The British version simply had that

The British version simply had that essence, the US one didn't. They felt like rubber puppets forcing their way through lines, rushing them, whilst at the same time having no expression what so ever by comparison. Like children doing a stage play or something. This is the whole basis of acting. It's what makes the difference between something good or not..

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวอร์ชันภาษาอังกฤษก็มีหัวใจนั้น สหรัฐอเมริกาหนึ่งไม่ได้ พวกเขารู้สึกเหมือนหุ่นกระบอกยางบังคับวิถีผ่านบรรทัด รีบไป ในขณะที่เวลาเดียวกันที่มีนิพจน์ไม่อะไรสุด โดยเปรียบเทียบ เช่นเด็กที่ทำละครเวทีหรืออะไร นี้เป็นพื้นฐานทั้งหมดของรักษาการ มันเป็นสิ่งที่ทำให้ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ดี หรือไม่...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่นที่อังกฤษก็มีสาระสำคัญที่หนึ่งของสหรัฐไม่ได้ พวกเขารู้สึกเหมือนหุ่นยางบังคับทางของพวกเขาผ่านสายวิ่งพวกเขาในขณะที่ในเวลาเดียวกันมีการแสดงออกไม่ดังนั้นสิ่งที่เคยโดยเปรียบเทียบ เหมือนเด็กทำละครเวทีหรือสิ่งที่ นี่คือพื้นฐานทั้งหมดของการแสดง มันเป็นสิ่งที่ทำให้ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ดีหรือไม่ ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวอร์ชั่นอังกฤษก็มีสาระสําคัญ , เราไม่ได้ พวกเขารู้สึกเหมือนยางหุ่นบังคับทางของพวกเขาผ่านเส้นเร่งพวกเขาในขณะที่ในเวลาเดียวกัน ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย โดยการเปรียบเทียบ ชอบเด็กมาเป็นละครเวทีหรืออะไรซักอย่าง นี่คือพื้นฐานของการแสดง มันเป็นสิ่งที่ทำให้ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ดีหรือไม่ . . . . . . .