหัวเรื่องภายใน เขาตอบ, "สวัสดี Oh ~ เห็นว่าผม บราโว บราโว และตอนนี้คืออะไร นักหนาฉันเพียงมอบเธอกลับ" จิมเบา ๆ เป็นตัวรับสัญญาณ "โอ้ ไม่, " เสียงของเขาเป็นคงเป็นเขาล้อมรอบทางของเขาผ่านห้องโถงคดเคี้ยว สวยในแต่ละห้องเพื่อหา "จริง ๆ ค่ะปรบมือใหญ่มาก สิ่งที่ชอบ... ระเบิด""คุณรู้จักฉันดีเกินไป deary ผมรักการแสดงดี และเห็นได้ชัด เพื่อไม่แฟนเล็กๆ" คุณรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องแก้ไขเขา ทำให้ปิดริมฝีปากของคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้มีเลือดออกเชอร์ล็อกหยุดชั่วคราวของเขาขั้น สับในห้องได้ยิน คุณกำลังอยู่เบื้องหลังเข้าประตู "(r/n) ถูกเสมอทีเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะเบี่ยงเบน
เธอเป็นเพียงเล็กน้อยบ้า Sherlock x อ่าน
โดย Caligo-โลกิ-Love, 11 กันยายน 2013, 08:58:40
วรรณกรรม / พัดลมนิยาย / ละคร
"มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันในครั้งนี้ คุณจะรู้ว่ามัน. "


Sherlock เป็นที่เงียบสงบตา skimming ได้อย่างรวดเร็วกว่าทุกชิ้นที่กระจัดกระจาย.


" มันเป็นเพราะมันเป็นของเธอ. "


ยังคงเงียบ.


" คุณจำเป็นต้องหยุดพัก เมื่อเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณกิน? นอนหลับ? คุณแทบจะไม่ได้ย้ายจากจุดว่าสำหรับช่วงสิบชั่วโมง! "


ดวงตาของเขา snapped ขึ้นไปชายคนนั้น พวกเขาเป็นโมฆะของอารมณ์ความรู้สึก "ถ้าฉันแม้เสียสองเธอจะตายจอห์น คุณต้องการที่? "


ใบหน้าของจอห์นลดลงก่อนที่เขาจะหล่นลงไปในเก้าอี้ของเขาและฝังใบหน้าของเขาไปอยู่ในมือของเขา คุณก็หายไป นำออกไปโดยอริอาร์ตี้ เพื่อที่จะได้รับคุณกลับพวกเขาต้องการที่จะเสร็จสมบูรณ์ปริศนา ปริศนาอักษร ในแต่ละสถานที่เกิดเหตุมีเป็นชิ้นหรือสอง สิ่งเหล่านี้เป็นคำแนะนำ เมื่อชิ้นส่วนทั้งหมดอยู่ในความครอบครองของ Sherlock คุณจะตาย เป้าหมาย? พวกเขาจะต้องคิดออกภาพก่อนว่า จอห์นเขาสงสัยว่าภาพที่เกิดขึ้นจริงจะเปิดเผยที่คุณถูกเก็บไว้ แต่ไม่เคยตอบ Sherlock.

แน่นอนไม่มีชิ้นส่วนที่เชื่อมต่อจริงๆ ขอบบางชิ้นสุ่มเพียง ไม่มีของมันทำให้รู้สึกถึงจอห์น แต่มือของ Sherlock ได้เสมอในที่ทำงาน การจัดเรียงและการเคลื่อนย้ายชิ้นส่วนทุกไม่กี่นาทีที่จะได้รับมุมมองใหม่ ในฐานะที่เป็นมือของเขาเริ่มที่จะเข้าถึงสำหรับการเปลี่ยนแปลงอีกโทรศัพท์ของเขา buzzed.


โดยไม่ต้องลังเลช่วงเวลาที่เขาตอบคำถามและโทรศัพท์ถูกเชื่อมต่อกับหูของเขา "สวัสดีครับ?"


"Sherlock?"


"(R / n)?" คิ้วของเขาขมวดเสียงของคุณสั่นคลอน นี้ไม่ได้จะเป็นโทรปกติเขารู้อยู่แล้วว่า นอกจากนี้เขายังรู้อริอาร์ตี้เห็นได้ชัดได้ยินแลกเปลี่ยนที่ดูทุกๆการเคลื่อนไหว.


"ไปข้างหน้ารัก บอกแฟนของคุณมีค่าเท่าไหร่ที่คุณคิดถึงเขา. "


คุณอยากมีเส้นใยของการเป็นคุณสามารถเตะเขาหรือตีเขาทุกครั้ง แต่พันธบัตรทำให้คุณยังคง แต่คุณกลืนก้อนที่เกิดขึ้น (E / C) ลูกกลมของคุณมองลงมาในขณะที่คุณพูดในอุปกรณ์ "วิธีปริศนาที่เกิดขึ้น?"


"ดี" เขาก็กลิ้งดวงตาของเขาสะบัดหนึ่งชิ้นในความโกรธเงียบ . จอห์นเท่านั้นที่สามารถดูตาเต็มไปด้วยความกังวลและความกังวลให้เพื่อนของเขา "วิธีการทรมานหรือไม่"


มีคำใบ้ของรอยยิ้มที่เล่นบนริมฝีปากของคุณเป็นจินตนาการชายในเสื้อคลุมของเขา ทุกความทรงจำที่มีความสุขที่ผ่านมาของทั้งสามของคุณทนแต่ละ บริษัท อื่น ๆ "โอ้คุณรู้ว่าฉันถูกเสมอหนึ่งสำหรับสิ่งที่จะได้รับหยาบ .. ผมชอบมันร้อนและร้อน .. "


อริอาร์ตี้สะบัดลิ้นของเขาต้องเผชิญกับความเบื่อหน่าย ก่อนที่คุณจะได้รับการตอบสนองจาก Sherlock เป็นความผิดทางอาญาที่ปรึกษาคว้าโทรศัพท์กลับถือมันขึ้นอยู่กับหูของเขา "ดูนายโฮล์มส์ผมต้องเน้นว่าคำไม่กี่คำเหล่านี้ต่อไปจะไปเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เวลาของคุณมี จำกัด ลาก่อน! "





มีเพียงชิ้นส่วนจำนวนมากที่เหลือ แม้อัจฉริยะที่หายไป ปริศนาทั้งหมดเป็นสีดำ ไม่มีอะไร ไม่มีร่มเงา ไม่มีภาพที่จางหายไป มือของเขาถูกดึงที่หยิกของเขาเจ็บปวดเล็ก ๆ ในหลุมของกระเพาะอาหารของเขา เขาไม่เคยหายไป การสูญเสียก็ไม่ใช่ทางเลือก.

นิ้วมือกระตุกและดึงออกมาจากผมของเขาแขนหลบตากับพื้นเป็นตาของเขาจ้องพายุหลุมเข้าไปในจิ๊กซอว์ นักสืบไม่ได้ให้ความสนใจเป็นจอห์นเดินเข้ามาในชาของเขาจ้องมองลงมาที่สายตาเศร้า.

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีของการหนา Hush, Sherlock กระโดดไปที่เท้าของเขาในความตื่นเต้น ชายสั้นพูดติดอ่างในการตอบสนองการเป็นขั้นตอนระมัดระวังกลับ "Sherlo-"


"ที่มัน! คิดเกี่ยวกับมันจอห์น อะไรคือ (R / N) 's สถานที่ที่ชื่นชอบที่จะไป? "


จอห์นหยุดริมฝีปาก pursing ในความคิดก่อนที่เขาจะตอบว่า" นั่นเอ่อหนึ่งในสถานที่ที่ไม่มีใครจริงๆไป บริษัท ที่ไม่ดี แต่มันก็มักจะมีความเงียบสงบ เธอจะคิดว่า เธอก็มักจะมีกับพ่อแม่ของเธอแม้ว่ามันจะเป็นสถานที่สำหรับเด็กไม่มี มันเป็นสิ่งที่เรียกว่า? "


" เชอริแดน. "


" ขวา และสิ่งนี้จะต้องทำด้วยอะไร? "


" ใช้ความคิดของคุณจอห์น! มันเป็นจิ๊กซอว์ สัญลักษณ์ของพวกเขา คุณไม่เห็นมัน ดูที่ชิ้นส่วนที่ขาดหายไป มีสีแดงมากที่บอบบางมาก ๆ มันเป็น และรูปร่างที่เหลือ .. มันจะต้องมีมัน ไปกันเถอะ. โทรเลสเตรด. "



มันไม่ได้เงียบนานก่อนที่พวกเขาได้มาถึงที่เกิดเหตุ Sherlock ถูกเดินจิตใจของเขางงกับสถานการณ์ที่แตกต่างกัน สุดท้ายการเคลื่อนไหวของเขาตั้งรกรากอยู่ในขณะที่เขาจ้องมองมาที่อาคารก่อนที่จะดึงออกมาจากโทรศัพท์ของเขา ก่อนที่นิ้วมือของเขาที่เรียกว่าหมายเลขที่เขาหันไปจอห์น "อยู่ รอเลสเตรดที่จะแสดงขึ้น. "ก่อนที่แพทย์จะประท้วงชายปากแข็งอยู่บนโทรศัพท์และมุ่งหน้าไปภายใน.


เขาตอบว่า" โอ้สวัสดี ~ ผมเห็นคุณพบฉัน ไชโย ไชโย และตอนนี้เป็นอย่างไร คุณคาดหวังว่าฉันจะเป็นเพียงแค่มือของเธอกลับไป? "จิมหัวเราะเข้ารับ.


" โอ้ไม่มี "เสียงของเขาอย่างต่อเนื่องในขณะที่เขากระโดดทางของเขาผ่านห้องโถงที่คดเคี้ยว, วินาศภัยในแต่ละห้องจะพบคุณ "ผมคาดหวังว่าเสียงปรบมือที่ยิ่งใหญ่กว่า บางสิ่งบางอย่าง like..explosions? "


" คุณรู้ว่าฉันดีเกินไปสายสวาท ฉันจะรักการแสดงที่ดี และเห็นได้ชัดจึงไม่แฟนสาวน้อยน่ารักของคุณ. "คุณรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องแก้ไขให้เขาทำให้มีเลือดออกเมื่อเร็ว ๆ นี้ริมฝีปากของคุณปิด.


Sherlock หยุดชั่วคราวตามขั้นตอนของเขาได้ยินสับในห้องพัก คุณอยู่เบื้องหลังประตูที่ "(R / n) อยู่เสมอหนึ่ง T