IntroductionTechnological capabilit

Introduction
Technological capability (TC) is widely known as a strategic source of growth and wealth at thenational and the firm levels (Monopoloulos et al, 2009). The employment of technologydemands considerable effort, devoted to learning the new technology and developing thecapability, for efficient development of industry. In this context, since the 1980s, TC has becomethe main focus of conceptualizing technology study (Rosenberg, 1976; Bell and Pavitt, 1993). Itis the decisive factor in developing competitive positions, competitive strengths, and sustainedgrowths (Ngoc Ca, 1999). The firm level TC has been regarded as an important strategic resource, enabling firms to achieve competitive advantage within their industry. Those firms withsuperior TC can secure greater efficiency gains by pioneering process innovations and canachieve higher differentiation by innovating products in response to the changing marketenvironment (Tsai, 2004).The development of TC by small and medium-sized enterprises (SMEs) is crucial for them toovercome the fast-changing and fiercely competitive global markets. However, only a smallnumbers of SMEs in emerging economies are well equipped to develop necessary TCs (Canielsand Romijn, 2003) and the understanding of TC development is still inadequate (Archibugi andCoco, 2004). Several studies e.g. Rosenberg (1976); Kim (1997) pay attention to the developmentof TC in emerging economies, nevertheless, most of those studies accentuated the industry andcountry phenomena, where the firm-level phenomena have not been much emphasized (Canielsand Romijn, 2003). Additionally, in spite of the fact that empirical studies e.g. Lall (1992), andBell and Pavitt (1993) identified distinct levels of technological capability, they are not yetempirically tested on site. Moreover, Guifu and Hongjia (2009) concerned with the improvement
of the firms’ performances on the basis of acc
umulative technological capability proposed that a broader scope in different industries and in different countries is required. Lastly, researches onthe relationship between TC of emerging market countries SMEs and their export performanceare required to generate better understanding (Tsai, 2004).Thailand is ranked the 6th developing country exporter by World Bank. As much as 99% of theenterprises in Thailand are SMEs (OSMEP 2010). SMEs in Thailand provide three fourth of theavailable countrywide labor force and generate 40% of total GDP. They are dominant players in
some of Thailand’s major export sectors namely Apparel, Agricultural, Jewelry, Plastic among
others. Plastic industry is the only technological intensive sector in which SMEs are responsiblefor nearly 50% of export turnover. There are three main reasons that plastic industry is in thefocus of this study. Firstly, it has kept consistently expanding in the past four years. Secondly, itis listed in the top 15 exporting industries in Thailand since 1993. Lastly, only the firms intechnology-intensive industry are more likely to have a chance to improve their TC and performance (Dunphy and Stace, 1988). Therefore, this study attempts to examine: the impact of TC on export performance of SMEs in Thailand using the Plastic Industry as the main subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำTechnological capability (TC) is widely known as a strategic source of growth and wealth at thenational and the firm levels (Monopoloulos et al, 2009). The employment of technologydemands considerable effort, devoted to learning the new technology and developing thecapability, for efficient development of industry. In this context, since the 1980s, TC has becomethe main focus of conceptualizing technology study (Rosenberg, 1976; Bell and Pavitt, 1993). Itis the decisive factor in developing competitive positions, competitive strengths, and sustainedgrowths (Ngoc Ca, 1999). The firm level TC has been regarded as an important strategic resource, enabling firms to achieve competitive advantage within their industry. Those firms withsuperior TC can secure greater efficiency gains by pioneering process innovations and canachieve higher differentiation by innovating products in response to the changing marketenvironment (Tsai, 2004).The development of TC by small and medium-sized enterprises (SMEs) is crucial for them toovercome the fast-changing and fiercely competitive global markets. However, only a smallnumbers of SMEs in emerging economies are well equipped to develop necessary TCs (Canielsand Romijn, 2003) and the understanding of TC development is still inadequate (Archibugi andCoco, 2004). Several studies e.g. Rosenberg (1976); Kim (1997) pay attention to the developmentof TC in emerging economies, nevertheless, most of those studies accentuated the industry andcountry phenomena, where the firm-level phenomena have not been much emphasized (Canielsand Romijn, 2003). Additionally, in spite of the fact that empirical studies e.g. Lall (1992), andBell and Pavitt (1993) identified distinct levels of technological capability, they are not yetempirically tested on site. Moreover, Guifu and Hongjia (2009) concerned with the improvementof the firms’ performances on the basis of accumulative technological capability proposed that a broader scope in different industries and in different countries is required. Lastly, researches onthe relationship between TC of emerging market countries SMEs and their export performanceare required to generate better understanding (Tsai, 2004).Thailand is ranked the 6th developing country exporter by World Bank. As much as 99% of theenterprises in Thailand are SMEs (OSMEP 2010). SMEs in Thailand provide three fourth of theavailable countrywide labor force and generate 40% of total GDP. They are dominant players insome of Thailand’s major export sectors namely Apparel, Agricultural, Jewelry, Plastic amongothers. Plastic industry is the only technological intensive sector in which SMEs are responsiblefor nearly 50% of export turnover. There are three main reasons that plastic industry is in thefocus of this study. Firstly, it has kept consistently expanding in the past four years. Secondly, itis listed in the top 15 exporting industries in Thailand since 1993. Lastly, only the firms intechnology-intensive industry are more likely to have a chance to improve their TC and performance (Dunphy and Stace, 1988). Therefore, this study attempts to examine: the impact of TC on export performance of SMEs in Thailand using the Plastic Industry as the main subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแนะนำความสามารถทางเทคโนโลยี (TC) เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นแหล่งที่มาของยุทธศาสตร์ของการเจริญเติบโตและความมั่งคั่งที่ thenational และระดับ บริษัท (Monopoloulos et al, 2009)
การจ้างงานของ technologydemands ความพยายามอย่างมากที่ทุ่มเทให้กับการเรียนรู้เทคโนโลยีใหม่และการพัฒนา thecapability สำหรับการพัฒนาที่มีประสิทธิภาพของอุตสาหกรรม ในบริบทนี้ตั้งแต่ปี 1980, TC ได้ becomethe จุดสนใจหลักของการคิดออกแบบเทคโนโลยีการศึกษา (โรเซนเบิร์ก, 1976; เบลล์และ Pavitt, 1993) Itis ปัจจัยชี้ขาดในการพัฒนาในตำแหน่งที่มีการแข่งขันจุดแข็งในการแข่งขันและ sustainedgrowths (Ngoc Ca, 1999) ระดับ TC บริษัท ได้รับการยกย่องว่าเป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญเชิงกลยุทธ์ที่ช่วยให้ บริษัท เพื่อให้เกิดความได้เปรียบทางการแข่งขันในอุตสาหกรรมของพวกเขา บริษัท ที่ withsuperior TC สามารถรักษาความปลอดภัยเพิ่มประสิทธิภาพมากขึ้นโดยเป็นผู้บุกเบิกนวัตกรรมและกระบวนการ canachieve ความแตกต่างของผลิตภัณฑ์ที่สูงขึ้นโดยการสร้างนวัตกรรมในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลง marketenvironment (Tsai, 2004) การพัฒนาของ TC โดยวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดเล็กได้โดยเริ่มต้นย่อม (SMEs) เป็นสิ่งสำคัญสำหรับพวกเขา toovercome เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและการแข่งขันอย่างรุนแรงในตลาดโลก แต่เพียง smallnumbers ของ SMEs ในประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่มีความพร้อมที่จะพัฒนา TCs จำเป็น (Canielsand Romijn, 2003) และความเข้าใจในการพัฒนา TC ยังคงไม่เพียงพอ (Archibugi andCoco, 2004) งานวิจัยหลายชิ้นเช่นโรเซนเบิร์ก (1976); คิม (1997) ให้ความสนใจกับ developmentof TC ในประเทศเกิดใหม่ แต่ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านั้นเน้นอุตสาหกรรมปรากฏการณ์ andcountry ที่ปรากฏการณ์ระดับ บริษัท ยังไม่ได้รับการเน้นย้ำมาก (Canielsand Romijn, 2003) นอกจากนี้ทั้งๆที่ความจริงที่ว่าการศึกษาเชิงประจักษ์เช่นลล์ (1992), และ andBell Pavitt (1993) ระบุระดับที่แตกต่างของความสามารถทางเทคโนโลยีที่พวกเขาจะไม่ได้ทดสอบ yetempirically ในเว็บไซต์ นอกจากนี้ Guifu และ Hongjia (2009)
ที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงการแสดงของบริษัท
บนพื้นฐานของแม็กความสามารถทางเทคโนโลยีumulative เสนอว่าขอบเขตที่กว้างขึ้นในอุตสาหกรรมที่แตกต่างกันและในประเทศที่แตกต่างกันจะต้อง สุดท้าย onthe วิจัยความสัมพันธ์ระหว่าง TC ของ SMEs ประเทศเกิดใหม่ในตลาดและการส่งออกของพวกเขา performanceare จำเป็นในการสร้างความเข้าใจที่ดี (Tsai, 2004) .Thailand เป็นอันดับที่ 6 การพัฒนาผู้ส่งออกประเทศโดยธนาคารโลก มากที่สุดเท่าที่ 99% ของ theenterprises ในประเทศไทยมีผู้ประกอบการ SMEs (สสว 2010) ผู้ประกอบการ SMEs ในประเทศไทยให้สามในสี่ของกำลังแรงงานทั่วประเทศ theavailable และสร้าง 40% ของ GDP รวม พวกเขาเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นในบางส่วนของภาคการส่งออกที่สำคัญของไทย ได้แก่ เครื่องแต่งกาย, การเกษตร, Jewelry, พลาสติกในหมู่คนอื่นๆ อุตสาหกรรมพลาสติกเป็นเพียงเทคโนโลยีภาคที่เข้มข้นในการที่ผู้ประกอบการ SMEs มี responsiblefor เกือบ 50% ของผลประกอบการส่งออก มีสามเหตุผลหลักที่อุตสาหกรรมพลาสติกใน thefocus ของการศึกษานี้ ประการแรกก็มีเก็บไว้อย่างต่อเนื่องขยายตัวในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา ประการที่สอง ITIS ระบุไว้ในด้านบน 15 อุตสาหกรรมส่งออกในประเทศไทยตั้งแต่ปี 1993 สุดท้ายเพียง บริษัท อุตสาหกรรม inTechnology มากมีแนวโน้มที่จะมีโอกาสที่จะปรับปรุง TC และประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขา (และ Dunphy เตซ, 1988) ดังนั้นการศึกษานี้พยายามที่จะตรวจสอบ: ผลกระทบของ TC ในการส่งออกของ SMEs ในประเทศไทยโดยใช้พลาสติกเป็นเรื่องหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามารถของเทคโนโลยีเบื้องต้น
( TC ) เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นแหล่งยุทธศาสตร์การเจริญเติบโตและความมั่งคั่งที่แห่งชาติและระดับบริษัท ( monopoloulos et al , 2009 ) การจ้างงานของ technologydemands มากความพยายามทุ่มเทให้กับการเรียนรู้เทคโนโลยีใหม่ๆ และพัฒนาประสิทธิภาพ เพื่อการพัฒนาประสิทธิภาพของอุตสาหกรรม ในบริบทนี้ ตั้งแต่ 1980 ,TC มี becomethe โฟกัสหลักของมโนทัศน์การศึกษาเทคโนโลยี ( โรเซนเบิร์ก , 1976 ; เบลล์และ pavitt , 1993 ) ซึ่งปัจจัยชี้ขาดในการพัฒนาจุดแข็งตำแหน่ง แข่งขัน แข่งขัน และ sustainedgrowths ( Ngoc CA , 1999 ) ระดับ บริษัท ทีซี ถือเป็นทรัพยากรเชิงกลยุทธ์สำคัญที่ช่วยให้ บริษัท เพื่อให้ได้เปรียบในการแข่งขันในอุตสาหกรรมของพวกเขาบริษัท withsuperior TC สามารถรักษาความปลอดภัยเพิ่มประสิทธิภาพมากขึ้นโดยนวัตกรรมกระบวนการบุกเบิกและสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์แยกตามผลที่สูงขึ้นในการตอบสนองต่อ การเปลี่ยนแปลง marketenvironment ( Tsai , 2004 ) . การพัฒนาของ TC โดยวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ( SMEs ) เป็นสิ่งสำคัญสำหรับพวกเขาสามารถแก้ไขได้โดยใช้การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และตลาดสากลแข่งขันอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตามเพียง smallnumbers ของ SMEs ในประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่มีความพร้อมที่จะพัฒนางานที่จำเป็น ( canielsand romijn , 2003 ) และความเข้าใจในการพัฒนา TC ยังไม่เพียงพอ ( archibugi andcoco , 2004 ) การศึกษาหลายแห่ง เช่น โรเซนเบิร์ก ( 1976 ) ; คิม ( 1997 ) ให้ความสนใจกับการพัฒนา TC ในประเทศที่เกิดขึ้นใหม่อย่างไรก็ตามที่สุดของการศึกษาที่เน้นอุตสาหกรรม andcountry ปรากฏการณ์ที่ปรากฏการณ์ระดับบริษัทไม่ได้เน้นมาก ( canielsand romijn , 2003 ) นอกจากนี้ แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่า การศึกษาเชิงประจักษ์ เช่น lall ( 1992 ) , andbell pavitt ( 1993 ) และระบุระดับของความสามารถของเทคโนโลยีที่แตกต่างกัน พวกเขาจะไม่ yetempirically ทดสอบเว็บไซต์ นอกจากนี้และ guifu hongjia ( 2009 ) ที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุง
การแสดงของบริษัทบนพื้นฐานของบัญชี
umulative ความสามารถทางเทคโนโลยีเสนอขอบเขตที่กว้างขวางในอุตสาหกรรมที่แตกต่างกันและในประเทศที่แตกต่างกันเป็นสิ่งจำเป็น ท้ายนี้ ทางด้านความสัมพันธ์ระหว่าง TC ของประเทศเกิดใหม่ในตลาด SMEs และ performanceare ส่งออกของพวกเขาต้องสร้างความเข้าใจ ( ไซ2547 ) ประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกอันดับที่ 6 การพัฒนาประเทศโดยธนาคารโลก เท่าที่ 99% ของ theenterprises ในประเทศไทยมีเอสเอ็มอี ( สสว. ) ) SMEs ในประเทศไทยให้สามสี่ที่ไหลหลั่งแรงงานและสร้าง 40 % ของ GDP รวม พวกเขาเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นใน
บางส่วนของรายใหญ่ของไทยส่งออกภาคเกษตรคือ เครื่องนุ่งห่ม เครื่องประดับพลาสติก
ในหมู่ผู้อื่นอุตสาหกรรมพลาสติกเป็นเพียงเทคโนโลยีเข้มข้น ซึ่งในภาคดังกล่าวเกือบ 50% ของมูลค่าการส่งออก มีสามเหตุผลหลักที่อุตสาหกรรมพลาสติกใน thefocus ของการศึกษานี้ ประการแรก มันได้เก็บอย่างต่อเนื่องขยายในช่วง 4 ปีที่ผ่านมา ประการที่สอง ซึ่งอยู่ในอันดับ 15 การส่งออกอุตสาหกรรมในประเทศไทย ตั้งแต่ปี 1993 ท้ายนี้เฉพาะ บริษัท intechnology เข้มข้นอุตสาหกรรมมีแนวโน้มที่จะมีโอกาสที่จะปรับปรุง TC และประสิทธิภาพ ( ดันฟี่ และสเตซี่ , 1988 ) ดังนั้น การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของ TC ในการส่งออกของธุรกิจ SMEs ในประเทศไทยโดยใช้พลาสติกอุตสาหกรรม เป็นวิชาหลัก