The Autochthonous Malay-educated In

The Autochthonous Malay-educated Intelligentsia

The most influential study of Malay colonial society is Roff ’s The Origins of Malay Nationalism, published in 1967. A largely retrospective examination of Malay identities and cultural milieus in the colonial era, Roff gathered an impressive amount of Malay literature from periodicals, pamphlets, books and other materials published between the late nineteenth century and the Japanese occupation in order to trace the slow growth of communal, ethnic and national feeling among the Peninsula Malays. According to Roff, although the 1946 rejection of the Malayan Union lent a sense of urgency to the struggle for the Malay soul, the sources of Malay nationalism were certainly diverse. There was the religious-oriented such as the radical Al-Imam (The Leader) periodical first published in 1906 that galvanized younger reformists who became known as Kaum Muda (Young Faction) against the Kaum Tua (Old Faction), and also voluntary organizations and sports clubs formed by the small aspiring Malay middle class. In their diversity, however, a common strand was the rising tide of anti-colonial sentiment within the Malay community. Arabic education in the early twentieth century produced “a small but challenging group of religio-social reformists” but they were too far located in the periphery cities to make any headway (Roff 1967, p. 126). Meanwhile English-educated Malays, not a large group, were pro-British and too comfortably ensconced in the colonial administration to engage in nationalism.
Malay nationalism, according to Roff, arose almost by chance. The seminal Report on Vernacular Education (1917) by Richard Winstedt, the Director of Education of Malaya, was a profound influence on Malay education for a quarter of a century. The report was notable for “the absence of any thoughtful reflection on the aims and effects of vernacular education (such as had been demonstrated by Wilkinson [his predecessor]), or of any concern at all beyond the practical aims of British colonial rule” (Roff 1967, p. 139). In fact,


Winstedt’s report laid the foundation for the perpetuation of Malaya’s “agricultural peasantry”, thus famously introducing his “rural bias”. “In his way, he did more to circumscribe Malay educational progress, and to ensure that the Malay peasant did not get ideas above his station, than anyone else before or since” (ibid.). And yet, it was from this circumscribed vernacular education that the “autochthonous Malay-educated intelligentsia” arose.
At the core of this autochthonous Malay-educated intelligentsia were journalists and teachers of the 1920s. This intelligentsia became known for their strong Malay (and Indonesian) literary and political orientation, as well as their cultural vigour. Previously impoverished, Malay education underwent reformation when the Sultan Idris Training College (SITC), a facility for teacher-training, began to emphasize the study, use and development of the Malay language, history and literature. SITC also became responsible for the “rationalizing” of Malay history where the syllabi steered clear of myths and folk stories, and turned to logical arguments in the education of Malay teachers (Mohd Hazim Shah 2007). Students received something akin to a liberal arts education where all lessons were conducted exclusively in the Malay language. Textbooks were imported from the Netherland East Indies, a fact that opened later Malay literary groups to the influence of Indonesian political ideology.
All this resulted in Malay access to higher education and awareness of a Malay literary tradition that brought about the belief that the state should yield to ethnic loyalties. This belief came at a time in the 1920s when there was enough self-confidence amongst the autochthonous Malay intelligentsia to focus political change and discussion on the redefinition of the relationship between the Malays and the British. The ideological fermentation of this Malay intelligentsia continued without contributing much to the public sphere until 1934. On March of that year, the twice-weekly newspaper Saudara, published in Penang by religious reformists introduced a new column — Pa’ Dollah — in its back page, usually reserved for children’s stories and educational articles. The


young Kedah Malay journalist Arifin Ishak, assuming the Pa’ Dollah pseudonym, modelled his new column after Lembaga Malaya’s widely popular ‘Pa’ Pandir’ which indulged in wry and often insightful socio- political commentary on Malayan society. Arifin’s first Pa’ Dollah article appeared on 31 March 1934, “and from this small beginning grew, beyond all the expectations of its sponsors, the first and one of the largest pan-Malayan Malay organizations to appear before the Second World War” (Roff 1967, p. 212).
For Roff, there is little doubt that the Malay-educated intelligentsia was the epicenter from which anti-colonial and nationalist awareness arose. The religious ulamas were too peripheral to be of much influence while the English-educated Malays were seen as ineffectual and too comfortably positioned within colonial state. Roff ’s contribution to the understanding of Malay nationalism was to provide the intellectual trajectory and literary materials from which today’s conceptions of the Malay world could be formed. His decision to focus on Malay literary materials to describe the Malay identity that was struggling with the impulses of traditionalism, modernity and brotherhood from a specific agricultural-economic position pre- dates Raymond Williams’ notion of “structures of feeling” whereby ethnicity and class narratives bring into sharp focus the historicity, mental and emotional organization of the lived experience as explanation of social life. In the same way “structures of feeling” was a methodological device to describe “a particular quality of social experience and relationship, historically distinct from other particular qualities, which gives us the sense of a generation or of a period” (Williams 1977, p. 131), Roff, through the study of Malay literature, managed to articulate the character and tenor of the Malay identity as shaped under and in response to the colonial state.
The criticism of Roff, however, has been one of functionalism. Written soon after Malaysia’s independence in 1957, the retrospective excavation for evidence and clues to explain the present was perhaps understandable. Milner (2002, pp. 4–5) hints at this functionalist approach by describing Origins as “one of those works concerned to identify unifying elements and processes in colonial Malay society” and


tells of the need to re-read Roff in order to “tease out wherever possible elements not of cohesion and agreement but of division and debate”. For scholars like Milner, the task is not to present a coherent Malay narrative which Roff sought to do by looking at the Malay-educated intelligentsia of teachers and journalists who later, on 6 August
1950, established the literary movement Angkatan Sasterawan 50 (Literary Generation of 1950), or ASAS 50. The establishment of ASAS 50, a nod to the Indonesian literary movement Angkatan
1945 (Generation 1945), signaled the first time Malay literature and the arts were harnessed to express Malay identity and nationalism, something which the political elites and aristocracy took little interest in (Tham 1981). Instead, the contemporary literature is less keen to present a singular narrative of nationalism. As Milner (2002, p. 6) goes on to note, “nationalism never achieves hegemony as a defined and widely acknowledged doctrine. Even in the last years of the British presence, the character and value of nationalism continued to be a matter of debate”.
It is not a criticism to argue that the strength of Origins is not its definitive or hegemonic presentation of Malay nationalism but its detailed histories of Malay socio-cultural groups in a shifting political landscape. His rich gathering of Malay literary materials allows the emergence of several spheres of Malay identities from the Malayo- Muslim world of Singapore, the Al-Imam and the reformists as well as the politicization of the Kuam Muda, all of which set the scene for the emergence of the autochthonous Malay intelligentsia. Origins remains a key text not only for its compelling historical perspective of nationalism but also for its heterogeneous presentation of the Malay identity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักการศึกษามลายู Autochthonousการศึกษามีอิทธิพลมากที่สุดของสังคมมลายูอาณานิคมเป็นของ Roff ที่ต้นกำเนิดของภาษามลายูชาตินิยม ตีพิมพ์ในค.ศ. 1967 สอบส่วนใหญ่คาดมาเลย์เอกลักษณ์และวัฒนธรรม milieus ที่ในยุคโคโลเนียล Roff รวมจำนวนวรรณกรรมมลายูที่น่าประทับใจจากวารสาร เอกสารแผ่นพับขอ หนังสือ และวัสดุอื่น ๆ ที่เผยแพร่ระหว่างช่วงปลายศตวรรษและญี่ปุ่นยึดครองเพื่อติดตามการเจริญเติบโตช้าของชุมชน ชาติพันธุ์ และชาติระหว่างเชื้อสายมลายูเพนนินซูล่า ตาม Roff แม้ว่าการปฏิเสธ 1946 ของมาลายาร่วมกู้ความรู้สึกเร่งด่วนการต่อสู้เพื่อจิตวิญญาณมาเลย์ แหล่งมาของชาตินิยมมลายูได้หลากหลายแน่นอน มีศาสนาแปลกเช่นรุนแรงอัลอิมาม (ผู้นำด้าน) เป็นครั้งคราว first ที่เผยแพร่ใน 1906 ที่ชุบสังกะสี reformists วัยที่กลายเป็นที่รู้จักกันเป็น Kaum Muda (ฝ่ายหนุ่ม) กับ ทัว Kaum (เก่าฝ่าย), และยังสมัครใจองค์กร และชมรมกีฬาก่อตั้งขึ้น โดยเล็กธีมมาเลย์ชั้นกลาง ในความหลากหลายของพวกเขา แต่ สาระทั่วไปได้น้ำเพิ่มขึ้นของความเชื่อมั่นต่อต้านโคโลเนียลภายในสังคมมลายู ศึกษาภาษาอาหรับในช่วงศตวรรษที่ยี่สิบผลิต "เล็ก แต่ท้าทายกลุ่ม reformists สังคม religio" แต่พวกเขาได้อยู่ไกลในเมืองยสปริงให้มีเจริญ (Roff 1967, p. 126) ในขณะเดียวกัน ภาษาอังกฤษศึกษาเชื้อสายมลายู ไม่กลุ่มใหญ่ อังกฤษสนับสนุน และบริหารอาณานิคมในชาตินิยมเกินไป ensconced สบายชาตินิยมมลายู ตาม Roff เกิดเกือบตามโอกาส รายงานการศึกษา Vernacular (1917) โดยริชาร์ด Winstedt ผู้อำนวยการของการศึกษาของสหพันธรัฐมาลายา บรรลุถึงมี influence ลึกซึ้งในมลายูศึกษาไตรมาสของศตวรรษ รายงานถูกบรรยากาศ "การขาดงานของใด ๆ reflection เด่นจุดมุ่งหมายและลักษณะ ของพื้นถิ่นตอนศึกษา (เช่นมีการสาธิต โดย Wilkinson [รุ่นก่อนเขา]), หรือกังวลใด ๆ ที่นอกเหนือจากวัตถุประสงค์ปฏิบัติกฎบริติชโคโลเนียล" (Roff 1967, p. 139) อันที่จริง รายงานของ Winstedt วางรากฐานสำหรับการทำให้เป็นอมตะของสหพันธรัฐมาลายาของ "เกษตรกัน" จึง แนะนำเขา "อคติชนบท" ซึ่ง "ในทางของเขา เขาได้มากกว่า circumscribe มลายูศึกษาความก้าวหน้า และ เพื่อให้แน่ใจว่า ชาวนาที่มาเลย์ไม่ได้ความคิดเหนือสถานีของเขา คนอื่นก่อน หรือตั้งแต่" (ibid) และ มันมาจากการศึกษาพื้นถิ่นตอนนี้ circumscribed ที่เกิดขึ้น "autochthonous มลายูศึกษานักการ"ของนักการศึกษามลายูนี้ autochthonous ถูกนักข่าวและครูของปี 1920 นักการนี้สิทธิมนุษยชนของพวกเขาแข็งแกร่งมาเลย์ (และอินโดนีเซีย) วรรณกรรม และการเมืองแนว เป็นเฟะของวัฒนธรรม การศึกษาก่อนหน้านี้ขัดสน มาเลย์รับปฏิรูปเมื่อเริ่มสุลต่านอิดรีสฝึกอบรมวิทยาลัย (SITC), สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับครูฝึก เน้นการศึกษา ใช้ และพัฒนาภาษามลายู ประวัติศาสตร์ และวรรณคดี SITC ยังเป็นผู้รับผิดชอบที่ "rationalizing" ของประวัติศาสตร์มาเลย์ที่ syllabi จะ steered ล้างของตำนานและเรื่องราวพื้นบ้าน และกลายเป็นอาร์กิวเมนต์ตรรกะในการศึกษาของครูมาเลย์ (Mohd Hazim ชาห์ 2007) นักเรียนได้รับบางสิ่งบางอย่างนั่นเป็นศิลปศาสตร์ที่เรียนทั้งหมดได้ดำเนินการเฉพาะในภาษามลายู ตำรานำเข้าจากประเทศเนเธอร์แลนด์ตะวันออกตะวัน ความจริงที่เปิดหลังมาเลย์วรรณกรรมกลุ่ม influence การของอุดมการณ์ทางการเมืองอินโดนีเซียมาเลย์ใน resulted ทั้งหมดนี้เข้าถึงการศึกษาและความรู้ของประเพณีวรรณกรรมภาษามาเลย์ที่มาเกี่ยวกับความเชื่อว่ารัฐควรยอมตามชาติพันธุ์ loyalties ความเชื่อนี้มาในปี 1920 เมื่อมีพอ confidence ตนเองท่ามกลางนักการมาเลย์ autochthonous เพื่อเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและสนทนา redefinition ของความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อสายมลายูอังกฤษ หมักอุดมการณ์นักการนี้มาเลย์อย่างต่อเนื่อง โดยสนับสนุนมากทรงกลมสาธารณะจนถึง 1934 ในเดือนมีนาคมของปี สองสัปดาห์หนังสือพิมพ์ Saudara เผยแพร่ในปีนัง โดย reformists ศาสนาแนะนำคอลัมน์ใหม่ — Pa' Dollah — ในหน้าหลังของ มักจะสงวนไว้สำหรับเด็กเรื่องราวและบทความทางการศึกษา ที่ หนุ่มมาเลย์ดาห์นักข่าว Arifin Ishak สมมติว่า Pa' นามแฝง Dollah, modelled คอลัมน์ใหม่ของเขาหลังจากท่าเรือกวนสหพันธรัฐมาลายานิยมแพร่หลาย 'ป่า' Pandir' ซึ่ง indulged ใน wry และมักเจะสังคม - การเมืองความเห็นสังคมมาลายา ของ Arifin first Pa' Dollah บทความปรากฏใน 31 1934 มีนาคม, "และจากจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ นี้เติบ โต เหนือทุกความคาดหวังของผู้สนับสนุน first การ และหนึ่งในองค์กรที่ใหญ่ที่สุดแพนมาลายันมาเลย์ปรากฏก่อนสงครามโลกครั้งสอง" (Roff 1967, p. 212)สำหรับ Roff มีสงสัยเล็กน้อยว่า นักการศึกษามลายูคือ จุดศูนย์กลางซึ่งเกิดจิตสำนึกต่อต้านโคโลเนียล และชาตินิยม Ulamas ศาสนาถูกเกินไปต่อพ่วงเป็นของ influence มากในขณะที่เชื้อสายมลายูที่ศึกษาภาษาอังกฤษเป็น ineffectual และสบายเกินไปวางภายในรัฐโคโลเนียล ส่วนของ Roff เพื่อความเข้าใจของชาตินิยมมลายูเพื่อ ให้วิถีทางปัญญาและวัสดุวรรณกรรมซึ่งอาจเกิดขึ้นวันนี้ conceptions ของโลกมลายูได้ เขาตัดสินใจเน้นวัสดุวรรณกรรมมลายูเพื่ออธิบายตัวมาเลย์ที่ได้ต่อสู้ดิ้นรนกับแรงกระตุ้น traditionalism ความทันสมัย และพี่น้องจาก specific ตำแหน่งเกษตรเศรษฐกิจก่อนเรย์มอนด์วิลเลียมส์ความ "โครงสร้างของความรู้สึก" โดยเชื้อชาติและ narratives ชั้นนำเป็นคมโฟกัส historicity อารมณ์ และหน่วยประสบการณ์ lived อธิบายของชีวิตสังคม แบบเดียวกับ "โครงสร้างของความรู้สึก" ถูกอุปกรณ์ methodological เพื่ออธิบาย "คุณภาพเฉพาะของประสบการณ์ทางสังคมและความสัมพันธ์ อดีตแตกต่างจากลักษณะเฉพาะอื่น ๆ ซึ่งทำให้เรารู้สึกเป็นรุ่น หรือระยะเวลา" (วิลเลียมส์ 1977, p. 131), Roff ผ่านการศึกษาวรรณกรรมมลายู จัดการออกเสียงอักขระ และบินตัวมาเลย์เป็นรูปใต้ และรัฐโคโลเนียลวิจารณ์ของ Roff อย่างไรก็ตาม แล้ว functionalism อย่างใดอย่างหนึ่ง เขียนหลังจากประกาศอิสรภาพของมาเลเซียใน 1957 ขุดค้นคาดปมอธิบายปัจจุบันและหลักฐานไม่อาจเข้าใจ Milner (2002 นำ 4 – 5) คำแนะนำในวิธีการนี้ผลงาน โดยอธิบายจุดเริ่มต้น "หนึ่งในผู้ทำงานที่เกี่ยวข้องเพื่อระบุองค์ประกอบรวมกัน และกระบวนการสังคมมลายูอาณานิคม" และ บอกต้องอ่านใหม่ Roff เพื่อ "หยอกออกทุกองค์ประกอบได้ไม่สามัคคีและข้อตกลง แต่ฝ่ายและอภิปราย" สำหรับนักวิชาการเช่น Milner งานจะไม่นำเสนอเล่าเรื่องมาเลย์ coherent ซึ่ง Roff พยายามที่จะทำ โดยมองที่นักการศึกษามลายูของครูและนักข่าว ที่ต่อมา บน 6 สิงหาคมปี 1950 ก่อตั้งขบวนการวรรณกรรม Angkatan Sasterawan 50 (วรรณกรรมรุ่น 1950), หรือ 50 เอซาสทวินทาว การจัดตั้งเอซาสทวินทาว 50 การเคลื่อนไหววรรณกรรมอินโดนีเซีย Angkatan พยักหน้า1945 (รุ่น 1945), สัญญาณเวลา first มาเลย์วรรณคดีและศิลปะถูกควบคุมเพื่อแสดงเอกลักษณ์มาเลย์และชาตินิยม สิ่งที่เมืองที่ร่ำรวยและชนชั้นสูงสนใจน้อยใน (ถ้ำ 1981) แทน วรรณกรรมร่วมสมัยมีความกระตือรือร้นน้อยนำเสนอเล่าเรื่องเอกพจน์ของชาตินิยม เป็น Milner (2002, p. 6) ไปเพื่อบันทึก "ชาตินิยมไม่เคยได้รับนับถือ defined และสอนกันอย่างแพร่หลายได้รับการยอมรับ แม้ในปีสุดท้ายอยู่อังกฤษ ตัวอักษรและค่าของชาตินิยมยังคงเป็นเรื่องของการอภิปราย"มันไม่ได้วิจารณ์เถียงว่า ความแข็งแรงของต้นกำเนิดไม่เป็น definitive หรือนำเสนอเจ้าของชาตินิยมมลายูแต่หากเป็นรายละเอียดของกลุ่มสังคมวัฒนธรรมมลายูในภูมิทัศน์เมืองเลื่อนลอย รวบรวมวัสดุวรรณกรรมมลายูเขารวยทำให้เกิดเอกลักษณ์มาเลย์จากโลกมุสลิม Malayo สิงคโปร์ อัลอิมาม และ reformists ที่ เป็น politicization ของ Kuam Muda ที่ตั้งฉากสำหรับการเกิดขึ้นของนักการมาเลย์ autochthonous รมหลาย ต้นกำเนิดยังคง ข้อความสำคัญไม่เพียงแต่ สำหรับมุมมองทางประวัติศาสตร์น่าสนใจของชาตินิยม แต่ยัง สำหรับการนำเสนอที่แตกต่างกันของตัวมาเลย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญญาชนศึกษามลายู autochthonous การศึกษามีอิทธิพลมากที่สุดของสังคมในยุคอาณานิคมของชาวมาเลย์เป็น Roff ของต้นกำเนิดของลัทธิชาตินิยมของชาวมาเลย์ที่ตีพิมพ์ในปี 1967 การตรวจสอบย้อนหลังส่วนใหญ่ของอัตลักษณ์มลายูและสภาพแวดล้อมที่มีวัฒนธรรมในยุคอาณานิคม Roff รวบรวมจำนวนเงินที่น่าประทับใจของมาเลย์ วรรณกรรมจากวารสารแผ่นพับหนังสือและวัสดุอื่น ๆ ที่ตีพิมพ์ระหว่างช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าและการยึดครองของญี่ปุ่นในการสั่งซื้อที่จะติดตามการเจริญเติบโตช้าของชุมชนชาติพันธุ์และความรู้สึกในหมู่ชาติคาบสมุทรมาเลย์ ตามที่ Roff แม้ว่าปี 1946 ปฏิเสธของสหภาพมลายูยืมความรู้สึกเร่งด่วนที่จะต่อสู้เพื่อจิตวิญญาณของชาวมาเลย์ที่แหล่งที่มาของลัทธิชาตินิยมมาเลย์มีความหลากหลายอย่างแน่นอน มีศาสนาที่มุ่งเน้นเช่นหัวรุนแรงอัลอิหม่าม (ผู้นำ) สายวารสารที่ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1906 ที่ปฏิรูปสังกะสีอายุไม่กลายเป็นที่รู้จัก Kaum Muda (หนุ่มฝ่าย) กับ Kaum ตั้ว (เก่าฝ่าย) และองค์กรอาสาสมัครและ สโมสรกีฬาที่เกิดขึ้นจากคนชั้นกลางขนาดเล็กที่ต้องการมาเลย์ ในความหลากหลายของพวกเขา แต่สาระร่วมกันเป็นน้ำที่เพิ่มขึ้นของความรู้สึกต่อต้านอาณานิคมภายในชุมชนชาวมาเลย์ การศึกษาภาษาอาหรับในต้นศตวรรษที่ยี่สิบผลิต "กลุ่มเล็ก ๆ แต่มีความท้าทายของการปฏิรูปศาสนาสังคม" แต่พวกเขาก็อยู่ไกลเกินไปในเมืองรอบนอกที่จะทำให้ความคืบหน้าใด ๆ (Roff 1967, น. 126) ในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษามาเลย์การศึกษาไม่ได้เป็นกลุ่มใหญ่เป็นโปรชาวอังกฤษและสะดวกสบายเกินไปนั่งในการบริหารอาณานิคมจะมีส่วนร่วมในลัทธิชาตินิยม. ชาตินิยมมลายูตาม Roff ลุกขึ้นเกือบจะโดยบังเอิญ รายงานเชื้อบนพื้นถิ่นการศึกษา (1917) ริชาร์ด Winstedt ผู้อำนวยการการศึกษาของแหลมมลายูเป็นที่ลึกซึ้งใน uence ชั้นเกี่ยวกับการศึกษาภาษามลายูสำหรับไตรมาสของศตวรรษที่ รายงานที่โดดเด่นสำหรับ "ตัวตนของอีกความคิดใด ๆ ชั้น ection บนจุดมุ่งหมายและผลกระทบของการศึกษาท้องถิ่น (เช่นได้รับการแสดงโดยวิลกินสัน [บรรพบุรุษของเขา]) หรือความกังวลใด ๆ เกินกว่าเป้าหมายการปฏิบัติของการปกครองอาณานิคมของอังกฤษ" ( roff 1967, น. 139) ในความเป็นจริงรายงาน Winstedt ของวางรากฐานสำหรับการเป็นอมตะของแหลมมลายูของ "ชาวนาเกษตร" จึงมีชื่อเสียงของเขาแนะนำ "อคติชนบท" "ในทางของเขาที่เขาทำมากขึ้นในการ จำกัด วงความคืบหน้าการศึกษามาเลย์และเพื่อให้แน่ใจว่าชาวนามาเลย์ไม่ได้รับความคิดดังกล่าวข้างต้นที่สถานีของเขามากกว่าคนอื่นก่อนหรือตั้งแต่" (อ้างแล้ว.) และยังมันก็มาจากการศึกษาภาษา circumscribed นี้ว่า "autochthonous ปัญญาชนมลายูศึกษา" ที่เกิดขึ้น. ที่เป็นแกนหลักของเรื่องนี้ปัญญาชนมลายูศึกษา autochthonous เป็นนักข่าวและครูของปี ค.ศ. 1920 ปัญญาชนนี้กลายเป็นที่รู้จักของชาวมาเลย์ที่แข็งแกร่งของพวกเขา (และอินโดนีเซีย) วางแนวทางวรรณกรรมและการเมืองเช่นเดียวกับความแข็งแรงทางวัฒนธรรม ก่อนหน้านี้ยากจนการศึกษามาเลย์ได้รับการปฏิรูปเมื่อสุลต่านไอดริสวิทยาลัยการฝึกอบรม (SITC) สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการฝึกอบรมครูเริ่มที่จะเน้นการศึกษาการใช้งานและการพัฒนาของภาษามาเลย์ประวัติศาสตร์และวรรณกรรม SITC ก็กลายเป็นผู้รับผิดชอบในการ "rationalizing" ของประวัติศาสตร์ของชาวมาเลย์ที่นำหลักสูตรที่ชัดเจนของตำนานและเรื่องราวพื้นบ้านและหันไปข้อโต้แย้งตรรกะในการศึกษาของครูมลายู (Mohd Hazim ชาห์ 2007) นักเรียนที่ได้รับบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกับการศึกษาศิลปศาสตร์บทเรียนทั้งหมดที่ได้ดำเนินการเฉพาะในภาษามาเลย์ ตำราที่ถูกนำเข้ามาจากประเทศเนเธอร์แลนด์อินเดียตะวันออกความจริงที่ว่าหลังจากเปิดกลุ่มวรรณกรรมมลายูกับอิทธิพลของอุดมการณ์ทางการเมืองอินโดนีเซีย. ทั้งหมดนี้ส่งผลให้การเข้าถึงมาเลย์เพื่อการศึกษาที่สูงขึ้นและความตระหนักของประเพณีวรรณกรรมมลายูที่มาเกี่ยวกับความเชื่อที่ว่ารัฐควร ผลผลิตที่จะจงรักภักดีชาติพันธุ์ ความเชื่อนี้มาตลอดเวลาในช่วงปี ค.ศ. 1920 เมื่อมีพอตัวเองต่อต้านเชื่อมั่นในหมู่ปัญญาชนมลายู autochthonous ที่จะมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและการอภิปรายเกี่ยวกับนิยามใหม่ของความสัมพันธ์ระหว่างมาเลเซียและอังกฤษ หมักอุดมการณ์ของปัญญาชนมลายูนี้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องเอื้อมากที่จะพื้นที่สาธารณะจนกระทั่งปี 1934 ในเดือนมีนาคมของปีที่หนังสือพิมพ์สัปดาห์ละสองครั้ง Saudara ตีพิมพ์ในปีนังโดยนักปฏิรูปศาสนาแนะนำคอลัมน์ใหม่ - ป่า 'Dollah - ในหน้าหลังของมัน มักสงวนไว้สำหรับเรื่องเด็กและบทความการศึกษา นักข่าวหนุ่มเกดะห์มาเลย์อารีย์สาย n อิสฮัคสมมติป่า 'นามแฝง Dollah ถ่ายแบบคอลัมน์ใหม่ของเขาหลังจากที่ Lembaga ของแหลมมลายูที่นิยมอย่างกว้างขวาง' ป่า 'Pandir ซึ่ง indulged ในการบอกบุญและมักจะลึกซึ้งและสังคมความเห็นทางการเมืองในสังคมมลายู อารีย์สายไฟของ n แรก Pa บทความ Dollah ปรากฏวันที่ 31 มีนาคม 1934 "และจากจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ นี้ขึ้นเกินความคาดหมายทั้งหมดของสปอนเซอร์ของแรกไฟและเป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดทั่วมลายูองค์กรมาเลย์จะปรากฏก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง" (Roff 1967, น. 212). สำหรับ Roff มีข้อสงสัยเล็กน้อยว่าปัญญาชนมลายูศึกษาเป็นศูนย์กลางการรับรู้จากการที่ต่อต้านอาณานิคมและชาตินิยมเกิดขึ้น ulamas ศาสนาต่อพ่วงเกินไปที่จะเป็นมากใน uence ชั้นในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษามาเลย์การศึกษาถูกมองว่าเป็นไม่ได้ผลและความสะดวกสบายเกินไปในตำแหน่งที่อยู่ในรัฐโคโลเนียล roff ผลงานของความเข้าใจของลัทธิชาตินิยมมลายูเพื่อให้วิถีทางปัญญาและวัสดุวรรณกรรมซึ่งแนวความคิดในปัจจุบันของโลกมาเลย์อาจจะเกิดขึ้น เขาตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่วัสดุวรรณกรรมมลายูที่จะอธิบายตัวตนของชาวมาเลย์ที่กำลังต่อสู้กับแรงกระตุ้นของประเพณีความทันสมัยและความเป็นพี่น้องจากการระบุไว้คตำแหน่งการเกษตรเศรษฐกิจก่อนวันคิดเรย์มอนด์วิลเลียมส์ของ "โครงสร้างของความรู้สึก" โดยเชื้อชาติและคำบรรยายในชั้นเรียน นำเข้ามาในโฟกัสที่คมชัด historicity องค์กรจิตใจและอารมณ์ของประสบการณ์ชีวิตเป็นคำอธิบายของชีวิตทางสังคม ในลักษณะเดียวกับ "โครงสร้างของความรู้สึก" เป็นอุปกรณ์วิธีการที่จะอธิบาย "ที่มีคุณภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประสบการณ์ทางสังคมและความสัมพันธ์ในอดีตที่แตกต่างจากที่มีคุณภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งอื่น ๆ ซึ่งจะช่วยให้เรารู้สึกของคนรุ่นหรือของระยะเวลาที่" (วิลเลียมส์ 1977 พี . 131) Roff ผ่านการศึกษาวรรณกรรมมลายูที่มีการจัดการที่จะเป็นปล้องตัวละครและอายุของอัตลักษณ์มลายูเป็นรูปภายใต้และในการตอบสนองต่อรัฐอาณานิคม. วิจารณ์ของ Roff แต่ได้รับหนึ่งใน functionalism เขียนไม่นานหลังจากเอกราชของประเทศมาเลเซียในปี 1957 ย้อนหลังขุดหาหลักฐานและเบาะแสที่จะอธิบายในปัจจุบันอาจจะเป็นที่เข้าใจ มิลเนอร์ (2002, pp ได้. 4-5) คำแนะนำที่วิธีการ functionalist นี้โดยอธิบายต้นกำเนิดเป็น "หนึ่งในผลงานผู้ที่เกี่ยวข้องในการระบุองค์ประกอบรวมกันและกระบวนการในอาณานิคมสังคมมาเลย์" และบอกว่าจำเป็นต้องอ่านRoff ในการสั่งซื้อที่ " หยอกล้อออกทุกที่องค์ประกอบที่เป็นไปได้ของการทำงานร่วมกันไม่ได้และข้อตกลง แต่การแบ่งและการอภิปราย " สำหรับนักวิชาการเช่นมิลเนอร์, งานไม่ได้ที่จะนำเสนอการเล่าเรื่องของชาวมาเลย์ที่เชื่อมโยงกันซึ่ง Roff พยายามที่จะทำโดยดูที่ปัญญาชนมลายูศึกษาของครูและนักข่าวที่ต่อมาวันที่ 6 สิงหาคม1950 จัดตั้งขบวนการวรรณกรรม Angkatan Sasterawan 50 (วรรณกรรมรุ่น 1950) หรือ ASAS 50 สถานประกอบการของ ASAS 50, พยักหน้าให้การเคลื่อนไหวของวรรณกรรมอินโดนีเซีย Angkatan 1945 (รุ่น 1945) สัญญาณไฟครั้งแรกวรรณกรรมมลายูและศิลปะที่ถูกควบคุมในการแสดงตัวตนของมาเลย์และชาตินิยมสิ่งที่ทางการเมือง ชนชั้นสูงและชนชั้นสูงได้รับความสนใจน้อยใน (ถ้ำ 1981) แทนวรรณกรรมร่วมสมัยจะกระตือรือร้นน้อยที่จะนำเสนอการเล่าเรื่องเอกพจน์ของลัทธิชาตินิยม ขณะที่มิลเนอร์ (2002, น. 6) ก็จะทราบว่า "รักชาติไม่เคยประสบความสำเร็จในอำนาจเป็นไฟเดอเน็ดและหลักคำสอนที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง แม้จะอยู่ในปีสุดท้ายของการปรากฏตัวอังกฤษตัวละครและความคุ้มค่าของลัทธิชาตินิยมยังคงเป็นเรื่องของการอภิปราย ". มันไม่ได้เป็นคำวิจารณ์ที่จะเถียงว่าความแข็งแรงของต้นกำเนิดไม่ nitive เดอไฟหรืองานนำเสนอ hegemonic ของชาตินิยมมลายู แต่มีรายละเอียด ประวัติของกลุ่มทางสังคมวัฒนธรรมของชาวมาเลย์ในภูมิทัศน์ทางการเมืองขยับ การชุมนุมของเขาที่อุดมไปด้วยของวัสดุวรรณกรรมมลายูช่วยให้เกิดขึ้นในหลาย ๆ ทรงกลมของอัตลักษณ์มลายูจากโลกมุสลิม Malayo- ของสิงคโปร์, อัลอิหม่ามและปฏิรูปเช่นเดียวกับการเมืองของ Kuam Muda ทั้งหมดที่ตั้งฉากสำหรับ การเกิดขึ้นของปัญญาชนมลายู autochthonous ต้นกำเนิดยังคงเป็นข้อความที่สำคัญไม่เพียง แต่สำหรับมุมมองทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจของลัทธิชาตินิยม แต่ยังสำหรับการนำเสนอที่แตกต่างกันของตัวตนมลายู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มลายูศึกษา autochthonous พุดตาน

ศึกษามีอิทธิพลมากที่สุดของสังคมมลายูเป็นอาณานิคม Language ' s กำเนิดชาตินิยมมาเลย์ , ตีพิมพ์ในปี 1967 การตรวจสอบย้อนหลังของอัตลักษณ์มลายู และส่วนใหญ่ milieus ทางวัฒนธรรมในยุคอาณานิคม Language , รวบรวมเงินที่น่าประทับใจของมาเลย์ วรรณกรรมจาก วารสาร แผ่นพับหนังสือและวัสดุอื่น ๆที่เผยแพร่ระหว่างปลายศตวรรษที่สิบเก้าและอาชีพในญี่ปุ่นเพื่อติดตามการเจริญเติบโตช้าของชุมชนชาติพันธุ์แห่งชาติ และความรู้สึกของคาบสมุทรมาเลเซีย . ตาม Language , แม้ว่า 1946 ปฏิเสธของสหภาพการเงินยืมความรู้สึกเร่งด่วนการต่อสู้ในมาเลย์ วิญญาณ แหล่งชาตินิยมมาเลย์อย่างแน่นอนที่หลากหลายมีศาสนาที่มุ่งเน้นเช่น หัวรุนแรง อัลอิมาม ( ผู้นำ ) จึงตัดสินใจเดินทางไปเผยแพร่ในวารสาร 2449 ที่สังกะสีน้องนักปฏิรูปซึ่งกลายเป็นที่รู้จักในฐานะเกาม์ มูดอ ( ฝ่ายหนุ่ม ) กับ kaum ทัว ( กระทู้เก่า ) และองค์กรอาสาสมัครและสโมสรกีฬาที่ก่อตั้งโดยขนาดเล็กที่ต้องการภาษามลายูชั้นกลาง ในความหลากหลายของพวกเขา อย่างไรก็ตามสาระทั่วไปคือน้ำขึ้นความเชื่อมั่นต่อต้านอาณานิคมภายในชุมชนมาเลย์ ภาษาไทยการศึกษาในศตวรรษที่ยี่สิบต้นผลิต " กลุ่มเล็ก ๆ แต่ความท้าทายของนักปฏิรูปสังคมเรลีจีโอ " แต่มันก็ไกลอยู่ในรอบนอกเมืองที่จะทำให้ความคืบหน้าใด ๆ ( Language 1967 , หน้า 126 ) ขณะเดียวกันภาษาอังกฤษการศึกษามาเลเซียไม่ใหญ่กลุ่มมีโปรชาวอังกฤษและสบายเกินไปมันคงอยู่ในการบริหารอาณานิคมต่อสู้ในลัทธิชาตินิยม .
มาเลย์ ชาตินิยม ตาม Language , เกิดขึ้นเกือบจะโดยบังเอิญ รายงานการสัมมนาการศึกษาในพื้นถิ่น ( 1917 ) โดยริชาร์ด วินเ ดท์ , ผู้อำนวยการฝ่ายการศึกษาของแหลมมลายูได้ลึกซึ้งในfl uence ในมาเลย์ การศึกษาสำหรับไตรมาสของศตวรรษที่รายงานถูกเด่น " การขาดใด ๆรอบคอบอีกครั้งfl ection ในจุดมุ่งหมายและผลของพื้นถิ่น เช่น การศึกษาได้แสดงให้เห็นโดยวิลกินสัน [ 7 ] ) หรือความกังวลใด ๆที่นอกเหนือจากวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติของการปกครองอาณานิคมของอังกฤษ " ( Language 1967 , หน้า 139 ) ในความเป็นจริง


วินเ ดท์รายงานวางรากฐานสําหรับทําให้เป็นอมตะของแหลมมลายู " เกษตรชาวไร่ "