A Response to Stephen King’s“Why We

A Response to Stephen King’s
“Why We Crave Horror Movies”

Feeling abnormal lately? Well, we have got just the cure for you. Here is a sure-fire method to re-establish your normality while having a fun and exciting time; all you really need to get back on track is a good dosage of a gory horror film!

According to Stephen King, America’s best-known writer of horror fiction, horror movies can serve a valuable purpose. In King’s Playboy-published essay, “Why We Crave Horror Movies,” he examines the popular trend of attending horror films, and he provides several explanations for this craving behavior. King claims that attending these gory films is not just a trend; he believes that it is a necessity. In the essay, King claims that we need/crave horror movies for two basic reasons. First, we need to view such films to fulfill our basic need for entertainment and excitement. Also, we need to view these horror films to fulfill a certain psychological need. King states that we need to subject ourselves to such irrationality periodically in order to exercise our dark side and release certain evil fantasies, so we do not act on them.

On the whole, my opinion of King’s article is that it is highly assuming and generalizing of society. The opening statement, alone, sets this tone. King begins the essay with the statement: “I think that we’re all mentally ill; those of us outside the asylums only hide it a little better” (69). This statement is only one man’s opinion of the state of our society, of course. Frankly, I must admit that I see absolutely no truth in this statement. I believe that it is merely a very broad generalization in which the author projects his own mental state onto the whole of society. Later in King’s essay, he even goes so far as to state that a potential lyncher exists in almost all of us (excluding saints, of course). Clearly we all have a flip-side to our normal good-nature, but to actually accuse the human race of being potential lynchers is outlandish. I believe that I speak for most when I state: never have I had fantasies of brutally slaughtering another human being. Obviously, Stephen King has had such gory fantasies, but is it credible that he projects his own dark fantasies and horror film cravings unto everyone? I think not.

Another allegation that I strongly disagree with is King’s claim that we need to view horror films for entertainment purposes and psychic relief. On the other hand, Stephen King views entertainment and excitement as seeing others brutally menaced. He calls such behaviors “a peculiar sort of fun” (70). Peculiar, I will agree with, but fun, I will not. I fail to see the entertainment value in horror films; I believe that they are purposeless and damaging to one’s psyche. This brings me to King’s next claim, that viewing horror films produces a sort of psychic relief for the potential lyncher. Horror films, on the contrary, bring out the viewers’ uncivilized emotions which inspire violent acts of aggression. Since one learns through observations, it is apparent that viewing horror films certainly supports the concept of violence promoting violence. Horror films have a tendency to produce a sense of gray. This, in turn, can blur one’s judgement and make it difficult to distinguish between reality and untruth.

Think of the average viewing audience of horror films. Most gory film-attendees are the young and impressionable. The act of repeatedly viewing acts of violence gradually produces a desensitized society; just watch the news. The media reports acts of violence and heinous crimes to their viewing audience everyday. After viewing such “stories” for awhile, one begins to think of one man’s tragedy as another man’s “story.” Are we becoming immune to violence? I believe that we are. For example, up until my college years, I was only permitted to watch films that were rated “G” or “PG.” Throughout high school, I pissed and moaned about this strict little household rule, and I always wanted to rebel. It was not until my freshman year in college that I ventured out to attend an “R” rated film, an experience which proved my parents’ point after so many years of fighting the issue. Sitting in that movie theater, watching the movie (about a father trying to retrieve his kidnapped son), I was mortified by all of the language and violent killings. As I sat there in my seat, my eyes filled with tears, others around me gawked in amazement at all of the gore. They felt nothing, for they had probably been gradually desensitized after years of viewing such films. I, on the other hand, felt mortified and ashamed for having subjected myself to such violence.

Stephen King claims that there is evil in all of us, but I disagree. Is not your psyche what you make of it? I believe that you are what you make yourself. The things that you subject yourself to affect the person that you have become. My father used to say one little phrase to me when we debated the “R” rated rule, and I believe that this is the bottom line. He said, “Jennifer, garbage in, garbage out.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตอบสนองของ Stephen King"ทำไมเราอยากภาพยนตร์สยองขวัญ"รู้สึกผิดปกติเมื่อเร็ว ๆ นี้ ดี เรามีเพียงรักษาคุณ นี่คือวิธีการสร้าง normality ของคุณใหม่ในขณะที่มีเวลาสนุกสนาน และน่าตื่นเต้น แน่นอน ทั้งหมดที่คุณต้องการกลับในการติดตามเป็นปริมาณดีของภาพยนตร์สยองขวัญที่เต็มไปด้วยเลือดตาม Stephen King เขียนสัญลักษณ์ของอเมริกาของนิยายสยองขวัญ ภาพยนตร์สยองขวัญสามารถรองรับวัตถุประสงค์ที่มีคุณค่า ราชาเพลย์บอยประกาศเรียง "ทำไมเราอยากภาพยนตร์สยองขวัญ เขาตรวจสอบแนวโน้มความนิยมของภาพยนตร์สยองขวัญร่วม และเขามีคำอธิบายหลายลักษณะการทำงานนี้อยาก คิงอ้างว่า ร่วมฟิล์มเหล่านี้เต็มไปด้วยเลือดไม่เพียงแนวโน้ม เขาเชื่อว่า เป็นความจำเป็น ในเรียงความ คิงอ้างว่า เราต้องการ/อยากภาพยนตร์สยองขวัญพื้นฐานสองประการ ครั้งแรก เราจำเป็นต้องดูฟิล์มดังกล่าวเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐานสำหรับความบันเทิงและความตื่นเต้น เราต้องดูภาพยนตร์สยองขวัญเหล่านี้เพื่อตอบสนองความต้องการทางจิตวิทยาบางอย่างด้วย คิงระบุว่า เราจำเป็นต้องเรื่องตนเองเพื่อ irrationality ดังกล่าวเป็นระยะ ๆ เพื่อการออกกำลังกายด้านมืดของเรา และปล่อย fantasies ชั่วร้ายบางอย่าง ดังนั้นเราไม่ดำเนินการกับพวกเขาทั้งหมดใน ฉันเห็นบทความของพระมหากษัตริย์เป็นที่สูงสมมติ และ generalizing ของสังคม เปิดยอด คนเดียว ชุดโทนนี้ คิงเริ่มเรียง ด้วยคำสั่ง: "คิดว่า เรากำลังป่วยทั้งใจ พวกเราอยู่ asylums เท่านั้นซ่อนดีขึ้น" (69) นี้เป็นความเห็นของชายคนหนึ่งเท่านั้นของรัฐสังคม หลักสูตร ตรงไปตรงมา ข้าพเจ้าต้องยอมรับว่า ผมเห็นอย่างไม่มีความจริงในคำสั่งนี้ ผมเชื่อว่า มันเป็นเพียงเป็นโครงการผู้เขียนเขาเองจิตรัฐลงทั้งสังคม generalization กว้างมาก ภายในเรียงความของพระมหากษัตริย์ เขาได้ไปจนเป็นรัฐที่ lyncher อาจมีอยู่ในเกือบทั้งหมดของเรา (ยกเว้นนักบุญ แน่นอน) อย่างชัดเจนเราต้องพลิกด้านของเราปกติดีธรรมชาติ แต่จริง โทษมนุษย์ แข่งขันของ lynchers อาจเป็น outlandish ผมเชื่อว่า ผมพูดในที่สุดเมื่อข้ารัฐการ: ไม่มีผม fantasies ของจรา slaughtering มนุษย์อื่น อย่างชัดเจน Stephen King มี fantasies ดังกล่าวเต็มไปด้วยเลือด แต่มีความน่าเชื่อถือว่า เขาโครงการ fantasies มืดและแพงภาพยนตร์สยองขวัญแก่ทุกคนของเขาเอง ผมคิดว่า ไม่กรณีอื่นที่ผมขอไม่เห็นด้วยกับเป็นพระเรียกร้องว่า เราต้องการดูภาพยนตร์สยองขวัญเพื่อความบันเทิงและบรรเทา psychic บนมืออื่น ๆ Stephen King มองความบันเทิงและความตื่นเต้นเป็นเห็นผู้อื่น menaced หฤโหด เขาเรียกพฤติกรรมดังกล่าว "การแปลกประหลาดเรียงลำดับของความสนุก" (70) แปลกประหลาด ฉันจะเห็นด้วยกับ ได้สนุก ฉันจะไม่ ฉันไม่เห็นค่าของความบันเทิงในภาพยนตร์สยองขวัญ ผมเชื่อว่า พวกเขาเป็น purposeless และทำลายไปของ psyche นี้นำฉันไปราชาร้องถัดไป ว่า การดูภาพยนตร์สยองขวัญสร้างการจัดเรียงของ psychic บรรเทา lyncher อาจเกิดขึ้น ภาพยนตร์สยองขวัญ การ์ตูน นำออกที่ผู้ชมอารมณ์ uncivilized ซึ่งแรงบันดาลใจให้กระทำความรุนแรงของการรุกราน ตั้งแต่หนึ่งเรียนรู้ผ่านการสังเกตการณ์ ได้ชัดเจนว่า การดูภาพยนตร์สยองขวัญแน่นอนสนับสนุนแนวคิดของความรุนแรงที่ส่งเสริมความรุนแรง ภาพยนตร์สยองขวัญมีแนวโน้มที่จะสร้างความรู้สึกสีเทา จะ เบลอตัวตัดสิน จึงทำให้ยากที่จะแยกแยะระหว่างความจริงและไม่จริงคิดเฉลี่ยดูผู้ชมภาพยนตร์สยองขวัญ ฟิล์มผู้ร่วมประชุมที่เต็มไปด้วยเลือดมากที่สุดคือ หนุ่ม และ impressionable การกระทำของซ้ำ ๆ ดูความรุนแรงค่อย ๆ สร้างสังคม desensitized เพียงแค่ดูข่าว สื่อรายงานกระทำความรุนแรงและอาชญากรรม heinous ฟังดูชีวิตประจำวัน หลังจากดูเช่น "เรื่องราว" ชั่วขณะหนึ่ง หนึ่งเริ่มที่จะคิดของโศกนาฏกรรมของชายคนหนึ่งเป็นของคนอื่น "เรื่องนั้น" เรากลายเป็นภูมิคุ้มกันความรุนแรง ผมเชื่อว่า เราเป็น ตัวอย่าง จนถึงปีวิทยาลัยของฉัน ฉันได้รับอนุญาตให้ดูภาพยนตร์ที่ถูกจัดอันดับ "G" หรือ "PG." ตลอดทั้งโรงเรียนมัธยม ฉัน pissed moaned เกี่ยวกับกฎบ้านน้อยนี้อย่างเข้มงวด และฉันอยากจะต่อด้วย ไม่ถึงปีของฉันวิชาฯ ในวิทยาลัยที่ฉัน ventured ออกฟังตัว "R" อันดับภาพยนตร์ ประสบการณ์ที่พิสูจน์จุดของพ่อหลังจากนั้นหลายปีของการต่อสู้ปัญหา นั่งที่โรงภาพยนตร์ ดูภาพยนตร์เกี่ยวกับพ่อพยายามดึงบุตร kidnapped), ฉันมี mortified ทั้งหมดของภาษาและความรุนแรงฆาตกรรม ขณะที่ฉันนั่งในที่นั่งของฉัน ของฉันสายตาที่เต็มไป ด้วยน้ำตา คนอื่น ๆ รอบตัว gawked ในความประหลาดใจที่กอร์ทั้งหมด พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไร สำหรับพวกเขาคงได้ค่อย ๆ desensitized หลังจากปีของการดูภาพยนตร์ดังกล่าว ในทางกลับกัน รู้สึกละอายสำหรับมีต้องตัวเองเช่นความรุนแรง และ mortifiedStephen King อ้างว่า มีความชั่วร้ายทั้งหมดของเรา แต่ฉันไม่เห็นด้วย จะไม่จิตใจของคุณสิ่งที่คุณทำมันหรือไม่ ผมเชื่อว่า คุณมีสิ่งคุณทำตัวคุณเอง สิ่งที่คุณเรื่องตัวเองมีผลต่อคนที่คุณเป็น พ่อใช้พูดวลีหนึ่งน้อยผมเมื่อเรายังคง "R" คะแนนกฎ และฉันเชื่อว่า นี้เป็นบรรทัดล่าง เขากล่าวว่า "เจนนิเฟอร์ ขยะใน ขยะออก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตอบสนองต่อสตีเฟนคิง
"ทำไมเรา Crave ภาพยนตร์สยองขวัญ" ความรู้สึกผิดปกติเร็ว ๆ นี้? ดีที่เราได้มีเพียงแค่การรักษาสำหรับคุณ นี่คือวิธีที่แน่นอนที่จะสร้างใหม่ปกติของคุณในขณะที่มีความสนุกสนานและเวลาที่น่าตื่นเต้น; ทั้งหมดที่คุณต้องการจริงๆที่จะได้รับกลับในการติดตามเป็นปริมาณที่ดีของหนังสยองขวัญที่เต็มไปด้วยเลือด! ตามที่สตีเฟ่นคิง, อเมริกาของนักเขียนที่รู้จักกันดีของนิยายสยองขวัญหนังสยองขวัญสามารถตอบสนองวัตถุประสงค์ที่มีคุณค่า ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเรียงความเพลย์บอยตีพิมพ์ว่า "ทำไมเรา Crave ภาพยนตร์สยองขวัญ" เขาตรวจสอบแนวโน้มความนิยมของการเข้าร่วมภาพยนตร์สยองขวัญและเขาให้คำอธิบายหลายสำหรับพฤติกรรมความอยากนี้ กษัตริย์อ้างว่าการเข้าร่วมภาพยนตร์เต็มไปด้วยเลือดเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงแนวโน้ม; เขาเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่จำเป็น ในการทดลองกษัตริย์อ้างว่าเราต้อง / กระหายหนังสยองขวัญสำหรับสองเหตุผลพื้นฐาน อันดับแรกเราต้องดูภาพยนตร์ดังกล่าวเพื่อตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานของเราเพื่อความบันเทิงและความตื่นเต้น นอกจากนี้เรายังต้องดูภาพยนตร์สยองขวัญเหล่านี้เพื่อตอบสนองความต้องการทางด้านจิตใจบางอย่าง คิงกล่าวว่าเราต้องอยู่ภายใต้ตัวเราให้เหตุผลดังกล่าวเป็นระยะ ๆ เพื่อที่จะออกกำลังกายด้านมืดของเราและปล่อยจินตนาการชั่วร้ายบางอย่างเพื่อให้เราไม่ได้กระทำกับพวกเขา. กับทั้งความคิดของฉันของบทความของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวคือว่ามันเป็นอย่างมากสมมติและ generalizing ของสังคม เปิดแถลงข่าวคนเดียว, ชุดโทนสีนี้ พระมหากษัตริย์จะเริ่มต้นการเขียนเรียงความที่มีคำสั่ง: "ผมคิดว่าเราทุกคนป่วยเป็นโรคจิต; คนของเราออกไปข้างนอกโรงพยาบาลเท่านั้นซ่อนมันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดีกว่า "(69) คำสั่งนี้เป็นเพียงหนึ่งความคิดของมนุษย์ของรัฐของสังคมของเราแน่นอน ตรงไปตรงมาผมต้องยอมรับว่าผมเห็นความจริงอย่างไม่มีในคำชี้แจงนี้ ผมเชื่อว่ามันเป็นเพียงลักษณะทั่วไปกว้างมากซึ่งผู้เขียนโครงการสภาพจิตใจของตัวเองลงบนทั้งของสังคม ต่อมาในการเขียนเรียงความของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเขายังไปไกลถึงกับระบุว่า lyncher ที่มีศักยภาพที่มีอยู่ในเกือบทั้งหมดของเรา (ไม่รวมธรรมิกชนของหลักสูตร) เห็นได้ชัดว่าเราทุกคนมีพลิกด้านดีธรรมชาติของเราตามปกติ แต่ที่จริงกล่าวหาว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ของการเป็น Lynchers ที่มีศักยภาพเป็นต่างชาติต่างภาษา ผมเชื่อว่าผมพูดมากที่สุดเมื่อฉัน State: ไม่ต้องฉันมีความฝันของการฆ่าอย่างไร้ความปราณีอื่นเป็นมนุษย์ เห็นได้ชัดว่าสตีเฟนคิงมีจินตนาการเต็มไปด้วยเลือดดังกล่าว แต่มันเป็นที่น่าเชื่อถือว่าเขาโครงการจินตนาการมืดของตัวเองและอยากหนังสยองขวัญแก่ทุกคนหรือไม่ ผมคิดว่าไม่. ข้อกล่าวหาว่าผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับอีกประการหนึ่งคือการเรียกร้องของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่เราจำเป็นต้องดูหนังสยองขวัญเพื่อความบันเทิงและบรรเทากายสิทธิ์ ในทางตรงกันข้าม, สตีเฟนคิงมุมมองความบันเทิงและความตื่นเต้นเป็นเห็นคนอื่น ๆ ที่คุกคามอย่างไร้ความปราณี เขาเรียกว่าพฤติกรรมดังกล่าว "การจัดเรียงที่แปลกประหลาดของสนุก" (70) แปลกที่ผมจะเห็นด้วยกับ แต่สนุกฉันจะไม่ ผมมองไม่เห็นค่าความบันเทิงในภาพยนตร์สยองขวัญ; ผมเชื่อว่าพวกเขามีจุดมุ่งหมายและสร้างความเสียหายให้กับจิตใจของคน ๆ หนึ่ง วิธีนี้จะทำให้ผมที่จะเรียกร้องต่อไปของกษัตริย์ที่ดูภาพยนตร์สยองขวัญผลิตการเรียงลำดับของการบรรเทากายสิทธิ์สำหรับ lyncher ที่มีศักยภาพ ภาพยนตร์สยองขวัญในทางตรงกันข้ามนำมาออกอารมณ์ของผู้ชมป่าเถื่อนที่สร้างแรงบันดาลใจการกระทำที่รุนแรงของการรุกราน ตั้งแต่หนึ่งเรียนรู้ผ่านการสังเกตก็เห็นได้ชัดว่าการดูหนังสยองขวัญแน่นอนสนับสนุนแนวคิดของความรุนแรงในการส่งเสริมการใช้ความรุนแรง ภาพยนตร์สยองขวัญมีแนวโน้มที่จะผลิตความรู้สึกของสีเทา นี้ในการเปิดสามารถเบลอการตัดสินของคนและทำให้มันยากที่จะแยกแยะระหว่างความเป็นจริงและไม่จริง. คิดว่าผู้ชมเฉลี่ยของภาพยนตร์สยองขวัญ เต็มไปด้วยเลือดส่วนใหญ่ภาพยนตร์ผู้เข้าร่วมประชุมมีความหนุ่มสาวและใจอ่อน การกระทำของซ้ำ ๆ ดูการกระทำความรุนแรงค่อยๆก่อให้เกิดสังคม desensitized; เพียงแค่ดูข่าว สื่อรายงานการกระทำความรุนแรงและอาชญากรรมชั่วร้ายเพื่อการรับชมของผู้ชมของพวกเขาในชีวิตประจำวัน หลังจากที่ได้ดูเช่น "เรื่องราว" สักพักหนึ่งเริ่มที่จะคิดว่าโศกนาฏกรรมของผู้ชายคนหนึ่งเป็นชายอีกคนหนึ่ง "เรื่อง." พวกเราจะกลายเป็นภูมิคุ้มกันในการใช้ความรุนแรง? ผมเชื่อว่าเรามี ตัวอย่างเช่นจนถึงปีที่วิทยาลัยของฉันฉันได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะดูภาพยนตร์ที่ได้รับการจัดอันดับ "G" หรือ "PG." ตลอดโรงเรียนมัธยมผมโกรธและครางเกี่ยวกับการปกครองในครัวเรือนนี้เล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเข้มงวดและฉันอยากจะกบฏ มันไม่ได้จนกว่าปีแรกของฉันในวิทยาลัยที่ฉันกล้าที่จะเข้าร่วมออก "R" ฟิล์มจัดอันดับประสบการณ์ที่พิสูจน์แล้วว่าจุดที่พ่อแม่ของฉัน 'หลังจากหลายปีเพื่อการต่อสู้ปัญหา นั่งอยู่ในโรงภาพยนตร์ที่ดูภาพยนตร์ (เกี่ยวกับพ่อพยายามที่จะดึงลูกชายของเขาถูกลักพาตัวไป) ผมก็ตกใจโดยทั้งหมดของภาษาและความรุนแรงการฆ่า ขณะที่ผมนั่งอยู่ในที่นั่งของฉันตาของฉันเต็มไปด้วยน้ำตาคนอื่น ๆ รอบ ๆ ตัวผม gawked ในความประหลาดใจที่ทั้งหมดของเลือด พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรเพราะพวกเขาอาจได้รับการค่อยๆคุ้นเคยหลังจากปีของการดูภาพยนตร์เช่น ผมในมืออื่น ๆ ที่รู้สึกเสียใจและละอายใจสำหรับการยัดเยียดตัวเองไปสู่ความรุนแรงดังกล่าว. สตีเฟนคิงอ้างว่ามีความชั่วร้ายในทั้งหมดของเรา แต่ผมไม่เห็นด้วย ไม่ได้เป็นความคิดของคุณสิ่งที่คุณทำมันได้หรือไม่ ผมเชื่อว่าคุณมีสิ่งที่คุณทำให้ตัวเอง สิ่งที่คุณเรื่องตัวเองให้มีผลกระทบต่อบุคคลที่คุณได้กลายเป็น พ่อของฉันใช้ในการพูดวลีหนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมเมื่อเราถกเถียงกัน "อาร์" จัดอันดับกฎและผมเชื่อว่านี่คือบรรทัดด้านล่าง เขากล่าวว่า "เจนนิเฟอร์ขยะในขยะออก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองของสตีเฟน คิง
" ทำไมเราอยากดูหนังสยองขวัญ "

รู้สึกว่าผิดปกติหรือเปล่า อืม เราได้มีเพียงการรักษาคุณ นี่เป็นวิธีไฟแน่ใจว่าสร้างความปกติของคุณในขณะที่มีความสนุกสนานและน่าตื่นเต้น ; ทั้งหมดที่คุณต้องการจริงๆที่จะได้รับกลับในการติดตามคือ ปริมาณที่ดีของหนังสยองขวัญที่เต็มไปด้วยเลือด !

ตามที่ สตีเฟน คิง อเมริกาเป็นที่รู้จักกันดีนักเขียนสยองขวัญนิยายหนังสยองขวัญที่สามารถตอบสนองวัตถุประสงค์ที่มีคุณค่า ในกษัตริย์ของเพลย์บอยที่ตีพิมพ์บทความ " ทำไมเราอยากดูหนังสยองขวัญ " เขาตรวจสอบแนวโน้มความนิยมของงานภาพยนตร์ และเขามีคำอธิบายหลายนี้วัฒนธรรมพฤติกรรม กษัตริย์อ้างว่าเรียนภาพยนตร์ที่น่ากลัวเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงแนวโน้ม เขาเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่จำเป็น ในเรียงความกษัตริย์อ้างว่าเราต้องการ / อยากดูหนังสยองขวัญสำหรับสองเหตุผลพื้นฐาน ก่อนอื่นเราต้องดูฟิล์มดังกล่าวเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐานของเราสำหรับความบันเทิงและความตื่นเต้น เราก็ต้องดู ภาพยนตร์เหล่านี้เพื่อตอบสนองบางจิตต้องการ กษัตริย์ รัฐ ที่เราต้องการ เช่น เรื่องตัวเราไม่มีเหตุผลเป็นระยะ ๆเพื่อการออกกำลังกาย ด้านมืดของเราและปล่อยบางอย่างชั่วร้ายแฟนตาซีดังนั้นเราไม่บัญญัติไว้

บนทั้งความคิดเห็นของบทความของกษัตริย์เป็นสมมติ Generalizing สูงและของสังคม การสั่งเปิด , คนเดียว , ชุดโทนนี้ กษัตริย์เริ่มเรียงความกับงบ : " ฉันคิดว่าเรากำลังป่วยทางจิต ; พวกเราที่อยู่นอกโรงพยาบาลโรคจิตเพียงซ่อนมันหน่อยดีกว่า " ( 69 ) ข้อความนี้เป็นเพียงความคิดเห็นของคนหนึ่งของรัฐของสังคมของเราแน่นอน บอกตามตรง ผมต้องยอมรับว่าผมเห็นไม่มีความจริงในคำสั่งนี้ ผมเชื่อว่ามันเป็นเพียงการแผ่ขยายกว้างมาก ซึ่งผู้เขียนโครงการของตัวเอง จิตใจเข้าสู่ทั้งหมดของสังคม ต่อมา กษัตริย์ของเรียงความ เขายังไปไกลเท่าที่รัฐว่า lyncher ศักยภาพที่มีอยู่ในเกือบทุกคน ( ยกเว้นเซนต์แน่นอน )เห็นได้ชัดว่าเราทุกคนมีด้านพลิกไป ธรรมชาติดี ปกติของเรา แต่จะกล่าวหาว่ามนุษย์เป็น lynchers อาจจะแปลกประหลาด ผมเชื่อว่าผมพูดให้มากที่สุด เมื่อรัฐ : ฉันไม่ได้จินตนาการโหดเหี้ยม ฆ่ามนุษย์อีก . เห็นได้ชัดว่า สตีเฟน คิงได้เช่นประเภทแฟนตาซีแต่มันน่าเชื่อถือว่าเขาโครงการจินตนาการของเขาเอง มืด และ หนังสยองขวัญ ความอยากแก่ทุกคน ฉันคิดว่าไม่นะ

อีกหนึ่งข้อหาที่ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อเรียกร้องของกษัตริย์ ที่เราต้องดูภาพยนตร์เพื่อความบันเทิง และบรรเทาจิตวิญญาณ บนมืออื่น ๆ , สตีเฟน คิง ชมความบันเทิงและความตื่นเต้นที่ได้เห็นผู้อื่นอย่างโหดเหี้ยม คุกคาม .เขาเรียกพฤติกรรม " เช่น เรียงแปลกสนุก " ( 70 ) แปลก ผมเห็นด้วย แต่สนุก ผมจะไม่ ผมไม่เห็นค่าความบันเทิงในภาพยนตร์สยองขวัญ ; ผมเชื่อว่าพวกเขากำลังอย่างไร้จุดประสงค์และความเสียหายต่อหนึ่งของจิตใจ . นี้นำฉันไปของกษัตริย์ต่อไปเรียกร้องที่ชมภาพยนตร์สยองขวัญสร้างการจัดเรียงของการบรรเทากายสิทธิ์สำหรับ lyncher ที่มีศักยภาพ ภาพยนตร์สยองขวัญ ตรงกันข้ามพาผู้ชม ' ซึ่งเป็นอนารยะ อารมณ์ ความรู้สึก การกระทำรุนแรงก้าวร้าวออกมา ตั้งแต่หนึ่งเรียนรู้ผ่านการสังเกต เห็นได้ชัดว่า การดูภาพยนตร์ก็สนับสนุนแนวคิดของความรุนแรง การใช้ความรุนแรง ภาพยนตร์สยองขวัญมีแนวโน้มที่จะผลิตความรู้สึกของสีเทา นี้ในการเปิดสามารถหยดหนึ่งของการตัดสินใจและทำให้มันยากที่จะแยกแยะระหว่างความจริงและคำหลอกลวง

คิดโดยเฉลี่ยดูผู้ชมภาพยนตร์สยองขวัญ . ผู้เข้าร่วมประชุมภาพยนตร์เลือดส่วนใหญ่จะเล็กและอ่อน การกระทำซ้ำ ๆการดูการกระทำความรุนแรงค่อยๆสร้าง desensitized สังคม เพิ่งดูข่าว สื่อรายงานการกระทำความรุนแรง และอาชญากรรมที่ร้ายแรงของการดูของผู้ชมทุกวัน หลังจากดูเช่น " เรื่องราว " สักพักเริ่มต้นคิดของโศกนาฏกรรมของคนหนึ่ง เป็นเรื่องของ " ผู้ชาย " เรากลายเป็นภูมิคุ้มกันกับความรุนแรง ผมเชื่อว่าเราเป็น ตัวอย่างเช่น จนถึงปีที่วิทยาลัยของฉัน ฉันได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะชมภาพยนตร์ที่ถูกจัดอันดับ " G " หรือ " PG " ทั่วโรงเรียนมัธยม ฉันโมโห และ moaned เกี่ยวกับกฎเข้มงวดในครัวเรือนน้อยและฉันมักจะต้องการที่จะต่อต้านมันไม่ได้จนกว่าฉันปีหนึ่งในมหาลัยที่ผมกล้าออกไปเข้าร่วม " R " เรทภาพยนตร์ ประสบการณ์ซึ่งได้พิสูจน์แล้วว่าพ่อแม่ของฉันหลังจากหลายปีของการต่อสู้ ปัญหา นั่งอยู่ในโรงหนัง ดูหนัง ( เรื่อง พ่อพยายามเรียกลูกชายที่ถูกลักพาตัวไป ) ผมตกใจมาก โดยทั้งหมดของภาษาและการฆ่าที่รุนแรง ขณะที่ผมนั่งอยู่ในที่นั่งของฉันดวงตาของฉันเต็มไปด้วยน้ำตา คนอื่นรอบข้าง gawked ในความประหลาดใจที่ทั้งหมดของกอร์ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เพราะเขาได้อาจค่อย ๆ desensitized หลังจากปีของการชมภาพยนตร์เช่น ผมในมืออื่น ๆ , รู้สึกเสียใจและละอายใจ ที่ยัดเยียดตัวเองให้ความรุนแรงเช่น .

สตีเฟน คิง อ้างว่า มีความชั่วร้ายในเราทุกคน แต่ผมไม่เห็นด้วย จิตใจของคุณไม่ใช่สิ่งที่คุณทำ ?ผมเชื่อว่าคุณเป็นสิ่งที่คุณทำเอง เรื่องที่คุณเรื่องตัวเองกับคนที่คุณได้กลายเป็น พ่อเคยพูดประโยคหนึ่งเล็ก ๆน้อย ๆให้ฉัน เมื่อเราพิจารณา " R " มีกฎ และผมเชื่อว่านี้เป็นบรรทัดด้านล่าง เขากล่าวว่า , " เจนนิเฟอร์ ขยะในขยะออก "