3.1.4. Mechanical propertiesAll the

3.1.4. Mechanical properties
All the differences between the flour and starch films in terms of
mechanical properties are statistically significant (p < 0.05;
Table 2). The banana flour film has lower values of puncture force,
tensile strength, and Young’s modulus as compared to the banana
starch film. This indicates that the flour film is more flexible; i.e.,
higher elongation at break and puncture deformation, and that the
starch film is more resistant and rigid, as can be verified in the
typical curves of mechanical properties shown in Fig. 2. These
results confirm that the protein and lipids present in the flour films
could collaborate with the plasticizing effect, and that the protein
does not contribute to the formation of a stronger network in this
case. Shellhammer and Krochta (1997) and Batista, Tanada-Palmu,
and Grosso (2005) have reported that lipideprotein interactions
improve film flexibility. The moisture content also accounts for
these different properties. In fact, the larger moisture content in the
flour films exert an important and well-known plasticizer effect,
which reduces the mechanical resistance and increases the flexibility
of biopolymer films (Delville, Joly, Dole, & Bliard, 2002;
Godbillot, Dole, Joly, Rogé, & Mathlouthi, 2006; Sobral, Menegalli,
Hubinger, & Roques, 2001). Similar behaviors have been detected
by other authors in studies on the mechanical characteristics of
flour and starch films elaborated from the same botanical source,
namely achira (Andrade-Mahecha, 2009), amaranth (Tapia-Blácido,
2006), and quinoa (Araujo-Farro, 2008) (Table 3). Meanwhile, Dias,
Müller, Larotonda, and Laurindo (2010) have found no significant
differences in the tensile properties of rice flour and starch films
plasticized with glycerol. A similar behavior was noted only when
sorbitol was used as plasticizer.
Young’s modulus, which is an indicator of film rigidity, of the
banana flour and starch films prepared under the optimal process
conditions were calculated as being 583.4 and 2268.7 MPa,
respectively. Again, the existence of higher protein, lipids, and fiber
contents in the flour significantly influences film rigidity (p < 0.05;
Table 2).
Compared to other biodegradable films (Table 3), the plantain
banana films exhibit excellent mechanical resistance, with higher
Young’s modulus than those found for achira, amaranth, quinoa,
and rice films. This behavior could be explained by the differences
in the amylose content of the films, since it is known that films rich
in amylose exhibit good mechanical strength but little flexibility (Lourdin, Valle, & Colonna, 1995). Indeed, the banana starch
displays higher amylose content than the achira, amaranth, quinoa,
and rice starches (data not shown). Water evaporates during the
drying of film-forming suspensions, thereby allowing for the
formation of a starch network. In this stage, the proximity of starch
chains induced by higher amylose contents could facilitate the
formation of a matrix with more polymer content per area (Alves
et al., 2007). According to Rindlav-Westling, Stading,
Hermansson, and Gatenholm (1998), the amylose network structure
is very stable, with strong molecular orientation, which
culminates in films that are denser than amylopectin films.
Amaranth and quinoa starches are waxy and their amylose content
is much lower, which can be the reason for the poor mechanical resistance of the resulting films. Despite the considerable amylose
content in achira flour, the presence of thick fibers in its composition
hinders the formation of a denser structure in the films
produced from this raw material.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1.4. กลสมบัติความแตกต่างระหว่างฟิล์มแป้งและในแง่ของคุณสมบัติทางกลได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05ตาราง 2) ฟิล์มแป้งกล้วยมีค่าต่ำกว่าของที่บังคับการเจาะแข็งแรง และโมดูลัสของหนุ่มสาวเมื่อเทียบกับกล้วยแป้งฟิล์ม บ่งชี้ว่า ฟิล์มแป้งมีความยืดหยุ่นมาก เช่นelongation สูงที่แบ่ง และแมพเจาะ และที่จะฟิล์มแป้งจะทนมากขึ้น และ แข็ง สามารถตรวจสอบในการเส้นโค้งปกติของคุณสมบัติทางกลแสดงใน Fig. 2 เหล่านี้ผลยืนยันว่า โปรตีนและโครงการอยู่ในฟิล์มแป้งสามารถทำงานร่วมกับ plasticizing ผล และการที่โปรตีนไม่นำไปสู่การก่อตัวของเครือข่ายที่แข็งแกร่งนี้กรณี Shellhammer และ Krochta (1997) และบาทิส ตา Tanada-Palmuและ Grosso (2005) ได้รายงานว่า lipideprotein โต้ตอบเพิ่มความยืดหยุ่นฟิล์ม ชื้นยังบัญชีสำหรับคุณสมบัติต่าง ๆ เหล่านี้ ในความเป็นจริง ความชื้นขนาดใหญ่เนื้อหาในการฟิล์มแป้งแรงผลสำคัญ และรู้จักกระด้างไนลซึ่งช่วยลดการต่อต้านเครื่องจักรกล และเพิ่มความยืดหยุ่นภาพยนตร์ biopolymer (Delville อยู่ ไร่ & Bliard, 2002Godbillot ไร่ อยู่ Rogé, & Mathlouthi, 2006 Sobral, MenegalliHubinger, & Roques, 2001) มีการตรวจพบลักษณะคล้ายกันโดยคนในการศึกษาลักษณะของเครื่องจักรกลแป้งและฟิล์ม elaborated จากพฤกษศาสตร์แหล่งเดียวกันคือ achira (Andrade-Mahecha, 2009), ทองทารีสอร์ท (Tapia-Blácido2006), และ quinoa (Araujo-Farro, 2008) (ตาราง 3) ในขณะเดียวกัน DiasMüller, Larotonda และ Laurindo (2010) พบไม่สำคัญความแตกต่างของแรงดึงคุณสมบัติของฟิล์มแป้งและข้าวplasticized กับกลีเซอร ลักษณะคล้ายถูกตั้งข้อสังเกตเฉพาะเมื่อมีใช้ซอร์บิทอลเป็นกระด้างไนลสาวของโมดูลัส ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ของความแข็งแกร่งฟิล์ม ของกล้วยแป้งและฟิล์มเตรียมภายใต้กระบวนการที่เหมาะสมมีคำนวณเงื่อนไขเป็น แรง 583.4 และ 2268.7ตามลำดับ อีกครั้ง มีโปรตีนสูง โครงการ และไฟเบอร์เนื้อหาในแป้งมีผลต่อความแข็งแกร่งของฟิล์ม (p < 0.05 มากตาราง 2)เมื่อเทียบกับอื่น ๆ สลายฟิล์ม (ตาราง 3), กล้ายกล้วยฟิล์มแสดงความต้านทานทางกลดี กับสูงโมดูลัสของยังกว่าพบ achira ทองทารีสอร์ท quinoaและข้าวฟิล์ม ลักษณะการทำงานนี้ที่สามารถอธิบายความแตกต่างในเนื้อหาและภาพยนตร์ เนื่องจากเป็นที่รู้จักกันที่ภาพยนตร์ริชในและแสดงความแข็งแรงเชิงกลดีแต่มีความยืดหยุ่นน้อย (Lourdin โรมัน & Colonna, 1995) แน่นอน แป้งกล้วยแสดงเนื้อหาและสูงกว่า achira ทองทารีสอร์ท quinoaและงอก (ข้อมูลไม่แสดง) น้ำระเหยระหว่างการให้แห้งขึ้นรูปฟิล์มบริการ การอนุญาตให้ทำการการก่อตัวของเครือข่ายแป้ง ในระยะนี้ ห้องของแป้งโซ่ที่เกิดจากเนื้อหาและสูงสามารถอำนวยความสะดวกก่อตัวของเมทริกซ์โดยใช้พอลิเมอร์ต่อพื้นที่ (Alvesร้อยเอ็ด al., 2007) ตาม Rindlav-Westling, StadingHermansson และ Gatenholm (1998), โครงสร้างและเครือข่ายมีเสถียรภาพมาก มีแนวโมเลกุลแข็งแรง ซึ่งผสมในภาพยนตร์ที่ denser กว่าฟิล์ม amylopectinทองทารีสอร์ทและ quinoa สมบัติมีแว็กซี่และเนื้อหาและมีต่ำมาก ซึ่งอาจเป็นเหตุผลต่อต้านเครื่องจักรกลจนภาพยนตร์ได้ด้วย แม้จะปรับมากเนื้อหาใน achira แป้ง ของเส้นใยหนาในองค์ประกอบของภาพทำการก่อตัวของโครงสร้าง denser ในภาพยนตร์ผลิตจากวัตถุดิบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1.4 คุณสมบัติทางกลทุกความแตกต่างระหว่างภาพยนตร์แป้งและแป้งในแง่ของคุณสมบัติเชิงกลที่มีนัยสำคัญทางสถิติ(p <0.05; ตารางที่ 2) ฟิล์มแป้งกล้วยที่มีค่าลดลงของแรงเจาะความต้านทานแรงดึงและโมดูลัสของเด็กหนุ่มเมื่อเทียบกับกล้วยฟิล์มแป้ง นี้บ่งชี้ว่าฟิล์มแป้งมีความยืดหยุ่นมากขึ้น เช่นการยืดตัวสูงขึ้นในการแบ่งและการเปลี่ยนรูปเจาะและที่ฟิล์มแป้งทนมากขึ้นและแข็งที่สามารถตรวจสอบได้ในโค้งตามแบบฉบับของคุณสมบัติทางกลที่แสดงในรูป 2. เหล่านี้ผลการยืนยันว่าโปรตีนและไขมันอยู่ในภาพยนตร์แป้งสามารถทำงานร่วมกันที่มีผลกระทบ plasticizing และโปรตีนไม่ได้นำไปสู่การก่อตัวของเครือข่ายที่แข็งแกร่งในนี้กรณี Shellhammer และ Krochta (1997) และบาติสตาทานาดะ-Palmu, และกรอสโซ่ (2005) ได้รายงานว่ามีปฏิสัมพันธ์ lipideprotein เพิ่มความยืดหยุ่นฟิล์ม ความชื้นยังบัญชีสำหรับคุณสมบัติที่แตกต่างกันเหล่านี้ ในความเป็นจริงปริมาณความชื้นที่มีขนาดใหญ่ในภาพยนตร์แป้งออกแรงพลาสติที่สำคัญและเป็นที่รู้จักกันดีมีผลบังคับใช้ซึ่งจะช่วยลดความต้านทานทางกลและเพิ่มความยืดหยุ่นของฟิล์มโพลิเมอร์ชีวภาพ(วิลล์, Joly โดลและ Bliard 2002; Godbillot โด, Joly , Roge และ Mathlouthi 2006; Sobral, Menegalli, Hubinger และ Roques, 2001) พฤติกรรมที่คล้ายกันได้รับการตรวจพบโดยนักเขียนคนอื่น ๆ ในการศึกษาเกี่ยวกับลักษณะทางกลของฟิล์มแป้งและเนื้อหาจากแหล่งเดียวกันพฤกษศาสตร์คือachira (Andrade Mahecha-2009), ผักโขม (Tapia-Blácido, 2006) และ quinoa (Araujo- Farro 2008) (ตารางที่ 3) ในขณะเดียวกันเดียสมุลเลอร์ Larotonda และ Laurindo (2010) ได้อย่างมีนัยสำคัญพบว่าไม่มีความแตกต่างในคุณสมบัติของแรงดึงของแป้งข้าวเจ้าแป้งและภาพยนตร์plasticized กับกลีเซอรอล พฤติกรรมที่คล้ายกันก็สังเกตเห็นเฉพาะเมื่อซอร์บิทอใช้เป็นพลาสติ. มอดุลัสซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ความแข็งแกร่งของภาพยนตร์ของแป้งกล้วยและภาพยนตร์แป้งจัดทำขึ้นโดยกระบวนการที่ดีที่สุดเงื่อนไขจะถูกคำนวณเป็น583.4 และ 2,268.7 เมกะปาสคาล, ตามลำดับ อีกครั้งที่การดำรงอยู่ของโปรตีนสูงไขมันและเส้นใยเนื้อหาในแป้งอย่างมีนัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อความแข็งแกร่งภาพยนตร์ (p <0.05; ตารางที่ 2). เมื่อเทียบกับฟิล์มที่ย่อยสลายได้อื่น ๆ (ตารางที่ 3), กล้าภาพยนตร์กล้วยแสดงความต้านทานเชิงกลที่ดีเยี่ยมกับที่สูงขึ้นโมดูลัสของเด็กหนุ่มกว่าที่พบสำหรับ achira, ผักโขม, quinoa, และภาพยนตร์ข้าว ลักษณะการทำงานนี้อาจจะอธิบายได้ด้วยความแตกต่างในเนื้อหาของภาพยนตร์อะไมโลสเพราะมันเป็นที่รู้จักกันว่าภาพยนตร์ที่อุดมไปด้วยในอะไมโลสแสดงความแข็งแรงเชิงกลที่ดีแต่มีความยืดหยุ่นน้อย (Lourdin, วัลและโคลอน 1995) อันที่จริงแป้งกล้วยแสดงเนื้อหาอะไมโลสสูงกว่า achira ที่ผักโขม, quinoa, และแป้งข้าว (ไม่ได้แสดงข้อมูล) น้ำระเหยในระหว่างการอบแห้งของสารแขวนลอยขึ้นรูปฟิล์มจึงทำให้การก่อตัวของเครือข่ายแป้ง ในขั้นตอนนี้ใกล้ชิดของแป้งพวงที่เกิดจากเนื้อหาอะไมโลสสูงสามารถอำนวยความสะดวกในการก่อตัวของเมทริกซ์ที่มีเนื้อหาลิเมอร์มากขึ้นต่อพื้นที่(อัลเวสet al., 2007) ตามที่ Rindlav-Westling, Stading, Hermansson และ Gatenholm (1998), โครงสร้างเครือข่ายอะไมโลสมีเสถียรภาพมากด้วยการวางโมเลกุลที่แข็งแกร่งซึ่งสิ้นสุดในภาพยนตร์ที่มีความหนาแน่นกว่าภาพยนตร์amylopectin. แรนท์และแป้ง quinoa เป็นข้าวเหนียวและเนื้อหาอะไมโลสของพวกเขาที่ต่ำกว่ามากซึ่งอาจจะเป็นเหตุผลในการต้านทานเชิงกลที่ดีของภาพยนตร์ที่เกิด แม้จะมีอะไมโลสมากเนื้อหาในแป้ง achira การปรากฏตัวของเส้นใยหนาในองค์ประกอบที่เป็นอุปสรรคต่อการก่อตัวของโครงสร้างที่หนาแน่นในภาพยนตร์ที่ผลิตจากวัตถุดิบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1.4 . สมบัติเชิงกล
ความแตกต่างทั้งหมดระหว่างแป้งและแป้งภาพยนตร์ในแง่ของ
เชิงกลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ;
2 โต๊ะ ) แป้งกล้วยที่ฟิล์มได้ค่าล่างเจาะแรง
แรงดึงและค่าโมดูลัสของยังเทียบกับกล้วย
แป้งฟิล์ม นี้บ่งชี้ว่าแป้งฟิล์มมีความยืดหยุ่นมากขึ้น เช่น
ที่สูงขึ้นและการยืดที่จุดขาด เจาะ และที่
แป้งฟิล์มทนมากขึ้นและแข็ง เช่น สามารถตรวจสอบได้ใน
โค้งทั่วไป คุณสมบัติทางกลที่แสดงในรูปที่ 2 ผลลัพธ์เหล่านี้
ยืนยันว่าโปรตีนและไขมันอยู่ในฟิล์มแป้ง
ควรร่วมมือกับพลาสติกผล และโปรตีนที่
ไม่ได้มีส่วนร่วมในการจัดตั้งเครือข่ายที่แข็งแกร่งในกรณีนี้

และ shellhammer krochta ( 1997 ) และบาติสต้า ทานาดะ palmu
, และ โกรสซู ( 2005 ) ได้รายงานว่า lipideprotein ปฏิสัมพันธ์
ปรับปรุงความยืดหยุ่นฟิล์ม ความชื้นยังบัญชีสำหรับ
คุณสมบัติที่แตกต่างกันเหล่านี้ ในความเป็นจริง , มีความชื้นใน
แป้งภาพยนตร์ออกแรงที่สำคัญและผลพลาสติไซเซอร์ที่รู้จักกันดี
ซึ่งจะช่วยลดความต้านทานเชิงกล และเพิ่มความยืดหยุ่นของไบโอพอลิเมอร์ภาพยนตร์ (
delville โจลี , ดอลล์ , & , bliard , 2002 ;
godbillot ดอลล์ , โจลี่ , ร็อก , และ& mathlouthi , 2006 ; sobral menegalli hubinger
, , , &โรกส์ , 2001 ) พฤติกรรมที่คล้ายกันได้รับการตรวจพบโดยผู้เขียนอื่น ๆในการศึกษา

แป้งลักษณะเชิงกลของฟิล์มแป้งตรงจากแหล่งพฤกษศาสตร์เดียวกัน
คือ achira ( ที่ตั้ง mahecha , 2009 ) , บานไม่รู้โรย ( Tapia BL . kgm cido
, 2006 ) , และ quinoa ( Araujo Farro , 2008 ) ( ตารางที่ 3 ) ในขณะเดียวกัน”
M ü ller larotonda , และลอรินโด้ ( 2010 ) พบว่าไม่มีความแตกต่าง
ในสมบัติความต้านทานแรงดึงของแป้งข้าวเจ้าและแป้งภาพยนตร์
plasticized กับกลีเซอรอล . เป็นพฤติกรรมที่คล้ายกันเป็นข้อสังเกตเท่านั้นเมื่อใช้ซอร์บิทอลเป็นพลาสติไซเซอร์
.
หนุ่มัสซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ความแข็งแกร่งของภาพยนตร์ ของ
แป้งกล้วยและแป้งภาพยนตร์ที่เตรียมภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม กระบวนการคำนวณเป็น 583.4

และ 2268.7 MPa ตามลำดับ อีกครั้งมีสูง โปรตีน ไขมัน และไฟเบอร์
เนื้อหาในแป้งมีความแข็งแกร่ง ภาพยนตร์มีอิทธิพล ( P < 0.05 ;
2 โต๊ะ ) .
เมื่อเทียบกับฟิล์มย่อยสลายได้อื่น ๆ ( ตารางที่ 3 ) , หน้าวัว
ภาพยนตร์ ) แสดงความต้านทานทางกลที่ดีเยี่ยมกับสูงกว่า
มอดุลัสของยัง มากกว่าที่พบใน achira Amaranth , quinoa ,
กับข้าวภาพยนตร์ พฤติกรรมนี้สามารถอธิบายได้โดยความแตกต่าง
ในบันทึกเนื้อหาของภาพยนตร์ เพราะมันเป็นที่รู้จักกันว่า ภาพยนตร์ที่อุดมไปด้วย
ในโลสจัดแสดงที่ดีมีความแข็งแรงเชิงกล แต่น้อยมีความยืดหยุ่น ( lourdin Valle , & , ใกล้กับ , 1995 ) กล้วยแป้ง
แน่นอนแสดงปริมาณอะไมโลสสูงกว่า achira Amaranth , quinoa ,
และข้าวแป้ง ( ข้อมูลไม่แสดง ) น้ำระเหยในระหว่างการอบแห้ง การให้เส้น

จึงอนุญาตให้รูปแบบของแป้ง เครือข่าย ในขั้นตอนนี้ ความใกล้ชิดของแป้ง
โซ่และเนื้อหาสามารถนำไปใช้สูงกว่าโลส
สร้างเมทริกซ์ที่มีมากกว่าพอลิเมอร์ต่อพื้นที่ ( Alves
et al . ,2007 ) ตาม rindlav stading เซนต์ปอล , ,
hermansson และ gatenholm ( 1998 ) , โครงสร้างเครือข่ายโลส
มีเสถียรภาพมาก ด้วยโมเลกุลปฐมนิเทศที่แข็งแกร่งซึ่ง
culminates ในภาพยนตร์ที่หนาแน่นกว่ามหาภัยภาพยนตร์ ผักโขมและ quinoa แป้ง

ข้าวเหนียวและอมิโลสต่ำมากซึ่งอาจเป็นเหตุผลสำหรับ ความต้านทานทางกลไม่ดีส่งผลให้ภาพยนตร์แม้จะมีปริมาณอะไมโลส
เป็นอย่างมากใน achira แป้งที่มีเส้นใยหนาขององค์ประกอบ
เป็นอุปสรรคต่อการก่อตัวของโครงสร้างที่หนาแน่นในภาพยนตร์
ผลิตจากวัสดุดิบนี้