12The Man on the MoorI drove out of

12
The Man on the Moor
I drove out of Newtown and went to begin my search for '
the mysterious man on the moor. There were hundreds of
the old stone huts on the moor. Barrymore did not know in
which of them the mysterious. man was living. I had seen
the man on the night when. Sir Henry and I had chas~d .'
Selden; so I decided to sta~t my -search near that place.
The path I took ran past Mr Frankland's house, and I
saw him standing at his gate. He called to lIle, and invited .
. me to go in. and have a drink "with him. "He had been
arguing w:ith the police, and was angry with them. He
beg~n to tell me about it.
,'But they will be sorry,' he said. 'I could tell the~ where
to look for the escaped prisoner,,'but I am not going to help.
52
··The Man on the Moor
them. You see, I have been searching the moors with my l
telescope, and although I have not actually seen the
prisoner, I have seen the person who is taking him food.'
I thought of Barry-more and Mrs Barrymore's worried
face. But Me Frankland's next words showed me that I did
not need to worry.
'You will be surprised to hear that a young boy takes
food to the prisoI1:er. The boy goes by at about the same
time each day, and he is always carrying a bag. Who else
can he be going to see - except t~e .pri~oner? Come and
look thr?ugh my telescope, and you will see that I am
right. It is about this time each day that ·the boy goes by.'
We went up on to the roof, and we did not have to wait
long. Ther~ was someone moving on a hill in' front of the
house. I loo~ed through the telescope and saw a s~all boy
with a bag over his shoulder. He looked round to make
sure that nobody was following him, and then he
disappeared over the hill.
'Remember that I don't want the police to know my
secret, Dr Watson,' Frankl~nd reminded me. 'I'm too
angry with them at the moment to· help them.' .
I agreed not to tell the police, and said goodbye.
I walked' along the road while Frankl~nd was watching
me, but as· soon as I was round the co'rner, I went towards
the hill where we had seen the boy.
The sun was already going down when I reached the top
of the hill. I could not see the boy, and there was nothing
else in that lonely place. Beneath me on. the other side of ,
53
The Hound of the Baskerville~
die hill was a circle of old stone huts. In the middle of the
circle was one hut that had a better roof than the others, so
it would keep out the wind and the rain. This mu~t be the
place where the mysterious man was hiding! I would soon
know his secret.
As I walked towards the hut, I saw that someone had
certainly been using it. A path' had been worn' up to the
door. I took my revolver out of my pocket, and checked
that it was ready to fire. I walked'quickly and quietly up to
the hut, and looked inside. The place was empty.
But this was certainly where the man lived. As I looked
round the hut, I knew that the mysterious man must have a
very strong character. No other person could live in
-conditions as bad as these. There were some blankets on a
flat stone w~ere the man slept. There had been a fire in o:p.e
comer. There were some cooking pots, and a large bowl
half full of water. In the middle of the hut was another
large flat stone which was used as a table, and on it was the
bag the boy had been carrying. Under the bag I saw ~ piece
of paper with writing on it. Quickly, I picked up the paper
and read what was written on it. It said: 'Dr Watson has
-gone to Newtown.'
I realized that the mysterious man had told someone to
watch me, and this was a message from his spy. Was the
man a dangerous enemy? Or was he a friend who was
watching us to make sure we were safe? I decided I would
not leave the hut until I ,knew.
Outs~de, the sun was low in the sky. Everything looked
54'"

Too Late
calm and peaceful in the golden evening light. But I did not
feel peaceful or calm. I felt frightened as I waited for the
mysterious man.
Then I heard footsteps coming towards the hut. As they
came closer, I moved into the'darkest corner of the hut.
I did' not want the man to see me until I had looked closely
at. him. The footsteps stopped, and I could hear nothing at
alL Then the man began to move again, and the footsteps
came: closer. A shadow fell across the door of the hut. , . 'It's a lovely evening, my dear Watson,' said a voice I
knew well .. 'I really think you will enjoy it more out here.'
13
. Too Late.
For a moment or tWo I could neither breathe nor move~
Then I felt my fear and unhappiness disappear, as t knew
that I was 'no longer alone in, my responsibility for Sir , .
Henry. The' dangers all around me did not seem so
frightening. The cool voice could belong to only one man
in the world.
'Holmes!' I cried. 'Holmes!'
I went outside the hut, and there was Holmes. He was
, sitting on a stone, and his grey eyes were dancing with
amusement. He was thin and worn, but bright and wideawake.
His skin was brown from the wind and the sun.
55
The Hound of the Baskervilles
I went outside the hut, and th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

12คนบนมัวร์ผมขับรถจาก Newtown และไปค้นหาของฉันสำหรับการเริ่มต้น 'ชายลึกลับในมัวร์ มีหลายร้อยกระท่อมหินเก่าในมัวร์ ไม่ทราบ Barrymore ในที่ของพวกเขาที่ลึกลับ คนอาศัยอยู่ ฉันได้เห็นคนในเวลากลางคืนเมื่อ เซอร์เฮนรี่และผมมี chas ~ d .'Selden ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะสตา ~ t ฉัน - ค้นใกล้กับสถานที่เส้นทางที่ผมใช้เวลาวิ่งผ่านบ้านนาย Frankland และเห็นเขายืนอยู่ที่ประตูของเขา เขาเรียก lIle และได้รับเชิญ. ผมไปมา และมีเครื่องดื่ม "กับเขา" เขาได้รับโต้เถียง w:ith ตำรวจ และโกรธพวกเขา เขาขอ ~ n บอกฉันเกี่ยวกับมัน'แต่พวกเขาจะเสียใจ เขากล่าวว่า "ผมสามารถบอกได้ว่า ~ ที่หานักโทษหลบหนี, ' แต่ที่ฉันกำลังไปช่วย52 ·· คนบนมัวร์พวกเขา คุณเห็น ผมได้ทำการค้นหาชาวมัวร์กับ l ของฉันกล้องโทรทรรศน์ และถึงแม้ ว่าผมไม่จริงเห็นนักโทษ ฉันได้เห็นคนที่เขาจะทำอาหาร "ผมนึกเพิ่มเติม Barry และ Barrymore นางห่วงใบหน้า แต่ฉัน Frankland ของคำถัดไปแสดงให้ฉันเห็นว่า ฉันไม่ได้ไม่จำเป็นต้องกังวล' คุณจะประหลาดใจที่ชายหนุ่มจะได้ยินอาหาร prisoI1: เอ้อ เด็กไปโดยที่เหมือนกันเวลาแต่ละวัน และเขาเสมอคือแบกถุง ใครบ้างสามารถเขาไปดู - ยกเว้น t ~ e .pri ~ oner มา และดู thr ? ugh กล้องของฉัน และคุณจะเห็นว่าขวา เป็นเวลาวันละประมาณ ·the เด็กที่ไปด้วยกัน 'เราขึ้นไปบนภูเขา และเราไม่มีต้องรอยาว เธอ ~ มีคนย้ายบนเนินเขาใน ' ด้านหน้าของการบ้าน ฉัน loo ~ เอ็ดกล้องโทรทรรศน์และเลื่อยแบบ s ~ เด็กทั้งหมดมีกระเป๋าบ่าของเขา เขาดูกลมให้แน่ใจว่า ไม่มีใครได้ต่อเขา แล้วเขาหายไปกว่าเขา' จำไว้ว่า ไม่ต้องการให้ตำรวจรู้ของฉันความลับ Dr Watson,' Frankl ~ nd เตือนฉัน ' ฉันเกินไปโกรธกับพวกเขาที่ to· ขณะนี้ ช่วยให้พวกเขา 'ฉันตกลงที่ไม่แจ้งตำรวจ และกล่าวลาฉันเดิน ' ถนนขณะ Frankl ~ nd ถูกดูฉัน แต่ as· เร็ว ๆ นี้ ขณะที่ผมกำลังรอบ co'rner ยิ้มต่อเขาที่เราเห็นเด็กอาทิตย์แล้วไปลงเมื่อฉันมาถึงด้านบนของเขา ฉันไม่สามารถเห็นเด็กผู้ชาย และไม่มีอะไรอื่นในสถานที่ที่โดดเดี่ยว ใต้ฉันบน อีกด้านหนึ่งของ53 หมา Baskerville ~เขาตายวงกลมของกระท่อมหินเก่า ในการวงหนึ่งกระท่อมที่มีหลังคาดีกว่าคนอื่น ๆ อื่น ๆมันทำให้ลมและฝน หมู่นี้ ~ t สามารถสถานที่หลบซ่อนตัวอยู่ของชายลึกลับ ฉันเร็ว ๆ นี้รู้ความลับของเขาขณะที่ฉันเดินเข้าไปหาฮัท ผมเห็นว่า คนที่มีแน่นอนการใช้ เส้นทาง ' ได้สวมใส่ ' ถึงประตู ผมเอา revolver ของฉันออกจากกระเป๋าของฉัน และตรวจสอบพร้อมจะยิงได้ ฉัน walked'quickly และเงียบ ๆ ถึงฮัท และมองภายใน ว่างเปล่าได้แต่นี่คือแน่นอนที่มนุษย์อาศัยอยู่ ขณะที่ฉันมองรอบฮัท ฉันรู้ว่า คนลึกลับที่ต้องการอักขระที่แข็งแกร่งมาก คนไม่สามารถอาศัยอยู่ใน-เงื่อนไขได้เลวร้ายอย่างนี้ มีผ้าห่มบางในการหินแบน w ~ ere คนนอน เคยมีไฟไหม้ใน o:p.eผู้มา มีบางหม้อทำอาหาร และชามใหญ่น้ำเต็มครึ่ง กลางฮัทได้อีกหินแบนขนาดใหญ่ที่ใช้ เป็นตาราง และการได้รับการดำเนินกระเป๋าเด็ก ภายใต้ถุง เห็น ~ ชิ้นแผ่นกระดาษที่มีเขียนไว้ อย่างรวดเร็ว ฉันเลือกกระดาษและอ่านสิ่งที่เขียนไว้ ได้กล่าวว่า: ' มี Dr Watson-ไป Newtown 'ฉันรับรู้ว่า ชายลึกลับได้บอกใครดูฉัน และนี้เป็นข้อความจากสายลับของเขา ถูกคนที่เป็นศัตรูอันตราย หรือมีเพื่อนที่เขาดูให้แน่ใจว่าเราได้ปลอดภัยหรือไม่ ฉันตัดสินใจฉันไม่ลาฮัทจน รู้ลึกหนาบาง ~ เดอ ดวงอาทิตย์อยู่ในระดับต่ำในท้องฟ้า ทุกอย่างดู54' " สายเกินไปสงบ และเงียบสงบแสงทองเย็น แต่ฉันไม่รู้สึกสงบ หรือความสงบ ผมรู้สึกกลัวฉันรอชายลึกลับจากนั้น ผมได้ยินอย่างมาต่อฮัท เป็นพวกเขามาใกล้ชิด ฉันย้ายไปยังมุม the'darkest ของฮัทผมไม่ได้ ' ไม่ต้องคนจะดูฉันจนฉันได้ดูอย่างใกล้ชิดที่ เขา รอยเท้าหยุด และฉันสามารถได้ยินอะไรที่ทั้งหมด แล้วคนเริ่มย้ายอีกครั้ง และรอยเท้ามา: ใกล้ชิด เงาตกระหว่างประตูฮัท , . 'เป็นโรงแรมเย็น Watson รักของฉัน' กล่าวว่า เสียงผมรู้ดี... 'ผมคิดว่า คุณจะสนุกกับมันมากกว่าที่นี่"13. สายเกินไปครู่หนึ่งหรือสอง ฉันจะไม่หายใจ หรือย้าย ~ฉันรู้สึกว่าฉันกลัว แล้ว หายทุกข์ ที่ไม่รู้ที่ผม "คนเดียวใน ความรับผิดชอบของฉันสำหรับที่รัก ไม่เฮนรี่ ' อันตรายรอบตัวก็ดูเหมือนไม่ได้น่ากลัว เสียงเย็นสามารถอยู่คนเดียวในโลก'โฮลมส์' ข้า 'โฮลมส์'ฉันไปอยู่ฮัท และมีโฮลมส์ เขานั่งอยู่บนหิน และสีเทาของเขาตาเต้นด้วยสนุก เขาบาง และสวมใส่ แต่สดใส และ wideawakeผิวหนังของเขาเป็นสีน้ำตาลจากลมและแสงแดด55 หมาผลาญตระกูลฉันไปนอกฮัท และ th

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

12
ชายในทุ่งผมขับรถออกมาจากนิวทาวน์และไปเริ่มต้นการค้นหาของฉันสำหรับ'คนที่ลึกลับในทุ่ง มีหลายร้อยเป็นกระท่อมหินเก่าในทุ่ง แบรี่มอร์ไม่ทราบว่าในที่ของพวกเขาลึกลับ คนที่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันได้เห็นคนในคืนวันที่เมื่อ เซอร์เฮนรี่และผมก็มี Chas ~ d '. เซลเด้น; ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะแก ~ t -search ของฉันที่อยู่ใกล้สถานที่ที่. เส้นทางที่ผมวิ่งไปเอาที่ผ่านมาบ้านนายแลนด์และผมเห็นเขายืนอยู่ที่ประตูของเขา เขาเรียกว่าการ lIle และได้รับเชิญ. ฉันไปในและมีเครื่องดื่ม "กับเขา." เขาได้รับ.. เถียง w: ith ตำรวจและโกรธกับพวกเขา เขาขอ ~ n จะบอกฉันเกี่ยวกับมัน. 'แต่พวกเขาจะเสียใจ "เขากล่าวว่า 'ฉันจะบอก ~ ที่จะมองหานักโทษหนี,,' แต่ผมไม่ได้ไปช่วย. 52 ··คนที่อยู่บนทุ่งพวกเขา คุณเห็นฉันได้รับการค้นหาที่มีทุ่งลิตรของฉันกล้องโทรทรรศน์และแม้ว่าฉันไม่ได้เห็นจริงนักโทษที่ฉันได้เห็นบุคคลที่พาเขาอาหาร. 'ฉันคิดว่าแบร์รี่มากขึ้นและนางกังวลแบรี่มอร์ใบหน้า แต่คำพูดต่อไปของฉันแลนด์แสดงให้ฉันเห็นว่าฉันไม่ไม่จำเป็นต้องกังวล. 'คุณจะประหลาดใจที่ได้ยินว่าเด็กหนุ่มใช้เวลาอาหารไป prisoI1: เอ้อ เด็กไปโดยที่เรื่องเดียวกันเวลาในแต่ละวันและเขาก็มักจะแบกถุง ใครบ้างที่เขาสามารถจะไปดู - ยกเว้นเสื้อ ~ ~ จ .pri Oner? มาดูนั่น? ฮึกล้องโทรทรรศน์ของฉันและคุณจะเห็นว่าผมเหมาะสม มันเป็นเรื่องของเวลานี้ในแต่ละวันที่·เด็กไปด้วย. เราเดินขึ้นไปบนหลังคาและเราไม่ต้องรอนาน Ther ~ คนถูกย้ายไปอยู่บนเนินเขาในด้านหน้าของบ้าน ฉัน Loo ~ เอ็ดผ่านกล้องโทรทรรศน์และเห็นว่าเป็น ~ เด็กทั้งหมดมีถุงข้ามไหล่ของเขา เขามองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครได้รับต่อไปนี้เขาและแล้วเขาก็หายไปมากกว่าเขา. 'จำไว้ว่าฉันไม่ต้องการตำรวจที่จะรู้ว่าฉันลับ Dr Watson' แฟรง ~ ครั้งที่ทำให้ผมนึกถึง 'ฉันเกินไปโกรธกับพวกเขาในขณะนี้ที่จะช่วยให้พวกเขา·. . ผมไม่เห็นด้วยที่จะบอกตำรวจและบอกลา. ฉันเดิน 'ไปตามถนนในขณะที่แฟรง ~ ครั้งที่ได้ดูผมแต่เป็น·เร็ว ๆ นี้ขณะที่ผมกำลังรอบ co'rner ที่ฉันไปสู่เนินเขาที่เราได้เห็นนั้นเด็ก. ดวงอาทิตย์ได้แล้วจะลงเมื่อฉันมาถึงด้านบนของเนินเขา ผมมองไม่เห็นเด็กและไม่มีอะไรอื่นในสถานที่ที่เหงา ใต้ฉันใน ด้านอื่น ๆ ของ, 53 หมาล่าเนื้อของ Baskerville ~ เนินเขาตายเป็นวงกลมของกระท่อมหินเก่า ในช่วงกลางของวงกลมเป็นหนึ่งในกระท่อมที่มีหลังคาดีกว่าคนอื่นดังนั้นก็จะให้ออกจากลมและฝน หมู่นี้ ~ ทีเป็นสถานที่ที่ชายลึกลับซ่อนตัวอยู่! ฉันเร็ว ๆ นี้จะทราบความลับของเขา. ขณะที่ผมเดินไปทางกระท่อมผมเห็นว่าคนที่ได้รับอย่างแน่นอนใช้มัน เส้นทาง 'ได้รับการสวมใส่' ขึ้นไปที่ประตู ผมเอาปืนของฉันออกมาจากกระเป๋าของฉันและการตรวจสอบว่ามันเป็นพร้อมที่จะยิง ฉัน walked'quickly และเงียบถึงกระท่อมและมองภายใน สถานที่ที่เป็นที่ว่างเปล่า. แต่นี้ได้อย่างแน่นอนที่มนุษย์อาศัยอยู่ ขณะที่ผมมองไปรอบ ๆ กระท่อมผมรู้ว่าชายลึกลับจะต้องมีตัวละครที่แข็งแกร่งมาก ไม่มีคนอื่น ๆ อาจอยู่ใน-conditions ไม่ดีเท่าที่เหล่านี้ มีผ้าห่มบางส่วนบนเป็นแผ่นหินกว้าง ~ คนก่อนนอน ได้มีการเกิดไฟไหม้ใน o: การ PE มุม มีหม้อบางส่วนและชามขนาดใหญ่เป็นครึ่งเต็มไปด้วยน้ำ ในช่วงกลางของกระท่อมเป็นอีกหินแบนขนาดใหญ่ซึ่งถูกใช้เป็นโต๊ะและมันเป็นกระเป๋าเด็กได้รับการดำเนินการ ภายใต้ถุงที่ผมเห็น ~ ชิ้นส่วนของกระดาษที่มีการเขียนเกี่ยวกับมัน ได้อย่างรวดเร็วผมหยิบกระดาษและอ่านสิ่งที่ถูกเขียนเกี่ยวกับมัน มันบอกว่า: 'Dr Watson ได้-gone เพื่อ Newtown. ฉันรู้ว่าชายลึกลับได้บอกคนที่จะดูฉันและนี่คือข้อความจากสายลับของเขา เป็นคนที่ศัตรูอันตรายหรือไม่? หรือเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ได้รับการดูเราเพื่อให้แน่ใจว่าเรามีความปลอดภัยหรือไม่ ฉันตัดสินใจที่ฉันจะไม่ออกจากกระท่อมจนฉันรู้. ลึกหนาบาง ~ เดดวงอาทิตย์อยู่ในระดับต่ำในท้องฟ้า ทุกอย่างดู54 " สายเกินไปสงบและเงียบสงบในที่มีแสงตอนเย็นทอง. แต่ผมไม่ได้รู้สึกสงบสุขหรือความสงบ. ฉันรู้สึกกลัวที่สุดเท่าที่ฉันรอให้ชายลึกลับ. จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาต่อกระท่อม. ขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้ผมย้ายเข้ามาอยู่ที่มุมหนึ่งของกระท่อม the'darkest. ฉันไม่ 'ไม่ต้องการคนที่จะเห็นฉันจนกว่าฉันจะได้มองอย่างใกล้ชิดที่. เขา. เสียงฝีเท้าหยุดและฉันสามารถได้ยินเสียงอะไรที่ทุกคนจากนั้นก็เริ่มที่จะย้ายอีกครั้งและรอยเท้ามา:. ใกล้ชิดเงาลดลงข้ามประตูกระท่อมที่ 'มันเป็นช่วงเย็นที่น่ารักวัตสันที่รักของฉัน "เสียงฉัน.. รู้ดี .. ' ผมคิดว่าคุณจะสนุกกับมันมากขึ้นออกจากที่นี่ '13. สายเกินไป. สำหรับครู่หนึ่งหรือสองฉันไม่สามารถหายใจหรือย้าย ~ แล้วฉันรู้สึกกลัวและความทุกข์ของฉันหายไปเป็นทีรู้ว่าผมเป็น' ไม่ได้อยู่คนเดียวในความรับผิดชอบของฉันสำหรับเซอร์. เฮนรี่. โดย 'อันตราย รอบ ๆ ตัวฉันไม่ได้ดูเหมือนน่ากลัว. เสียงเย็นอาจจะเป็นเพียงคนเดียวในโลก. 'โฮล์มส์' ฉันร้องไห้. โฮล์มส์! 'ผมออกไปข้างนอกกระท่อมและมีโฮล์มส์. เขาเป็นคนนั่งอยู่บนก้อนหินและตาสีเทาของเขากำลังเต้นรำกับสนุก. เขาเป็นบางและสวมใส่ แต่สดใสและ wideawake. ผิวของเขาเป็นสีน้ำตาล จากลมและดวงอาทิตย์. 55 หมาล่าเนื้อของ Baskervilles ผมออกไปข้างนอกกระท่อมและบริบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งั้นฉันไม่รบกวนนะ