Concern over the scale of child rem

Concern over the scale of child removal and the treatment of Aboriginal children by provincial and
territorial child welfare authorities laid the groundwork for First Nations groups to develop federally
funded child welfare agencies which provided services on-reserve (Auditor General of Canada, 2008).
Some First Nations groups pioneered efforts in the 1960s and 1970s; the number of First Nations
agencies grew from 4 in 1981 to 30 in 1986 (Armitage, 1995) before a federal moratorium on the
recognition of new agencies was imposed. The moratorium was lifted in 1991 when a national funding
formula (Directive 20-1) and a program manual for First Nations child welfare agencies were
introduced. Both placed greater constraints on First Nations child welfare agencies, requiring them to
comply with provincial standards and introducing strict controls on funding (Auditor General of
Canada, 2008). Despite these restrictions, the number of First Nations child welfare agencies and the
scope of their responsibilities have continued to expand. While First Nations agencies initially served
only on-reserve populations, they now increasingly serve off-reserve populations as well. In addition to
First Nations agencies, there are now multiple agencies serving Métis children and families and panAboriginal
populations in urban areas (urban Aboriginal agencies).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กังวลเกี่ยวกับขนาดของเด็กและการรักษาของสงวนเด็กโดยจังหวัด และหน้าที่สังคมสงเคราะห์เด็กแดนวางรากฐานสำหรับกลุ่มประเทศแรกในการพัฒนาเต็มสนับสนุนหน่วยงานสวัสดิการเด็กซึ่งให้บริการบนสำรอง (ผู้สอบบัญชีทั่วไปของแคนาดา 2008)ความพยายามบุกเบิกกลุ่มประเทศแรกในปี 1960 และ 1970 จำนวนประเทศแรกหน่วยงานเติบโตจาก 4 ในปี 1981 ถึง 30 ใน 1986 (อาร์มิเทจ 1995) ก่อนเป็นการชั่วคราวของรัฐในการการรับรู้ของหน่วยงานใหม่ที่ถูกกำหนด การคลอดถูกยกขึ้นในปี 1991 เมื่อทุนชาติสูตร (Directive 20 - 1) และคู่มือโปรแกรมสำหรับหน่วยงานสวัสดิการเด็กของประเทศแรกแนะนำ ทั้งสองวางประเทศแรกเด็กสวัสดิการหน่วยงาน ต้องมีการจำกัดมากขึ้นปฏิบัติตามมาตรฐานจังหวัดและแนะนำการควบคุมที่เข้มงวดในการระดมทุน (ผู้สอบบัญชีทั่วไปของแคนาดา 2008) แม้ มีข้อจำกัดเหล่านี้ หมายเลขของหน่วยงานสวัสดิการเด็กของประเทศแรกและขอบเขตของความรับผิดชอบได้อย่างต่อเนื่องเพื่อขยาย ในขณะที่หน่วยงานประเทศแรกเริ่มให้บริการเฉพาะ บนสำรองประชากร ตอนนี้เรื่อย ๆ บริการปิดสำรองประชากรเช่น นอกเหนือไปจากหน่วยงานแรกในประชาชาติ ตอนนี้มีหลายหน่วยงานให้บริการ panAboriginal ครอบครัว และเด็ก Métisประชากรในเขตเมือง (urban สงวนหน่วยงาน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความกังวลเกี่ยวกับขนาดของการกำจัดเด็กและการรักษาเด็กอะบอริจิโดยจังหวัดและที่
เจ้าหน้าที่สวัสดิการเด็กดินแดนวางรากฐานสำหรับกลุ่มประเทศแรกในการพัฒนารัฐบาล
หน่วยงานสวัสดิภาพเด็กได้รับการสนับสนุนที่ให้บริการสำรอง (ผู้สอบบัญชีทั่วไปของประเทศแคนาดา, 2008).
บาง กลุ่มแรกเนชั่นเป็นหัวหอกในความพยายามในปี 1960 และ 1970; จำนวนแห่งชาติครั้งที่
หน่วยงานเพิ่มขึ้นจาก 4 ใน 1981-30 ในปี 1986 (มาร์ติน, 1995) ก่อนที่จะเลื่อนการชำระหนี้ของรัฐบาลกลางใน
การรับรู้ของหน่วยงานใหม่ที่ถูกกำหนด เลื่อนการชำระหนี้ถูกยกขึ้นในปี 1991 เมื่อมีการระดมทุนชาติ
สูตร (Directive 20-1) และคู่มือการใช้งานโปรแกรมสำหรับประเทศแรกหน่วยงานสวัสดิภาพเด็กได้รับ
การแนะนำให้รู้จัก ทั้งสองวางข้อ จำกัด มากขึ้นในประเทศเป็นครั้งแรกหน่วยงานสวัสดิการเด็กพวกเขาจะต้อง
สอดคล้องกับมาตรฐานจังหวัดและแนะนำการควบคุมที่เข้มงวดเกี่ยวกับการระดมทุน (ตรวจเงินแผ่นดินของ
แคนาดา 2008) แม้จะมีข้อ จำกัด เหล่านี้จำนวนของประเทศเป็นครั้งแรกหน่วยงานสวัสดิภาพเด็กและใน
ขอบเขตความรับผิดชอบของพวกเขาได้ยังคงขยายตัว ในขณะที่หน่วยงานของประเทศเป็นครั้งแรกเสิร์ฟแรก
เพียงประชากรบนสำรองตอนนี้พวกเขามากขึ้นให้บริการประชากรปิดสำรองเช่นกัน นอกเหนือไปจาก
หน่วยงานสหประชาชาติขณะนี้มีหลายหน่วยงานที่ให้บริการเด็กและครอบครัวMétisและ panAboriginal
ประชากรในเขตเมือง (หน่วยงานอะบอริจิในเมือง)