There is some debate about the effe

There is some debate about the effectiveness of trade shows and fairs,
even though there is no question that they provide a good opportunity
for marketers and customers to meet in an environment where the one
is imparting information and the other seeking it. Some have shown that
they generate awareness and interest, leading to sales ( Gopalakrishna
and Williams, 1992 ), while others have questioned their value altogether
( Sashi and Perretty, 1992 ).
Many define effectiveness in terms of leads generated that result
in sales ( Sharland and Balogh, 1996 ). This is certainly in line with one
way managers who are heavily involved in trade shows and fairs look
at it ( Blythe and Rayner, 1996 ). Yet Shipley et al. (1993) , as well as others,
have found that the non-selling aspects of trade shows and fairs are
highly valued by the managers involved with them. The problem would
seem to be that there frequently are no set criteria for success, and this
is complicated by no good measure of cost effectiveness. Additionally,
when assessing trade shows and fairs managers are apt to look at them
in isolation rather than as part of an overall IMC program.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการอภิปรายเกี่ยวกับประสิทธิภาพของการแสดงสินค้าและงานแสดงสินค้าแม้ว่ามีคำถามว่า จะให้โอกาสที่ดีสำหรับนักการตลาดและลูกค้าเพื่อตอบสนองในสภาพแวดล้อมที่หนึ่งคือให้ข้อมูลและอื่น ๆ ที่คุณมัน บางคนได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาสร้างความตระหนักและนำไปขาย (Gopalakrishna ดอกเบี้ยและวิ ลเลียมส์ 1992), ในขณะที่คนอื่น ๆ มีสอบสวนของค่าทั้งหมด(สไตล์และ Perretty, 1992) หลายกำหนดประสิทธิภาพในแง่ของสร้างลูกค้าเป้าหมายซึ่งเป็นผลในการขาย (Sharland และ Balogh, 1996) เป็นที่แน่นอนอย่างใดอย่างหนึ่งผู้มีส่วนร่วมอย่างมากในการค้าทางจัดการแสดง และแฟร์สคัปดูที่มัน (เมืองบลายธ์และ Rayner, 1996) ยัง Shipley et al. (1993), เช่นเดียวกับคนอื่น ๆพบว่า มีขายไม่ใช่ลักษณะของการแสดงสินค้าและงานแสดงสินค้ามูลค่าสูง โดยผู้จัดการเกี่ยวข้องกับพวกเขา ปัญหาจะดูเหมือนจะ มีบ่อยไม่มีเงื่อนไขที่กำหนดสำหรับความสำเร็จ และนี้มีความซับซ้อน โดยไม่มีการวัดต้นทุนประสิทธิภาพดี นอกจากนี้เมื่อประเมินการค้าแสดง และแฟร์สคัปผู้จัดการมีแนวโน้มที่มองไปที่พวกเขาในการแยกแทนที่ จะ เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม IMC โดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการอภิปรายเกี่ยวกับประสิทธิภาพของงานแสดงสินค้าและงานแสดงสินค้าบางอย่าง
แม้ว่าจะมีคำถามว่าพวกเขาให้เป็นโอกาสที่ดี
สำหรับนักการตลาดและลูกค้าเพื่อตอบสนองความต้องการในสภาพแวดล้อมที่หนึ่ง
ข้อมูลการให้และอื่น ๆ ที่กำลังมองหามัน บางคนได้แสดงให้เห็นว่า
พวกเขาสร้างการรับรู้และความสนใจที่นำไปสู่การขาย (Gopalakrishna
และวิลเลียมส์ 1992) ในขณะที่คนอื่น ๆ ได้สอบถามค่าของพวกเขาโดยสิ้นเชิง
(ซาชิและ Perretty, 1992).
หลายคนกำหนดประสิทธิผลในแง่ของการนำไปสู่การสร้างผลว่า
ในการขาย (Sharland และ Balogh, 1996) นี้แน่นอนสอดคล้องกับหนึ่ง
ผู้จัดการวิธีที่มีส่วนร่วมอย่างมากในการแสดงสินค้าและการจัดงานแสดงสินค้าดู
ที่มัน (บลายธ์และเรย์เนอร์, 1996) แต่ชิพลีย์, et al (1993) เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ
ได้พบว่าด้านที่ไม่ใช่การขายของงานแสดงสินค้าและงานแสดงสินค้าจะ
มีมูลค่าสูงโดยผู้จัดการที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ปัญหาจะ
ดูเหมือนจะเป็นไปได้ว่ามีบ่อยครั้งนี้ไม่มีเกณฑ์ที่กำหนดสำหรับความสำเร็จและ
มีความซับซ้อนโดยไม่มีมาตรการที่ดีของการลดค่าใช้จ่าย นอกจากนี้
เมื่อมีการประเมินงานแสดงสินค้าและงานแสดงสินค้าผู้จัดการมีแนวโน้มที่จะมองพวกเขา
ในการแยกมากกว่าที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม IMC โดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการอภิปรายเกี่ยวกับประสิทธิภาพของงานแสดงสินค้าและงานแสดงแม้ว่าจะมีคำถามว่าพวกเขามีโอกาสที่ดีสำหรับนักการตลาดและลูกค้าจะพบในสภาพแวดล้อมที่หนึ่งคือการให้ข้อมูลและอื่น ๆ แสวงหามัน บางส่วนได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาสร้างความตระหนักและความสนใจไปสู่การขาย ( gopalakrishnaและ วิลเลียมส์ , 1992 ) , ในขณะที่คนอื่นจะถามค่าของพวกเขาทั้งหมด( ซาชิ และ perretty , 1992 )หลายกำหนดประสิทธิภาพในแง่ของนักสร้างผลในการขาย ( และ sharland บาล็ , 1996 ) นี้แน่นอนหนึ่งในบรรทัดทางผู้จัดการที่เกี่ยวข้องอย่างมากในงานแสดงสินค้าและเทศกาลดูมัน ( Blythe and Rayner , 1996 ) แต่ Shipley et al . ( 1993 ) , เช่นเดียวกับคนอื่น ๆได้พบว่า ไม่มีการขายในลักษณะของรายการค้าและงานแสดงสินค้าคือมูลค่าสูง โดยผู้ที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ปัญหาจะดูเหมือนจะเป็นว่ามีบ่อยจะไม่ตั้งเกณฑ์สำหรับความสำเร็จนี้มีความซับซ้อนโดยไม่มีมาตรการที่ดีของต้นทุนประสิทธิผล นอกจากนี้เมื่อประเมินงานแสดงสินค้าและผู้จัดการงานแสดงสินค้า มักมองพวกเขาในการแยก แทนที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการสื่อสารการตลาดโดยรวม