Sea slugs, informally grouped as th

Sea slugs, informally grouped as the Opisthobranchia, are
subdivided into numerous (sub-)clades, including the Aplysiomorpha
(sea hares), Sacoglossa (sap-sucking slugs), and
the large subclade of the Nudibranchia (true nudibranchs)
(Bouchet and Rocroi 2005). Predation by sea anemones has
only been reported for the Aplysiomorpha (e.g. Winkler and
Tilton 1962; Johnson and Willows 1999). For the Sacoglossa
there are records of predatory attacks by other sea slugs,
as well as feeding experiments with fish and crabs
(Trowbridge 1994). The majority of the predation records
for the subclade Nudibranchia consist of attacks by other
sea slugs (Rudman 2000).
Sea anemones are sedentary organisms, and are considered
opportunistic feeders; their diet includes crabs, fish,
sea urchins and zooplankton (Ruppert et al. 2004). The sea
anemone in Fig. 1 is identified as belonging to the family
Edwardsiidae, although it has been erroneously referred to
as Condylactis sp. (e.g. Colin and Arneson 1995: fig. 565;Fosså and Nilsen 1998: p. 240). Edwardsiid sea anemones
are common elements of the benthic marine infauna, but the
Pacific actiniarian fauna is poorly known (Daly and
Ljubenkov 2008). It is unclear whether nudibranchs form
a major part of their diet. Dozens of other edwardsiid
anemones were observed over the course of the 3-week
fieldwork period, not increasing the number of predation
records. The attempted predation of a phyllidid nudibranch
is surprising because sea slugs of the Phyllidiidae are
known to be toxic (Fusetani et al. 1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีทะเล slugs จัดกลุ่มอย่างเป็น Opisthobranchia
ปฐมภูมิเป็นจำนวนมาก (ย่อย-) clades,
(sea hares) Aplysiomorpha, Sacoglossa (ดูดซับ slug), รวมทั้ง และ
subclade ใหญ่ของ Nudibranchia (จริง nudibranchs)
(Bouchet และ Rocroi 2005) Predation โดยซีแอนนีโมนีได้
เพียง Aplysiomorpha ในการรายงาน (เช่น Winkler และ
Tilton 1962 Johnson และระลึก 1999) สำหรับการ Sacoglossa
มีการโจมตีมหาศาลโดย slugs อื่น ๆ ซี,
และอาหารทดลองกับปลาและปู
(Trowbridge 1994) ส่วนใหญ่ข้อมูล predation
สำหรับ subclade Nudibranchia ประกอบด้วยการโจมตี โดยอื่น ๆ
slugs ทะเล (Rudman 2000) .
ซีแอนนีโมนีเป็นสิ่งมีชีวิตแย่ ๆ และกำลัง
feeders ยก อาหารของพวกเขารวมถึงปู ปลา,
ซี urchins และ zooplankton (Ruppert et al. 2004) ทะเล
anemone ใน Fig. 1 จะระบุเป็นของครอบครัว
Edwardsiidae แม้ว่ามันได้ถูกตั้งใจเรียกว่า
เป็น sp. Condylactis (เช่นโคลินและ Arneson 1995: fig. 565Fosså และ Nilsen 1998: p. 240) Edwardsiid ซีแอนนีโมนี
มีองค์ประกอบทั่วไปของทะเล infauna ธรรมชาติ แต่
สัตว์ actiniarian แปซิฟิกจะรู้จักงาน (Daly และ
Ljubenkov 2008) เป็นที่ชัดเจนว่าแบบฟอร์ม nudibranchs
ส่วนสำคัญของอาหารของพวกเขา ของอื่น ๆ edwardsiid
หมู่ถูกสังเกตในช่วง 3 สัปดาห์
สามารถระยะ ไม่เพิ่มจำนวน predation
ระเบียน Predation พยายามของทากทะเล phyllidid
ไม่น่าแปลกใจเนื่องจากทะเล slugs ของ Phyllidiidae มี
เป็นพิษที่รู้จักกัน (Fusetani et al. 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทากทะเลแบ่งทางการขณะ Opisthobranchia จะ
แบ่งออกเป็นจำนวนมาก (ย่อย) clades รวมทั้ง Aplysiomorpha
(กระต่ายน้ำทะเล) Sacoglossa (ทากดูดทรัพย์) และ
subclade ใหญ่ของ Nudibranchia (ทากเปลือยจริง)
(Bouchet และรัวย์ 2005) ปล้นสะดมโดยทะเลดอกไม้ทะเลได้
รับเพียงรายงาน Aplysiomorpha (เช่นเคลอร์และ
ทอน 1962; จอห์นสันและวิลโลว์ 1999) สำหรับ Sacoglossa
มีประวัติของการโจมตีโดยนักล่าทากทะเลอื่น ๆ
เช่นเดียวกับการทดลองให้อาหารปลาและปู
(Trowbridge 1994) ส่วนใหญ่ของการบันทึกการปล้นสะดม
สำหรับ subclade Nudibranchia ประกอบด้วยการโจมตีโดยอื่น ๆ
ทากทะเล (Rudman 2000)
ดอกไม้ทะเลทะเลเป็นสิ่งมีชีวิตอยู่ประจำและได้รับการพิจารณา
ให้อาหารฉวยโอกาส; อาหารของพวกเขารวมถึงการปูปลา
เม่นทะเลและแพลงก์ตอนสัตว์ (รัพเพิร์ et al. 2004) ทะเล
ดอกไม้ทะเลในรูปที่ 1 จะถูกระบุว่าเป็นของครอบครัว
Edwardsiidae แม้ว่ามันจะได้รับการสมควรจะเรียก
เป็น Condylactis SP (เช่นโคลินและ Arneson 1995. Fig. 565; โพรงในร่างกายและ Nilsen 1998: p 240) Edwardsiid ทะเลดอกไม้ทะเล
เป็นองค์ประกอบร่วมกันของ infauna ทะเลหน้าดิน แต่
สัตว์แปซิฟิก actiniarian เป็นที่รู้จักกันไม่ดี (เดลีและ
Ljubenkov 2008) ยังไม่ชัดเจนว่าทากเปลือยในรูปแบบ
ส่วนหนึ่งที่สำคัญของอาหารของพวกเขา หลายสิบ edwardsiid อื่น ๆ
ดอกไม้ทะเลถูกตั้งข้อสังเกตในช่วง 3 สัปดาห์ที่ผ่านมา
ในช่วงเวลาภาคสนามไม่เพิ่มจำนวนของการปล้นสะดม
บันทึก พยายามปล้นสะดมของทากทะเล phyllidid
น่าแปลกใจเพราะทากทะเลของ Phyllidiidae เป็น
ที่รู้จักกันเป็นพิษ (Fusetani et al. 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีปลิงทะเล เลยแบ่งเป็น opisthobranchia ,
แบ่งมากมาย ( ย่อย - ) clades รวมทั้ง aplysiomorpha
( กระต่ายทะเล ) , sacoglossa ( SAP ดูดกระสุน ) และ
subclade ขนาดใหญ่ของ nudibranchia ( จริง nudibranchs )
( bouchet และ rocroi 2005 ) การปล้นสะดมโดยดอกไม้ทะเลได้
แค่รายงานเพื่อ aplysiomorpha ( เช่น วิงค์เลอร์และ
Tilton 1962 ; จอห์นสันและหลิว 2542 )สำหรับ sacoglossa
มีประวัติของการโจมตีที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร โดยทากทะเลอื่น ๆ รวมทั้งการทดลองกับ
ให้อาหารปลาและปู
( โทร 1994 ) ส่วนใหญ่ของระเบียนการปล้นสะดม
สำหรับ subclade nudibranchia ประกอบด้วยการโจมตีโดยทาก
ทะเลอื่น ๆ ( รัดเมิน 2000 ) ดอกไม้ทะเลทะเลมีสิ่งมีชีวิตกลุ่ม

และจะถือว่าฉวยโอกาสดูด ; อาหารของพวกเขารวมถึง
ปู ปลาหอยทะเลและสัตว์ ( Ruppert et al . 2004 ) ทะเล
ดอกไม้ทะเลในรูปที่ 1 ถูกระบุว่าเป็นของ edwardsiidae ครอบครัว
แม้ว่าจะได้รับผลเรียกว่า
เป็น condylactis sp . ( เช่น คอลิน อาร์นิสัน 1995 : รูปและ 565 ; ฟอสปี 1998 และ นิลเซิ่น : หน้า 240 ) edwardsiid ดอกไม้ทะเล
เป็นองค์ประกอบทั่วไปของ infauna ทางทะเลสัตว์แต่
แปซิฟิกสัตว์ทะเลชนิดหนึ่งที่รู้จักกันคืองาน ( เดลีและ
ljubenkov 2008 ) ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่า nudibranchs แบบฟอร์ม
ส่วนหลักของอาหารของพวกเขา นับสิบของดอกไม้ทะเล edwardsiid
อื่น ๆพบว่าผ่านหลักสูตรแบบใดแบบ
งานสนาม ระยะเวลา ไม่เพิ่มจำนวนบันทึกค่า

พยายามปล้นสะดมของ
ทาก phyllidid น่าประหลาดใจเพราะทะเลทากของ phyllidiidae เป็น
เรียกว่าเป็นพิษ ( fusetani et al . 1992 )