Paraguay is located in the center o

Paraguay is located in the center of the southern half of South America, northeast of Argentina. It is also bordered by Bolivia to the northwest and Brazil to the east. With an area of 406,750 square kilometers (157,046 square miles), Paraguay is almost as large as the state of California. Asunción, the nation's capital, is situated on the easternmost point of the Argentine border, just south of the center of Paraguay. The nation is landlocked, which sets it apart from virtually all of Latin America, and could be seen as a detriment to the nation's economy. Major cities that provide river ports, such as Asunción, Villeta, and Encarnación (both to the south of Asunción), help to alleviate the economic consequences of the nation's lack of coastline. Ciudad del Este, a commercial center on the Parana River, is another important city to the east of the capital. Paraguay's Argentine border to the southwest measures 1,880 kilometers (1,168 miles), its Bolivian border is 750 kilometers (466 miles), and the Brazilian border is 1,290 kilometers (802 miles).

POPULATION.

Recent estimates place the population of Paraguay at 5,734,139 (July 2001). Due to its Spanish colonization and heritage, at least 90 percent of the population is Roman Catholic and 95 percent of the population is mestizo (a racial mix of Spanish and Amerindian) This makes the population surprisingly homogenous in comparison to most of Latin America. The mestizo population has strong pride in their Guaraní (the primary indigenous group and culture of Paraguay) ancestry and traditions. Spanish was the only official language until 1992 when Guaraní also became an official language. Guaraní is spoken by approximately 90 percent of the population. Spanish is used predominantly in business and government matters, but both languages are utilized in education. At least half of the population is bilingual.

People between the ages of 0 and 14 make up 39 percent of the population, while those between the ages of 15 and 64 constitute 56 percent. At least half of this second age group is below 30 years of age, making two-thirds of the population younger than 30. The population of Paraguay grew from 2.4 million to 4.3 million between 1970 and 1990 (80 percent), and grew 30 percent from 1990 to 2000. With a yearly population growth rate of 2.6 percent as of 2001, the population is estimated to reach 6,980,000 by 2010. The average life expectancy of the population is 73.92 years (2001 est.).

Migration to the urban areas of Paraguay is common, but more than half of the nation's population still lives in rural areas, mostly in the east. Only about 5 percent of the population lives west of the Paraguay River. High rates of emigration from 1950 to 2000 have contributed to the large percentage (40 percent) of Paraguayans living outside their country and help to alleviate the high growth rate. Many Paraguayans have historically emigrated to Argentina, particularly during and after the Chaco War of 1936 and the Civil War of 1947, and also during the 1950s and 1970s. Paraguay has one of the world's lowest population densities. The nation's most densely populated area is Asunción and its surroundings.

The Colorado Party's clientelistic agrarian reform (giving unused land outside of Asunción to the party's supporters in exchange for political favors or funding) of the 1960s helped to alleviate overcrowding in the capital by drawing peasant labor into previously unused territory. However, the effects were not lasting and overcrowding is still a problem today.
One of the most surprising features of the Paraguayan population is its high literacy rate of more than 92 percent despite its poorly-developed education system. School is mandatory only between the ages of 7 and 13 and this requirement is not well enforced. There are insufficient numbers of primary and secondary schools and severe shortages of educational resources, especially in rural areas. The shortage is worst at the secondary level. There are only 2 universities, vocational schools are concentrated in the main cities, and there is a severe shortage of teaching resources throughout the nation.

ENERGY.

Paraguay's energy industry has thrived on its hydroelectric potential. Hydroelectric power replaced thermo power (power from burning wood and oil) around 1970. In 1968, Asunción's Acary hydroelectricity plant began operating, and in 1973 Paraguay and Brazil together built the US$20 billion Itaipu plant by the Parana River. This joint venture made history as Brazil bore most of the cost and Paraguayan electricity production grew 15-fold from 1970 to 1990. Initial arrangements that benefited

Brazil were later modified in 1985 to ensure that Paraguay received fair compensation. Paraguay also built a dam on the Parana to create a reservoir that spans a total of 870 miles in Paraguay and Brazil. The 1990s were marked by Paraguay's joint venture with Argentina to build a hydroelectric power plant on a chain of islands in the Parana. Combined, Paraguay's ventures in hydro-electric power have ensured that the nation will become one of the world's top producers of hydroelectric power in the 21st century.

In 1999, Paraguay generated 51.554 billion kilowatt hours (bkwh) per year, but only consumed 1.915 bkwh that year. In 1999, Paraguay sold 46.03 bkwh of power for export, primarily to Brazil and Argentina, making power a large source of export earnings. Itaípu's earnings reached a record US$420 million in 1998 (equal to 15 percent of all exports) and Brazil purchased 97 percent of the plant's power. Several plans (including joint ventures with Argentina and Brazil) are being developed for expanding existing hydroelectric power plants and constructing new ones in the coming decade.

CONSTRUCTION.

In the late 1970s and early 1980s, construction grew rapidly, with a drastic rise in hydroelectric dam and power plant projects, infrastructure projects, and housing development in Asunción. The construction industry's resources were primarily found locally: lime, sand, wood, and stones. Since the mid 1980s, however, construction has fluctuated dramatically as old hydro-electric power plants and infrastructure projects were completed and then new projects were begun.

In response to a growing construction industry, the nation has invested large sums of money in expanding and modernizing the production of cement, metal, and steel. The government completed a US$200 million expansion of its largest cement plant, at Vallemi, in 1986. The plant had previously used outdated production techniques and had been operating well under capacity. This expansion was financed by French banks, but ended up burdening the economy since it still operated well below capacity and was over 500 kilometers outside of Asunción, far from most industrial activity. The government also owned Acepar, the largest steel plant, in the 1980s. Acepar alone is capable of producing 5 times the amount of steel Paraguay uses each year, and there are other large steel producers in the nation as well. Unfortunately, most development in construction-related industries like cement and steel took place after most of the nation's biggest hydroelectric and infrastructure projects. However, similar projects in the late 1990s and early 2000s are capitalizing on these industries.

MANUFACTURING.

Manufacturing of steel, cement, plastic, and wood products has risen since the late 1970s due to construction projects (hydroelectric power plants, infrastructure, and urban housing). Fully manufactured exports account for only 5 percent of all exports, but semi-processed agricultural goods make up 72 percent of all exports. Still, manufacturing is underdeveloped in Paraguay, and is characterized by many small-or medium-sized firms. The few larger firms are primarily foreign owned, and few companies operate at full capacity. Food, beverages, and tobacco have formed the largest manufacturing subsector; agriculture and lumber manufactures form the second-largest subsector; and textiles, clothing, leather, and shoes form the third.

MINING.

Paraguay also has a small, undeveloped mining industry, concentrated along the Paraguay River where most mineral deposits have been found. Gypsum, limestone, and clays are the most heavily used minerals and are exported mostly to the building trade. Other major minerals near the river include peat, marble, salt, copper, bauxite, iron, and uranium. Other regions of the nation that have not been fully utilized show deposits of manganese, malachite, azurite, feldspar, mica, and talc. Though resources are varied and local construction mines many resources itself, the mining industry still has not been fully developed.

TRADE AND TRANSPORT.

The Paraguay and Parana Rivers have allowed Paraguay to overcome its landlocked handicap in terms of trade and commerce. The 2 rivers join Paraguay to the Atlantic Ocean through Brazilian territory and allow for the export of such items as soybeans, cotton, meat, and timber. Aside from neighboring partners Brazil and Argentina, Paraguay's principal trading partners are in Europe: Germany, Italy, the Netherlands, and Switzerland. Paraguay also imports from Japan and the United States. All of these export and import partners utilize the Paraguay and the Parana trade routes. The nation's numerous airports, as well as its rail and highway networks, facilitate the development of this sector of the economy. Perhaps the most profitable variety of trade in Paraguay is re-export . Paraguay is widely known for its re-exporting of goods: over 50 percent of all goods imported are then re-exported for profit, with little or no change made to them. Smugglers also use this practice in the informal economy .

RETAIL.

Paraguay has a developing retail sector in the capital, but the biggest retail center lies in Ciudad del Este, a city on the Brazilian border. Ciudad del Este grew out of a merchants' town and now has more than 6,000 shop

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปารากวัยอยู่ในศูนย์กลางของครึ่งทางตอนใต้ของอเมริกาใต้ ตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอาร์เจนตินา มันเป็นยังล้อมรอบ ด้วยโบลิเวียไปตะวันตกเฉียงเหนือ และฝั่งตะวันออกที่ประเทศบราซิล มีพื้นที่ 406,750 ตารางกิโลเมตร (157,046 ตารางไมล์), ปารากวัยได้เกือบใหญ่รัฐแคลิฟอร์เนีย Asunción เมืองหลวงของประเทศ ตั้งอยู่บนจุด easternmost ของอาร์เจนตินาเส้นขอบ เพียงจากศูนย์ปารากวัย ประเทศเป็น landlocked ซึ่งตั้งค่านอกเหนือจากสหรัฐอเมริกาแทบทั้งหมด และไม่เห็นเป็นร้ายเศรษฐกิจของประเทศ เมืองสำคัญที่ให้พอร์ตแม่น้ำ เช่น Asunción, Villeta และ Encarnación (ทั้งการ Asunción) ช่วยในการบรรเทาผลกระทบทางเศรษฐกิจของของประเทศชายฝั่งขาด เอสเต del Ciudad ศูนย์การค้าแม่น้ำ Parana เป็นเมืองสำคัญอีกฝั่งตะวันออกของเมืองหลวง ของปารากวัยอาร์เจนตินาแดนเดินวัด 1,880 กิโลเมตร (1,168 ไมล์), ขอบโบลิเวียเป็น 750 กิโลเมตร (466 ไมล์), และเส้นขอบบราซิลเป็น 1290 กิโลเมตร (ไมล์ 802)ประชากรประเมินล่าสุดวางประชากรของปารากวัยที่ 5,734,139 (2001 กรกฎาคม) ของอาณานิคมสเปนและเฮอริเทจ น้อยร้อยละ 90 ของประชากรคือ โรมันคาทอลิก และร้อยละ 95 ของประชากรคือ mestizo (ผสมเชื้อชาติสเปนและ Amerindian) นี้ทำให้ประชากรจู่ ๆ ให้ โดยส่วนใหญ่ของสหรัฐอเมริกา ประชากร mestizo มีความภาคภูมิใจที่แข็งในวงศ์ Guaraní (กลุ่มชนหลักและวัฒนธรรมของสาธารณรัฐปารากวัย) และประเพณี ภาษาสเปนเป็นภาษาเฉพาะทางจนถึง 1992 เมื่อ Guaraní ยังกลายเป็น ภาษาทางการ Guaraní พูดประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ของประชากร สเปนถูกใช้ส่วนใหญ่ในเรื่องธุรกิจและรัฐบาล แต่ทั้งสองภาษาที่ใช้ในการศึกษา อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของประชากรที่เป็นสองภาษาคนวัย 0 และ 14 ทำให้ค่าร้อยละ 39 ของประชากร ในขณะที่ระหว่างอายุ 15 และ 64 เป็น 56 เปอร์เซ็นต์ อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของกลุ่มอายุนี้สองนี้ 30 ปี ทำให้สองในสามของประชากรที่อายุน้อยกว่า 30 ปารากวัยประชากรที่เพิ่มขึ้นจาก 2.4 ล้านไป 4.3 ล้านระหว่างปี 1970 และปี 1990 (ร้อยละ 80), และเพิ่มขึ้น 30 เปอร์เซ็นต์จากปี 1990 กับ 2000 ด้วยเป็นปีประชากรอัตราการเติบโตร้อยละ 2.6 ณปี 2001 มีประเมินประชากรถึง 6,980,000 2010 อายุขัยเฉลี่ยของประชากรคือ ปี 73.92 (2001 est)ย้ายไปยังพื้นที่เมืองปารากวัยคือทั่วไป แต่มากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรของประเทศยังคงอยู่ในพื้นที่ชนบท ส่วนใหญ่ในภาคตะวันออก เพียง 5 เปอร์เซ็นต์ของประชากรอาศัยอยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำปารากวัย ราคาสูงของ emigration จากปี 1950 เป็น 2000 มีส่วนเปอร์เซ็นต์ขนาดใหญ่ (40 เปอร์เซ็นต์) ของ Paraguayans ที่อาศัยอยู่นอกประเทศของตน และช่วยลดอัตราการเติบโตสูง Paraguayans หลายมีประวัติได้อพยพสู่อาร์เจนตินา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่าง และ หลังสงคราม Chaco ของ 1936 และสงครามกลางเมืองของ และใน ระหว่างทศวรรษ 1950 และทศวรรษ 1970 ปารากวัยมีความหนาแน่นประชากรต่ำที่สุดในโลก ของประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดไปตั้งเป็น Asunción และสภาพแวดล้อมพรรคโคโลราโด clientelistic แผนปฏิรูป (ให้ใช้ที่ดินนอก Asunción ผู้สนับสนุนของพรรคดำรงหอมเมืองหรือทุน) ของปี 1960 ช่วยบรรเทา overcrowding ในเมืองหลวง โดยการวาดแรงงานชาวนาเป็นดินแดนที่ไม่ได้ใช้ก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม ผลมีอนิจจัง และ overcrowding ยังคงเป็นปัญหาในวันนี้หนึ่งในคุณลักษณะที่น่าประหลาดใจของปารากวัยประชากรเป็นอัตราความสามารถสูงกว่า 92 เปอร์เซ็นต์แม้มีระบบการพัฒนางานการศึกษา โรงเรียนจะบังคับเฉพาะระหว่างวัย 7 และ 13 และข้อกำหนดนี้ด้วยการไม่บังคับใช้ มีจำนวนหลักไม่เพียงพอ และโรงเรียนมัธยม และรุนแรงขาดแคลนของทรัพยากรทางการศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบท ขาดแคลนอยู่เลวในระดับรอง มีมหาวิทยาลัย 2 โรงเรียนอาชีวศึกษาเข้มข้นในเมืองหลัก และมีความขาดแคลนอย่างรุนแรงการสอนทรัพยากรทั่วทั้งประเทศประหยัดพลังงานอุตสาหกรรมพลังงานของปารากวัยได้ฟื้นตัวในศักยภาพ hydroelectric พลังแทนประมาณ 1970 เทอร์โมไฟฟ้า (ใช้พลังงานจากการเผาไหม้ไม้และน้ำมัน) ในปี 2511 โรงงาน Acary ขนาดของ Asunción เริ่มปฏิบัติการ และใน 1973 ปารากวัยและบราซิลกันสร้างพืช Itaipu 20 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ โดยแม่น้ำ Parana กิจการนี้ทำประวัติบราซิลกระบอกสูบมากที่สุดของต้นทุน และผลิตไฟฟ้าปารากวัย 15-fold เติบโตจากปี 1970 ถึง 1990 จัดครั้งแรกที่ได้รับประโยชน์บราซิลในภายหลังได้ถูกปรับเปลี่ยนในปี 1985 เพื่อให้แน่ใจว่า ปารากวัยได้รับค่าตอบแทนที่เป็นธรรม ปารากวัยยังสร้างเขื่อนบน Parana เพื่อสร้างอ่างเก็บน้ำที่ครอบคลุมทั้งหมด 870 ไมล์ปารากวัยและบราซิล ปี 1990 ได้ทำเครื่องหมาย โดยกิจการของปารากวัยกับอาร์เจนตินาที่จะสร้างโรงไฟฟ้า hydroelectric ห่วงโซ่ของเกาะ Parana รวม กิจการของประเทศปารากวัยในไฟฟ้าได้มั่นใจว่า ประเทศจะกลายเป็นหนึ่งของโลกด้านการผลิตพลังในศตวรรษที่ 21ในปี 1999 ปารากวัยสร้าง 51.554 ล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง (bkwh) ต่อปี ได้เฉพาะ ใช้ 1.915 bkwh ปี ในปี 1999 ปารากวัยขาย bkwh 46.03 พลังงานสำหรับส่งออก เพื่อประเทศบราซิลและอาร์เจนตินา ทำพลังงานแหล่งใหญ่ของรายได้ส่งออกเป็นหลัก รายได้ของ Itaípu ถึงระเบียนสหรัฐฯ $420 ล้านในปี 1998 (เท่ากับร้อยละ 15 ของการส่งออกทั้งหมด) และบราซิลซื้อ 97 เปอร์เซ็นต์ของพลังงานของพืช แผนต่าง ๆ (รวมถึงกิจการร่วมค้ากับอาร์เจนตินาและบราซิล) จะได้รับการพัฒนาสำหรับการขยาย hydroelectric พืชพลังงานที่มีอยู่ และสร้างใหม่ในทศวรรษมาถึงก่อสร้างในปลายทศวรรษที่ 1970 และต้นทศวรรษ 1980 ก่อสร้างขยายตัวอย่างรวดเร็ว มี hydroelectric โครงการเขื่อนและโรงไฟฟ้า โครงการโครงสร้างพื้นฐาน และการพัฒนาที่อยู่อาศัยใน Asunción ขึ้นรุนแรง อุตสาหกรรมก่อสร้างทรัพยากรส่วนใหญ่พบในท้องถิ่น: มะนาว ทราย ไม้ และหิน ตั้งแต่ทศวรรษ 1980 กลาง ไร fluctuated ก่อสร้างได้อย่างมากเป็นโรงไฟฟ้าพลังงานน้ำไฟฟ้าเก่า และโครงสร้างพื้นฐานที่สมบูรณ์ และโครงการใหม่เริ่มขึ้นแล้ว ณเพื่อตอบสนองอุตสาหกรรมการก่อสร้างเติบโต ประเทศได้ลงทุนเงินในการขยาย และการปรับการผลิตปูนซีเมนต์ โลหะ และเหล็ก รัฐบาลเสร็จสมบูรณ์เป็นสหรัฐฯ $200 ล้านขยายโรงปูนซีเมนต์ของที่ใหญ่ที่สุด ที่ Vallemi ในปี 1986 โรงงานก่อนหน้านี้ได้ใช้เทคนิคการผลิตที่ล้าสมัย และมีการปฏิบัติดีภายใต้กำลังการผลิต นี้ขยายเคหะธนาคารฝรั่งเศส แต่สิ้นสุด burdening เศรษฐกิจเนื่อง จากมันยังคงดำเนินดีล่างจุได้กว่า 500 กิโลเมตรนอก Asunción จากกิจกรรมอุตสาหกรรมมากที่สุด รัฐบาลเป็นเจ้าของ Acepar โรงงานผลิตเหล็กที่ใหญ่ที่สุด ในทศวรรษ 1980 ยัง คนเดียว Acepar มีความสามารถในการผลิต 5 ครั้งจำนวนเหล็กที่ปารากวัยใช้แต่ละปี และมีผลิตเหล็กขนาดใหญ่อื่น ๆ ในประเทศเช่น อับ ส่วนใหญ่พัฒนาในโครงการโครงสร้างพื้นฐานและอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างเช่นปูนซีเมนต์และเหล็กเกิดขึ้นหลังจากที่สุดของประเทศของที่ใหญ่ที่สุด hydroelectric อย่างไรก็ตาม โครงการคล้ายคลึงกันในปลายปี 1990 และช่วงต้น 2000s มี capitalizing ในอุตสาหกรรมเหล่านี้ผลิตผลิตเหล็ก ซีเมนต์ พลาสติก และผลิตภัณฑ์ไม้ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 เนื่องจากโครงการก่อสร้าง (hydroelectric ไฟฟ้า โครงสร้าง และบ้านเมือง) บัญชีทั้งหมดผลิตส่งออกเพียงร้อยละ 5 ของทั้งหมดส่งออก สินค้ากึ่งแปรรูปเกษตรแต่ง 72 เปอร์เซ็นต์ของการส่งออกทั้งหมด ยังคง ผลิตเป็นธรรมชาติในประเทศปารากวัย และโดยจำนวนมาก- หรือบริษัทขนาดกลาง บริษัทใหญ่น้อยต่างประเทศเป็นหลักเป็นเจ้าของ และมีเพียงไม่กี่บริษัทที่กำลัง อาหาร เครื่องดื่ม และยาสูบมีขึ้น subsector ผลิตมากที่สุด เกษตรและผู้ผลิตไม้ฟอร์ม subsector สองที่ใหญ่ที่สุด และสิ่งทอ เสื้อผ้า เครื่องหนัง รองเท้า และแบบที่สามการทำเหมืองแร่ปารากวัยมีอุตสาหกรรมทำเหมืองแร่ขนาดเล็ก undeveloped เข้มข้นตามแนวแม่น้ำปารากวัยที่ฝากส่วนใหญ่แร่พบ ยิปซั่ม หินปูน และ clays มีแร่ธาตุที่ใช้มากที่สุด และส่งออกส่วนใหญ่การค้าอาคาร แร่ธาตุสำคัญอื่น ๆ ใกล้แม่น้ำมีพรุ หินอ่อน เกลือ ทองแดง แร่อะลูมิเนียม เหล็ก และยูเรเนียม ภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศที่มีไม่ได้เกิดประโยชน์แสดงเงินฝากของแมงกานีส มาลาไคต์ อะซูไรต์ เฟลด์สปาร์ ไมกา และแป้ง แม้ว่าทรัพยากรแตกต่างกัน และภายใน ก่อสร้างเหมืองทรัพยากรมากตัวเอง อุตสาหกรรมเหมืองแร่ยังคงมีไม่อุตสาหกรรมทางการค้าและการขนส่งปารากวัยและแม่น้ำ Parana ได้อนุญาตปารากวัยเอาชนะแฮนดิแคปเป็น landlocked การค้าและพาณิชย์ แม่น้ำ 2 เพิ่มปารากวัยเข้ามหาสมุทรแอตแลนติกผ่านดินแดนของบราซิล และอนุญาตให้สำหรับการส่งออกของสินค้าเช่นถั่วเหลือง ฝ้าย เนื้อ และไม้ นอกเหนือจากพันธมิตรใกล้เคียงประเทศบราซิลและอาร์เจนตินา ปารากวัยของคู่ค้าหลักอยู่ในยุโรป: เยอรมนี อิตาลี เนเธอร์แลนด์ และสวิตเซอร์แลนด์ ปารากวัยยังนำเข้าจากญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา คู่ค้าส่งออกและนำเข้าเหล่านี้ทั้งหมดใช้ปารากวัยและเส้นทางการค้า Parana สนามบินหลายแห่งของประเทศ เป็นข่ายของรถไฟและทางหลวง ช่วยพัฒนาเศรษฐกิจในภาคนี้ ทีหลากหลายกำไรมากที่สุดของการค้าในประเทศปารากวัยเป็นส่งออกอีกครั้ง ปารากวัยเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายสำหรับของการส่งออกสินค้า: กว่า 50 เปอร์เซ็นต์ของสินค้าทั้งหมดที่นำเข้าแล้วการส่งออกสำหรับกำไร เปลี่ยนแปลงน้อย หรือไม่มีทำให้พวกเขา สมักยังใช้แบบฝึกหัดนี้ในเศรษฐกิจไม่เป็นทางการขายปลีกปารากวัยมีภาคการค้าปลีกที่พัฒนาในเมืองหลวง แต่ศูนย์ขายปลีกที่ใหญ่ที่สุดอยู่ในเอสเต del Ciudad เมืองบนเส้นขอบบราซิล เกิดขึ้นจากพ่อค้าเมือง Ciudad del เอสเต และขณะนี้ มีกว่า 6000 ร้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปารากวัยตั้งอยู่ในใจกลางของภาคใต้ของทวีปอเมริกาใต้ตะวันออกเฉียงเหนือของอาร์เจนตินา มันเป็นชายแดนโดยโบลิเวียและบราซิลตะวันตกเฉียงเหนือไปทางทิศตะวันออก มีเนื้อที่ 406,750 ตารางกิโลเมตร (157,046 ตารางไมล์), ปารากวัยเกือบจะเป็นขนาดใหญ่เป็นรัฐแคลิฟอร์เนีย ซุนซิอองซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศที่ตั้งอยู่บนจุดตะวันออกของอาร์เจนตินาชายแดนทางใต้ของศูนย์กลางของปารากวัย ประเทศที่ไม่มีทางออกทะเลเป็นที่ชุดมันนอกเหนือจากความจริงทั้งหมดของละตินอเมริกาและอาจจะเห็นเป็นความเสียหายต่อเศรษฐกิจของประเทศ เมืองใหญ่ที่มีพอร์ตแม่น้ำเช่นซุนซิออง, Villeta และEncarnación (ทั้งทางทิศใต้ของซุนซิออง) ช่วยบรรเทาผลกระทบทางเศรษฐกิจจากการขาดของประเทศของชายฝั่ง ซิวดัดเดลเอสเต, เป็นศูนย์กลางการค้าใน Parana แม่น้ำเป็นอีกหนึ่งเมืองที่สำคัญไปทางทิศตะวันออกของเมืองหลวง ชายแดนปารากวัยอาร์เจนตินาตะวันตกเฉียงใต้มาตรการ 1,880 กิโลเมตร (1,168 ไมล์) ชายแดนโบลิเวียของมันคือ 750 กิโลเมตร (466 ไมล์) และชายแดนบราซิลเป็น 1,290 กิโลเมตร (802 ไมล์). ประชากร. ประมาณการล่าสุดวางประชากรของปารากวัยที่ 5734139 (กรกฏาคม 2001) เนื่องจากอาณานิคมของสเปนและมรดกทางวัฒนธรรมของตนอย่างน้อยร้อยละ 90 ของประชากรที่อยู่โรมันคาทอลิกและร้อยละ 95 ของประชากรที่อยู่ลูกครึ่ง (ผสมผิวของสเปนและ Amerindian) นี้จะทำให้ประชากรที่น่าแปลกใจเหมือนกันในการเปรียบเทียบกับส่วนใหญ่ของลาตินอเมริกา ประชากรลูกครึ่งมีความภาคภูมิใจที่แข็งแกร่งในราของพวกเขา (กลุ่มชนพื้นเมืองประถมศึกษาและวัฒนธรรมของปารากวัย) บรรพบุรุษและประเพณี ภาษาสเปนเป็นภาษาราชการเพียงจนกระทั่ง 1992 เมื่อราก็กลายเป็นภาษาราชการ ราจะพูดโดยประมาณร้อยละ 90 ของประชากร สเปนส่วนใหญ่ใช้ในการดำเนินธุรกิจและเรื่องของรัฐบาล แต่ทั้งสองภาษาที่ถูกนำมาใช้ในด้านการศึกษา อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของประชากรที่อยู่สองภาษา. คนอายุระหว่าง 0 และ 14 ทำขึ้นร้อยละ 39 ของประชากรในขณะที่ผู้ที่มีอายุระหว่าง 15 และ 64 เป็นร้อยละ 56 อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของกลุ่มอายุที่สองนี้คือต่ำกว่า 30 ปีทำให้สองในสามของประชากรที่อายุน้อยกว่า 30 ประชากรปารากวัยเติบโต 2,400,000-4,300,000 ระหว่างปี 1970 และ 1990 (ร้อยละ 80) และเพิ่มขึ้นร้อยละ 30 จากปี 1990 ถึงปี 2000 ด้วยอัตราการเติบโตของประชากรเป็นประจำทุกปีในอัตราร้อยละ 2.6 ณ สิ้นปี 2001 มีประชากรประมาณถึง 6,980,000 ปี 2010 อายุขัยเฉลี่ยของประชากรที่อยู่ 73.92 ปี (2001).. การโยกย้ายไปยังพื้นที่ของเมือง ปารากวัยเป็นเรื่องธรรมดา แต่มากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรของประเทศที่ยังคงอาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทส่วนใหญ่ในภาคอีสาน เพียงประมาณร้อยละ 5 ของประชากรที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำปารากวัย อัตราที่สูงของการอพยพ 1950-2000 มีส่วนทำให้ส่วนใหญ่ (ร้อยละ 40) ของปารากวัยที่อาศัยอยู่นอกประเทศของพวกเขาและความช่วยเหลือเพื่อบรรเทาอัตราการเติบโตสูง ปารากวัยหลายคนได้อพยพไปยังอาร์เจนตินาในอดีตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างและหลังชาโคสงคราม 1936 และสงครามกลางเมืองของปี 1947 และในช่วงปี 1950 และปี 1970 ปารากวัยมีหนึ่งในความหนาแน่นของประชากรต่ำที่สุดในโลก ของประเทศในพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นเป็นซุนซิอองและสภาพแวดล้อม. ปฏิรูปพรรคโคโลราโด clientelistic (ให้ที่ดินที่ไม่ได้ใช้ด้านนอกของซุนซิอองกับผู้สนับสนุนของพรรคในการแลกเปลี่ยนสำหรับโปรดปรานทางการเมืองหรือการระดมทุน) ของปี 1960 จะช่วยบรรเทาความแออัดในเมืองหลวงโดยการวาดชาวนา แรงงานเข้าไปในดินแดนที่ไม่ได้ใช้ก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามผลกระทบที่ไม่ได้ที่ยั่งยืนและความแออัดยัดเยียดยังคงเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นในวันนี้. หนึ่งในคุณสมบัติที่น่าแปลกใจมากที่สุดของประชากรปารากวัยเป็นอัตราการรู้หนังสือสูงเกินกว่าร้อยละ 92 ของแม้จะมีระบบการศึกษาที่ไม่ดีของการพัฒนา โรงเรียนที่มีผลบังคับใช้เฉพาะที่มีอายุระหว่าง 7 และ 13 และความต้องการนี้ไม่ได้บังคับใช้อย่างดี มีจำนวนไม่เพียงพอของโรงเรียนประถมศึกษาและมัธยมศึกษาและการขาดแคลนอย่างรุนแรงของทรัพยากรทางการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ปัญหาการขาดแคลนเป็นที่เลวร้ายที่สุดในระดับมัธยมศึกษา มีเพียง 2 มหาวิทยาลัยโรงเรียนอาชีวศึกษามีความเข้มข้นในเมืองหลักและมีปัญหาการขาดแคลนอย่างรุนแรงของทรัพยากรการเรียนการสอนทั่วประเทศ. ENERGY. อุตสาหกรรมพลังงานของปารากวัยได้เติบโตในศักยภาพของพลังน้ำ ไฟฟ้าพลังน้ำเปลี่ยนพลังงานความร้อน (ใช้พลังงานจากการเผาไหม้ไม้และน้ำมัน) รอบปี 1970 ในปี 1968 ซุนซิอองของโรงไฟฟ้าพลังน้ำ Acary เริ่มดำเนินการและในปี 1973 ปารากวัยและบราซิลร่วมกันสร้างขึ้น US $ 20000000000 พืช Itaipu โดย Parana แม่น้ำ นี้ บริษัท ร่วมทุนสร้างประวัติศาสตร์เป็นบราซิลเบื่อที่สุดของค่าใช้จ่ายและการผลิตไฟฟ้าปารากวัยเติบโต 15 เท่าจาก 1970 เพื่อเตรียมการเริ่มต้นปี 1990 ที่ได้รับประโยชน์บราซิลได้รับการแก้ไขในภายหลังในปี 1985 เพื่อให้มั่นใจว่าปารากวัยได้รับค่าชดเชยอย่างยุติธรรม ปารากวัยยังสร้างเขื่อนบน Parana ที่จะสร้างอ่างเก็บน้ำที่ครอบคลุมรวมของ 870 ไมล์ในปารากวัยและบราซิล ปี 1990 ถูกทำเครื่องหมายโดยการร่วมทุนของปารากวัยกับอาร์เจนตินาในการสร้างโรงไฟฟ้าพลังน้ำในห่วงโซ่ของหมู่เกาะใน Parana รวมกิจการของปารากวัยในอำนาจไฟฟ้าพลังน้ำได้มั่นใจว่าประเทศจะกลายเป็นหนึ่งในผู้ผลิตชั้นนำของโลกของการไฟฟ้าพลังน้ำในศตวรรษที่ 21. ในปี 1999, ปารากวัยสร้าง 51554000000 กิโลวัตต์ชั่วโมง (bkwh) ต่อปี แต่การบริโภคเพียง 1.915 bkwh ในปีนั้น ในปี 1999, ปารากวัยขาย 46.03 bkwh ของการใช้พลังงานเพื่อการส่งออกส่วนใหญ่ไปยังประเทศบราซิลและอาร์เจนตินาทำให้อำนาจเป็นแหล่งใหญ่ของรายได้การส่งออก ผลประกอบการของ Itaipu ถึงบันทึกสหรัฐ $ 420,000,000 ในปี 1998 (คิดเป็นร้อยละ 15 ของการส่งออกทั้งหมด) และบราซิลซื้อร้อยละ 97 ของการใช้พลังงานของโรงงาน แผนการหลายคน (รวมทั้งการร่วมทุนกับอาร์เจนตินาและบราซิล) มีการพัฒนาสำหรับการขยายโรงไฟฟ้าพลังน้ำที่มีอยู่และสร้างใหม่ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา. คอนสตรัค. ในช่วงปลายปี 1970 และต้นปี 1980 การก่อสร้างเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยการเพิ่มขึ้นอย่างมากในการสร้างเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำ และโครงการโรงไฟฟ้าโครงการโครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนาที่อยู่อาศัยในซุนซิออง แหล่งอุตสาหกรรมการก่อสร้างที่พบส่วนใหญ่ในประเทศ: มะนาว, ทราย, ไม้และหิน ตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษ 1980 แต่การก่อสร้างมีความผันผวนอย่างมากเช่นเดิมโรงไฟฟ้าพลังน้ำไฟฟ้าและโครงการโครงสร้างพื้นฐานเสร็จสมบูรณ์แล้วโครงการใหม่ที่ถูกเริ่ม. ในการตอบสนองต่ออุตสาหกรรมการก่อสร้างที่เพิ่มขึ้นของประเทศได้มีการลงทุนเงินเป็นจำนวนมากในการขยายและทันสมัย การผลิตปูนซีเมนต์เหล็กและเหล็กกล้า รัฐบาลเสร็จสิ้น 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐขยายตัวของโรงงานปูนซีเมนต์ที่ใหญ่ที่สุดของที่ Vallemi ในปี 1986 โรงงานเคยใช้เทคนิคการผลิตที่ล้าสมัยและได้รับการดำเนินงานได้ดีภายใต้กำลังการผลิต การขยายตัวนี้ได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากธนาคารฝรั่งเศส แต่จบลงด้วยภาระทางเศรษฐกิจเพราะมันยังคงดำเนินการต่ำกว่ากำลังการผลิตและเป็นกว่า 500 กิโลเมตรนอกของซุนซิอองไกลจากกิจกรรมทางอุตสาหกรรมมากที่สุด รัฐบาลยังเป็นเจ้าของ Acepar, โรงถลุงเหล็กที่ใหญ่ที่สุดในปี 1980 Acepar คนเดียวที่มีความสามารถในการผลิต 5 เท่าของปริมาณเหล็กปารากวัยใช้ในแต่ละปีและมีผู้ผลิตเหล็กขนาดใหญ่อื่น ๆ ในประเทศได้เป็นอย่างดี แต่น่าเสียดายที่การพัฒนามากที่สุดในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างเช่นปูนซีเมนต์และเหล็กที่เกิดขึ้นหลังจากที่ส่วนใหญ่ของพลังน้ำที่ใหญ่ที่สุดของประเทศและโครงการโครงสร้างพื้นฐาน อย่างไรก็ตามโครงการที่คล้ายกันในปลายปี 1990 และต้นยุค 2000 จะพะวงอยู่กับอุตสาหกรรมเหล่านี้. อุตสาหกรรมการผลิต. ผลิตจากเหล็กซีเมนต์พลาสติกและผลิตภัณฑ์ไม้ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปลายปี 1970 เนื่องจากโครงการก่อสร้าง (โรงไฟฟ้าพลังน้ำ, โครงสร้างพื้นฐานและที่อยู่อาศัยในเมือง ) ผลิตอย่างเต็มที่การส่งออกคิดเป็นสัดส่วนเพียงร้อยละ 5 ของการส่งออกทั้งหมด แต่กึ่งสำเร็จรูปสินค้าเกษตรทำขึ้นร้อยละ 72 ของการส่งออกทั้งหมด ยังคงมีการผลิตด้อยพัฒนาในปารากวัย, และโดดเด่นด้วยหลายขนาดเล็กหรือ บริษัท ขนาดกลาง ไม่กี่ บริษัท ขนาดใหญ่เป็นชาวต่างชาติส่วนใหญ่ที่เป็นเจ้าของและไม่กี่ บริษัท ที่ทำงานที่เต็มกำลังการผลิต อาหารเครื่องดื่มและยาสูบได้เกิด subsector การผลิตที่ใหญ่ที่สุด; การเกษตรและการผลิตในรูปแบบไม้ subsector ใหญ่เป็นอันดับสอง; และสิ่งทอเสื้อผ้าเครื่องหนังและรองเท้ารูปแบบที่สาม. เหมือง. ปารากวัยยังมีขนาดเล็กได้รับการพัฒนาอุตสาหกรรมเหมืองแร่เข้มข้นตามแม่น้ำปารากวัยที่มากที่สุดแร่มีการตรวจพบ ยิปซั่ม, หินปูนและดินมีแร่ธาตุที่ใช้กันมากที่สุดและจะถูกส่งออกส่วนใหญ่จะค้าอาคาร แร่ธาตุที่สำคัญอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้แม่น้ำรวมถึงพีท, หินอ่อน, เกลือ, ทองแดงอะลูมิเนียมเหล็กและแร่ยูเรเนียม ภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศที่ไม่ได้ถูกใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่แสดงเงินฝากของแมงกานีส, มรกต, Azurite, เฟลด์สปาร์, แก้วและแป้ง แม้ว่าทรัพยากรที่มีแตกต่างกันและการทำเหมืองแร่การก่อสร้างทรัพยากรจำนวนมากในท้องถิ่นตัวเองอุตสาหกรรมเหมืองแร่ยังไม่ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่. การค้าและการขนส่ง. ปารากวัยและแม่น้ำ Parana ได้รับอนุญาตที่จะเอาชนะปารากวัยแต้มต่อไม่มีทางออกสู่ทะเลในแง่ของการค้าและการพาณิชย์ 2 แม่น้ำเข้าร่วมปารากวัยไปยังมหาสมุทรแอตแลนติกผ่านดินแดนบราซิลและอนุญาตให้มีการส่งออกของรายการเช่นถั่วเหลือง, ผ้าฝ้าย, เนื้อและไม้ นอกเหนือจากคู่ค้าที่อยู่ใกล้เคียงบราซิลและอาร์เจนตินาปารากวัยคู่ค้าหลักอยู่ในยุโรป: เยอรมนี, อิตาลี, เนเธอร์แลนด์และวิตเซอร์แลนด์ ปารากวัยยังนำเข้าจากประเทศญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา ทั้งหมดของคู่ค้าการส่งออกและนำเข้าเหล่านี้ใช้ประโยชน์จากปารากวัยและ Parana เส้นทางการค้า สนามบินหลายประเทศเช่นเดียวกับเครือข่ายทางรถไฟและทางหลวงที่อำนวยความสะดวกในการพัฒนาของภาคเศรษฐกิจนี้ บางทีอาจจะเป็นความหลากหลายที่มีกำไรมากที่สุดของการค้าในปารากวัยคือการส่งออก ปารากวัยเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางสำหรับการส่งออกของสินค้า: มากกว่าร้อยละ 50 ของสินค้าที่นำเข้าจากนั้นกลับออกไปเพื่อผลกำไรที่มีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีที่เกิดขึ้นกับพวกเขา Smugglers ยังใช้วิธีนี้ในเศรษฐกิจนอกระบบ. ค้าปลีก. ปารากวัยมีการพัฒนาภาคการค้าปลีกในเมืองหลวง แต่ศูนย์ค้าปลีกที่ใหญ่ที่สุดอยู่ใน Ciudad del Este เมืองชายแดนบราซิล ซิวดัดเดลเอสเตงอกออกมาจากเมืองพ่อค้าและขณะนี้มีกว่า 6,000 ร้านค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปารากวัย ตั้งอยู่ในใจกลางของ ทางตอนใต้ของอเมริกาใต้ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอาร์เจนตินา มันก็มี โดยโบลิเวียและบราซิลในทิศตะวันตกเฉียงเหนือตะวันออก มีพื้นที่ 406750 ตารางกิโลเมตร ( 157046 ตารางไมล์ ) , ปารากวัย เกือบเท่ารัฐแคลิฟอร์เนีย อะซุนซิออง เมืองหลวงของประเทศ ตั้งอยู่บนจุดสุดทิศตะวันออกของชายแดนอาร์เจนตินาทางใต้ของศูนย์กลางของปารากวัย ประเทศ เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ที่ชุดมันนอกเหนือจากความจริงทั้งหมดของละตินอเมริกา และสามารถเห็นความเสียหายให้กับเศรษฐกิจของประเทศ เมืองใหญ่ที่ให้พอร์ตแม่น้ำ เช่น อะซุนซิออง villeta , และ , paraguay . kgm ( ทั้งทางตอนใต้ของอะซุนซิออง ) ช่วยบรรเทาผลกระทบทางเศรษฐกิจของการขาดของชายฝั่งของประเทศ Ciudad Del Este ,ศูนย์พาณิชย์ในแม่น้ำ Parana , เป็นอีกหนึ่งเมืองสำคัญทางตะวันออกของเมืองหลวง ปารากวัยอาร์เจนตินาชายแดนทางตะวันตกเฉียงใต้มาตรการ 1880 กิโลเมตร ( 1 ไมล์ ) ของโบลิเวียชายแดน 750 กิโลเมตร ( 466 ไมล์ ) และชายแดนบราซิล 2 กิโลเมตร ( 802 ไมล์ ) .



ล่าสุดประมาณการประชากร ที่ประชากรของปารากวัยที่ 5734139 ( กรกฎาคม 2544 )เนื่องจากมีการล่าอาณานิคมของสเปนและมรดก อย่างน้อย 90 เปอร์เซ็นต์ของประชากรที่เป็นโรมันคาทอลิกและ 95 เปอร์เซ็นต์ของประชากรที่เป็นเลือดผสม ( ผสมเชื้อชาติของภาษาสเปนและเมื นเดียน ) นี้ทำให้ประชากรอย่างแปลกใจ homogenous เปรียบเทียบกับที่สุดของละตินอเมริกาพวกเลือดผสม ประชากรมีความภาคภูมิใจในกัวรานี่ มาร์ติน ( ผู้บริหารท้องถิ่นและกลุ่มวัฒนธรรมของปารากวัย ) บรรพบุรุษและประเพณี ภาษาสเปนเป็นภาษาเดียวอย่างเป็นทางการจนกระทั่งปี 1992 เมื่อกัวรานี่ มาร์ตินก็กลายมาเป็นภาษาราชการ กัวรานี่ มาร์ตินพูดประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ของประชากร ภาษาสเปนที่ใช้ส่วนใหญ่ในเรื่องงานกับรัฐบาลแต่ทั้งสองภาษา ที่ใช้ในการศึกษา อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของประชากรเป็นสอง

คน อายุระหว่าง 0 และ 14 ให้ขึ้น 39 เปอร์เซ็นต์ของประชากร ส่วนผู้ที่อายุระหว่าง 15 และ 64 เป็น 56 เปอร์เซ็นต์ อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของกลุ่มที่สองนี้คือ อายุต่ำกว่า 30 ปีของอายุ ทำให้สองในสามของจำนวนประชากรน้อยกว่า 30 ประชากรของประเทศปารากวัยเพิ่มขึ้นจาก 24 ล้านบาทให้กับ 4.3 ล้านระหว่างปี 1970 และปี 1990 ( 80 เปอร์เซ็นต์ ) และ เติบโต 30% จากปี 1990 2000 ด้วยอัตราการเพิ่มของประชากรร้อยละ 2.6 ต่อปี เช่น ปี 2544 ประชากรประมาณถึง 6980000 ในปี 2553 อายุขัยเฉลี่ยของประชากร 73.92 ปี 2001 EST ) .

การอพยพไปยังพื้นที่ในเมืองของปารากวัยคือทั่วไปแต่มากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรของประเทศยังอยู่ในชนบท ส่วนใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออก เพียงประมาณร้อยละ 5 ของประชากรที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำและปารากวัย อัตราสูงของการอพยพจาก 2493 ถึง 2543 มีส่วนร่วมร้อยละขนาดใหญ่ ( 40 เปอร์เซ็นต์ ) ของ paraguayans อาศัยอยู่นอกประเทศของพวกเขาและช่วยลดอัตราการเติบโตสูงparaguayans หลายคนในอดีตอพยพไปยังประเทศอาร์เจนตินา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างและหลังชาโคสงคราม 1936 และสงครามกลางเมืองใน 1947 , และยัง ในช่วงปี 1950 และ 1970 . ปารากวัย มีประชากรน้อยที่สุดของโลกมีความหนาแน่น ของประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดพื้นที่อะซุนซิอองและสภาพแวดล้อม .