Why me?" Jieqiong groaned, acting l

Why me?" Jieqiong groaned, acting like she would if Nayoung was seriously punishing her.
"Your behaviour on the first night was unacceptable, and also, since you ever so nicely pointed out that I can't give you a detention whilst we're here, this will have to do." Nayoung said with her signature blank expression.
Jieqiong let out a fed up sigh before getting up and walking to the front of the room, dragging her suitcase with her.
"There are twenty members of the class. I'll count everyone in the room to make sure they're here, and then as they get on the bus, you count them getting on. And don't forget to count yourself." Nayoung said before handing Jieqiong a list of names.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไมฉัน? " Jieqiong ครวญคราง ทำหน้าที่เหมือนเธอจะ Nayoung อย่างจริงจังก็ลงโทษเธอ"พฤติกรรมของคุณในคืนแรกฮีต และ เนื่องจากคุณเคยดีชี้ให้เห็นว่า ผมไม่สามารถให้การกักกันในขณะที่เราอยู่ที่นี่ นี้จะต้องทำ" Nayoung กล่าวว่า ที่แสดงลายเซ็นว่างเปล่าJieqiong ให้ออกด้วย[อาหารมากขึ้นก่อนที่จะลุก และเดินไปด้านหน้าของห้องพัก ลากกระเป๋าเดินทางของเธอกับเธอมีสมาชิกยี่สิบของชั้น ฉันจะนับทุกคนในห้องเพื่อให้แน่ใจว่า พวกเขาอยู่ที่นี่ แล้ว พวกเขาได้รับบนรถบัส คุณนับพวกเขาใน และอย่าลืมตัวเอง" Nayoung กล่าวว่า ก่อนที่จะมอบหมาย Jieqiong รายชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีใจ