Grammar is learned unconsciously at

Grammar is learned unconsciously at a young age. Ask any five year old, and he will tell you that"I eat" and"you eat," but his dog eats." But a human's syntactical knowledge goes farther than what is grammatical and what is not. It also accounts for ambiguity, in which a sentence could have two meanings, and enables us to determine grammatical relationships such as subject and direct object. Although we may not consciously be able to define the terms, we unconsciously know how to use them in sentences

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวยากรณ์เป็นการเรียนรู้รับที่อายุยังน้อย ขอห้าปีเก่า และเขาจะบอกคุณว่า "ฉันกิน" และ "คุณกิน" แต่สุนัขกิน" แต่ไกลออกไปกว่าไวยากรณ์คืออะไรและอะไรไม่รู้ syntactical ของมนุษย์ไป นอกจากนี้บัญชีสำหรับย่อ ที่ประโยคมีความหมายที่สอง และช่วยให้เราสามารถกำหนดความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เช่นชื่อเรื่องและวัตถุโดยตรง ถึงแม้ว่าเราอาจไม่สติสามารถกำหนดเงื่อนไข เรารับรู้วิธีการใช้ในประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มัธยมเรียนรู้โดยไม่รู้ตัวในวัยหนุ่มสาว ขอให้ปีใด ๆ ห้าเก่าและเขาจะบอกคุณว่า "ฉันกิน" และ "คุณกิน" แต่สุนัขของเขากิน. "แต่ความรู้ของมนุษย์สร้างประโยคไปไกลกว่าสิ่งที่เป็นไวยากรณ์และสิ่งที่ไม่. นอกจากนี้ยังบัญชีสำหรับความคลุมเครือ ซึ่งเป็นประโยคที่อาจมีสองความหมายและช่วยให้เราสามารถตรวจสอบความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เช่นเรื่องและวัตถุโดยตรง. ถึงแม้ว่าเราอาจจะไม่ได้มีสติจะสามารถที่จะกำหนดเงื่อนไขที่เราไม่รู้ตัวรู้วิธีการใช้พวกเขาในประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวยากรณ์เรียนโดยไม่รู้ตัว ที่อายุยังน้อย ถามอายุห้าปีใด ๆและเขาจะบอกคุณว่า " กิน " และ " กิน " แต่สุนัขกินได้ แต่ความรู้ของมนุษย์ไปไกลกว่าสิ่งที่เป็นประโยคไวยากรณ์และอะไรไม่ มันยังบัญชีสำหรับความคลุมเครือซึ่งในประโยคอาจจะมีสองความหมาย และช่วยให้เราเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์ เช่น ประธานและกรรมตรง .ถึงแม้ว่าเราอาจจะไม่ consciously สามารถกําหนดเงื่อนไขเราโดยไม่รู้ตัว รู้วิธีที่จะใช้ในประโยค