Amy normally hated Monday mornings,

Amy normally hated Monday mornings, but this year was different. Kamal was in her art class and she liked Kamal. She was waiting outside the classroom when her friend Tara arrived.

“Hi Amy! Your mum sent me a text. You forgot your inhaler. Why don’t you turn your phone on?” Amy didn’t like technology. She never sent text messages and she hated Facebook too.

“Did Kamal ask you to the disco?” Tara was Amy’s best friend, and she wanted to know everything that was happening in Amy’s life. “I don’t think he likes me,” said Amy. “And I never see him alone. He’s always with Grant.” Amy and Tara didn’t like Grant.

“Do you know about their art project?” asked Amy. “It’s about graffiti, I think,” said Tara. “They’re working on it at the old house behind the factory.” “But that building is dangerous,” said Amy. “Aah, are you worried he’s going to get hurt?" Tara teased. “Shut up, Tara! Hey look, here they come!”

Kamal and Grant arrived. “Hi Kamal!” said Tara. “Are you going to the Halloween disco tomorrow?” “Yes. Hi Amy,” Kamal said, smiling. “Do you want to come and see our paintings after school?” “I’m coming too!” Tara insisted.

After school, Kamal took the girls to the old house. It was very old and very dirty too. There was rubbish everywhere. The windows were broken and the walls were damp. It was scary. Amy didn’t like it. There were paintings of zombies and skeletons on the walls. “We’re going to take photos for the school art competition,” said Kamal. Amy didn’t like it but she didn’t say anything. “Where’s Grant?” asked Tara. “Er, he’s buying more paint.” Kamal looked away quickly. Tara thought he looked suspicious. “It’s getting dark, can we go now?” said Amy. She didn’t like zombies.

Then, they heard a loud noise coming from a cupboard in the corner of the room. “What’s that?” Amy was frightened. “I didn’t hear anything,” said Kamal. Something was making strange noises. There was something inside the cupboard. “Oh no! What is it?” Amy was very frightened now. “What do you mean? There’s nothing there!” Kamal was trying not to smile. Suddenly the door opened with a bang and a zombie appeared, shouting and moving its arms. Amy screamed and covered her eyes. “Oh very funny, Grant!” said Tara looking bored. Kamal and Grant started laughing. “Ha ha, you were frightened!” said Grant. "Do you like my zombie costume?” Amy took Tara’s arm. “I can’t breathe,” she said. Kamal looked worried now. “Is she OK? It was only a joke.” “No she’s not OK, you idiot. She’s having an asthma attack and she forgot her inhaler.” Tara took out her phone. “I’m calling her dad.”

Next evening was Halloween. The girls were at the school disco. “Are you better now?” asked Tara. “I’m fine,” said Amy. “I think it was the smell of paint that started the attack.” Tara looked around. “So, where are the zombies?” “I don’t know, I don’t want to see Kamal again,” said Amy. “Come on, let’s dance!”

Amy and Tara were dancing when Grant arrived, looking worried. “Hi, someone stole my phone. Have you seen Kamal? He said he was coming here at eight o’clock. Can you phone him?” “Go away, idiot!” Tara didn’t stop dancing. Grant looked upset. “Tell him I’m looking for him,” he called as he left the disco. Tara really didn’t like Grant.

Just then, Tara’s phone rang. She looked at it. “Ha!” she said, “I don’t believe it!” “What is it?” asked Amy. “Kamal just sent a text to everyone. Listen!” Tara read out Kamal’s message.

“I’m at the house. I can’t move. Please call an ambulance. My battery is running out.”

The girls didn’t stop dancing. Lots of their friends saw Kamal’s message too, but Tara told everyone it was just a joke. They all ignored it.

The next morning, Amy’s mum and dad were listening to the radio. “Is Amy up yet?” Dad asked. “No, she’s tired,” said mum, turning the volume up on the radio.

“This morning, police are investigating the death of a sixteen-year-old boy. He died last night in a disused house on Moortown Road...”

Dad put down his newspaper. “But that’s where Amy went with her friends.”

“...They found the body early this morning. His name was Kamal Naseer...”

- See more at: http://learnenglishteens.britishcouncil.org/study-break/easy-reading/text-level-1#sthash.xYzXzwhY.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีปกติขี้เกียจเป่าจันทร์ แต่ปีนี้แตกต่างกัน Kamal อยู่ในห้องศิลปะของเธอ และเธอชอบ Kamal เธอไม่รออยู่นอกห้องเรียนเมื่อมาถึงเพื่อนธารา"สวัสดี มี สี่มุมของคุณส่งฉันข้อความ คุณลืมถ้ำของคุณ ทำไมไม่คุณเปิดโทรศัพท์ของคุณหรือไม่" มีไม่ชอบเทคโนโลยี เธอไม่เคยส่งข้อความ และเธอเกลียดชัง Facebook มากเกินไป"ไม่ได้ Kamal ถามไปดิสโก้" ธาราถูกเพื่อนเอมี่ และเธออยากรู้ทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นในชีวิตเอมี่ "ฉันไม่คิดว่า เขาชอบฉัน กล่าวว่า มี "แล้วไม่เคยเห็นเขาคนเดียว เขาได้เสมอ ด้วยเงินช่วยเหลือ" มีและธาราไม่ได้เช่นเงินช่วยเหลือ"คุณรู้เกี่ยวกับโครงการศิลปะของพวกเขา" ถามมี "มันไม่เกี่ยวกับกราฟฟิตี คิด กล่าวว่า ธารา "พวกเขากำลังทำในบ้านเก่าหลังโรงงาน" "แต่ว่า อาคารเป็นอันตราย กล่าวว่า มี "Aah คุณใจกังวลเขาจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่" ธารา teased "หุบ ธารา เฮ้ ดู มาที่นี่พวกเขา"Kamal และเงินช่วยเหลือมาถึง "สวัสดี Kamal ! " กล่าวว่า ธารา "คุณกำลังจะดิสโก้ฮาโลวีนวันพรุ่งนี้ใช่ไหม" "ใช่ สวัสดี มี, "กล่าวว่า Kamal ยิ้ม "คุณต้อง มาดูภาพวาดของเราหลังจากที่โรงเรียนหรือไม่" "ฉันกำลังมาเกินไป" ธารายืนยันหลังเลิกเรียน Kamal เอาหญิงไปที่บ้านเก่า ได้มาก และสกปรกมากเกินไป มีขยะทุกที่ หน้าต่างที่ไม่สมบูรณ์ และผนังมีความชื้น ก็น่ากลัว มีไม่ชอบมัน มีภาพวาดของซอมบี้และโครงกระดูกบนผนัง "เรากำลังจะถ่ายภาพในการแข่งขันศิลปะโรงเรียน กล่าวว่า Kamal มีไม่ชอบ แต่เธอไม่พูดอะไร "ที่ได้รับเงินช่วยเหลือ" ถามธารา "เอ้อ เขาจะซื้อสีเพิ่มเติม" Kamal มองไปอย่างรวดเร็ว ธาราคิดว่า เขาดูน่าสงสัย "มันเริ่มมืด สามารถเราไปเดี๋ยวนี้" กล่าวว่า มีการ เธอไม่ชอบซอมบี้แล้ว พวกเขาได้ยินกึกก้องมาจากตู้ที่มุมของห้อง "นั่นคืออะไร" มีกลัวได้ "ฉันไม่ได้ยิน กล่าวว่า Kamal สิ่งทำเสียงแปลก มีบางสิ่งบางอย่างภายในธรรมดา "โอ้ ไม่ มันคืออะไร" มีกลัวมากในตอนนี้ "ไม่คุณหมายถึงอะไร ไม่มีอะไรเลย" Kamal พยายามไม่ยิ้ม ทันใดนั้นประตูเปิดโครมคราม และผีดิบ ปรากฏ ตะโกน และย้ายของแผ่นดิน มีกรีดร้อง และครอบคลุมดวงตาของเธอ "โอ้ ตลกมาก ให้! " กล่าวว่า ธารามองเบื่อ Kamal และเงินช่วยเหลือเริ่มหัวเราะ "ฮา ฮา คุณกำลังกลัว" กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ "คุณชอบเครื่องแต่งกายผีดิบของฉัน" มีเอาแขนของธารา "ฉันหายใจไม่ออก เธอกล่าว Kamal ดูกังวลตอนนี้ "คือเธอ OK ได้เพียงตลก" "ไม่เธอไม่ได้ OK คุณคนโง่ เขากำลังเป็นโรคหืด และเธอลืมถ้ำของเธอ" ธาราเอาออกจากโทรศัพท์ของเธอ "ฉันกำลังเรียกพ่อของเธอ"เย็นถัดไปถูกฮาโลวีน สาวบาร์บี้โรงเรียนได้ "คุณใจดีตอนนี้" ถามธารา "ฉันดี กล่าวว่า มี "ผมคิดว่า มันเป็นกลิ่นของสีที่เริ่มการโจมตี" ธารามองรอบ ๆ "ดังนั้น ซึ่งเป็นซอมบี้" "ฉันไม่รู้ ไม่อยากดู Kamal อีก กล่าวว่า มี "โธ่ เต้นรำกันเถอะ"มีและธาราเต้นเมื่อมาถึงเงินช่วยเหลือ มองห่วง "สวัสดี คนขโมยโทรศัพท์ของฉัน คุณได้เห็น Kamal เขากล่าวว่า เขาได้มาที่นี่ที่แปดโมง สามารถคุณโทรศัพท์เขา" "ไป คนบ้า" ธาราไม่หยุดเต้น เงินช่วยเหลือดูอืด "บอกฉันกำลังมองหาเขา เขาเรียกเป็นเขาซ้ายดิสโก้ ธาราไม่ชอบให้เพียงแล้ว โทรศัพท์ของธารารัง เธอมองที่ "ฮา" เขากล่าวว่า "ฉันไม่เชื่อ" "มันคืออะไร" ขอมี "Kamal เพียงส่งข้อความทุกคน ฟัง" ธาราอ่านข่าวสารของ Kamal"ฉันอยู่ที่บ้าน ไม่สามารถย้าย กรุณาติดต่อรถพยาบาลเป็น แบตเตอรี่ของฉันหมด"หญิงสาวไม่หยุดเต้น จำนวนมากของเพื่อนของพวกเขาเห็นข้อความของ Kamal เกินไป แต่ธาราบอกทุกคนมันเป็นเพียงเรื่องตลก พวกเขาทั้งหมดถูกละเลยมันถัดไปช่วงเช้า เอมี่มัม และพ่อได้ฟังวิทยุ "คือมีค่ายัง พ่อถาม "ไม่มี เธอเหนื่อย, " กล่าวว่า มัม เปิดระดับเสียงค่าวิทยุ"เช้านี้ ตำรวจจะตรวจสอบการตายของเด็กอายุหกปี เขาตายเมื่อคืนในบ้าน disused ถนน Moortown..."พ่อวางลงหนังสือพิมพ์ของเขา "แต่ที่เป็นที่มีไปกับเพื่อนของเธอ"“...พวกเขาพบร่างกายช่วงเช้านี้ ชื่อของเขาถูก Kamal Naseer..."-ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://learnenglishteens.britishcouncil.org/study-break/easy-reading/text-level-1#sthash.xYzXzwhY.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอมี่ปกติเกลียดเช้าวันจันทร์ แต่ในปีนี้มีความแตกต่าง kamal อยู่ในชั้นเรียนศิลปะของเธอและเธอก็ชอบมาล เธอเป็นคนที่รออยู่ข้างนอกห้องเรียนเมื่อเพื่อนของเธอมาถึงธารา. "สวัสดีเอมี่! แม่ของคุณส่งฉันข้อความ คุณลืมสูดยาของคุณ ทำไมคุณไม่เปิดโทรศัพท์ของคุณหรือไม่ "เอมี่ไม่ชอบเทคโนโลยี เธอไม่เคยส่งข้อความและเธอเกลียด Facebook เกินไป. "ลขอให้คุณไม่ได้ดิสโก้" ธาราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเอมี่และเธอก็อยากจะรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของเอมี่ "ผมไม่คิดว่าเขาชอบฉัน" เอมี่กล่าวว่า "และฉันไม่เคยเห็นเขาอยู่คนเดียว เขาเสมอกับแกรนท์. "เอมี่และทาราไม่ชอบแกรนท์. "คุณรู้เกี่ยวกับโครงการศิลปะของพวกเขา?" ถามเอมี่ "มันเป็นเรื่องของกราฟฟิตีผมคิดว่า" ธารากล่าวว่า "พวกเขากำลังทำงานกับมันที่บ้านเก่าที่อยู่เบื้องหลังโรงงาน." "แต่อาคารที่เป็นอันตราย" เอมี่กล่าวว่า "Aah เป็นคุณเป็นห่วงเขาจะได้รับบาดเจ็บ?" ธาราแกล้ง. "หุบปากธาราเฮ้ดูที่นี่พวกเขามา!" มาลและแกรนท์มาถึง. "สวัสดีล!" ธารากล่าวว่า. "คุณกำลังจะไปวันฮาโลวีน ดิสโก้ในวันพรุ่งนี้? "" ใช่. สวัสดีเอมี่ "มาลกล่าวว่ารอยยิ้ม." คุณต้องการที่จะมาและดูภาพวาดของเราหลังจากที่โรงเรียน? "" ฉันมาเกินไป! "ธารายืนยัน. หลังเลิกเรียนมาลเอาสาว ๆ บ้านเก่า. มันก็เก่ามากและสกปรกมากเกินไป. มีขยะเป็นทุกที่. หน้าต่างแตกและผนังเป็นชื้น. มันน่ากลัว. เอมี่ไม่ชอบมัน. มีภาพวาดของซอมบี้และโครงกระดูกที่อยู่บนผนัง. " เรากำลังจะไปถ่ายภาพสำหรับการแข่งขันศิลปะโรงเรียน "มาลกล่าว. เอมี่ไม่ชอบมัน แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร." ที่แกรนท์เป็น? "ถามธารา." เอ่อเขาซื้อสีมากขึ้น. "กามอง ออกไปได้อย่างรวดเร็ว. ธาราคิดว่าเขามองที่น่าสงสัย. "มันเริ่มมืดเราสามารถไปตอนนี้หรือไม่" เอมี่. เธอไม่ชอบซอมบี้กล่าว. จากนั้นพวกเขาได้ยินเสียงดังมาจากตู้ในมุมของห้องพัก. "มีอะไร ที่? "เอมี่ก็กลัว "ผมไม่ได้ยินอะไร" มาลกล่าวว่า สิ่งที่ได้รับการทำเสียงแปลก มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ภายในตู้เป็น "โอ้ไม่! มันคืออะไร? "เอมี่กลัวมากในขณะนี้ "คุณหมายถึงอะไร? ไม่มีอะไรที่มี! "มาลได้รับการพยายามที่จะไม่ยิ้ม ทันใดนั้นประตูเปิดโครมครามและผีดิบปรากฏตะโกนและขยับแขนของตน เอมี่กรีดร้องและปกคลุมดวงตาของเธอ "โอ้ตลกมากแกรนท์" ธารามองเบื่อกล่าวว่า kamal และแกรนท์ก็เริ่มหัวเราะ "ฮ่าคุณหวาดกลัว!" แกรนท์กล่าวว่า "คุณชอบที่เครื่องแต่งกายผีดิบของฉัน" เอมี่เอาแขนธารา. "ฉันไม่สามารถหายใจได้" เธอกล่าว. ลมองเป็นห่วงในขณะนี้. "เธอเป็น OK? มันเป็นเพียงเรื่องตลก." "ไม่มีเธอไม่ตกลงคุณโง่ . เธอมีโรคหอบหืดและเธอลืมสูดยาเธอ. "ธาราหยิบเอาโทรศัพท์ของเธอ." ฉันเรียกพ่อของเธอ. " ในเย็นวันถัดไปคือวันฮาโลวีน. หญิงเป็นที่ดิสโก้โรงเรียน. "คุณดีกว่านี้?" ถามธารา . "ผมสบายดี" เอมี่. "ผมคิดว่ามันเป็นกลิ่นของสีที่เริ่มต้นการโจมตี." ธารามองไปรอบ ๆ . "ดังนั้นที่เป็นซอมบี้ได้หรือไม่" กล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่าผมทำไม่ได้ ต้องการที่จะเห็นกาอีกครั้ง "กล่าวว่าเอมี่." มาขอเต้นรำ! " เอมี่และทารากำลังเต้นรำเมื่อแกรนท์มามองห่วง. "สวัสดีบางคนได้ขโมยโทรศัพท์ของฉัน. คุณจะได้เห็นมาล? เขาบอกว่าเขามาที่นี่ที่ 08:00. คุณสามารถโทรหาเขา? "" ไปให้พ้นคนบ้า! "ธาราก็ไม่ได้หยุดเต้น. แกรนท์มองอารมณ์เสีย." บอกเขาว่าผมกำลังมองหาเขา "เขาเรียกว่าเป็นเขาออกจากดิสโก้. ธาราจริงๆ ไม่ชอบแกรนท์. ทันใดนั้นโทรศัพท์ธาราของรัง. เธอมองไปที่มัน. "ฮ่า!" เธอกล่าวว่า "ผมไม่เชื่อว่ามัน!" "มันคืออะไร?" ถามเอมี่ "ลเพียงแค่ส่งข้อความไปยังทุกคน ฟัง! "ธาราอ่านข้อความของ kamal. "ฉันที่บ้าน ฉันไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ กรุณาเรียกรถพยาบาล แบตเตอรี่ของฉันหมด. " สาว ๆ ไม่หยุดเต้น จำนวนมากของเพื่อนของพวกเขาเห็นข้อความของกาเกินไป แต่ธาราบอกทุกคนว่ามันเป็นเพียงเรื่องตลก พวกเขาทุกคนไม่สนใจมัน. เช้าวันรุ่งขึ้นแม่ของเอมี่และพ่อกำลังฟังวิทยุ "เอมี่ขึ้นหรือยัง" พ่อถาม "ไม่มีเธอเหนื่อย" กล่าวว่าแม่เปลี่ยนระดับเสียงขึ้นในรายการวิทยุ. "เช้านี้ตำรวจกำลังสืบสวนการตายของเด็กอายุสิบหกปี เขาเสียชีวิตเมื่อคืนที่ผ่านในบ้านร้างใน Moortown ถนน ... " พ่อใส่ลงหนังสือพิมพ์ "แต่นั่นคือสิ่งที่เอมี่ไปกับเพื่อนของเธอ." "... พวกเขาพบศพในเช้าวันนี้ ชื่อของเขาคือกา Naseer ... " - ดูเพิ่มเติมได้ที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอมี่ปกติเกลียดเช้าวันจันทร์ แต่ปีนี้มันแตกต่าง คามาล อยู่ที่ห้องศิลปะของเธอและเธอชอบคามาล . เธอรออยู่ข้างนอกห้องเรียน เมื่อเพื่อนของเธอธารามาถึง

" สวัสดี เอมี่ แม่ส่งฉันข้อความ คุณลืมเครื่องพ่นยาของคุณ ทำไมคุณไม่เปิดโทรศัพท์ของคุณ ? " เอมี่ ไม่ชอบเทคโนโลยี เธอไม่ส่งข้อความ และเธอเกลียด Facebook เหมือนกัน

" คามาล ขอให้คุณดิสโก้ ?" ธารา เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเอมี่ เธอต้องการรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเอมี่ . " ผมไม่คิดว่าเขาจะชอบฉัน " กล่าวว่า เอมี่ " และฉันก็ไม่เคยเห็นเขาอยู่คนเดียว เขาเป็นเสมอกับ แกรนท์ เอมี่ และ ธารา ไม่ชอบให้

" คุณรู้เกี่ยวกับโครงการศิลปะของพวกเขา " ถามเอมี่ " มันเกี่ยวกับกราฟฟิตี , ฉันคิดว่า , " กล่าวว่าธาร่า " พวกเขากำลังทำงานอยู่ในบ้านหลังเก่าหลังโรงงาน" แต่ที่สร้างอันตราย กล่าวว่า เอมี่ " อ๊ะ คุณกลัวว่าเขาจะเจ็บ ? " ทาร่า ล้อ " หุบปาก ทาร่า เฮ้ ฟังนะ พวกเขามาที่นี่แล้ว ! "

คามาลและให้มาถึง " หวัดดี คามาล ! " บอกว่า ทาร่า " คุณจะไปดิสโก้ฮาโลวีนพรุ่งนี้ ? " ครับ สวัสดี เอมี่ " คามาลกล่าวยิ้มๆ " คุณต้องการที่จะเข้ามาดูภาพของเรา หลังเลิกเรียน " ฉันไปด้วยสิ

" ธารายืนยันหลังโรงเรียนเลิก คามาล เอาสาวเข้าบ้านหลังเก่า มันค่อนข้างเก่าและสกปรกมาก มีขยะเต็มไปหมด หน้าต่างแตกและผนังที่ชื้น มันน่ากลัว เอมี่ไม่ได้ชอบมัน มีภาพวาดของซอมบี้และโครงกระดูกบนผนัง " เราต้องถ่ายรูปสำหรับโรงเรียนศิลปะการแข่งขันกล่าวว่า " คามาล . เอมี่ไม่ได้ชอบมัน แต่เธอไม่พูดอะไรเลย" อยู่ไหน แกรนท์ " ถามว่าธาร่า " เอ้อ เขาซื้อสีมากขึ้น " คามาลดูไปอย่างรวดเร็ว ธาราคิดว่าเขาดูน่าสงสัย " มันมืดแล้ว , เราจะไปกันได้รึยัง ? กล่าวว่า เอมี่ เธอไม่เหมือนซอมบี้

จากนั้นพวกเขาได้ยินเสียงที่ดังมาจากตู้ในมุมของห้อง " นั่นอะไรน่ะ ? " เอมี่ หวาดกลัว " ผมไม่ได้ยินอะไรเลย " คามาล . อะไรคือการทำเสียงแปลกๆมีอะไรอยู่ในตู้ " โอ้ไม่ ! มันคืออะไร ? " เอมี่ตกใจมากตอนนี้ " คุณหมายถึงอะไร ? ไม่มีอะไรซักหน่อย " คามาล คือพยายามไม่ยิ้ม ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกพร้อมกับปังและซอมบี้โผล่มา ตะโกน และเคลื่อนที่ของแขน เอมี่ กรีดร้อง และ ครอบคลุม ตาของเธอ " โอ้ ตลกมาก แกรนท์ " บอกว่าทาร่ากำลังเบื่อ คามาล และให้เริ่มหัวเราะ " ฮ่า ฮ่าคุณตกใจ ! " บอกว่าให้ " คุณชอบเครื่องแต่งกายผีดิบของฉัน ? " เอมี่พาทาร่า อาร์ม " ฉันไม่สามารถหายใจได้ " เธอกล่าว คามาลดูกังวลตอนนี้ " เธอโอเคมั้ย ? มันเป็นเพียงเรื่องตลก " " ไม่ ไม่ เธอไม่โอเค คุณมันโง่ เธอมีอาการหอบหืดกำเริบ และลืมเครื่องพ่นยาของเธอ " ทาร่า เอาโทรศัพท์ของเธอ " ฉันเรียกพ่อของเธอ "

ต่อไปเมื่อวันฮาโลวีน นักเรียนสาวที่ดิสโก้โรงเรียน" ตอนนี้ดีขึ้นรึยัง " ถามว่าธาร่า " ฉันไม่เป็นไร " เอมี่ " ผมคิดว่ามันเป็นกลิ่น สี ที่เริ่มโจมตี " ธารามองไปรอบ ๆ " ดังนั้น ที่เป็นซอมบี้ " ไม่รู้สิ ฉันไม่ต้องการเห็นคามาลอีกครั้ง กล่าวว่า เอมี่ " มาเถอะ ไปเต้นกัน ! "

เอ และ ธารา เต้น เมื่อให้มา ดูกังวล " ไง มีคนขโมยโทรศัพท์ คุณเคยเห็นคามาล ?