In our previous report1), the geome

In our previous report1), the geometric average of blood
lead level was between 32.3–39.3 µg/dl in the years from
1998 to 2002. The average blood lead level in this research
was 32.7 µg/dl before occupational health education and
corresponded to its results. After occupational health
education, the blood lead level dropped to 22.4 µg/dl. These
results might come from that the workers had knowledge
and / or understanding about the toxicity of lead, that they
changed the attitude toward their work and improved personal
hygiene, and that the managers collaborated with them. In
this research, the difference in blood lead level was not
associated with airborne lead level (personal sampling).
Because the working environment remained unchanged
comparing before occupational health education, the difference
might come from the decreased exposures by routes other
than inhalation, such as contamination on cloths and hands,
inappropriate personal protective equipment use8, 9).
The authors have kept in touch with the workers and the
managers of the factory for these 4 yr. This has lead to our
reliable relationship to them. The authors could consequently
provide the occupational health education and collaborate
with them in this research.
Occupational health education and collaboration between
workers and managers were effective to reduce the blood lead
level of workers as a whole. This indicates the importance of
occupational health education and collaboration in protecting

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในของเราก่อนหน้านี้ report1), ค่าเฉลี่ยเรขาคณิตของเลือดระดับเป้าหมายได้ระหว่างไมโครกรัมเป็น เครื่อง/dl 32.3-39.3 ในปีจากปี 1998 ถึง 2002 ระดับเป้าหมายเลือดเฉลี่ยในงานวิจัยนี้มีไมโครกรัมเป็นเครื่อง 32.7 dl ก่อนศึกษาอาชีวอนามัย และcorresponded กับผลของมัน หลังจากอาชีวอนามัยการศึกษา เลือดนำระดับที่ลดลงจาก dl 22.4 ไมโครกรัมเป็นเครื่อง เหล่านี้ผลอาจมาจาก ที่ผู้ปฏิบัติงานมีความรู้และ/ หรือความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นพิษของเป้าหมาย ที่พวกเขาเปลี่ยนแปลงทัศนคติต่อการทำงานและส่วนบุคคลที่ดีขึ้นสุขอนามัย และผู้จัดการได้ร่วมมือกับพวกเขา ในงานวิจัยนี้ ความแตกต่างในระดับเป้าหมายเลือดไม่เชื่อมโยงกับเป้าหมายสู่ระดับ (สุ่มส่วนบุคคล)เนื่องจากการทำงานยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเปรียบเทียบก่อนการศึกษาอาชีวอนามัย ความแตกต่างอาจมาจากการถ่ายภาพลดลง โดยเส้นทางอื่นกว่าดม เช่นปนเปื้อนบนเสื้อผ้าและมืออุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลที่ไม่เหมาะสม use8, 9)ผู้เขียนได้เก็บกับผู้ปฏิบัติงานและผู้จัดการโรงงานในปีนี้ 4 มีเป้าหมายเพื่อของเราความสัมพันธ์ที่เชื่อถือได้นั้น ผู้เขียนได้ดังนั้นให้การศึกษาอาชีวอนามัย และการทำงานร่วมกันได้ในงานวิจัยนี้ศึกษาอาชีวอนามัยและความร่วมมือระหว่างแรงงานและผู้จัดการมีประสิทธิภาพเพื่อลดเลือดเป้าหมายระดับของแรงงานทั้งหมด บ่งชี้ความสำคัญของoccupational health education and collaboration in protecting

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน report1 ก่อนหน้าของเรา)
ค่าเฉลี่ยเรขาคณิตของเลือดระดับตะกั่วอยู่ระหว่าง32.3-39.3 ไมโครกรัม /
เดซิลิตรในปีนับจากปี1998 ถึงปี 2002
ระดับตะกั่วในเลือดเฉลี่ยในการวิจัยนี้เป็น32.7 ไมโครกรัม /
เดซิลิตรก่อนที่จะศึกษาอาชีวอนามัยและตรงกับมันผล. หลังจากอาชีวอนามัยการศึกษาระดับตะกั่วในเลือดลดลงถึง 22.4 ไมโครกรัม / เดซิลิตร
เหล่านี้ผลอาจจะมาจากการที่คนงานมีความรู้และ/ หรือความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นพิษของตะกั่วที่พวกเขาเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อการทำงานของพวกเขาและการปรับปรุงส่วนบุคคลสุขอนามัยและผู้จัดการร่วมมือกับพวกเขา ในงานวิจัยนี้มีความแตกต่างในระดับตะกั่วในเลือดที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับระดับสารตะกั่วในอากาศ(การสุ่มตัวอย่างบุคคล). เพราะสภาพแวดล้อมการทำงานยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับก่อนการศึกษาอาชีวอนามัยความแตกต่างอาจจะมาจากความเสี่ยงลดลงเส้นทางอื่นๆกว่าการสูดดมเช่น การปนเปื้อนบนผ้าและมืออุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลที่ไม่เหมาะสมuse8 9). ผู้เขียนได้ถูกเก็บไว้ในการติดต่อกับคนงานและผู้บริหารของโรงงานเหล่านี้ 4 ปี นี้ได้นำไปสู่การที่เรามีความสัมพันธ์ที่น่าเชื่อถือให้กับพวกเขา ผู้เขียนจึงไม่สามารถให้การศึกษาอาชีวอนามัยและทำงานร่วมกันกับพวกเขาในการวิจัยครั้งนี้. การศึกษาอาชีวอนามัยและความร่วมมือระหว่างคนงานและผู้บริหารได้มีประสิทธิภาพในการลดระดับสารตะกั่วในเลือดระดับของคนงานโดยรวม นี้แสดงให้เห็นความสำคัญของการศึกษาด้านอาชีวอนามัยและความร่วมมือในการปกป้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน report1 ก่อนหน้านี้ของเรา ) , ค่าเฉลี่ยเรขาคณิตของระดับตะกั่วในเลือด อยู่ระหว่างและ 39.3 µ
( กรัม / เดซิลิตรในปี
2541 ถึง 2545 ค่าเฉลี่ยของระดับตะกั่วในเลือดของงานวิจัยนี้คือ µ
32.7 กรัม / เดซิลิตร ก่อนจบการศึกษาอาชีวอนามัยและ
สอดคล้องกับผลของมัน . หลังจากอาชีวอนามัย
การศึกษา ระดับตะกั่วในเลือดลดลงถึง 22.4 µกรัม / เดซิลิตร เหล่านี้
ผลลัพธ์อาจจะมา จากที่คนงานมีความรู้
และ / หรือความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นพิษของตะกั่วที่พวกเขา
เปลี่ยนทัศนคติเกี่ยวกับการทำงานของพวกเขาและการปรับปรุงส่วนบุคคล
สุขอนามัย และผู้จัดการได้ร่วมมือกับพวกเขา ใน
งานวิจัยนี้ ความแตกต่างของระดับตะกั่วในเลือด ไม่สัมพันธ์กับระดับตะกั่วในอากาศ

( ส่วนตัว ) )เนื่องจากสภาพแวดล้อมการทำงานยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
เปรียบเทียบก่อนจบการศึกษาอาชีวอนามัย , ความแตกต่าง
อาจมาจากการลดลงโดยเส้นทางอื่น
มากกว่าการสูดดม เช่นการปนเปื้อนบนผ้าและมือ
ไม่เหมาะสม อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล use8 9 ) .
ผู้เขียนมีเก็บไว้ในการติดต่อกับคนและ
ผู้จัดการโรงงาน ตลอด 4 ปีนี้ได้นำไปสู่ความสัมพันธ์ที่เชื่อถือได้ของเรา
เพื่อพวกเขา ผู้เขียนจึงได้
ให้การศึกษาอาชีวอนามัยและร่วมมือกับพวกเขาในงานวิจัยนี้
.
อาชีวอนามัย การศึกษาและความร่วมมือระหว่างพนักงานและผู้จัดการมีประสิทธิภาพ
ลดระดับตะกั่วในเลือดของคนงาน
เป็นทั้ง นี้แสดงให้เห็นความสำคัญของ
การศึกษาอาชีวอนามัยและความร่วมมือในการปกป้อง