My argument is that these artists a

My argument is that these artists are intent on documenting the forms of accumulation by dispossession that uneven 1characterize contemporary capitalism. One of the most interesting questions that I have come across while working on this essay has been the issue of how the visual arts can engage in forms of what Fredric Jameson called cognitive mapping while avoiding simply reproducing the soul-crushing landscape of exploitation that characterizes uneven development today. How, in other words, can you document without enervating?

It seems to me that this is a crucial question which many on the left are asking today. I think, for example, of Judith Halberstam’s recent The Queer Art of Failure and Lauren Berlant’s Cruel Optimism, each of which in its own way grapples with the pessimism of our current historical moment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์กิวเมนต์ของฉันคือการ ที่ศิลปินเหล่านี้มีเจตนาในการจัดทำเอกสารในรูปแบบของสะสมโดยนั่นเองที่ทุนนิยมร่วมสมัย 1characterize ไม่สม่ำเสมอ คำถามที่น่าสนใจที่สุดที่ผมเจอในขณะทำงานในบทความนี้ได้รับการออกวิธีทัศนศิลป์สามารถมีส่วนร่วมในรูปแบบของเจมสันเฟรดริกอะไร อย่างใดอย่างหนึ่งเรียกว่าแมปองค์ความรู้ขณะที่หลีกเลี่ยงเพียงแค่สร้างภูมิทัศน์ crushing วิญญาณของการแสวงประโยชน์คอร์เนอร์พัฒนาวันนี้ไม่สม่ำเสมอ วิธี ในคำอื่น ๆ สามารถคุณเอกสาร โดย enervatingผมดูเหมือนว่า นี้เป็นคำถามสำคัญซึ่งหลายด้านซ้ายถามวันนี้ ผมคิดว่า เช่น Judith Halberstam ล่าศิลปะแปลก ๆ ล้มและลอเรน Berlant โหดร้ายมองในแง่ดี ซึ่งในทาง grapples กับลางร้ายของช่วงเวลาประวัติศาสตร์ของเราปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุผลของฉันคือ ว่า ศิลปินเหล่านี้มีความตั้งใจในการบันทึกรูปแบบของการ dispossession ที่ไม่เรียบ 1characterize ร่วมสมัยทุนนิยม หนึ่งในคำถามที่น่าสนใจที่สุดที่ผมเคยเจอตอนทำบทความนี้มีปัญหาว่าทัศนศิลป์สามารถมีส่วนร่วมในรูปแบบของเฟรดริค เจม นเรียกว่าแผนที่รับรู้ในขณะที่หลีกเลี่ยงเพียงแค่สร้างวิญญาณบดแนวนอนของการเอารัดเอาเปรียบที่ characterizes ประดิษฐานในวันนี้ วิธีการ , ในคำอื่น ๆคุณสามารถเอกสารโดยไม่ enervating ?ดูเหมือนว่านี้เป็นคำถามที่สำคัญหลายด้านซ้ายมีถามในวันนี้ ฉันคิดว่า ตัวอย่าง ของจูดิธ แฮลเบอร์สแตมล่าสุดศิลปะเกย์ของความล้มเหลวและลอเรน berlant โหดร้าย การมองโลกในแง่ดี ซึ่งในทางของตัวเอง grapples กับอคติของช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ของเราในปัจจุบัน